Του Νίκου Παπαδογιάννη
Προσπαθώ να αποφύγω το τσουνάμι των κλισέ, αλλά το βλέπω να έρχεται καταπάνω μου και να κουβαλάει μαζί του «πράσινα» συντρίμμια, οπότε αναγκάζομαι να του ανοίξω τις πύλες.
Το συνονθύλευμα που ξεβράστηκε απόψε στην ασιατική όχθη του Βοσπόρου ήταν το συνηθισμένο φαινόμενο που παρατηρείται ξανά και ξανά την επαύριο ενός «αιώνιου» ντέρμπι. Το έχω δει αμέτρητες φορές, σε βαθμό που να απορώ με όσους απορούν.
Ο νικητής μίας αναμέτρησης μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού εμφανίζεται συνήθως σωματικά και ψυχολογικά άδειος στο επόμενο ευρωπαϊκό ματς. Τουλάχιστον ο ηττημένος γεμίζει με πείσμα και με «γαμώτο».
Ο Πασκουάλ και οι παίκτες του εμφανίστηκαν στο γήπεδο σαν να έρχονταν απ’ευθείας από τα μπουζούκια, ξενυχτισμένοι και με το κεφάλι καζάνι. Η Φενέρμπαχτσε προερχόταν όχι από άσπονδο εγχώριο κονταροχτύπημα, αλλά από …All-Star Game, πάει να πει πολυήμερη προετοιμασία, χωρίς ταξίδια και χωρίς χαμένα καύσιμα.
Βεβαίως, η άθλια εικόνα του Παναθηναϊκού δεν αντέχει σε καμία δικαιολογία. Το τίμημά της, ωστόσο, είναι μικρό. Η ήττα ήταν «εντός προγράμματος» και η διαφορά θα μετρήσει μόνο σε περίπτωση -όχι ιδιαίτερα πιθανή- ισοβαθμίας.
Αλλού θα κοιτάξει να μαζέψει ο Παναθηναϊκός τους βαθμούς που χρειάζεται για να τρυπώσει στην 8άδα. Ελπίζω ότι ο τραυματισμός του Σίνγκλετον θα αποδειχθεί επιπόλαιος, ειδάλλως οι «πράσινοι» κινδυνεύουν να συνεχίσουν με μοναδικό σέντερ το χάρτινο ομοίωμα του Μπουρούση…
Οι άσχημοι οιωνοί άρχισαν να μαζεύονται από τα πρώτα λεπτά κιόλας, όταν ο Παναθηναϊκός έδειξε παροιμιώδη αδυναμία να εκμεταλλευτεί τα 2 γρήγορα φάουλ του Βέσελι άμυνα των Τούρκων.
Ο Ομπράντοβιτς κατάλαβε ότι δεν είχε πολλά να φοβηθεί, οπότε άφησε τον Τσέχο στο παρκέ και τον απέσυρε μόνο όταν είδε να καταφτάνει από τον πάγκο -με μεγάλη καθυστέρηση- ο Μπουρούσης.
Αλλά ο Έλληνας σέντερ έφτασε στο ναδίρ του, αφού νικήθηκε κατά κράτος από τον Ιορδανό Ντουβερίογλου και μετέτρεψε σε άμμο της ερήμου ό,τι πέρασε από τα χέρια του. Δεν ξεκίνησε όμως από εκεί το κακό.
Ο Νικ Καλάθης παραμένει ντεφορμέ και παρασύρει σαν βαρίδι ολόκληρη την ομάδα, ο Σάντρο Τζεντίλε έπαιζε άμυνα τον συμπαίκτη του στην Εθνική Ιταλίας Ντατόμε σαν να τον έβλεπε για πρώτη φορά, ο Ρίβερς ξέμεινε κάπου στο Φάληρο, ο Φελντίν ήταν σαν να μην έπαιξε.
Ο Μάικ Τζέιμς ήταν και πάλι καλός και έφερε από τον πάγκο την απαραίτητη ενέργεια, αλλά το μπάσκετ του Τζέιμς είναι ταυτόχρονα ευλογία και κατάρα.
Σε μία βραδιά όπου ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν υπομονή και μεθοδικότητα, ο Αμερικανός δημιούργησε μόνο για τον εαυτό του, έκανε 11 σουτ (και 5 βολές), αλλά δεν έδωσε ούτε μισή ασίστ μέχρι το 38ο λεπτό. Όχι ότι υπήρχε στο οπτικό του πεδίο ζεστός συμπαίκτης για να αξιοποιηθεί…
Η Φενέρ ήταν μία κλασσική ομάδα Ομπράντοβιτς σε καλή βραδιά, άρτια προετοιμασμένη, πλουραλιστική, ομοιογενής και με ατσάλινη άμυνα στο ρεπερτόριό της. Μολονότι είχε μόνο έναν έμπειρο ψηλό, έκρυψε τις αδυναμίες της και χτύπησε ανελέητα τον Παναθηναϊκό στην αχίλλειο πτέρνα του.
Ο απολογισμός των ριμπάουντ, 32-22 (με 12-6 επιθετικά) καθρεφτίζει το «θέλω» των γηπεδούχων και το «κοιμάμαι» των φιλοξενούμενων. Η Φενέρ έπαιζε με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, αλλά εμφανίστηκε πανέτοιμη για την πρόκληση.
Είμαι βέβαιος ότι ο «Ζοτς» αισθάνεται υπερήφανος για τους παίκτες του. Ο Παναθηναϊκός καλείται να επιστρέψει από το ΣΕΦ έγκαιρα για το καθοριστικό ματς της επόμενης εβδομάδας με τη Μπαρτσελόνα.
Αυτό το ντέρμπι είναι «μαστ γουήν», όπως θα λέγαμε στα νεοελληνικά. Εφ’όσον νικήσει, θα αφήσει την ομάδα του Μπαρτζώκα 3 βαθμούς πίσω του.
Πηγή: Gazzetta
