Του Νίκου Παπαδογιάννη
Με το τζάμπολ κιόλας αυτού του κειμένου, σπεύδω να βάλω τα πράγματα στη θέση τους και να στείλω κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Η πλήρης Εφές είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης την τελευταία διετία, μια ομάδα πλήρης, φορτσάτη, με λύσεις, με γεμάτη πάγκο, με σύγχρονη ματιά, με προσωπικότητες. Και, ναι, με χημεία.
Επισημαίνω, ότι η αρμάδα του Αταμάν είναι ολόιδια η περυσινή, που ετοιμαζόταν να κουρσέψει την Ευρώπη πριν ο κορονοϊός κατεβάσει τους διακόπτες.
Δεν έδιωξε κανέναν, δεν πήρε κανέναν και φυσικά δεν άλλαξε προπονητή. Θα ήταν θράσος, να την κοιτάξει κατάματα ένας αντίπαλος με προβλήματα ομοιογένειας και ισορροπίας, όπως ο καινούριος Ολυμπιακός.
Ακόμα και έτσι, οι «ερυθρόλευκοι» το πάλεψαν μέχρι τέλους και πλησίασαν τη νίκη. Ο αντικειμενικός κριτής θα χαρακτηρίσει την προσπάθειά τους αξιέπαινη, αλλά ο απαιτητικός θα επισημάνει ότι χάθηκε ευκαιρία υπέρβασης.
Η Εφές του Φαλήρου μπορεί είχε ξανά τον ηγέτη της στο παρκέ, αλλά στη βάθη του εγκεφάλου της υπήρχε και το 1-3 των πρώτων εβδομάδων. Ο Ολυμπιακός δεν κατόρθωσε ποτέ να τη σπρώξει σε κρίση αυτοπεποίθησης.
Ουσιαστικά, το παιχνίδι χάθηκε στα πρώτα 13 λεπτά, όταν οι Τούρκοι πέτυχαν 41 πόντους με ευστοχία που ξεπερνούσε το 80% χωρίς να αισθανθούν την παραμικρή πίεση από την ελληνική άμυνα και χωρίς να χρειαστούν ιδιαίτερη βοήθεια από τον Σέιν Λάρκιν.
«Έπαθα σοκ με όσα έβλεπα στο πρώτο δεκάλεπτο», ομολόγησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. «Δεν κάναμε ένα φάουλ, δεν τους ακουμπήσαμε».
Στην πραγματικότητα ο πολύς Λάρκιν (που τελείωσε το ματς με συντελεστή -6) βοηθούσε περισσότερο τον Ολυμπιακό στα πρώτα 10-15 λεπτά της συμμετοχής του, παρά τη δική του ομάδα.
Όταν ο Αταμάν αποφάσισε να του δώσει θέση βασικού στο β’ ημίχρονο προσέφερε ένα απρόσμενο δώρο στους «ερυθρολεύκους», οι οποίοι πίεσαν πολύ στην περιφέρεια, έκλεψαν μπάλες και έτρεξαν στον αιφνιδιασμό δημιουργώντας ένα σερί 9-0 με πρωταγωνιστές τους Βεζένκοφ, ΜακΚίσικ.
Ο Λάρκιν αποσύρθηκε εσπευσμένα, η Εφές ξαναβρήκε τη χαμένη της ισορροπία και ο Ολυμπιακός ξανάγινε κομπάρσος, αφού ο εξαίρετος Μπομπουά έγινε ιδανικός παρτενέρ του Μίτσιτς (και όχι μόνο) στην περιφερειακή άμυνα που δημιουργούσε ασφυξία στον ντεφορμέ Σλούκα.
Όταν πια ο Λάρκιν επέστρεψε ξεκούραστος για να αντικρύσει τετ-α-τετ τον Σπανούλη, το σκηνικό για το ρεσιτάλ του Αμερικανού είχε στηθεί.
Ο βελτιωμένος μετά την ανάπαυλα Χασάν Μάρτιν έκανε ό,τι περνούσε από τα γραμμωμένα χέρια του για να ορθώσει αμυντικό ανάχωμα, αλλά ο μοναδικός παίκτης που μπόρεσε να ακολουθήσει τον Λάρκιν προς τα μέσα και να τον φιλοδωρήσει με τρεις τάπες, ο Ζαν-Σαρλ, ήταν ξεχασμένος στον πάγκο.
