Από τότε που έγινε το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1960 κανένας τελικός δεν έχει αποφασιστεί ποτέ από έναν σκόρερ που αγωνίζεται σε ένα κλαμπ μιας άλλης Ηπείρου. Οι παίκτες της “ελίτ” που είναι ικανοί να κάνουν τη διαφορά σε αυτό το επίπεδο απλά δεν φεύγουν από την Ευρώπη κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων τους. Αυτό ενδεχομένως να γινόταν με τον André-Pierre Gignac.
Έχοντας ήδη κατακτήσει έναν τίτλο της Liga MX με τη Tigres UANL, ο επιθετικός από τη Μαρτίγκ ήταν λίγα εκατοστά μακριά από το να γράψει ιστορία. Ο τελικός του Euro 2016 ήταν στο 0-0 στο τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας, όταν ο Gignac γύρισε από το προσωπικό του αντίπαλο και νίκησε το τερματοφύλακα της Πορτογαλίας Rui Patrício, μόνο για να δει το σουτ του να χτυπά στο εσωτερικό δοκάρι και να φεύγει βασανιστικά μακριά.
Ο Gignac βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο για μόλις 12 λεπτά όμως το τελείωμα του θα μπορούσε να τον βάλει στην ιστορία ως απροσδόκητος ήρωας της Γαλλίας. Αντιθέτως η Πορτογαλία κέρδισε τον αγώνα στην παράταση.
Απτόητος από αυτή τη χαμένη ευκαιρία ο Gignac επέστρεψε στο καύσωνα του Μοντερέι, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Μεξικού όπου έχει γίνει ένας θρύλος της Tigres αφού κατέκτησε το δεύτερο τίτλο πρωταθλήματος την ημέρα των Χριστουγέννων. Ο Gignac μπορεί να είναι ο πιο απίθανος σούπερ σταρ στη μακρά ιστορία του Μεξικάνικου πρωταθλήματος.
Περιτριγυρισμένος από δραματικές κορυφές, αυτό το εκτεταμένο νέφος της μητρόπολης ήταν σχεδόν η μόνη επιλογή του Gignac όταν έληξε το συμβόλαιο του στη Marseille το καλοκαίρι του 2015. Πολλοί σύλλογοι ενδιαφέρθηκαν για τον ογκώδη επιθετικό με τσιγγάνικη κληρονομιά ο οποίος είχε σημειώσει 21 γκολ στην Ligue 1 εκείνη τη σεζόν, δύο περισσότερα από τον Zlatan Ibrahimovic στην PSG.
Σε μια αναπάντεχη επιλογή ο Gignac επέλεξε να ενταχθεί στη Tigres η οποία προσπαθούσε να γίνει το πρώτο Μεξικάνικο κλαμπ για να κερδίσει το πιο διάσημο τουρνουά της Λατινικής Αμερικής, το Copa Libertadores.
“Έχω έρθει για να κερδίσει το πρωτάθλημα και το Libertadores” ανακοίνωσε στην άφιξή του πριν σκοράρει στο ντεμπούτο του στη νίκη τους στα ημιτελικά επί της Internacional της Βραζιλίας. Η Tigres έχασε εν τέλει στο τελικό από τη River Plate όμως ο Gignac πραγματοποίησε το πρώτο μέρος της υπόσχεσης του με τα κρίσιμα τέρματα του στους τελικούς της Clausura το 2015 και το 2016 εναντίον της Pumas και της America αντίστοιχα.
Ενώ η φιλοδοξία της Tigres ήταν ένα σημείο πώλησης, οι μισθοί που προσφέρθηκαν στο Gignac και το χαμηλό κόστος διαβίωσης στο Μεξικό σίγουρα βοήθησαν να τον πείσουν. Τα τοπικά ΜΜΕ δείχνουν ότι παίρνει 4 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, τα περισσότερα από κάθε άλλο παίκτη στο Μεξικό.
