Αφού κάθισε να παρακολουθήσει τους πιθανούς νέους εργοδότες του στο βροχερό τερέν του Villa Park το 2001, λίγοι θα μπορούσαν να πιστέψουν τι θα έκανε ο Juan Pablo Ángel τα επόμενα χρόνια. Για τη Κολομβία ήταν μια από τις πιο αξιοσέβαστες μηχανές των γκολ του ποδοσφαίρου της Νότιας Αμερικής και ήταν έτοιμος να γράψει το όνομά του στην ιστορία της Aston Villa και να χαράξει το όνομά του στην ευρύτερη ιστορία της Premier League.
Χρειάστηκαν μόλις δύο μήνες πριν οι οπαδοί της Villa στο Holte End τραγουδήσουν:”Juan Pablo Ángel, υπάρχει μόνο ένας Juan Pablo Ángel”. Η άμεση σχέση αγάπης μεταξύ του επιθετικού και των παθιασμένων οπαδών του συλλόγου του Μπέρμιγχαμ δεν ήταν μια έκπληξη. Ο Κολομβιανός δεν ήταν μόνο η μεταγραφή – ρεκόρ των 10 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά και ο υψηλότερα αμειβόμενα εργαζόμενος τους και ο άνδρας που σηματοδότησε αυτό που πολλοί πίστευαν ότι ερχόταν μια νέα εποχή στα Midlands. Δυστυχώς, η περίοδος του έφερε πιο πολύ προσωπική χαρά από συλλογική.
Γεννημένος στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας το Μεντεγίν σε μια εποχή πολιτικής αναταραχής, υψηλή ανεργίας και κατάρρευση του συστήματος δημόσιων μεταφορών, ο Ángel δυσκολεύτηκε στα πρώτα του χρόνια. Ο πατέρας του ήθελε να ακολουθήσει τη διδασκαλία παρά την αγάπη του για το ποδόσφαιρο και όλα τα πράγματα των Cafeteros.
Για τον «JP» η επιλογή ήταν ξεκάθαρη από την παιδική του ηλικία. Εντάχθηκε στο σύστημα νεολαίας της Atlético Nacional στην ηλικία των 11 και γρήγορα “έσπασε” τα ρεκόρ στα επίπεδα της Under 12,14 και 16 βάζοντας συνολικά κοντά στα 120 γκολ. Αποδείχθηκε ένας καταλύτης το 1993 με την ομάδα της παιδικής του ηλικίας και αναμενόταν να γίνει το επόμενο αστέρι του ποδοσφαίρου της Κολομβίας.
Μάλιστα,ήταν η πρώτη κολομβιανή ομάδα που κατέκτησε το Copa Libertadores μόλις τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Ο Ángel ακολουθούσε τα βήματα του Faustino Asprilla, του René Higuita, του Víctor Aristizábal, του Andres Escobar και του Leonel Álvarez. Εκείνη η εποχή αποτέλεσε τη καλύτερη Εθνική ομάδα της Κολομβίας μέχρι σήμερα.
Ήταν μια εποχή που λίγοι το είχαν σαν Εθνικό άθλημα. Ο άρχοντας των ναρκωτικών Pablo Escobar ακόμα μάχονταν για τον πλήρη έλεγχο στις φτωχογειτονιές του Μεντεγίν. Τη στιγμή που ο Ángel έκανε το ντεμπούτο του για την “Verde” ο Escobar είχε δολοφονηθεί και το ποδόσφαιρο βρισκόταν σε αναταραχή, παρά τη δημοσιότητα γύρω από την Εθνική τους ομάδα στις ΗΠΑ το 1994.
Το ντεμπούτο του για τη Nacional το 1993 θα είναι μια σημαντική στιγμή στην καριέρα του. Οι οπαδοί της Κολομβίας – και του Μεντεγίν ιδιαίτερα – εξακολουθούσαν να πονάνε από την απώλεια του αγαπημένου “γιου” της πόλης και έψαχναν για μια έμπνευση. Αυτή θα του της παρέχει το τοπικό αγόρι Ángel.
Πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ εναντίον της μισητής αντιπάλου Independiente Medellin και βοηθώντας τη Nacional να στερεώσει το πρωτάθλημα του 1994, ο “JP” έβαλε τον εαυτό του στην πολυτάραχη ιστορία του συλλόγου. Δύο δεκαετίες μετά το ντεμπούτο του σε μια Κολομβία γεμάτι με πολιτική ένταση και πόλεμο του δρόμου, λίγα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα επέστρεφε για το τελευταία κύκνειο άσμα του σε μια χώρα που βιώνει την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική σταθερότητα.
