Του Βασίλη Σκουντή
Έβγαλε, λέει, το καπέλο χθες ο Πρίντεζης στον Σπανούλη. Σιγά τα ωά, μωρέ! Και σιγά την είδηση, επίσης, διότι στην προκειμένη περίπτωση ισχύει ο βασικός, στοιχειώδης και απαράβατος κανόνας της δημοσιογραφίας… Είδηση, λέει, δεν είναι όταν ένας σκύλος δαγκώσει έναν άνθρωπο, αλλά όταν ένας άνθρωπος δαγκώσει έναν σκύλο.
Τηρουμένων των αναλογιών, είδηση δεν είναι να κάνει κάτι, να πετύχει ένα ρεκόρ ή να ανέβει σε άλλη μια κορφή ο Σπανούλης. Είδηση είναι πλέον το αντίθετο: να μην!
Δεν θα ‘θελα με τίποτα να βρίσκομαι στο… Σπανουλόσπιτο την περασμένη Τετάρτη, όταν ο λεγάμενος γύρισε μετά τον αγώνα με την Αρμάνι Μιλάνο. Δεν ξέρω αν κλότσαγε τους τοίχους, εάν πήγε κατ’ ευθείαν για ύπνο χωρίς να φάει και να βγάλει τσιμουδιά.
Και είναι και πολλοί κιόλας, αυτοί και αυτές που τον περιμένουν: επτά νοματαίοι. Πριν από δέκα μήνες σε μια ανοικτή συνομιλία με ακόλουθους της στο Ιnstagram η Ολυμπία Χοψονίδου ρωτήθηκε πώς είναι η ζωή με τον Βασίλη. “Δύσκολη, πολύ δύσκολη” απάντησε…
Τη ρώτησαν γιατί είναι δύσκολη και απάντησε με ένα κατεβατό από λόγους… Από τα τυπικά για το φαγητό, τον ύπνο, την ησυχία και τις διακοπές μέχρι “πολλά άλλα τα οποία είναι κιόλας πραγματικά προβλήματα, αλλά καλύτερα να μην τα γράψω”. Καλά έκανε και δεν τα ‘γραψε, θαρρώ…
Την Τετάρτη, λοιπόν, ο λεγάμενος είχε μια άσχημη μέρα στη δουλειά, όπως μπορεί να συμβεί στον καθένα μας…
Έπαιξε επτάμισι λεπτά, τα λιγότερα στη ζωή του σε έναν αγώνα της Ευρωλίγκας (που δεν είναι πέντε – δέκα αλλά 328), δεν διαδραμάτισε ρόλο, δεν ήταν πενταδάτος, δεν βρισκόταν στο παρκέ στο τέλος και είδε όλη την τέταρτη περίοδο καθισμένος στον πάγκο, ενώ την ίδια στιγμή ο Σλούκας κράταγε την μπαγκέτα και οργίαζε.
Εγώ εάν ήμουν στη θέση του, δεν ξέρω σε ποια και σε πόσα άκρα θα έφτανα… Πρώτα απ’ όλα δεν θα ‘δινα το χέρι μου στον Σλούκα. Έπειτα θα έλεγα στον Μπαρτζώκα ό,τι είπε νιώθοντας ατιμασμένος σαν σήμερα (18 Οκτωβρίου) το 1994 στο Μετς ο Νίκος Γκάλης στον συχωρεμένο τον Κώστα Πολιτη…
“Κανείς ποτέ δεν με ξεφτίλισε έτσι”!
Ύστερα, θα παράγγελνα ένα ταξί διότι με την τσατίλα μου, σίγουρα θα στούκαρα σε κανέναν στύλο πάνω στην παραλιακή! Θα έμπαινα αμίλητος στο σπίτι, θα κλότσαγα ό,τι έβρισκα μπροστά μου, θα σκιάζονταν όλοι ακόμα και να με κοιτάξουν. Στην κορύφωση της απογοήτευσης, του θυμού και του σιχτιρίσματος μου, μπορεί να ‘βγαζα κιόλας μια ανακοίνωση ότι σταματάω το μπάσκετ.
Δεν ξέρω πόσα και ποια από δαύτα τριβέλισαν το μυαλό του Σπανούλη: ένα, το πολύ… κανένα.
Την επόμενη ημέρα πήγε στην προπόνηση και το βράδυ της Παρασκευής έδειξε για ποιο λόγο έγινε αυτός που είναι. Εάν δεν αξιωνόταν ο (σεσημασμένος από τις μέρες του στο Κεντάκι) Άαρον Χάρισον να σκοράρει στην εκπνοή και σε στιλ “μπαμ και κάτω”, ο Σπανούλης θα ήταν, άνευ συναγωνισμού κιόλας, ο αδιαμφισβήτητος “Man Of The Match”, που λένε και οι Εγγλέζοι στο ποδόσφαιρο.
