Λίγες χώρες στον κόσμο μπορούν να ανταγωνιστούν την Ουρουγουάη όταν πρόκειται για την ιστορία του ποδοσφαίρου. Ως Έθνος, η Ουρουγουάη κατέκτησε το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1930 και σήκωσε το δεύτερο δύο δεκαετίες αργότερα, ενώ επίσης κατέχει το ρεκόρ με τους περισσότερους τίτλους του Copa America με 15.
Οι συλλόγους της έχουν απολαύσει μια μεγάλη επιτυχία, κυρίως το καθιερωμένο Big Two. Συγκεκριμένα τα δύο κλαμπ με βάση το Μοντεβιδέο Peñarol και Nacional που σήκωσαν πέντε και τρία τρόπαια Copa Libertadores αντίστοιχα. Ως χώρα παρήγαγε εξαιρετικά ταλέντα όπως ο Enzo Francescoli, ο Alvaro Recoba, ο Diego Forlan και ο Luis Suarez.
Όμως ήδη για όλα αυτά ή για το μεγαλύτερο κομμάτι τους τουλάχιστον. Πολύ λιγότερα είναι γνωστά για τη Deportivo Maldonado και κοιτάζοντας τη μέτρια ιστορία τους δεν θα πρέπει να έρχεται ως έκπληξη.
Ιδρυόμενη το 1928, η Deportivo Maldonado αποκόμισε το επαγγελματικό της καθεστώς μόλις το 1995. Κατά τη διάρκεια της 89ετής ιστορίας της, η Depor» δεν έχει κατακτήσει ποτέ ένα σημαντικό τρόπαιο, αγωνίζεται στη Segunda Division της Ουρουγουάης από τη σεζόν 2004/05 μετά την ταλαιπωρία του υποβιβασμού από την πρώτη κατηγορία και η μέση συμμετοχή των οπαδών της την περασμένη σεζόν ήταν μόλις 275 θεατές.
Παρ ‘όλα αυτά όμως, η Maldonado είναι ένας σύλλογος που γίνεται όλο και πιο ισχυρός από τότε που ανέλαβε ένας «άγνωστος» όμιλος επενδυτών το 2009. Από τη σεζόν 2009/10 και έπειτα, είναι ξεκάθαρο ότι έχει γίνει ένα μεσάζων κλαμπ, υπογράφοντας υψηλής κλάσσης παίκτες πριν τους στείλει δανεικούς ή τους πουλήσει σε άλλους συλλόγους σε όλο τον κόσμο.
Πώς έγινε ένα μεσάζων κλαμπ;
Το μυστήριο συνεχίζει να περιβάλλει τους άνδρες που εμπλέκονται στο επίπεδο στην αίθουσα συνεδριάσεων της Deportivo Maldonado. Ένα ρεπορτάζ από το Bloomberg το 2014 υποστήριξε ότι ο επιτυχημένος ιδιοκτήτης ιπποδρομιών Malcolm Caine ήταν ο ιδιοκτήτης του συλλόγου και ο δικηγόρος με έδρα το Λονδίνο Graeme Shear ο Διευθυντής. Ενώ ο πρώτος εκτιμάται ότι εξακολουθεί να είναι υπεύθυνος, ο δεύτερος επέμεινε ότι η συμμετοχή του τελείωσε το 2010.
Πριν την αγοράσουν οι επενδυτές, η Deportivo Maldonado ήταν ένας «κοινωνικός» σύλλογος, ουσιαστικά το έτρεχαν οι υποστηρικτές τους που πήραν μετοχές του.
Πρόκειται για ένα μοντέλο που συχνά παρατηρείται σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, αλλά αφότου παρατηρήθηκαν οικονομικές δυσκολίες, ενέκρινε την δομή της διοικούμενης ιδιοκτησίας, παρόμοια με το πώς οι σύλλογοι τείνουν να λειτουργούν στο Αγγλικό ποδόσφαιρο. Τώρα λειτουργούν σε μια πολύ πιο σταθερή βάση και παρά το καθεστώς τους ως ένα κλαμπ δεύτερης κατηγορίας είναι ένα από τα λίγα σωματεία στην Ουρουγουάη που είναι απαλλαγμένα από οικονομικά ζητήματα.
Ποια είναι η έλξη για τους επενδυτές;
Το χρήμα επικρατεί γύρω από το παγκόσμιο ποδόσφαιρο (η απόφαση της FIFA να αυξήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο από 32 σε 48 ομάδες το 2026 είναι μια πρόσφατη υπενθύμιση του) και το οικονομικό όφελος φαίνεται να είναι το κίνητρο πίσω από την ίδρυση ενός μεσάζων κλαμπ
Ισχυροί ατζέντηδες στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένης της επιρροής του Αργεντινού Gustavo Arribas) προτείνουν πολλά υποσχόμενα ταλέντα από τη Νότια Αμερική στην Deportivo Maldonado, η οποία τους υπογράφει για μια λογική τιμή πριν τους στείλει δανεικούς και εν τέλει τους πουλήσει αλλού για ένα πολύ μεγαλύτερο ποσό φέρνοντας έτσι ένα κέρδος.
Υιοθετώντας ταυτόχρονα μια πολιτική του «αγοράζω φθηνά, πουλάω ακριβά» είναι μια επαναστατική ποδοσφαιρική άποψη και υπάρχουν περισσότερα οφέλη από το να επενδύσεις σε ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο στην Ουρουγουάη σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της Νοτίου Αμερικής.
