Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟΚ είχαν διαφορετικές αποστολές χθες βράδυ στο Γιουρόπα λιγκ. Η ΑΕΚ έπρεπε να κερδίσει την Μπράγκα για να διατηρήσει κάποιες τυπικές ελπίδες πρόκρισης, αλλά κυρίως για να διορθώσει την φτωχή βαθμολογία της στην UEFA και να σπάσει μια κατάρα που τη θέλει χωρίς νίκη εντός έδρας στο ΟΑΚΑ για δέκα χρόνια σε φάσεις ομίλων. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κερδίσει για να κρατά στα χέρια του την πρόκριση: αν περνούσε από την Ομόνοια τον περίμενε μια μάχη με τη Γρανάδα – θα μπορούσε να καταλάβει κι ο Πάμπλο Γκαρσία τι σημαίνει τελικός. Εχασαν και οι δυο κι αποκλείστηκαν: μπήκαν σε lockdown. Δείχνοντας ότι στην Ευρώπη δεν μπορεί να κυκλοφορήσουν ούτε με μήνυμα στο 13033. Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Θα αφιερώσω σε αυτούς τους αποκλεισμούς δυο σημειώματα: σήμερα θα γράψω κάτι για τα χθεσινά ματς κι αύριο θα γράψω κάτι γενικότερο για τις διοικητικές τους προτεραιότητες και τα προβλήματα τους.
Φταίει το 3-5-2…
Αυτό που συνέβη στο ματς της ΑΕΚ με την Μπράγκα το λες και δίκαιη τιμωρία για τα όσα άκουσε ο Μάσιμο Καρέρα μετά την ήττα της Ενωσης από την Ζόρια. Μια εβδομάδα πριν, μετά το ματς με τους Ουκρανούς, ο Ιταλός έκανε τα λάθη του και δεν είναι άμοιρος ευθυνών για το ντροπιαστικό αποτέλεσμα, αλλά οι παίκτες του είχαν κάνει περισσότερα και μεγαλύτερα: για αυτούς δεν ακούστηκε τίποτα. Οταν οι παίκτες νοιώθουν πως υπάρχει ένας προπονητής που μονίμως φταίει, ενώ αυτοί είναι υπεράνω κριτικής, θα κάνουν χειρότερα: είναι νόμος.
Ο Ιταλός μάζεψε πριν μια εβδομάδα όλες τις κατάρες – πιο μεγάλο λάθος, κατά τους επικριτές του, ήταν η επιλογή του 3-5-2 (ή 5-3-2), που κατά πως έλεγαν «δεν ταιριάζει στην ΑΕΚ» μολονότι με αυτή την διάταξη η Ενωση είχε κάνει στην Ουκρανία το καλύτερό της ματς φέτος. Ο Καρέρα, που μάλλον καταλαβαίνει τι γίνεται, αποφάσισε να προσαρμοστεί στη λαϊκή θέληση. Παρουσίασε την ΑΕΚ, που σύμφωνα με όσα άκουσε μια εβδομάδα πριν, έπρεπε να παίξει με την Ζόρια. Η Ενωση αυτή τη φορά έπαιξε 4-2-3-1. Και στο δεκάλεπτο έχανε με 0-2.
Χάνει το ματς πριν ξεκινήσει
Μπορείς να κάνεις κριτική για πολλά σε ένα προπονητή: όχι όμως για το γεγονός ότι ασχολείται με την άμυνα προσπαθώντας να βρει ένα τρόπο να μην δέχεται η ομάδα του γκολ. Δείτε τη χθεσινή Μπράγκα. Στο ημίχρονο προηγείται με 1-3, αλλά έχει προσφέρει στην ΑΕΚ δυο καθαρές φάσεις – στη μια σκόραρε ο Ολιβέιρα, στην άλλη εξ επαφής αστόχησε. Και στις δυο το λάθος το κάνει ο παλιόφιλος Βιάνα. Ο προπονητής του, ο Κάρλος Καρβαλιάλ, που πέρασε από τον Αστέρα Τρίπολης και τον βγάλαμε άχρηστο, δεν είπε «δεν πειράζει αγόρι μου συνέχισε 3-1 κερδίζουμε κι αν φάμε ένα γκολ θα βάλουμε κι άλλο». Τον Βιάνα τον έβγαλε στο ημίχρονο. Γιατί; Γιατί καμία ομάδα δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο της προκοπής αν έχει κάποιον στα μετόπισθεν, που είναι ντεφορμέ, ή ασυγκέντρωτος ή εκτός κλίματος έστω για ένα βράδυ: πόσο μάλλον η ΑΕΚ που με μέτριους παίκτες στην άμυνα, παίζει από το ξεκίνημα της σεζόν. Χθες είδαμε γιατί ο Καρέρα έπαιζε με πέντε αμυντικούς: αν παίξει με τέσσερις, και η ομάδα που η ΑΕΚ αντιμετωπίζει έχει εξτρέμ της προκοπής, θα χαθεί το ματς πριν ξεκινήσει!