Η κίνηση του Gignac αρχικά αντιμετωπίστηκε με σύγχυση στη πατρίδα του:”Στην αρχή οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν,” δήλωσε ο Thomas Goubin, ένας Γάλλος δημοσιογράφος που καλύπτει το Μεξικάνικο ποδόσφαιρο:“Δεν ήξεραν τίποτα για τη Tigres ή το πρωτάθλημα Μεξικού. Νόμιζαν ότι ήταν ένα μέσο για να πάρουν πολλά χρήματα, ενώ χαλάρωναν και έπαιζαν σε πιο χαλαρό ρυθμό σαν να έχουν αποσυρθεί.”
Οι αντίπαλοι οπαδοί στη Γαλλία χρησιμοποιούσαν τη κοιλιά του για να τον κοροιδεύουν με το άσμα “Πετάξτε ένα Big Mac στον Gignac”. Ο Gignac ήταν μόλις στα 29 του όταν πήγε, πολύ νεότερος από τα αστέρια που παίζουν τα τελευταία τους χρόνια στη Βόρεια Αμερική. Ακόμα κατείχε μια δύναμη στον αέρα και μια εξαιρετική αίσθηση του γκολ και έβγαλε τους αμφισβητίες του λάθος με τα 44 γκολ του στους πρώτους 18 μήνες του στην Tigres.
Γνωστός στους ντόπιους ως “El Bombon” για την άγρια ομορφιά του, ο Gignac αποσπά τις πιο δυνατές ζητωκραυγές όταν ανακοινώνονται οι ενδεκάδες στο Estadio Universitario της Tigres. Οι φίλαθλοι τον επαινούν ως “el más Guapo” και ως “el más chingón” δηλαδή “ο πιο ωραίος» και «ο πιο φοβερός», ενώ οι πωλητές έξω από το γήπεδο αναφέρουν ότι φανέλες με το όνομά του στην πλάτη είναι μακράν οι πιο δημοφιλείς.
“Είναι πολύ σημαντικό τόσο για την Tigres όσο και για το Μεξικάνικο ποδόσφαιρο ότι ένας παίκτης της κλάσης του André ήρθε στην Αμερική όταν εξακολουθεί να έχει την ευκαιρία να παίζει στην Ευρώπη” είπε ο Αργεντινός συμπαίκτης του Gignac Guido Pizarro:«Αυτό που με εντυπωσίασε όταν έφτασε ήταν η ταπεινοφροσύνη του. Ήρθε από ένα πολύ σημαντικό πρωτάθλημα στη Γαλλία όμως ήταν πολύ πρόθυμος να προσαρμοστεί και να δώσει τα πάντα για την ομάδα».
Αναχωρώντας από την Ευρώπη στο Μεξικό μοιάζει σαν ένα τεράστιο πολιτισμικό σοκ όμως ο Pizarro επιμένει ότι ο Gignac έκανε τη μετάβαση του όσο το δυνατόν ομαλότερα. “Έχει προσαρμοστεί στη ζωή στο Μεξικό πολύ καλά. Εμείς βγαίνουμε μαζί συχνά με τις οικογένειές μας. Η αλήθεια είναι ότι τα πάμε πολύ καλά τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Είναι πάντα πολύ χαρούμενος και του αρέσει να είναι εδώ. Εμείς τον λέμε Medio loco (μισό τρελό) γιατί πάντα κάνει αστεία ή πειράζει τους άλλους συμπαίκτες του με ένα φιλικό τρόπο”.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσφέρουν μια γεύση από την άγρια πλευρά του Gignac. Λίγο πριν το τελικό της περασμένης σεζόν είχε αναρτήσει ένα βίντεο στο Instagram που πυροβολούσε με ένα πιστόλι και ένα τουφέκι σε ένα σκοπευτήριο. Λίγες μέρες αργότερα παρατηρήθηκε να το γιορτάζει με έναν οπαδό της Monterrey σε ένα κλαμπ στο Κανκούν και το τόσο μεθύσι του εμφάνισε την αλλαγή της υποταγής του στην Tigres. Ένα άλλο βίντεο δείχνει τον Gignac και έναν από τους αδερφούς του να πηδάνε από τη στέγη του διώροφου σπιτιού του στην πισίνα του τη νύχτα.Έτσι ίσως να μην αποτελεί έκπληξη ότι ο Gignac έχει αναπτύξει μια στενή σχέση με τον πανηγυρισμό του “ελεύθερου και τρελού”.