Δεν λέω, καλοί και άγιοι ήταν και ο Βεζένκοβ και ο Μάρτιν (που παρεμπιπτόντως τον έβλεπα να σουλατσάρει και φατσικά μου θύμιζε τον Τζόελ Εμπίιντ, ώστε να επιβεβαιωθεί κιόλας το γραφέν υπό του Χάρη Σταύρου περί της πειραιώτικης εκδοχής του “Trust The Process”.
Αλλά ο Σπανούλης ήταν όντως πού σε πονεί και πού σε σφάζει, έτυχε κιόλας να βρει απέναντι του και να πληγώσει τον προπονητή ο οποίος έπινε νερό στο όνομα του!
Και άλλοι προπονητές του έδωσαν τα κλειδιά της ομάδας και τον ανήγαγαν σε ηγέτη, μπροστάρη και τα τοιαύτα, αλλά κανείς δεν τα έπραξε όλα αυτά τόσο συσσωρευτικά, όσο ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.
Παρεξηγήθηκε κιόλας κάποιες φορές γι’ αυτό ο “Μελαχρινός” και μάλιστα βρέθηκε στο εδώλιο επειδή τάχα με αυτή τη λογική τράβαγε τα γκέμια στα καθαρόαιμα άλογα και ο Ολυμπιακός έπαιζε αναχρονιστικό μπάσκετ!
Κόντρα στη Μακάμπι ο Σπανούλης έπαιξε 18 λεπτά και τέσσερα δευτερόλεπτα, έβαλε 11 πόντους και (γελώ τώρα που το γράφω, αλλά) πάλι θα μπορούσε να παραπονεθεί, διεκδικώντας για πάρτη του το εγκωμιαστικό κομπλιμέντο το οποίο είχε ειπωθεί κάποτε για τον “Pibe d’ oro” του ποδοσφαίρου…
Σε ματς, λέει, που παίζει ο Μαραντόνα, η μπάλα κλαίει όταν δεν βρίσκεται στα πόδια του. Με κίνδυνο να παρεξηγηθώ, θα προσέθετα ότι η μπάλα οδυρόταν ακόμη κι όταν δεν βρισκόταν στα χέρια του Ντιεγκίτο!
Γιατί το γράφω αυτό; Διότι στο τάιμ άουτ που κάλεσε ο Μπαρτζώκας μετά το τρίποντο της ισοφάρισης από τον Σκότι Γουίλμπεκιν, η εντολή του ήταν σαφής: Να πάρει την μπάλα και να μπουμπουνίσει το σουτ ο Χάρισον.
Σε παρελθόντα χρόνο, αυτή η οδηγία θα ήταν αδιανόητη, απαράδεκτη, απίθανη και ό,τι άλλο έχει ως πρόθεμα το στερητικό άλφα!
Στην παρούσα φάση –και αυτό για τον Ολυμπιακό αποτελεί πολυτέλεια και προνόμιο-υπάρχουν τουλάχιστον δυο παίκτες που μπορούν να χωρέσουν στα ούτως ή άλλως ευρύχωρα παπούτσια του αρχηγού τους και να κάνουν τη δουλειά, οπότε πάμ’ παρακάτω…
Παρακάτω είναι το πόσο αγόγγυστα ο Σπανούλης έκανε προχθές όλες τις υπόλοιπες δουλειές, πέρα από αυτήν που όπως λέει και μια κινηματογραφική ατάκα, λογίζεται ως “ειδικότης αποκτηθείσα εν τω στρατεύματι”! Τι εννοώ; Πρώτα απ’ όλα έβαλε το κρισιμότερο καλάθι της βραδιάς, πριν από αυτό του Χάρισον, αν και πολύ αμφιβάλλω κιόλας γι’ αυτό…
Εάν δεν σκόραρε με την πιρουέτα και την αλλαγή χεριού στον αέρα ο Μπίλης για το 82-79, η Μακάμπι μπορεί να είχε ξαναπροηγηθεί στο σκορ και τότε προφανώς ο Χάρισον θα κουβάλαγε πολύ μεγαλύτερη πίεση στην τελευταία εκτέλεση του…
Είναι άλλο πράγμα να επιζητάς το καλάθι για τη νίκη ή για την ισοφάριση και άλλο να μη σε μέλλει κιόλας εάν αστοχήσεις, διότι έχεις την κάβα της παράτασης. Υποθετικά είναι όλα αυτά σε κάθε περίπτωση καθόσον το “what if” δεν έχει νόημα…