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα στόπερ, που είναι μονοδιάστατοι παίκτες για αυτό το επίπεδο: είναι και οι ακραίοι μπακ που για τετράδα δεν κάνουν. Ο Μπακάκης τα καλύτερα παιγνίδια του τα έκανε επί Χιμένεθ σαν τρίτο στόπερ, ο Βασιλαντωνόπουλος έχει θέληση αλλά αμυντικός είναι μέτριος, ο Ινσούα παίζει μόνο με την μπάλα στα πόδια κι ο Λόπεθ είναι ένας μέσος, που η έλλειψη ταχύτητας και νεύρου τον υποχρεώνει να παίζει πιο πίσω. Η Μπράγκα προηγήθηκε στο 9΄με 0-2, πήγε το ματς στο 1-3 στο 45΄, έφτασε στο 1-4 στο 80΄και θα μπορούσε να έχει βάλει κι άλλα γκολ μολονότι μάλιστα οι τελικές της προσπάθειες δεν ήταν καλά καλά ούτε δέκα! Αλλά ο Γκαλένο και ο Εσκάγιο έκαναν πάρτι με αμυντικούς που τρώγανε ντρίπλες (Μπακάκης, Ινσούα), διώχνανε λάθος τη μπάλα (Χνίντ) και πήγαιναν στα σουτ με την πλάτη γυρισμένη, όπως ο καλός Νεντελτσεάρου στο τέταρτο γκολ.
Αμυνα με δυο καρέκλες
Η ΑΕΚ πέτυχε δυο γκολ (ένα με τον Ολιβέιρα και ένα με τον Βασιλαντωνόπουλο – που το λες κι αυτογκόλ). Και τα δυο της τα έδωσε η άμυνα της Μπράγκα, που έχει κι αυτή τα θεματάκια της για αυτό άλλωστε παίζει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Αν η ΑΕΚ έπαιζε καλύτερη άμυνα, θα χε πιθανότητες να κερδίσει. Αλλά με ποιους να το κάνει; Αυτό είναι το πρόβλημα της σε όλη την εφετινή παρουσία της στο Γιουροπα Λιγκ. Όχι το 5-3-2 ή ο Καρέρα, αλλά το γεγονός ότι χωρίς τον Οικονόμου, τον Βράνιες, τον Χουλτ (και τον Μπάρκα φυσικά), έχει χειρότερη άμυνα από πέρσι. Για τη Σούπερλίγκα βέβαια είναι καλή: σε ένα πρωτάθλημα που δεν υπάρχουν εξτρέμ π.χ μπορεί να παίζεις με όποιους θες. Και δυο καρέκλες να βάλεις στα άκρα της άμυνας υπάρχουν ομάδες που δεν πρόκειται να πάνε από εκεί ποτέ.
Να σηκωθεί να φύγει
Ισως ακόμα χειρότερο είναι αυτό που κατάφερε ο ΠΑΟΚ διότι περί κατορθώματος πρόκειται. Ο ΠΑΟΚ είχε απέναντί του μια ομάδα που από το ματς που έδωσε μαζί του στην Τούμπα κι έπειτα, σε πρωτάθλημα και Γιουρόπα λιγκ, είναι ζήτημα να έχει βάλει τέσσερα γκολ. Κατάφερε από αυτή την ομάδα να δεχτεί δυο και να χάσει – ενώ η Ομόνοια είχε και δοκάρι! Όλα αυτά ενώ οι Κύπριοι, που είναι τίμια ομάδα, δεν έκαναν συνολικά πέντε κανονικές επιθέσεις σε ολόκληρο το ματς.
