Επιλογή Σελίδας

Του Μιχάλη Τσόχου

Μόλις πριν λίγες ημέρες έγραφα για την κάκιστη βραδιά του Μάσιμο Καρέρα στον πάγκο της ΑΕΚ στο ματς με την Ζόρια και φυσικά δεν άλλαξε κάτι σε σχέση με τις ιδέες του και τον τρόπο που διαχειρίστηκε εκείνο το ματς.

Παρά ταύτα την γενική ισοπέδωση της ΑΕΚ και του Ιταλού προπονητή, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν την συμμερίζομαι, για την ακρίβεια δεν την κατανοώ καν. Κατά την άποψη μου η φετινή ΑΕΚ, είναι η καλύτερη ΑΕΚ, μετά από εκείνη που κατέκτησε το πρωτάθλημα και χωρίς να είμαι βέβαιος, ότι δεν είναι καλύτερη και από εκείνη.

Δυσκολεύομαι να πάω πίσω στο χρόνο και να βρω τόσο γεμάτη σε ποιότητα ΑΕΚ μεσοεπιθετικά. Η Ενωση έχει μία σειρά από παίκτες που από την μέση και μπρος, ο καθένας από αυτούς μπορεί να κάνει την διαφορά σε οποιοδήποτε ματς του ελληνικού πρωταθλήματος. Η ΑΕΚ δεν είναι μία ομάδα που τα περιμένει όλα από τον Λιβάια ή από τον Ολιβέιρα, όπως συνέβαινε πέρυσι. Η ΑΕΚ δεν είναι μία ομάδα που σε ότι έχει να κάνει με την δημιουργία τα περιμένει όλα από τον Πέτρο Μάνταλο, ο οποίος παρεμπιπτόντως ως τώρα, διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του.

Η ΑΕΚ στα ματς που κρύβουν “παγίδες” και που σε αρκετές περιπτώσεις μέσα στη σεζόν κρίνουν τίτλους, μέχρι τώρα μας δείχνει ωραία πράγματα. Αναφέρομαι στον αγώνα στην Τρίπολη, στον αγώνα στα Γιάννενα, στα οποία η ΑΕΚ κόντρα σε καλές ομάδες δεν πήρε απλώς το τρίποντο, αλλά το έκανε με στυλ και με γεμάτες βραδιές με καλό ποδόσφαιρο και δημιουργία. Μία ομάδα που στο ελληνικό πρωτάθλημα δημιουργεί και έχει αποδεδειγμένα καλούς σκόρερ στο ρόστερ της, πρέπει να την υπολογίζεις όσο καμία άλλη στη μάχη της διεκδίκησης του τίτλου.

Το Περιστέρι και ο Ατρόμητος ήταν νομίζω η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα και κυρίως ήταν η στιγμή όπου η Ενωση αντιμετωπιζει πάρα πολλές απουσίες για να τις διαχειριστεί. Η ΑΕΚ του 4-2-3-1 που στην παρούσα φάση μοιάζει να είναι αυτό που της ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλο σχηματισμό με βάση τα χαρακτηριστικά των παικτών της, έχει πολλές και σπουδαίες επιλογές από τη μέση και μπρος. Αν υποθέσουμε (δική μου υπόθεση) ότι οι “βασικοί” στις τρεις θέσεις πίσω από τον φορ είναι οι Λιβάι Γκαρσία, Μάνταλος, Λιβάια και φορ ο Καρίμ Ανσαριφάρντ, οι αναπληρωματικοί τους είναι παίκτες όπως ο Τάνκοβιτς και ο Ολιβέιρα συν το νεαρό Μαχαίρα που όσες περισσότερες ευκαιρίες παίρνει, τόσο περισσότερο μας δείχνει το ταλέντο του. Η ΑΕΚ έχει την δυνατότητα με αυτούς τους παίκτες να δίνει πλάτος στην επίθεσή της (βλέπε Λιβάι Γκαρσία), να είναι πανίσχυρη στον επιθετικό άξονα, όπου μπορούν να παίξουν ο Μάνταλος, αλλά και οι Λιβάια, Τάνκοβιτς, να παίζει με εξτρέμ που ξέρουν να κλείνουν προς τα μέσα και να δημιουργούν υπεραριθμίες (Λιβάια, Τάνκοβιτς) και σέντερ φορ με διαφορετικά χαρακτηριστικά και καλά τελειώματα (Καρίμ, Ολιβέιρα).