“Ποτέ δεν είχα αισθανθεί τέτοια ενθουσιασμό για την άφιξη ενός παίκτη νωρίτερα. Θυμάμαι τη μέρα που έφτασα στο αεροδρόμιο υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι εκεί να τον υποδεχτούν. Νιώσαμε μια παράξενη αίσθηση πίστης και ενθουσιασμού” δήλωσε ο Reyes που υποστηρίζει την ομάδα από το 1998:”Είναι πάντα πολύ ευγενικός και ανοικτός μαζί μας, σαν να είναι ένας άλλος οπαδός της ομάδας. Μια φορά ήρθε ακόμα και μαζί μας να δει έναν αγώνα μας. Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά ειδικά με ένα Διεθνές αστέρι . “
Αντί να μην μπαίνει σοβαρά στη μάχη για να αποφευχθεί ένας κίνδυνος τραυματισμού, ο Gignac έβλεπε ένα παιχνίδι σοβαρά:“Ήμουν στην ομάδα του όμως χάναμε και ήταν ενοχλημένος επειδή δεν θέλει να χάνει. Μας φώναζε και μας έκανε όμως εν τέλει κερδίσαμε” είπε ο Reyes.
Αυτό ήταν το χαρακτηριστικό της στάσης του Gignac στον αγωνιστικό χώρο:“Δίνει πάντα ότι έχει μέσα του και βάζει γκολ σε σημαντικές στιγμές. Για μένα αυτός είναι ο πιο σημαντικός παίκτης στην ιστορία του κλαμπ γιατί όταν τον χρειαζόμασταν πάντα ήταν εκεί” πρόσθεσε ι Reyes:”Μερικοί εξακολουθούν να μην εκτιμούν πολύ την ποιότητα του. Όταν δεν θα είναι πλέον εδώ νομίζω ότι θα τον εκτιμήσουν περισσότερο.”
Στα 31 του ο Gignac φαίνεται ότι θέλει να εξαντλήσει τους υπόλοιπους 18 μήνες του συμβολαίου του, παρά τις συνεχιζόμενες εικασίες πάνω από μια μεγάλη μεταγραφική κίνηση στην Κίνα. Είναι λάτρης του Μεξικού και ξεκάθαρα έχει πει με υπερηφάνεια ότι ο νεότερος γιος του γεννήθηκε ως Μεξικάνος πολίτης:“Ελπίζω το επόμενο έτος να καταφέρω να πολιτογραφηθώ Μεξικανός. Θα ήταν μεγάλη τιμή για μένα γιατί είμαι σαν στο σπίτι μου εδώ. Νιώθω πολύ καλά και η οικογένειά μου επίσης. Ελπίζω να μείνω για πολλά χρόνια εδώ στο Μοντερέι και στο Μεξικό. Είμαι ευτυχής που μπορώ να δώσω μια ωραία εικόνα της χώρας μου στο Μεξικό και μια ωραία εικόνα του Μεξικού στη Γαλλία.”
