Του Νικόλα Ακτύπη
Χρειάστηκε να περάσουν πέντε ολόκληρα χρόνια για να επιστρέψει το ποδόσφαιρο στο Χαλέπι. Το τοπικό ντέρμπι μεταξύ της Αλ Ιτιχάντ και της Αλ Χουρίγια έδωσε την ευκαιρία σε μερικές εκατοντάδες ανθρώπους να θυμηθούν πώς έμοιαζε ένα τυπικό σαββατοκύριακο πριν ο πόλεμος στη Συρία αλλάξει τις ζωές τους για πάντα.
Με ιστορία που τα ίχνη της χάνονται στο 5.000 π.Χ, το Χαλέπι θεωρείται μία από τις παλιότερες πόλεις του κόσμου με διαρκή και ανερμάτιστη ανθρώπινη παρουσία. Μια συνέχεια που κόντεψε να φτάσει στο τέλος της από τη στιγμή που έγινε ένα από τα πιο σημαντικά σημεία αναφοράς του συριακού εμφυλίου πολέμου, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι κάτοικοί του (όπως άλλωστε και περίπου ο μισός πληθυσμός της χώρας) να αναγκαστούν να το εγκαταλείψουν για να σώσουν τη ζωή τους. Τουλάχιστον όσοι δεν θάφτηκαν κάτω από τα συντρίμμια του πολέμου.
Τα περασμένα Χριστούγεννα ήταν τα πρώτα μετά από μια πενταετία που υπήρξαν εορτασμοί για αυτή τη μέρα. Η ανακατάληψη της πόλης από τις κυβερνητικές δυνάμεις του Άσαντ, η οποία θεωρήθηκε ως καθοριστικό σημείο καμπής του εμφυλίου πολέμου, σηματοδότησε την προσπάθεια των κατοίκων να επαναφέρουν στη ζωή τους τις συνήθειες μιας κάποιας «κανονικότητας», όσο δύσκολο κι αν μοιάζει αυτό τη στιγμή που στην υπόλοιπη χώρα μαίνονται ακόμη οι μάχες μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών και με το ISIS να παραμένει πάντα έτοιμο να αρπάξει άλλη μια ευκαιρία.
Πριν λίγες μέρες προστέθηκε ακόμη ένα στοιχείο από αυτά που καθορίζουν αυτό που ονομάζουμε καθημερινότητα με την έννοια που την αντιλαμβάνεται ο δυτικός κόσμος. Το ποδόσφαιρο… Φυσικά, το καθεστώς Άσαντ δεν έχασε την ευκαιρία μετατρέψει το παιχνίδι σε μια υπενθύμιση της παρουσίας και της δύναμής του. Φωτογραφίες του ηγέτη της χώρας υπήρχαν παντού, διάσπαρτες μεταξύ των λίγων εκατοντάδων θεατών και των στρατιωτών που βρίσκονταν εκεί αφού ο φόβος από τις καρδιές των ανθρώπων αποχωρεί πιο δύσκολα από ό,τι οι αντάρτες.
Οι αντιφρονούντες κάνουν λόγο για μια κακοστημένη παράσταση και τίποτα παραπάνω, όμως όσοι στέκονται στο πλευρό των κυβερνητικών δυνάμεων αντιτείνουν πως εκτός από το ποδόσφαιρο, στην πόλη επέστρεψε και η αίσθηση ασφάλειας και ελευθερίας που τόσο είχε λείψει τα τελευταία χρόνια από την πόλη.
Για την ιστορία, η Αλ Ιτιχάντ νίκησε 2-1 χάρις σε ένα γκολ που μπήκε στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα. Για τους περισσότερους από τους θεατές το αποτέλεσμα ήταν μάλλον παντελώς αδιάφορο. Εκείνο που πραγματικά θα έχει σημασία είναι κάποιος να σφυρίξει οριστικά και αμετάκλητα τη λήξη του πολέμου που θα τους επιτρέψει να γίνουν κανονικοί άνθρωποι, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, να σταματήσουν να πνίγονται στο Αιγαίο και να αποτελούν ένα ενοχλητικό πρόβλημα της Δύσης και τη μόνιμη απειλή της Τουρκίας προς αυτήν πως θα ανοίξει τα σύνορα και θα πλημμυρίσει με πρόσφυγες την Ευρώπη…
Πηγή: Σπορ FM