Πριν το παιγνίδι οι οπαδοί της Ομόνοιας απαιτούσαν από τον προπονητή της ομάδας να σηκωθεί και να φύγει. Ο ΠΑΟΚ βρήκε τους Κύπριους σε συνθήκες απόλυτου χάους: τους έλειπαν και τέσσερις βασικοί. Αλλά τα όσα κάνει στο παιγνίδι ο ΠΑΟΚ μαρτυρούν μόνο ένα πράγμα: ότι πήγε στην Κύπρο με μια ενδεκάδα χωρίς μυαλό κι ένα προπονητή που πολύ αμφιβάλω αν είχε δει έστω το πρώτο ματς.
Ο ΠΑΟΚ ξεκινά κι αντί να πιέσει την Ομόνοια περπατάει. Δέχεται τρεις φάσεις στα πρώτα λεπτά έχοντας ξεχάσει ότι υπάρχει και η ανάγκη να παίξεις στοιχειωδώς σοβαρά στην άμυνα για να κερδίσεις. Όχι ότι η επίθεσή του ΠΑΟΚ έσκισε, αλλά τουλάχιστον η ομάδα ένα γκολ με τον Τζόλη το βρήκε και είχε και τρεις ευκαιρίες ακόμα: αυτά που κάνει η άμυνά στο ΓΣΠ είναι μοναδικά. Στο 9΄ πρώτα ο Σενέ και μετά ο Κακκουλής βρίσκουν τη μπάλα στρωμένη μπροστά τους γιατί ο Βαρέλα και ο Κρέσπο δεν ασχολούνται μαζί τους – ο δεύτερος κάνει ανενόχλητος το 1-0. Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου συμβαίνει ακριβώς το ίδιο! Πάλι οι αμυντικοί λείπουν (!) και ο Τζιωνής βρίσκει τη μπάλα στρωμένη για το 2-1 – ο Ζίφκοβιτς τον σταματά και ο Σεχού, εξίσου μόνος και ανενόχλητος, σημαδεύει το δοκάρι. Το ανοσιούργημα ολοκληρώνεται στο 82΄όταν ο Ελ Καντουρί, άνευ λόγου, ξαπλώνει τον Λουίζου στην περιοχή σπρώχνοντάς τον – έχει σπρώξει χωρίς λόγο κι ο Βαρέλα τον Κακκουλή στο πρώτο ημίχρονο! Ο Γκόμεθ κάνει το 2-1 και ο ΠΑΟΚ μαζεύει τα συντρίμμια του. Αρκεί να δει μόνο αυτές τις φάσεις για να καταλάβεις τι έγινε.
Ποδόσφαιρο χωρίς μυαλό δεν υπάρχει. Ο Γκαρσία βγάζει στο ημίχρονο τον Σβαπ (ενώ οι Κύπριοι έχουν αφήσει στον ΠΑΟΚ τη μπάλα), δεν τολμά να παίξει για λίγο 4-4-2 (ενώ ψάχνει ένα δεύτερο γκολ), βάζει τον ανέτοιμο Γιαννούλη ένας Θεός ξέρει γιατι. Πήγε στην Κύπρο για να προκριθεί κι επιστρέφει αποκλεισμένος. Κι αμφιβάλω αν έχει καταλάβει ότι το να κάνεις 72% κατοχή μπάλας, αλλά περπατώντας, δεν είναι επιτυχία δική σου: είναι αυτό που η Ομόνοια ήθελε να συμβεί.
Κορόιδευαν το καλοκαίρι
Το καλοκαίρι στον ΠΑΟΚ όταν αποκλείστηκαν από την Κρασνοντάρ τα είχαν με την ατυχία τους που δεν βρήκαν όπως ο Ολυμπιακός μια ομάδα σαν την Ομόνοια. Κορόιδευαν τον Ολυμπιακό χωρίς να κατανοούν τη δυσκολία της αναμέτρησης με τους πεισματάρηδες Κύπριους. Μιλούσαν για «τύχη», περιέγραφαν τους Κύπριους σαν «καφενείο», έλεγαν «σιγά τι έγινε». Βρήκαν την Ομόνοια κι αποκλείστηκαν. Το λες και θεία δίκη. Η θεία κωμωδία.
Αύριο τα υπόλοιπα…
Πηγή: Κάρπετ Show