Πίσω στον Ιανουάριο του 1994 και μια χρονιά ανακαλύψεων ήταν στα χείλη των οπαδών σε ολόκληρο το Έθνος. Ο εκλέκτορας της Εθνικής ομάδας και πρώην αγαπημένος της Nacional Francisco Maturana έπαιζε με την ιδέα της σταθερότητας και της επιθετικής απειλής του Ángel στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο τέλος ξεχωρίζει η κυρίαρχη εμφάνιση της στα προκριματικά και τα λόγια του Pele ότι η Κολομβία είναι το φαβορί του τουρνουά. Ένα ακόμα κίνητρο για το νεαρό επιθετικό.
Έπειτα κάθισε ακόμα τρία χρόνια σε μια Nacional σε παρακμή και που παραίπαιε από τη δολοφονία του Andres Escobar μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, βάζοντας 45 γκολ σε 147 εμφανίσεις. Καθώς ο τότε 22χρονος επιθετικός μετακόμισε στη River Plate για αντικαταστάτης του Hernan Crespo δήλωσε:”Ελπίζω να επιστρέψω. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για τον σύλλογο και μακάρι να μπορούσα να έχω κάνει περισσότερα για τους ανθρώπους. Είναι ο λαός μου και μια μέρα θα επιστρέψω. ”
Η River Plate του χορήγησε το παγκόσμιο ταλέντο του που το είχε τόσο λαχταρά και τόσο το άξιζε. Το να αναπληρώνεις τα παπούτσια του Crespo δεν ήταν μικρό επίτευγμα. Εν συνεχεία ήταν ο καιρός για τον επιθετικό να βγει από την σκοτεινή πλευρά της Ηπείρου του και να παρουσιάσει τη μεγάλη ικανότητά του ανά τον κόσμο. Λίγοι έμειναν απογοητευμένοι.
Τα 62 γκολ σε 132 εμφανίσεις ήταν ένα αρκετό αντάλλαγμα για έναν επιθετικό που άνθισε κάτω από τα ληστρικά ένστικτα της περιοχής του και σκόραρε είτε με το πόδι είτε κυρίως με το κεφάλι του. Με πάρα πολλούς τρόπους ήταν ο τέλειος αντικαταστάτης για τον Crespo μιας και το παιχνίδι τους ήταν σχεδόν πανομοιότυπο στο καθρέφτη. Ίσως το πιο καταφανές στατιστικό ότι το ταλέντο του μεγάλωνε όλο και περισσότερο να ήταν τα 16 γκολ σε 25 αγώνες στο Copa Libertadores.
Ο Ángel έπειτα βρέθηκε κοντά στην κίνηση του στη Porto πριν η Villa εκφράσει ένα συνεπές ενδιαφέρον. Η θέα των χοντρών φρυδιών του και των μακριών μαλλιών του στις κερκίδες του Villa Park σήμαινε μόνο ένα πράγμα: ότι ερχόταν στην Premier League.
Καθώς οι οπαδοί της River Plate έκλαιγαν για την πώληση του, οι οπαδοί της Villa χαίρονταν για τα ρεκόρ της νέας τους μεταγραφής. Όμως δεν ήταν όλα ρόδινα κατά τις πρώτες ημέρες. Ο Ángel και η οικογένειά του πάλεψαν για να προσαρμοστούν με τη ζωή στην Αγγλία και τα μετέπειτα προβλήματα στον γάμο τους περιόρισαν τους πρώτους έξι μήνες του στην Αγγλία.
Η καινούργια σεζόν πρόσφερε ένα νέο ξεκίνημα για τον επιθετικό και το υποσχόμενο ξεκίνημα του επέστρεψε την πίστη που ο Doug Elis έδειξε κατά το άνοιγμα ενός βιβλιαρίου επιταγών που γρήγορα εξάντλησε τα τσεκ επιταγών του.
