Του Νίκου Παπαδογιάννη
H εικόνα του δεύτερου αγώνα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Εφές δικαίωσε εκείνους που -με πρώτο τον πολύπειρο Νίκο Ζήση- τόνισαν ότι η αθλητική και γεμάτη ενέργεια ομάδα του Περάσοβιτς είναι ευάλωτη σε ένα παιχνίδι, αλλά επικίνδυνη σε σειρά αγώνων, όσο περισσότερων τόσο το χειρότερο.
Όσο περνούσε η ώρα, ο Ολυμπιακός έμοιαζε σαν να άδειαζε το λάδι στο καντήλι του, ενώ οι Τούρκοι δυνάμωναν και έβγαζαν λαγούς τύπου Κερκ από το καπέλο.
Το κορμί των «κόκκινων» βάραινε και το μυαλό θόλωνε. Ο πρωταθλητής Ελλάδας πλησίαζε προς το νήμα αγκομαχώντας, η Εφές τρέχοντας.
Προσέξτε τη στατιστική σύγκριση της δ’ περιόδου: ριμπάουντ 5-8, λάθη 1-0, ασίστ 4-7, κλεψίματα 0-1, ποσοστό ευστοχίας 43%-53%, τρίποντα 2-3, πόντοι 17-22.
Στο τελευταίο πεντάλεπτο, όπου ο Ολυμπιακός πέτυχε 5 πόντους σε 10 κατοχές, δεν σκόραρε άλλος παίκτης του Ολυμπιακού, εκτός του Πρίντεζη. Μπλεγμένος στις δαγκάνες του Γκρέιντζερ, ο Σπανούλης καλά καλά δεν ακούμπησε τη μπάλα.
Η αποκαμωμένη άμυνά του δέχθηκε 12 πόντους, απέναντι σε μία βαριά αλλά μυώδη πεντάδα την οποία απάρτιζαν δύο χειριστές, ένα αθλητικό «τριάρι» και δύο πύργοι. Βεβαίως, υπάρχουν λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να βγάλουν τον Ολυμπιακό νικητή στα σημεία, όπως έβγαλαν την Εφές.
Εκείνη η καραμπόλα που έδωσε κάρφωμα στον Μπράουν μετά από σχεδόν τέλεια άμυνα των «ερυθρολεύκων» στο 67-66. Οι πέντε άστοχες βολές του Πρίντεζη και ιδίως οι δύο που χάθηκαν στο 71-71.
Η αφλογιστία παικτών που έκαναν τη διαφορά με τα σουτ τους στο πρώτο ματς, όπως ο Μάντζαρης και ο Ουότερς. Οι βολές που κέρδισε η Εφές από τον υπερβάλλοντα ζήλο του Μπερτς, τη στιγμή που η μπάλα έπέφτε στο τουρκικό καλάθι στο 69-68.
Ακόμα και ο πόντος που προσφέρθηκε ως δώρο στην Εφές από τον ανόητο οπαδό που σημάδεψε αντίπαλο με λέιζερ αποδείχθηκε πολύτιμος.
Ωστόσο, θα ήταν αποπροσανατολιστικό να αποδοθεί η ήττα σε ατυχία ή σε σύμπτωση συμπτωματικών συμπτώσεων. Ο Ολυμπιακός ζορίστηκε με τις αμυντικές προσαρμογές του Περάσοβιτς και ώρες ώρες έμοιαζε κολλημένος σε κινούμενη άμμο.
Η οργιαστική βραδιά του Σπανούλη και η δράση του Πρίντεζη έκρυψαν την επιθετική μετριότητα των υπολοίπων, ενώ η χλιαρή άμυνα του πρώτου δεκαλέπτου (όταν η Εφές έβαλε 18 πόντους από το ζωγραφιστό με πρωταγωνιστό τον αίφνης πληθωρικό Ντάνστον) έδωσε δικαιώματα και θάρρος στους Τούρκους.
Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο ούτε βρήκε τρίτο παίκτη ικανό να σύρει τον χορό στο διάστημα της ανάπαυσης των δύο συναρχηγών.
Ο τραυματισμός του Μιλουτίνοβ τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια των υπολοίπων, αφού η ομάδα χαμήλωσε επικίνδυνα και ο ορίζοντας των Τούρκων άνοιξε.
Σπάνια δοκιμάζει ο Ολυμπιακός περισσότερα τρίποντα από δίποντα και ακόμα σπανιότερα τελειώνει μεγάλο ματς με λιγότερες ασίστ από τον αντίπαλό του.
Ο Ολυμπιακός δίνει την εντύπωση ότι χρειάζεται φρεσκάρισμα, ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Για καλή του τύχη, μεσολαβεί ένα γεμάτο πενθήμερο μέχρι το επόμενο σετ.
Το πλεονέκτημα έδρας έκανε φτερά, αλλά δυσκολεύομαι να χαρακτηρίσω την Εφές φαβορί για την πρόκριση.
Η πείρα και η προσωπικότητα του Ολυμπιακού, ο οποίος πήρε σχεδόν όλα τα διπλά που χρειαζόταν μέσα στη σεζόν, είναι σημαντικό όπλο.
Και η έδρα της Εφές δεν είναι ακριβώς ηφαίστειο, ακόμα και όταν -σπανιότατα- γεμίζει με κόσμο.
H Mαδρίτη και η Μόσχα απέδειξαν ότι κανένας δεν φτάνει στο 2-0 μόνο με το όνομα, τα λόγια και τους επαίνους και το αβαντάζ της έδρας. Οι δύο ομάδες μας έζησαν στο πετσί τους τα αποτελέσματα της υπερφίαλης σιγουριάς.
Ο Παναθηναϊκός τα πλήρωσε πάρα πολύ ακριβά. Στους δύο αγώνες που ακολουθούν, ο Ολυμπιακός καλείται να υπενθυμίσει την υπεροχή του και να καταθέσει στο παρκέ τη βαριά του φανέλα.
Εάν το κάνει, θα κερδίσει και θα επιστρέψει στην Πόλη στα μέσα του Μάη. Εάν αποτύχει, πολύ απλά δεν θα αξίζει τη συμμετοχή στη γιορτή των τεσσάρων.
Πηγή: Euroleague
