Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σκουντή

Για να είμαι ειλικρινής ποτέ μου δεν ένιωσα να τρελαίνομαι μαζί του. Δεν θυμάμαι ποτέ να υπήρξαν μανιακός fan του, όμως έτερον, εκάτερον…

Άλλο τα μυστήρια και ενδεχομένως άδικα προσωπικά γούστα μου, εννοώ, και άλλο η δεδομένη και αναγνωρισμένη αξία του Πριτζιόνι ή Πριχιόνι!

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στη σωστή εκφορά του ονόματος του, ως Αργεντίνος θα έπρεπε να αποκαλείται Πριχιόνι, ως έλκων την καταγωγή του από τον Ιταλία μπορεί να λέγεται Πριτζιόνι.

Επ’ αυτού πάντως έχει τοποθετηθεί με μια παροιμιώδη ατάκα, ο ένας και μοναδικός Μανώλης Μαυρομμάτης…

Έτσι μας τον είπανε, έτσι σας τον λέμε!

Όπως και να μας τον είπανε ή όπως και να τον λέμε εμείς, ένας από τους κλασσικότερους «πιο πλέι μέικερ πεθαίνεις» και συνάμα ο γηραιότερος ρούκι στην ιστορία του ΝΒΑ κατέβηκε ξαφνικά από τη σκηνή: Ναι, ξαφνικά, διότι επέστρεψε στην αγαπημένη του Βιτόρια και προτού καλά καλά συμπληρωθεί ένας μήνας από το νόστιμον ήμαρ, πήρε το καπελάκι του και έφυγε!

Του υπαγόρευσαν, λέει, αυτή την απόφαση το μυαλό και το κορμί του, οπότε ημών των υπολοίπων δεν μας πέφτει λόγος σε ό,τι αφορά την ξαφνική απόσυρση του και μάλιστα μεσούσης της σεζόν…

Τον είχα άχτι τον λεγάμενο από εκείνο το αξέχαστο βράδυ της 20ης Αυγούστου του 2008 στο Πεκίνο, όπου μας έκανε την καρδιά περιβόλι και στέρησε από την (πλήρη και εξόχως ποιοτική) ελληνική εθνική ομάδα τη δυνατότητα να διεκδικήσει ένα ολυμπιακό μετάλλιο.

Ένας μοιραίος προημιτελικός, λοιπόν. Για να είμαι ακριβέστερος, άλλος ένας μοιραίος προημιτελικός, διότι στο Πεκίνο παίχθηκε το εφιαλτικό déjà vu της Αθήνας, αυτή τη φορά με τη δική του έντονη και καταλυτική παρουσία.

Ο συνταξιούχος πλέον Πριχιόνι δεν ήταν μέλος της «Αλμπισελέστε» η οποία έπαιξε στον τελικό του Μουντομπάσκετ του 2002 στην Ιντιανάπολις και δυο χρόνια αργότερα στην Αθήνα τίναξε την μπάνκα στον αέρα, ανεβαίνοντας στον ολυμπιακό θρόνο.

Ήταν όμως παρών στον προημιτελικό του Πεκίνου και εκεί τον … μίσησα, διότι ενώ πιστεύαμε και ελπίζαμε ότι θα σκάσει, εντέλει αποδείχθηκε εφτάψυχος!

Μετέδιδα εκείνο τον αγώνα στην ΕΡΤ και έχω φυλάξει στο αρχείο μου (βλέπε pics) τις σημειώσεις μου με το “scouting report” της Αργεντινής και τα σημεία στα οποία είχε δώσει τη μεγαλύτερη έμφαση ο Παναγιώτης Γιαννάκης, όπως επίσης και τα σχετικά άρθρα που έγραψα στην προαναγγελία του αγώνα για το «Goal News».

Ο Σέρχιο Ερνάντεζ είχε στη διάθεση του την αφρόκρεμα του αργεντίνικου μπάσκετ: Τζινόμπιλι, Σκόλα, Ομπέρτο, Ντελφίνο και Νοσιόνι, ωστόσο η βασική προτεραιότητα της ελληνικής ομάδας ήταν ο λεγάμενος!

Έπρεπε πάση θυσία να καταπονηθεί, να φθαρεί και να εξουδετερωθεί, ώστε να αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος της Αργεντινής, με δεδομένο ότι λόγω της απουσίας των (πρώην παικτών του Παναθηναϊκού) Πέπε Σάντσεζ και Ούγκο Σκονοκίνι, οι χρυσοί Ολυμπιονίκες του 2004 δεν είχαν στο ρόστερ του έναν εφάμιλλο του πόιντ γκαρντ.

Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε, όμως!

Έχω μπροστά μου το άρθρο στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως και ο τίτλος είναι σαφής, σαφέστερος δεν γίνεται: ΞΕΘΕΩΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΙΧΙΟΝΙ!

Αναδημοσιεύω αυτολεξεί το κείμενο και ακόμη νιώθω με με μαστιγώνει κάθε λέξη!

«Ο πρώτος στόχος της ελληνικής ομάδας λέγεται Πάμπλο Πριχιόνι. Δεδομένης της απουσίας του Πέπε Σάντσεζ, η Αργεντινή δεν έχει ικανό αντικαταστάτη του πόιντ γκαρντ της Ταουγκρές και οι εναλλακτικές λύσεις (Κουϊντέρος, Πόρτα) είναι μικρού βεληνεκούς, εκτός των περιπτώσεων που αναλαμβάνουν το “κατέβασμα” της μπάλας ο Τζινόμπιλι και ο Ντελφίνο. Η Εθνική θα ασκήσει από την πρώτη στιγμή ασφυκτική πίεση προς τον Πριχιόνι με διπλό στόχο: αφενός να τον καταπονήσει και αφετέρου να τον σημαδέψει στην επίθεση και να τον φθείρει.