Ο Ángel ήταν ένας ολοκληρωμένος επιθετικός για το Αγγλικό ποδόσφαιρο. Μαζί του έφερε το ταλέντο και την τεχνική της Νότιας Αμερικής και τα συνδύασε με τη βιομηχανία και την όρεξη που το ποδόσφαιρο στην Αγγλία ποθεί τόσο απεγνωσμένα. Τα χαρακτηριστικά του ήταν συνήθως ενδεικνυόμενα για την Premier League: ειδικός στο να κρατάει την μπάλα, ο ίδιος έμπαινε χωρίς φόβο στις αερομαχίες και είχε μια πολύ ισχυρή κεφαλιά που κάθε επιθετικός θα ήθελε να διαθέτει.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη βροντερή κεφαλιά του ενάντια στη Leicester City το 2003; ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο ο ίδιος έδειξε επίσης τη θαυμάσια τεχνική του με το όμορφα γεμάτο σουτ του κόντρα στις “αλεπούδες”. Ακόμα ρωτήστε τον John Terry ή τον William Gallas τι σκέφτονται για τον Κολομβιανό και το υπέροχο γκολ που έβαλε απέναντι στη Chelsea.
Θα μπορούσατε ακόμα να ρωτήσετε και τον Jussi Jääskeläinen. Αφού ο Ángel έκανε μια ποδιά στο προσωπικό του αντίπαλο από τα αριστερά πήρε μια ιδανική θέση για να κρεμάσει το Φινλανδό από μια αδύνατη γωνία με μια σέντρα σουτ. Ήταν αυτές οι στιγμές που οι οπαδοί της Villa δεν θα τον ξεχάσουν.
Τα 23 τέρματα του τη σεζόν 2003-04 τον έχρισαν τον πρώτο παίκτη της Villa που ξεπέρασε το μαγικό σημείο των 20 γκολ στην εποχή της Premier League. Ήταν ένα ρεκόρ που παρέμεινε για σχεδόν μια δεκαετία πριν ένας άλλος πρώην αγαπημένος, ο Christian Benteke το ξεπεράσει στη παρθενική του χρονιά.
Τα 65 γκολ σε 205 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις μπορεί να ερμηνευθούν με πολλούς τρόπους. Μερικοί προτείνουν ότι δεν ήταν άσχημο ποσοστό για ένα Κολομβιανό που πραγματοποίησε το παρθενικό του ταξίδι στην Ευρώπη και σε ένα πρωτάθλημα με πολύ περισσότερες απαιτήσεις. Άλλοι επισημαίνουν ότι η ικανότητα του στάθηκε περισσότερο στα γκολ όμως τους οπαδούς της Villa δεν τους νοιάζει. Είδαν το καλύτερο και το χειρότερο από τον Ángel αλλά τον αγάπησαν για αυτό που ήταν: ειλικρινής, ταλαντούχος και ερωτευμένος με τον σύλλογο.
Το ρεκόρ του ίσως να ήταν καλύτερο σε μια διαφορετική εποχή όπως επηρέασε πολύ και ότι έπαιζε σε μια ομάδα που δεχόταν περισσότερα γκολ από όσα έβαζε. Μια καλύτερη αμυντική γραμμή και ίσως ένας συνεργάτης στην επίθεση τόσο καλός όσο ο Dwight Yorke να έδιναν στο Κολομβιανό επιθετικό περισσότερα γκολ στους “χωριάτες”.
Το παραμύθι του στην Αγγλία τελείωσε τον Απρίλιο του 2007 καθώς γύρισε στην Αμερική. Αυτή τη φορά κατευθύνθηκε πιο βόρεια και στη Major League Soccer για τους New York Red Bulls. Η καριέρα του συνέχισε με αμείωτους ρυθμούς καθώς οι οπαδοί παρατηρούσαν για ακόμα μια φορά τη λαμπρότητα του επιθετικού μπροστά από την αντίπαλη εστία. Ως ο κορυφαίος αθλητής του συλλόγου – ένας ρόλος γεμάτος από μεγάλα ονόματα που εξαιρούνται από τους περιορισμούς του Salary Cap στο MLS – θα ήταν εύκολο να τον συγχωρήσεις αν γέμιζε τις τσέπες του. Όχι όμως ο Ángel. Απλά δεν είναι στη φύση του να το κάνει.
Αφού ξεπεράστηκαν οι επιπλοκές με τη βίζα, παραδόθηκε αμέσως στο Νοτιοαμερικάνο το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Άρχισε καινούργια ρεκόρ με τη New York καθώς ο Κολομβιανός έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της ομάδας που σκόραρε σε έξι συνεχόμενα παιχνίδια. Μετά “έσπασε” το ρεκόρ των 45 τερμάτων του Clint Mathis στο κλαμπ το 2009, ενώ κουβάλησε και την ομάδα της Red Bull σε μια αξιοσημείωτη άνοδο.
