Του Νίκου Παπαδογιάννη
Βλέπω μπροστά μου την «προπόνηση» των Αστέρων της Ανατολής και παρατηρώ κάτι εκπληκτικό: ενώ όλοι οι υπόλοιποι αστειεύονται, χαζεύουν και χαριεντίζονται με αγαπημένα πρόσωπα που εντοπίζουν στην εξέδρα, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κάνει …κανονική προπόνηση!
Εχει αγκυροβολήσει στο τρίποντο και δοκιμάζει σουτ, σαν να έχει πείσει τον εαυτό του ότι από αυτό το 20λεπτο έχει κάτι να κερδίσει. Και, πράγματι, έχει κάτι να κερδίσει. Όχι όμως αγωνιστικό.
Η συναναστροφή με τους παίκτες που «κανονικά» θα ήταν αφίσες στο φτωχικό του δωμάτιο στα Σεπόλια (αν δεν τον είχαν ανακαλύψει τα λαγωνικά, αν δεν ήταν ο ίδιος θαύμα της φύσης, αν τον είχε καταπιεί όπως τόσους άλλους η Ελλάδα, αν, αν, αν…) είναι μία συγκυρία που γεμίζει τα κύτταρα.
Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, αισθάνομαι ότι γεμίζουν και τα δικά μου κύτταρα, μόνο και μόνο που βλέπω τον “Greek Freak” δίπλα στον ΛεΜπρόν Τζέιμς.
Όταν οι δώδεκα πρωτοπέρασαν από δίπλα μου και είδα τον Γιάννη μαζί με τους άλλους σούπερ σταρ, ένα χαμογελαστό και γεμάτο τρακ παιδί που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, ένιωσα συγκίνηση.
Καθαρή, αγνή συγκίνηση. Σε μία άλλη ζωή, θα ήθελα να είμαι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Αυτό που έγραψα σστην προηγούμενη παράγραφο, για το τρακ, mμε το πάρετε πολύ στα σοβαρά. Στην πραγματικότητα ο Γιάννης μοιάζει σαν να έχει γεννηθεί για να γίνει μέρος αυτού του σκηνικού.
Από την τεράστια προσωπογραφία του έξω από το κολοσσιαίο Superdome μέχρι την ξένοιαστη φιγούρα του την ώρα που παρακολουθούσε μαζί με το αδελφάκι και την κοπέλα του τον αγώνα των Celebrities, ο Γιάννης απολαμβάνει κάθε στιγμή του Τριημέρου των Αστέρων σαν να είναι -όχι το πρώτο από πολλά που θα ακολουθήσουν- αλλά το τελευταίο του.
Στα μάτια του βλέπω ακόμα και αυτή τη στιγμή (που δίνει συνέντευξη και εμφανίζεται στα matrix του σταδίου) τη σκέψη με την οποία πέφτει για ύπνο κάθε βράδυ: «Βρε, λες να ξυπνήσω το πρωί και να αποδειχθούν όλα αυτά ένα παραμύθι, ένα όνειρο; Λες κάποια αδυσώπητη μοίρα να παίζει με το μυαλό μου;»
Όχι. Όλα αυτά είναι αλήθεια, ένα μάθημα ζωής για μικρούς και μεγάλους. Ο Γιαννάκης με τα Σεπόλια ήρθε εδώ στη Νέα Ορλεάνη για να καταπιεί τον πλανήτη του ΝΒΑ. Και βρίσκεται ακόμα στο πρόγευμα.
Πήγα, χθες, στην προπόνηση, με μπλούζα «Antetokounmpo», αγορασμένη έναντι 35 δολαρίων την προηγούμενη μέρα από το ΝΒΑ Store μέσα στο γήπεδο. Ήταν πολύ εύκολο να την εντοπίσω, μέσα στο πολύχρωμο χάος του καταστήματος.
Μισό λεπτό, όμως. Δεν ήταν περισσότεροι από 10 οι παίκτες των οποίων οι φανέλες εμφανίστηκαν στα ράφια. Δέκα και πολλούς βάζω: ΛεΜπρόν, Κάρι, Ντουράντ, Χάρντεν, Ουέστμπρουκ, Τζορτζ, Ντέιβις, Αντετοκούνμπο.
Νομίζετε ότι κκυκλόφορησαν στο εμπόριο μπλουζάκια Αll-Star του Κάιλ Λάουρι και του Κλέι Τόμπσον; Του Κοχάι Λέναρντ και του Κέμπα Ουόκερ;
Όχι. Μόνο τις ευπώλητες έφτιαξε το ΝΒΑ. Και η στολή του Giannis έχει περίοπτη θέση σε αυτές, αφού ανήκει στο Τop-15 των best-sellers.
Σε μία βιτρίνα, μάλιστα, υπάρχει και υπογεγραμμένη φανέλα των Μιλγουόκι Μπακς, με το όνομα ANTETOKOUNMPO και με αυτόγραφο πάνω στο «34». Η τιμή της: 399,99 δολάρια. Ούτε καν τετρακόσια!
Εγώ που έχω 3-4 τέτοιες, να τις βγάλω στο e-Bay; Ή να περιμένω να το κάνω μετά το 10ο All-Star Game του Γιάννη; Το 2026 θα είμαι στα 60 μου και θα αναζητώ μία καλή σύνταξη…
Kατά τ’άλλα, κάνω αυτό που κάνω πάντοτε στα All-Star Games: μετράω τ’άστρα σαν μικρό παιδί (που στην πραγματικότητα είμαι). Σε τι άλλο χρησιμεύει ένα τέτοιο ταξίδι, αν όχι για να βγάλω φωτογραφία με τον Στεφ Κάρι ή με τον οικοδεσπότη Άντονι Ντέιβις;
Διπλώνω την ελληνική μου σημαία και σπεύδω στη μικτή ζώνη. Οι υπόλοιποι παίκτες προχώρησαν ήδη, αλλά ο Γιάννης έχει μείνει τελευταίος. Και κάνει προπόνηση στα τρίποντα.
Πηγή: Gazetta