Ο Gignac απέδειξε την εκτίμησή του στη Tigres τον Ιανουάριο όταν ζήτησε από ένα τοπικό καλλιτέχνη τατουάζ Cesar Ritual να του κάνει το πρώτο του τατουάζ: ένα νύχι τίγρης σε όλο του το χέρι μαζί με τον αριθμό 10 που φοράει στη φανέλα του. Έχοντας γίνει φίλος με τον Gignac αφότου του έκανε ένα τατουάζ με το πατέρα του, ένα από τα αδέρφια και το σήμα της Tigres ένα χρόνο νωρίτερα, ο Ritual τώρα έχει επισκεφθεί το σπίτι του πάνω από 15 φορές για να κάνει τατουάζ τους φίλους και την οικογένειά του.
“Υπάρχει πάντα μια οικογενειακή ατμόσφαιρα στο σπίτι του με πολλούς ανθρώπους γύρω του και πολύ θόρυβο. Έχει ένα μεγάλο σπίτι με πισίνα και πολλά δωμάτια ώστε να μπορεί να προσκαλέσει κάποιον πουθέλει να μείνει. Ζει με τη γυναίκα του και τα παιδιά του όμως τους επισκέπτονται και τα αδέρφια του και οι γονείς του. Περιβάλλεται από ανθρώπους από τη Γαλλία.”
Αυτή η ταύτιση με τους αγαπημένους του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι λείπει στο Gignac το σπίτι του:”Τις πρώτες φορές μίλησα με τον ίδιο, μου είπε ότι του άρεσε το Μεξικό” τόνισε ο Ritual:“Είπε ότι οι άνθρωποι στη Γαλλία είναι λίγο πιο κρύοι και κυκλοθυμικοί. Του αρέσει εδώ η θερμότητα και η ζεστασιά του μεξικανικού λαού.”
Ο Gignac ανταποδίδει αυτή τη ζεστασιά με τον Ritual να του ζητά κάποτε να βγει μια φωτογραφία με τον πατέρα του ο οποίος πάσχει από διαβήτη και χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι:“Αυτό έκανε το μπαμπά μου πολύ χαρούμενο γιατί είναι ένας φανατικός οπαδός της Tigres”.
Έπειτα ο Ritual πρόσθεσε:”Νομίζω ότι φέρνει κάτι θετικό στην ομάδα, στην πόλη και ακόμη και στη χώρα. Οι οπαδοί τον αγαπούν πολύ και αν φύγει αύριο θα μείνει στην ιστορία ως ένας θρύλος εδώ.” Πέρα από τους ντόπιους ο Gignac έχει αλλάξει ακόμα και μερικά μυαλά πίσω στη πατρίδα του.
Λίγοι πίστευαν ότι θα είχε ένα μέλλον στην Εθνική ομάδα της Γαλλίας όταν μετακόμισε στο Μεξικό, αλλά οι ισχυρές επιδόσεις του του πρόσφεραν μια κλήση για το προηγούμενο Euro. Πέρυσι έκανε 13 εμφανίσεις όσο στα προηγούμενα έξι χρόνια συνολικά. Τα Γαλλικά μέσα ενημέρωσης άρχισαν να βγάζουν ιστορίες κάθε φορά που σκόραρε για τη νέα του ομάδα και ο συμπατριώτης του Andy Delort τον ακολούθησε παίρνοντας μεταγραφή από τη Caen στη Tigres το περασμένο καλοκαίρι.
“Η αντίληψη στη Γαλλία έχει αλλάξει. Ορισμένοι οπαδοί λένε τώρα ότι είναι σπουδαίο ότι πήγε εκεί για να ζήσει κάτι διαφορετικό και έντονο” υποστήριξε ο Γάλλος δημοσιογράφος Goubin:”Νομίζω ότι η συγκεκριμένη κίνηση βοήθησε την εικόνα του επειδή τώρα θεωρείται ένας μαχητής και κάποιος που είναι πραγματικά παθιασμένος με το ποδόσφαιρο”.
Ίσως να μην έγινε ο άνθρωπος που έδωσε στη Γαλλία το Euro όμως ο Gignac έχει κερδίσει το σεβασμό στην πατρίδα του και σε μια γωνιά του Μεξικού δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ.
