Του Νίκου Παπαδογιάννη
Eάν διαβάσει κάποιος τη στατιστική του αποψινού αγώνα από τα δεξιά προς τα αριστερά, σαν αραβική πινακίδα, θα θεωρήσει το 97-73 ακόμα πιο εξωφρενικό από ότι ήδη είναι.
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε με διαφορά 24 πόντων από αντίπαλο που υπέπεσε σε 19 λάθη, έχασε 11 αμυντικά ριμπάουντ και εκτέλεσε μόλις 10 βολές. Μάλιστα στο τέλος της γ’ περιόδου οι ίδιοι δείκτες βρίσκονταν στο 16, στο 11 και στο 5, αλλά η ψαλίδα ήταν ήδη στο -17.
Πώς γίνεται αυτό;
Γίνεται, εάν παίξεις άμυνα με βλέμματα και προσευχές.
Γίνεται, εάν επιτρέψεις στον αντίπαλο να παίξει το παιχνίδι του χωρίς να σε νιώσει.
Γίνεται, εάν χρειαστείς 23 σουτ τριών πόντων για να βάλεις 6.
Γίνεται, εάν τα μούσκουλα και τα κορμιά του αντιπάλου σε κάνουν να αισθάνεσαι νάνος.
Γίνεται, εάν είσαι μία ταχύτητα πιο αργός σε όλες τις αντιδράσεις.
Γίνεται, εάν οι κορυφαίοι παίκτες σου κάνουν μία μεγαλειώδη οπή στο ύδωρ.
Γίνεται, κοντολογίς, εάν υπάρχει έλλειμμα ποιότητας, δημιουργίας, αθλητικότητας, ετοιμότητας και αγωνιστικότητας…
Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τη Βιλερμπάν, σαν να την έβλεπε για πρώτη φορά στη ζωή του. Προφανώς το dvd του αγώνα της Παρασκευής με τη Μπαρτσελόνα, όπου η πρωτοπόρος της βαθμολογίας ηττήθηκε με 18 πόντους και εισέπραξε 13/21 τρίποντα, χάθηκε κάπου στις γρίλιες του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Το ξεκίνημα ήταν ενθαρρυντικό, με περίσσια πίεση στην περιφέρεια και κλεψίματα, αλλά η αμυντική διάθεση εξανεμίστηκε όταν αποσύρθηκαν στον πάγκο οι πενταδάτοι Καλαϊτζάκης, Μπεντίλ. Από το 6-9 του πέμπτου λεπτού μέχρι την ανάπαυλα, ο Παναθηναϊκός χρεώθηκε ακριβώς 3 φάουλ (δύο ο Μποχωρίδης και ένα ο Ουάιτ), λες και έπαιζε ματσάκι επίδειξης και βιαζόταν να φύγει για να προλάβει το μποτιλιάρισμα. Τρία φάουλ σε δεκαπέντε λεπτά! Οι Γάλλοι βρήκαν απέναντί τους μία άμυνα μαλακή σαν καμαμπέρ και έβαλαν 10/13 τρίποντα με πέντε διαφορετικούς παίκτες, σαν να μην υπήρχε αντίπαλος. Στην άλλη άκρη του τερέν, η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη. Τα αθλητικά σχήματα του αδελφού Πάρκερ μίκρυναν το γήπεδο και ξεχαρβάλωσαν τελείως το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, με μία άμυνα που έμοιαζε σαν να την είχε δανειστεί ο Τονί από τα κιτάπια του Πόποβιτς. Ο ορεξάτος Παπαγιάννης δεν πήρε ούτε μία από τις συνηθισμένες πάσες στους ουρανούς, ο Νέντοβιτς σούταρε με ένα χέρι στα μούτρα του, ο Παπαπέτρου έβρισκε τους διαδρόμους κλειστούς, ο Σαντ-Ρόος έχασε κάθε επαφή με τους συμπαίκτες του. Τα παραπάνω μεταφράστηκαν στα εξής φριχτά νούμερα: 0/7 τρίποντα ο Σέρβος, 1/8 σουτ ο αρχηγός, 0 βολές και 0 φάουλ ο ψηλός, 0 ριμπάουντ ο Κουβανός, 1 ασίστ όλοι μαζί οι ψηλοί του Βόβορα, 0 τάπες ολόκληρος ο Παναθηναϊκός, 17/24 τρίποντα η ξένοιαστη και χαρούμενη Βιλερμπάν. Μπορεί οι Γάλλοι να έκαναν 19 λάθη, αλλά και ο πρωταθλητής Ελλάδας υπέπεσε σε 16, περισσότερα και από τις (15) ασίστ που μοίρασε. Και κάπως έτσι, το τελικό 97-73 βγάζει νόημα και στοιχειοθετείται από τα νούμερα τα στατιστικής.
Σαν να μη του έφταναν τα υπόλοιπα προβλήματα που αντιμετώπισε, ο Γιώργος Βόβορας υποχρεώθηκε να αναπροσαρμόσει τα σχέδιά του μισή ώρα πριν το τζάμπολ, όταν αποκλείστηκε η συμμετοχή του Σέλβιν Μακ. Πρόκειται φυσικά για οργανωτική γκάφα, την οποία ο Παναθηναϊκός θα είχε αποφύγει εάν παρακολουθούσε προσεκτικά όσα συνέβησαν τις προηγούμενες εβδομάδες (αφού υπάρχει «δεδικασμένο» με τον Ο’Μπράιαντ του Ερυθρού Αστέρα). Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε, ότι στις οδυνηρές απώλειες του περασμένου καλοκαιριού περιλαμβάνεται και ο Μάνος Παπαδόπουλος.
Η ήττα ήταν η 5η του Παναθηναϊκού στους τελευταίους έξι αγώνες του και η τρίτη συντριβή μέσα σε δεκαπέντε μέρες. Η όποια θαλπωρή του άδειου ΟΑΚΑ τον βοήθησε να συγκροτηθεί στο ματς με τη Μπάγερν, αλλά ο παλιός, κακός «Παναθηναϊκός εξωτερικού» έχει επιστρέψει δριμύτερος. Το επόμενο ματς, με την ισχυρή Αρμάνι μεθαύριο στο Μιλάνο, μπορεί να μας δείξει με περισσότερη σαφήνεια κατά πόσον υπάρχει ελπίς. Σε κάθε περίπτωση, απαιτούνται ρεαλισμός, γόνιμη αυτοκριτική και σηκωμένα μανίκια. Για μια ομάδα που βρίσκεται σε φάση ολικής αναδόμησης, η εσωστρέφεια και η έλλειψη αυτογνωσίας μπορεί να εξελιχθεί σε θανάσιμο εχθρό.
Πηγή: Gazzetta
