Του Νίκου Παπαδογιάννη
Eπειδή το ψέμα δεν το μπορώ, οφείλω να εξομολογηθώ εξαρχής: μόλις έμαθα ότι ο Παπαπέτρου ήταν εκτός μάχης, ξέγραψα τον Παναθηναϊκό και προετοιμάστηκα για ξερό διπλό.
Αλλά η Φενέρ δεν είναι Φενέρ χωρίς Ομπράντοβιτς και Σλούκα, ενώ ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα που ποντάρει πάνω απ’ όλους στον δικό του προπονητή, δίχως να εξαρτάται από έναν ή δύο παίκτες.
Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η εικόνα του στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια και τι άλλο να περιμένουμε πριν βγάλουμε το καπέλο στον Γιώργο Βόβορα;
Σε μία σειρά αγώνων που θα μπορούσαν να φέρουν τον πρωταθλητή Ελλάδας ακόμα και στο 0-4, υπονομευμένος από μία σειρά απουσίες και ανακατατάξεις, ο Παναθηναϊκός καμαρώνει με ρεκόρ 2-2 και δικαιούται και να θεωρεί εαυτόν αδικημένο από την κακοτυχία και τις συγκυρίες.
Η μοναδική ομάδα που τον έβαλε πλάτη ήταν ο Ολυμπιακός, αλλά αυτό είναι ένα διαφορετικό success story, για το οποίο μπορούμε να ξανασυζητήσουμε αύριο βράδυ.
Εάν υπήρχε στην Euroleague ψηφοφορία για τον «προπονητή του μήνα», οι δύο Γιώργηδες θα έδιναν μάχη στήθος με στήθος για μια θέση στο βάθρο, αν όχι για την πρωτιά.
Ο Παναθηναϊκός βρήκε τη Χίμκι ελλιπή, αλλά και ο ίδιος πήγε στη Ρωσία χωρίς Σαντ-Ρόος, Ουάιτ, Τζάκσον. Στη Βαρκελώνη κόντεψε να κερδίσει, σχεδόν πλήρης μεν, αλλά με τον Νέντοβιτς ερείπιο να βγάζει συντελεστή -31 σε τρία σκάρτα δεκάλεπτα.
Απόψε, κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη Φενέρμπαχτσε δίχως τον κατά τεκμήριο αναντικατάστατο παίκτη του, εκείνον που σε προηγούμενα παιχνίδια του ξεπέρασε τα 35 λεπτά συμμετοχής.
Και όμως, έκανε τη Φενέρ να μοιάζει με μικρή ομάδα, αφού δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα και δεν απειλήθηκε ούτε για μια στιγμή.
Ακόμα και όταν οι Τούρκοι ισοφάρισαν, για μία και μοναδική φορά (43-43), ο Παναθηναϊκός απάντησε με ψυχραιμία και αστραπιαίο σερί 11-2.
Αυτά συνέβησαν σε ένα γήπεδο άδειο και παγερό, απέναντι σε ομάδα με δύο πρώην MVP στη σύνθεσή της και με προπονητή επιπέδου ΝΒΑ στον πάγκο της.
Και με τον Παπαπέτρου μασκοφόρο στον πάγκο, ντυμένο με πολιτικά! Δικαίως ενθουσιάζονταν οι αδελφοί Αντετοκούνμπο στην εξέδρα των επισήμων…
Ο Νέντοβιτς ήρθε και πάλι από τον πάγκο, αλλά ξεκίνησε με δύο εύστοχα σουτ, βρήκε ρυθμό και θύμισε τον παίκτη που κάποτε θεωρήθηκε next big thing της «πλάβι» σχολή: 29 πόντοι, 7/12 τρίποντα, μία ηχηρή απάντηση σε κάθε ερώτημα.
Η απόσταση από το -31 της Βαρκελώνης στο +20 του ΟΑΚΑ μοιάζει χαώδης, αλλά η πραγματική εικόνα του αινιγματικού Σέρβου είναι πιο κοντά στην αποψινή παρά σε εκείνη της προγούμενης εβδομάδας.
Σε κάθε περίπτωση, η τυφλή αυτοπεποίθησή του και η ικανότητά του να δημιουργεί φάσεις από το τίποτα αποτελούν τεράστιο αβαντάζ.