Πιο συγκεκριμένα οι σύλλογοι υποχρεούνται να καταβάλουν πολύ λιγότερα σε φόρους για τις συναλλαγές του παίκτη στην Ουρουγουάη (περίπου το 40%) από ό, τι θα έκαναν στη Βραζιλία ή στην Αργεντινή που τους παίρνουν σχεδόν όλα τα κέρδη όταν ένας παίκτης φεύγει από το κλαμπ. Επιπλέον, τα θεσμικά όργανα της Ουρουγουάης είναι τόσο ισχυρά και σταθερα καθιστώντας την έτσι την ιδανική χώρα για επενδύσεις.
Πώς επιτρέπεται αυτό νόμιμα;
Στις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του 2000, το ζήτημα της ιδιοκτησίας τρίτων (ΤΡΟ) στο ποδόσφαιρο έγινε μεγάλος πονοκέφαλος για τη FIFA και μια σειρά από αμφιλεγόμενες συμφωνίες που πραγματοποιήθηκαν αφορούσαν τις μεταγραφές των παικτών από τη Νότια Αμερική προς την Ευρώπη.
Ίσως η πιο μεγάλου προφίλ συμφωνία που περιλάμβανε τρίτο πρόσωπο ήταν εκείνη των Javier Mascherano και Carlos Tevez που έφυγαν από τη Corinthians για τη West Ham τον Αύγουστο του 2006. Τα οικονομικά δικαιώματα των δύο ποδοσφαιριστών ανήκαν στην εταιρεία Media Sports Investments και εν συνέχεια αυτό το Deal βρέθηκε να είναι ενάντια στους κανονισμούς της Premier League.
Το πικρό νέφος μεταξύ της West Ham και της Sheffield United – που υποβιβάστηκε σε βάρος των “σφυριών” στο τέλος της σεζόν 2006/07 – βοήθησε να επιταχύνει τις προσπάθειες της FIFA για τον περιορισμό της ΤΡΟ σε όλο τον κόσμο. Τον Δεκέμβριο του 2014, η FIFA επίβαλλε νέα νομοθεσία σχετικά με τους κανονισμούς σχετικά με το καθεστώς και τις μεταγραφές των παικτών.
Η πολιτική της Deportivo Maldonado από έξω μοιάζει να είναι μια σύγχρονη παραλλαγή της ΤΡΟ, αλλά ενώ σε άλλους συλλόγους στη Νότια Αμερική (κυρίως η Santos) τους επιβάλλονται κυρώσεις για την παραβίαση των κανόνων της ΤΡΟ, στη Deportivo Maldonado δεν έγινε κάτι τέτοιο.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι παίκτες υπογράφουν ενώ ποτέ δεν παίζουν για το σύλλογο, αγοράζονται μόνιμα και υπογράφουν συμβόλαια με τη Deportivo Maldonado, ακριβώς όπως συμβαίνει σε οποιαδήποτε άλλη συναλλαγή που πραγματοποιείται στο ποδόσφαιρο. Το γεγονός ότι δεν παίζουν για την ομάδα σημαίνει επίσης ότι ο κανόνας της FIFA που περιορίζει τους παίκτες να εκπροσωπούν δύο σωματεία σε μια χρονιά δεν τίθεται σε κίνδυνο.
Ποιους παίκτες πήραν;
Σύμφωνα με το transfermarkt.co.uk, η Deportivo Maldonado έχει ξοδέψει περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ για νέους παίκτες από την αρχή της σεζόν 2009/10 και κανένας από αυτούς δεν αγωνίστηκαν επίσημα με τη φανέλα της.
Οι πρώτες μεγάλες μεταγραφές τους ήταν ένα Βραζιλιάνικο ντουέτο. Ο Zezinho και ο Alex Sandro που ήρθαν από τη Juventude και την Atletico Paranaense ως δύο ελπιδοφόρα νέα ταλέντα. Ο Zezinho ποτέ δεν έφτασε στα ύψη που περίμεναν από αυτόν, αλλά ο Sandro έχει αναπτυχθεί σε ένα από τα καλύτερα αριστερά μπακ της Ευρώπης, αρχικά στη Porto και πιο πρόσφατα στη Juventus.
Άλλα εξέχοντα ονόματα ακολούθησαν συμπεριλαμβανομένων του μέσου Allan, ο οποίος εντάχθηκε από τη Madureira Esporte Clube της Βραζιλίας πριν από την έναρξη μιας επιτυχημένης καριέρας στην Ιταλία με την Udinese και στη συνέχεια με τη Napoli
Ένας άλλος παίκτης που έχει αφήσει αντίκτυπο στη Serie A είναι ο Παραγουανός εξτρέμ Marcelo Estigarribia, ο οποίος άνηκε στο ρόστερ της Juventus που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2012 πριν σταλθεί δανεικός στις Sampdoria, Chievo και Atalanta.
Ο Willian Jose ο οποίος έχει βάλει εννέα γκολ στη La Liga αυτή την χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο με τη Deportivo Maldonado για κάποιο χρονικό διάστημα. Έφυγε σε μόνιμη βάση το περασμένο καλοκαίρι αφού πέρασε έξι ξεχωριστές περιόδους δανεισμού μετά την ένταξή τους το 2011.
Αυτό το καλοκαίρι εν τω μεταξύ, η Deportivo Maldonado διαπραγματεύθηκε με δύο ομάδες της Premier League. Συγκεκριμένα το δανεισμό του Jonathan Calleri στη West Ham και τη πώληση του Geronimo Rulli στην Manchester City.
Κάτω από τη σκοτεινή, μυστηριώδη φύση του συλλόγου, οι φήμες που αφορούν πιθανούς στόχους και μεταγραφές σπάνια εμφανίζονται στην επιφάνεια που σημαίνει ότι είναι δύσκολο να προβλέψουμε ποιος μπορεί να συμμετάσχει στο μέλλον.