Ο Ολυμπιακός δεν χρειαζόταν περισσότερο Ζαν-Σαρλ για να πάρει τέτοιο ματς ούτε περισσότερο ΜακΚίσικ ούτε περισσότερο Πρίντεζη. Χρειαζόταν τον καλό Κώστα Σλούκα.
Ο άνθρωπος που κλήθηκε να ενσαρκώσει τα όνειρα των «κόκκινων» για ευρωπαϊκή διάκριση μοιάζει βαρύς τις τελευταίες εβδομάδες, σαν να μη ξεπέρασε ποτέ τον πρόσφατο τραυματισμό που τον άφησε για αρκετές μέρες απροπόνητο.
Οι εκλάμψεις του στην δ’ περίοδο βοήθησαν ώστε να γίνει το ματς ντέρμπι, αλλά ο Ολυμπιακός χρειάζεται από τον Σλούκα περισσότερα από απλές εκλάμψεις.
Ο πολύ καλός Σπανούλης κέρδισε με την απόδοσή του ένα ισομερές χρονομερίδιο με τον παλιόφιλό του (από 23-24 λεπτά συμμετοχής έκαστος), ωστόσο η Εφές δεν τον πολυφοβόταν.
Τον Σλούκα σημάδεψε ο Αταμάν με την άμυνά του και το δικό του σκοράρισμα φρόντισε να εξουδετερώσει. Στα πρώτα 25 λεπτά, ο νέος ηγέτης του Ολυμπιακού δοκίμασε μόλις ένα σουτ!
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέμεινε ως το τέλος στην άμυνα «με αλλαγές» που τόσο ταιριάζει στη φιλοσοφία του, ποντάροντας ενδεχομένως στην κόπωση των δύο εγκεφάλων της Εφές.
Ωστόσο, τα δύο πρωτοπαλίκαρα του Αταμάν τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο, με καθοριστικής σημασίας καλάθια στο τελευταίο λεπτό.
Ο ζογκλέρ Λάρκιν πέτυχε το σημαντικότερο απ’ όλα απέναντι στον Χασάν Μάρτιν 49 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε (75-80), ενώ ο Μίτσιτς πέρασε τον Γιώργο Πρίντεζη στα πόδια και πήρε φάουλ, το οποίο μετουσιώθηκε σε εύστοχες βολές στο 77-80.
Σημειωτέον, ότι η Εφές έπαιξε την κρισιμότερη κατοχή χωρίς να προηγηθεί τάιμ-άουτ. Ο Εργκίν Αταμάν έδειξε εμπιστοσύνη στους παίκτες του και δεν θέλησε να δώσει χρόνο στον Μπαρτζώκα για τις τελευταίες αμυντικές οδηγίες.
«Όταν επιστρέφει ο Λάρκιν, επιστρέφει και η Εφές», είπε με ποιητική διάθεση ο εσχάτως ξανθομάλλης, αλλά πάντοτε μυστακοφόρος, Αταμάν.
«Όταν βλέπουμε τον Λάρκιν δίπλα μας, αλλάζει όλη μας η προσέγγιση και συμπεριφορά», συμφώνησε ο Βασίλιε Μίτσιτς. Περισσότερο και από τα τρίποντα, ο Αμερικανός προσφέρει στην Εφές άυλα προτερήματα, όπως η αυτοπεποίθηση, η σιγουριά, η αισιοδοξία.
Ο Ολυμπιακός δικαιούται να αισθάνεται άτυχος, αφού η αναμέτρηση με την Εφές έπεσε τη λάθος νύχτα. Χάθηκε να έπαιζε μαζί της την προηγούμενη εβδομάδα;
Ο απολογισμός των «ερυθρολεύκων» έπεσε στο 3-3 και δεν προξενεί ούτε καύσωνα ούτε ψυχρολουσία. Δεδομένου πάντως ότι έχει απομακρυνθεί μόνο μία φορά από την Ελλάδα, θα μπορούσε να τα καταφέρει και καλύτερα.
Οι δύο απανωτές ήττες τον προσγειώνουν στην πραγματικότητα, ενώ τα κενά που φανερώθηκαν όταν το κέντημα των πρώτων αγωνιστικών έπεσε στα νύχια αρπακτικών προσφέρουν τροφή για μελέτη.
Και δεν έχει και αγώνες πρωταθλήματος τα Σαββατοκύριακα, για να γλείφει πληγές και για να ξεμπουκώνει…
Πηγή: Gazzetta