Τα 62 γκολ του είναι ένα ρεκόρ που μοιάζει απίθανο να σπάσει οποιαδήποτε στιγμή σύντομα. Ακόμα παραμένει ένας αγαπημένος των οπαδών, όπως αποδεικνύεται από το χειροκρότημα που έλαβε στο Red Bull Arena το Μάιο του 2013, όταν ξαναγύρισε σε ένα σύλλογο που είχε προσθέσει στις τάξεις του τους Thierry Henry και Tim Cahill.
Η πιθανή συνεργασία των Ángel και Henry απέτυχε να υλοποιηθεί και παραμένει ένα από τα μεγάλα “τι θα γινόταν” του Αμερικανικού ποδοσφαίρου. Ακολούθησαν οι περιόδοι του στους LA Galaxy και Chivas USA, καθώς άρχιζε να βάζει σιγά σιγά τέλος στην καριέρα του και επέλεξε να είναι πιο κοντά στην Κολομβία. Ακόμα δέχτηκε το θαυμασμό και από τα κλαμπ του Λος Άντζελες.
Καθώς πλησίαζε το τέλος της καριέρας του, ο Angel επέλεξε να κλείσει το κύκλο του τον Ιανουάριο του 2013 υπογράφοντας ξανά για την Atlético Nacional. Επέστρεψε ένας ήρωας. Οι σκηνές στο Atanasio Girardot Sports Complex ήταν παρόμοιες με έναν βετεράνο πολέμου που γυρνάει μετά από το καθήκον, με πολυσύχναστους οπαδούς να αγγίζουν τον έκπληκτο Ángel.
Η σύνδεση του με το πρώην προπονητή της Red Bull Juan Carlos Osorio, η δέσμευσή του με τη Nacional και η επιθυμία να παίζει απλά ποδόσφαιρο ήταν εμφανής καθώς υπέγραψε ένα συμβόλαιο αξίας 3.500 ευρώ ανά εβδομάδα. Ήταν μια πλήρη αντίθεση με το συμβόλαιο του στη Chivas που άξιζε δέκα φορές περισσότερο.
Τα 17 γκολ του σε 47 εμφανίσεις απέδειξαν την ποιότητα του ακόμα και στα 38 του. Από εκεί άρχισε το ταξίδι του προς τα ξένα που τον οδήγησε από το Μπουένος Άιρες στο Μπέρμιγχαμ και από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες. Όμως η ποιότητα παρέμεινε μέχρι το τέλος όπως και η συνέπεια με τα γκολ του.
Στο ίσως καλύτερο επίτευγμα του μέχρι σήμερα βοήθησε τη Nacional να κατακτήσει το πρωτάθλημα ως πρώτος σκόρερ με μια σειρά από εμπνευσμένες επιδόσεις που ξεσήκωσε το κοινό του Μεντεγίν. Πάνω από δύο δεκαετίες έχουν περάσει από το ντεμπούτο του στη γενέτειρά του συλλόγου του και πολλά έχουν αλλάξει. Το ποδόσφαιρο είναι ένας διαφορετικός κόσμος και η Κολομβία έχει βρει μια νέα ταυτότητα ανάμεσα σε μια νέα προοπτική στη Νότιοαμερικανική κοινωνία.
Καθώς ο επιθετικός φαίνεται να κατευθύνεται σε μια νέα ζωή έξω από το γήπεδο, ένας άλλος Angel αρχίζει τη σχέση αγάπης του με το ποδόσφαιρο και τη Nacional. Ο γιος του Juan Pablo, Tomy είναι γραμμένος στην ακαδημία της Nacional και στο παρελθόν έχει στο σύστημα της νεολαίας της Red Bull. Όπως υποστήριξε ο πατέρας του:”Είναι σίγουρα καλύτερος από ότι ήμουν εγώ στην ηλικία του.”
Ενώ οι 33 συμμετοχές και τα εννέα γκολ για την Εθνική Κολομβίας δεν δικαιώνουν σημαντικά τις ικανότητες του, λίγοι οπαδοί στους συλλόγους που έπαιξε τους ένοιαξε. Για αυτούς ο Juan Pablo Ángel συμβόλιζε ότι είναι καλό για το άθλημα που αγαπάμε. Το πιο σημαντικό; έφερε την ελπίδα σε κάθε κλαμπ που αγωνίστηκε. Ένα σπάνιο χαρακτηριστικό.
