Επιλογή Σελίδας

Του Κώστα Κεφαλογιάννη

Οι εποχές αλλάζουν. Πριν μερικά χρόνια οι ανάγκες ενός ποδοσφαιρικού τιμ περιοριζόταν στα απολύτως απαραίτητα. Προπονητής – Βοηθός – Ιατρικό τιμ, δηλαδή φυσικοθεραπευτής και τέλος. Σήμερα, στα μεγάλα κλαμπ εργάζονται δεκάδες ή και εκατοντάδες άνθρωποι με ένα και μόνο στόχο: Οι ποδοσφαιριστές να μπαίνουν στο γήπεδο ευρισκόμενοι στην καλύτερη δυνατή σωματική και ψυχολογική κατάσταση. Από διατροφολόγους μέχρι ψυχολόγους και ειδικούς επιστημονικούς συνεργάτες οι οποίοι μετρούν και την παραμικρή αλλαγή στους βιορυθμούς των παικτών, άπαντες απλώς επιβεβαιώνουν ότι το άθλημα, όσο απλό παραμένει εντός αγωνιστικού χώρου, τόσο  έχει εξελιχθεί έξω από αυτό. Μέρος της εξέλιξης, λοιπόν, είναι και τα social media. Οι ομάδες έχουν βεβαίως τους δικούς τους λογαριασμούς, εντούτοις είναι  σχεδόν απαραίτητο πια να αποκτήσουν και έναν κεντρικό διαχειριστή, ο οποίος θα ελέγχει και –ναι- θα λογοκρίνει εκεί που χρειάζεται τους λογαριασμούς των ποδοσφαιριστών.

Κοιτάξτε τι κόντεψε να γίνει στον ΠΑΟΚ. Ο Τζαβέλλας θεώρησε σκόπιμο μετά από ωραία εθνική βραδιά να κράξει στον λογαριασμό του τον Βλάνταν Ίβιτς. Και δυο παίκτες του ΠΑΟΚ, ο Πέλκας και ο Μυστακίδης έσπευσαν να κάνουν like σε σχόλιο προσβλητικό για τον προπονητή τους.  Αμφότεροι επικαλέστηκαν παρεξήγηση, απέσυραν τα like τους και το θέμα μάλλον τελείωσε χωρίς παρατράγουδα.  Ωστόσο αυτό αποτελεί μια σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί κατά καιρούς σε συλλόγους αλλά και σε αθλητές, επειδή οι τελευταίοι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα social media με την σοβαρότητα που αρμόζει σε μέλη ενός μεγάλου συλλόγου.

Παίκτες ανεβάζουν φωτογραφίες από πάρτι μετά από βαριά ήττα της ομάδας τους σε σημαντικό ματς.

Παίκτες ανεβάζουν εμπρηστικά σχόλια ή αφήνουν εμπρηστικά σχόλια για άλλες ομάδες και άλλους παίκτες στο προφίλ τους.

Παίκτες κράζουν τους προπονητές τους με αναρτήσεις.

Παίκτες κάνουν ακόμα και ρατσιστικά ή εθνικιστικά σχόλια, υπό το βλέμμα χιλιάδων followers που τους ακολουθούν ή τους θαυμάζουν.

Όλα τα παραπάνω μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό της ασυδοσίας των social media. Σε μια δεδομένη στιγμή εντούτοις μπορούν να προκαλέσουν μέχρι και εσωτερική κρίση σε ομάδες! 

Θα μου πείτε, μεγάλα παιδιά είναι οι ποδοσφαιριστές άρα είναι και υπεύθυνοι των πράξεων τους.  Η έμφαση εδώ πρέπει να δοθεί στην λέξη «παιδιά». Γνωρίζω ανθρώπους ωριμότερους και σαφώς πιο συγκροτημένους από τον μέσο ποδοσφαιριστή που έχουν ενσκήψει στην γοητεία των like και έχουν χάσει κάθε μέτρο. Μην έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις από «παιδιά» λοιπόν.

Και είναι η λογοκρισία λύση; Εντάξει, ακούγεται ακραίο. Ωστόσο,  όταν ανήκεις σε μια ομάδα, κάθε δημόσια παρουσία σου αντανακλά και σε εκείνη.  Και η δράση στα social media, για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα, συνιστά τον ορισμό της δημόσιας παρουσίας. Όπως λοιπόν, όταν φεύγει μια αποστολή για ταξίδι όλοι είναι ομοιόμορφα ντυμένοι, έτσι και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οφείλουν να τηρούν κάποιους κανόνες. Κυρίως οφείλουν να προστατεύουν τον εαυτό τους και την ομάδα τους. Αν δεν μπορούν οι ίδιοι – που δεν μπορούν – οφείλει να το πράξει το κλαμπ. 

Κάποιες φορές οι δημοκρατικές διαδικασίες απλώς δεν έχουν θέση στο ποδόσφαιρο.

Πηγή: Sport DNA

Pin It on Pinterest

Shares
Share This