Η ΑΕΚ στα “εύκολα” ματς μπορεί να χωράει έναν ακόμη ποδοσφαιριστή με επιθετικά χαρακτηριστικά στην αρχική ενδεκάδα, βάζοντας τον Μάνταλο σε ρόλο “8” και ένα άλλου τύπου παίκτη στο “10”, είτε Λιβάια, είτε Τάνκοβιτς. Γενικά έχει πάρα πολλές επιλογές και με διαφορετικά χαρακτηριστικά για κάθε τύπο παιχνιδιού.

Και στον άξονά της όμως είναι τόσο γεμάτη για πρώτη φορά. Με Σιμόες, Σάχοφ, Κρίστιτσιτς, Σιμάνσκι και Γαλανόπουλο, ο Καρέρα έχει επιλογές με διαφορετικά χαρακτηριστικά, προκειμένου ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα να αυξάνει την ένταση (Σιμάνσκι, Γαλανόπουλος, Σιμόες), να δίνει ύψος στην ενδεκάδα του (Σάχοφ), να βάζει καλά πατήματα στην αντίπαλη περιοχή (Σάχοφ, Κρίστιτσιτς), κ.ο.κ.

Αγωνιστικά το πρόβλημα της ΑΕΚ σε σχέση με τις επιλογές της στο σχηματισμό του ρόστερ, στην πραγματικότητα είναι στα άκρα της άμυνας, εκεί όπου οι περισσότεροι από τους παίκτες της υστερούν στο δημιουργικό κομμάτι του παιχνιδιού. Υπό αυτή την έννοια θεωρώ μία εντελώς λανθασμένη επιλογή τον Ινσούα, υπό την έννοια ότι γνωρίζουμε πολύ καλά από τα χρόνια του στον Παναθηναϊκό την δεδομένη αδυναμία του στο δημιουργικό κομμάτι. Σε σχέση και με την εκεί αδυναμία του Μπακάκη, ο οποίος στη διάταξη με τρεις κεντρικούς αμυντικούς είναι εξαιρετικός ως στόπερ και όχι σαν μπακ χαφ, η ΑΕΚ “αναγκάστηκε” να βρει άλλου τύπου λύσεις και ο Καρέρα είχε την ικανότητα να διακρίνει τη χρησιμότητα του Βασιλαντωνόπουλου που είναι ο καλύτερος μπακ της ΑΕΚ δημιουργικά.

Αυτό που ενδεχομένως πρέπει να λύσει η ΑΕΚ στη συνέχεια της σεζόν για να πείσει τους οπαδούς της, οι οποίοι είναι φανερό ότι την αμφισβητούν, είναι η ψυχολογία της. Η ΑΕΚ πρέπει να γίνει πιο πεινασμένη σε ότι έχει να κάνει με τα παιχνίδια και περισσότερο κυνική. Στην Τρίπολη ένα ματς που θα έπρεπε να το έχει τελειώσει από το ημίχρονο, όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά το έπαιζε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Πάνω κάτω ότι συνέβη και στα Γιάννενα. Η ίδια η ΑΕΚ, ο προπονητής και οι παίκτες της, δείχνουν σε ορισμένες περιπτώσεις ότι δεν έχουν πιστέψει στις δυνατότητές τους και στην ποιότητα που έχει η ομάδα. Κάπου εκεί νομίζω ότι οφείλονται σε αρκετές περιπτώσεις και οι μεταπτώσεις στην απόδοσή της. Η σταθερότητα που της λείπει είναι λιγότερο θέμα αγωνιστικών χαρακτηριστικών και περισσότερο ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης.

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This