Παρόμοια χαρακτηριστικά είχε βεβαίως και εκείνος ο Φρεντέτ, αλλά ο Νέντοβιτς είναι καλύτερος δημιουργός από τον Αμερικανό και -όπως πιστοποίησε απόψε- μπορεί να παίξει και άμυνα. Εξάλλου, μισά λεφτά.
Ο Σέρβος κέρδισε τα επιφωνήματα, αλλά ο Παναθηναϊκός χρωστάει πολλά στους κρυφούς ήρωες της βραδιάς.
Ο Σαντ-Ρόος έπαιξε εξωπραγματική άμυνα στα πρώτα λεπτά και έδειξε τον τρόπο, εγκλωβίζοντας τον άκεφο Ντε Κολό σε ρηχά νερά.
Ο Παπαγιάννης ήταν και πάλι κλειδί της αμυντικής λειτουργίας, με την όψιμη ικανότητά του να μαρκάρει στην περιφέρεια αλλά και να επιστρέφει γοργά στο πόστο του στα μετόπισθεν.
Ο ‘Ογκαστ γέμισε τις ρακέτες με μούσκουλα και κυνήγησε οτιδήποτε περνούσε από τον εναέριο χώρο του (όπως και οι Μπεντίλ, Μήτογλου), ανταποδίδοντας με κόλπα …Κακιούζη κάποια από τα καλάθια του Ντουβερίογλου.
Ο Ουάιτ ανέβηκε με ευκολία στη θέση «3» και βοήθησε να κερδηθεί η μάχη των αιθέρων (38-29 ριμπάουντ, 4-2 τάπες), αφήνοντας κατά μέρος τη γνωστή χλωμάδα.
Ο Μποχωρίδης ξεκλείδωσε την τουρκική άμυνα με ωραίες ασίστ και εκμεταλλεύτηκε τον Παπαγιάννη όσο κανένας άλλος γκαρντ.
Τέλος, ο Σάικς χειρίστηκε το πηδάλιο με σιγουριά (5 ασίστ, 0 λάθη), βοήθησε στη συλλογή των απορριμάτων και πέτυχε και δύο πολύτιμα τρίποντα στο 48-45, όταν η Φενέρ απειλούσε με ανατροπή.
Συνολικά ο Παναθηναϊκός έπαιξε υποδειγματική άμυνα, ενώ έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό λαθών. Μάλιστα τα 5 από τα 9 τα έκαναν όχι οι χειριστές της μπάλας, αλλά οι ψηλοί του.
Είμαι βέβαιος, ότι ο Βόβορας θα αισθάνεται απόψε υπερήφανος για την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα του. Και πάλι καλά θα λέει, που πέρασε η εποχή της αυτόματης απόλυσης των προπονητών μετά από κάθε ήττα σε ντέρμπι αιωνίων…
Ο νεαρός προπονητής του Παναθηναϊκού κατέφυγε σε διάφορες αλχημείες για να καλύψει το κενό του τραυματισμένου Παπαπέτρου.
Δεδομένου ότι ο Κασελάκης (13 λεπτά, 0 πόντοι) ήταν το μοναδικό «τριάρι» της ομάδας, ο Βόβορας έπαιξε το μεγαλύτερο κομμάτι του α’ ημιχρόνου με τρεις ψηλούς και ολόκληρο σχεδόν το δεύτερο μέρος με τρεις καθαρούς γκαρντ.
Και όμως, ουδέποτε έγινε αντιληπτό στο γυμνό μάτι το έλλειμμα σβελτάδας (όταν συνυπήρχαν στην πεντάδα Ουάιτ, Μπεντίλ, Όγκαστ) ή το χαμηλό μπόι (στα σχήματα με Σάικς, Μποχωρίδη, Νέντοβιτς).
Ο Παναθηναϊκός τελείωσε το ματς με διπλάσιες ασίστ από λάθη, εννέα ριμπάουντ παραπάνω από τη Φενέρ, περισσότερες βολές, περισσότερα τρίποντα και αστρονομική διαφορά στο δίποντο: 54% έναντι 47%.
Ο Βέσελι πέρασε απαρατήρητος, ο Ντε Κολό εξαφανίστηκε και το ματσάκι θα είχε αρχειοθετηθεί νωρίτερα αν δεν έδινε δύο ανάσες στη Φενέρ ο Μαχμούτογλου.
Πηγή: Gazzetta