Οι γενικές κατευθύνσεις του αμυντικού σχεδίου που έχει καταστρώσει ο Γιαννάκης είναι οι εξής:

  • Πίεση σε όλο το γήπεδο, χωρίς παγίδες, ώστε να επιβραδυνθεί ο ρυθμός των Αργεντινών, οι οποίοι εκδηλώνουν το 40% των επιθέσεων τους είτε με πρωτεύοντα αιφνιδιασμό, είτε με φάσεις τις οποίες τελειώνει ο Σκόλα ερχόμενος από θέση τρέιλερ.
  • Αναχαίτιση του κεντρικού και του πλάγιου pick n’ roll τα οποία “τρέχει” ο Πριχιόνι με τον Σκόλα ή με τον Ομπέρτο με εναλλακτικές λύσεις τις πάσες προς τον Τζινόμπιλι και τον Νοσιόνι για να σουτάρουν από τις γωνίες.
  • Άμυνα από μπροστά απέναντι στον Τζινόμπιλι και στον Ντελφίνο.
  • Αντιμετώπιση της ικανότητας και της ροπής των Αργεντινών στην έξτρα πάσα προς την αδύνατη πλευρά, όπως επίσης και των  παιχνιδιών δυο εναντίον δυο τα οποία στήνουν από τη μία πλευρά ο Πριχιόνι και ο Σκόλα.
  • Έγκαιρη αντίδραση στα παιχνίδια υπερφόρτωσης η αξιοποίησης των down screens των ψηλών με στόχο να σουτάρει ο Τζινόμπιλι βγαίνοντας από το λεγόμενο “διαμάντι” και στα post-up plays του Σκόλα.

Στην επίθεση η ελληνική ομάδα θα επιδιώξει να έχει ισορροπία ανάμεσα στην περιφέρεια και στη ρακέτα. Θα δοθεί έμφαση στο παιχνίδι στο low post όπου ο Σκόλα παρουσιάζεται επιφυλακτικός υπό τον φόβο των φάουλ, ενώ ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το flopping των Αργεντινών, με στόχο να ξεγελάσουν τους διαιτητές και να εκμαιεύσουν τα επιθετικά φάουλ. Μέχρι στιγμής ο Ερνάντεζ επιμένει στο man to man και δεν έχει καταφύγει σε ζώνες ή σε zone press».

Αυτοί λοιπόν υπήρξαν οι βασικοί κατευθυντήριοι άξονες του παιχνιδιού της Εθνικής, όπως μου τους είχε μαρτυρήσει χαρτί και καλαμάρι ώστε να είμαι κι ελόγου μου διαβασμένος στη μετάδοση ο Νίκος Λινάρδος, ο οποίος ετοίμαζε το scouting report (σε συνεργασία με τον Δημήτρη Πρίφτη, που έμενε σε ξενοδοχείο και όχι στο Ολυμπιακό χωριό) και το παρέδιδε στον «Δράκο» και στον πρώτο τη τάξει συνεργάτη του, τον Λευτέρη Κακιούση.

Τώρα που ξαναβλέπω αυτές τις σημειώσει;, παθαίνω μια… ψυχολογία που έλεγε και ο συχωρεμένος ο Μπιθικώτσης! Νιώθω ένα σοκ, διότι διαπιστώνω πόσο δίκιο είχε ο Λουίς Σκόλα όταν την παραμονή του αγώνα και μετά την τελευταία προπόνηση, μου είχε πει το εξής: «Πιστεύω ότι θα είναι ένα πολύ κλειστό και αμφίρροπο ματς και έχω ένα προαίσθημα ότι θα κριθεί στην τελευταία φάση»!

Κι εγώ ο δόλιος σχολίαζα τότε στο ίδιο κείμενο “από το στόμα του και στου Θεού τ’ αυτί, διότι εάν όντως επιβεβαιωθεί η προφητεία του, τότε η Εθνική, λόγω προτέρου εντίμου βίου στα θρίλερ, έχει συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στην Αργεντινή”.

Κούνια που με κούναγε και μας κούναγε όλους!

Βουλωμένο γράμμα διάβαζε ο τότε φόργουορντ των Ρόκετς, όσο για το τι ακριβώς συνέβη, πώς πράγματι κρίθηκε στην τελευταία φάση (με το άστοχο σουτ του Σπανούλη, το οποίο παραμένει στοιχειωμένο στον σκληρό δίσκο της μνήμης του) και κυρίως πώς τη σκαπούλαρε ο Πριχιόνι, αυτά εάν δεν τα διαβάστε ήδη, μπορείτε να το κάνετε στο κείμενο που ανέβασε από χθες το απόγευμα ο Νίκος Παπαδογιάννης.

ΥΓ 1: Από τότε πέρασαν κιόλας οκτώμισι χρόνια και εκείνη ήττα μας πονάει ακόμη. Και μας ξαναπόνεσε χθες που ο βασικότερος ηθικός αυτουργός της αποφάσισε να μαζέψει τα συμπράγκαλα του και να ιδιωτεύσει. Καλός πολίτης ρε μάγκα κι ας μένουν ανοικτές και ανεπούλωτες οι πληγές από εκείνο το μοιραίο βράδυ στο Πεκίνο…

ΥΓ 2: Ο τίτλος στο κείμενο είναι ακριβώς η ατάκα που ξεφούρνισα μόλις ολοκληρώθηκε εκείνος ο μοιραίος προημιτελικός. Ευτυχώς, μέσα στα νεύρα και στην απογοήτευση μου, είχα προλάβει να κλείσω το κουμπί της ζωντανής μετάδοσης, γιατί αλλιώς θα με πήγαιναν σούμπιτο στο ΕΣΡ!

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This