Η ιδέα του, η διείσδυση, η αλλαγή χεριού και το λέι απ, όλα αυτά μαζί και κάθε φάση ξεχωριστή κι αποκομμένη από την άλλη, είναι απλά… Σπανουλογραφίες! Οne of a kind, που λένε και στο χωριό του, στη Λάρισα. Κι άντε ν’ αφήσω έξω από τον λογαριασμό το καλάθι, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα συμπαρομαρτούντα του…
Σε τι αναφέρομαι; Στο καθαρό μυαλό του, στο γεγονός ότι δεν έκανε κατάχρηση προσπαθειών, δεν εκβίασε τα σουτ (τη εξαιρέσει ενός), δεν επιδόθηκε στο… ντάπα ντούπα με πολλές ντρίμπλες, δεν φρέναρε την κυκλοφορία της μπάλας, δεν εκτέθηκε στην άμυνα και πάει λέγοντας…
Συνάμα όπλισε με αυτοπεποίθηση τους συμπαίκτες του, τόνωσε τη δική τους εμπιστοσύνη στο πρόσωπο τους και έγινε ο αγγελιαφόρος της νίκης…
Επειδή έχω κολλήσει με μια δήλωση του Μπαρτζώκα στην εξόχως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στο επίσημο (ηλεκτρονικό) περιοδικό της ΚΑΕ, ο προπονητής του Ολυμπιακού την είδε να παραποιείται και πάλι προς όφελος του…
Κάπου λοιπόν σε αυτή τη συνέντευξη ο Μπαρτζώκας επικαλείται την ατάκα του Aμερικανού προπονητή (Μπάμπεργκ, Εθνική Γερμανίας, Μάγκετς, Νετς, Μπουλς) Κρις Φλέμινγκ ότι “η νίκη είναι η ανακούφιση της μη ήττας”!
Τούτου δοθέντος προχθές (και επειδή ακολούθησε το τρίποντο του Γουίλμπεκιν) ο Σπανούλης μάλλον πρόσφερε στον προπονητή του την ανακούφιση της καβατζωμένης ισοπαλίας!
Στο μεταξύ επηρεασμένος από άλλο ένα ρεκόρ που κατέρριψε την Παρασκευή ο 38χρονος γκαρντ, κάθομαι τώρα και λογαριάζω πόσα έχει πλέον στο portfolio του… Τέτοιο χαρτοφυλάκιο και τέτοιο παλμαρέ, διάβολε, τηρουμένων των αναλογιών, δεν το μοστράρουν ούτε ο Τζαμπάρ, ο Τζόρνταν και ο ΛεΜπρόν μαζί.
Αυτή τη στιγμή και ενώ η (15η του) σεζόν τρέχει ο τρις πρωταθλητής της Ευρωλίγκας έχει τόσες πρωτιές και ατομικές διακρίσεις που προσπαθώντας κάποιος να τις απαριθμήσει χάνει το μέτρημα.
Έφαγα αρκετή ώρα και με ενδελέχεια για να τις καταγράψω και ελπίζω να μη μου ‘χει ξεφύγει κάποια…
Βρίσκεται λοιπόν στο Νο 1 έντεκα διαφορετικών στατιστικών κατηγοριών: πόντοι, ασίστ, λεπτά συμμετοχής, δείκτης αξιολόγησης, κερδισμένα φάουλ, εκτελεσμένα σουτ εντός παιδιάς, εύστοχα σουτ εντός παιδιάς, εύστοχες ελεύθερες βολές και εκτελεσμένες ελεύθερες βολές…
Είναι επίσης πρώτος σε λάθη και σε τάπες εις βάρος του, αλλά –όχι σώνει και καλά για να του χρυσώσω το χάπι-αυτό είναι λογικό: πολλές μπάλες διαχειρίζεσαι, πολλά μπασίματα κάνεις, σε πολλά λάθη θα υποπέσεις, πολλές τάπες θα φας!
Συν τοις άλλοις είναι δεύτερος σε παρουσίες στην αρχική πεντάδα, σε εύστοχα τρίποντα και σε εκτελεσμένα τρίποντα… Είναι τέταρτος σε συμμετοχές (αγώνες), πέμπτος σε φάουλ εις βάρος του και σε εκτελεσμένα δίποντα, έβδομος σε κλεψίματα και ένατος σε εύστοχα δίποντα.
Ατυχώς για τη σημειολογία του πράγματος και την υστεροφημία του, όσο scroll down κι αν έκανα στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας δεν βρήκα άλλες δυο στατιστικές κατηγορίες στις οποίες είναι μακράν πρώτος…
Στις βουτιές για να σώσει την μπάλα και στους τόνους ιδρώτα που έχει χύσει πάνω στα παρκέ!
Πηγή: Sport 24
