Του Θανάση Ασπρούλια
Αν μετρήσουμε, από το 2012 και μετά, πόσες φορές έχει βρεθεί ο Ολυμπιακός σε αυτή τη θέση του εγκλωβισμένου, θα χαθεί το μέτρημα. Σχεδόν, ισάριθμες είναι και οι φορές που κατάφερε να βρει το διάδρομο διάσωσης. Ο Ολυμπιακός είναι για ακόμα μία φορά με την πλάτη στον τοίχο. Συνήθως, όμως, δεν μοιάζει με τον καταδιωκόμενο παγαπόντη που δεν έχει στον ήλιο μοίρα πέφτοντας σε αδιέξοδο. Με τον Ολυμπιακό συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο. Το τσιμεντένιο μπαγκράουντ που συχνά πυκνά βρίσκεται την πλάτη του δεν είναι αδιέξοδο, αλλά είναι οδηγός σωτηρίας. Σαν τον τερματοφύλακα που θέλει να πιάνει, ή αισθάνεται το δοκάρι δίπλα του για να αντιλαμβάνεται το χώρο. Ετσι και οι ερυθρόλευκοι, που φαίνεται ότι αισθάνονται καλύτερα όταν έχουν ένα όριο και με τις παλάμες του το ψηλαφίζουν για να βρουν την έξοδο κινδύνου. Εχουν καλύτερη αίσθηση του χώρου.
Η ήττα από την Εφές στο δεύτερο παιχνίδι δεν ήταν αναμενόμενη, έστω κι αν το ματς κύλησε με τέτοιο τρόπο που δεν άφηνε περιθώρια στους ερυθρόλευκους να χαλαρώσουν. Οι Τούρκοι, και μπράβο τους, έκαναν ένα μοναδικό ριφιφί στην έδρα της ομάδας του Σφαιρόπουλου και τελικά πόσο παράξενο άθλημα είναι το μπάσκετ;
Στα 70 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, ένας από τους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού, στο φινάλε μίας ιδανικής και απολύτως στοχευμένης επίθεσης, κερδίζει φάουλ και αστοχεί σε δύο βολές… Ηταν ο Γιώργος Πρίντεζης.
Λίγο αργότερα, ο Κερκ ευστόχησε στο σουτ της νίκης (48’’) και ο Ολυμπιακός είχε δύο επιθέσεις να ισοφαρίσει, αλλά και στις δυο περιπτώσεις απέτυχε. Στη μία ο Παπανικολάου βιάστηκε, στην άλλη ο Γκριν ίσως μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα και το δίποντο. Ηταν ο Ολυμπιακός χθες τόσο χειρότερο από την Εφές; Οχι φυσικά; Αξιζε η Εφές τη νίκη; Δίχως την παραμικρή αμφιβολία. Γιατί; Διότι έκανε κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο να πετύχει οποιαδήποτε ομάδα. Τίναξε το δέρμα της και φόρεσε ένα άλλο, αυτό που απαιτούσε η περίσταση για να πετύχει τον στόχο της. Μία σούπερ αθλητική ομάδα, που αποτελείται από πολλούς Αμερικάνους, οι οποίοι είναι εξαιρετικοί στο παιχνίδι με το ένστικτο, στην ατομική ικανότητα, στο ανοιχτό γήπεδο. Κι όμως, όπως ακριβώς ο Περάσοβιτς ζήτησε από τους παίκτες του πριν την έναρξη του πρώτου ματς να τρέχουν σε κάθε φάση και να επιτίθενται πιο γρήγορα κι από τη σκιά τους, το δεύτερο συνέβη η πλήρης αντιστροφή. Η Εφές διατήρησε το χαρακτήρα μίας ομάδας που ξέρει να σκοράρει στο τρανζίσιον, όμως, ο Περάσοβιτς έπεισε τους παίκτες του ότι πρέπει κατά βάση να χαμηλώσουν το ρυθμό. Το ένστικτο να υποχωρήσει προς τιμήν της εξυπνάδας, η ταχύτητα προς χάριν της ισορροπίας, και η αλεγκρία να δώσει τη θέση της στο μυαλό.
Ο Περάσοβιτς έπεισε τους παίκτες του ότι μπορούν και πρέπει να το κάνουν. Και το έκαναν. Η Εφές ελέγχοντας απόλυτα το ρυθμό πια, κατέβασε τον Ολυμπιακό στους 71 πόντους. Είχα γράψει πριν την έναρξη των πλέι οφς ότι η Εφές ταιριάζει στον Ολυμπιακό, διότι είναι αμελής στην άμυνά της (άρα η πληγωμένη για καιρό επίθεση των ερυθρόλευκων θα είχε πεδίο λαμπρό) ενώ στην επίθεσή της στηρίζεται πολύ στο άτομο και η άμυνα του Ολυμπιακού είναι από τις καλύτερες που υπάρχουν.
Η Εφές είναι πολύ δύσκολο να πέσει κάτω από τους 70 πόντους και σημειωτέον στο δεύτερο ματς, σκόραρε από 14 πόντους στην 2η και την 3η περίοδο.
Αν ο Ολυμπιακός δεν σκοράρει περισσότερους από 75 απέναντι σε μία ομάδα που δεν έχει μάθει να αμύνεται σε μεγάλες επιθέσεις, τότε το πράγμα σκουραίνει πολύ.
Στην έδρα της Εφές, ο Ολυμπιακός δεν θα κληθεί να προσπελάσει το πιο υψηλό εμπόδιο της ιστορίας του. είναι απαραίτητο όμως να θυμηθεί το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένος. Και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος να σκεφτεί ότι διαφορετικούς τρόπους. Η επιλογή του με τις αλλαγές, που έφερναν διαρκώς τον Σπανούλη να μαρκάρει στο λόου ποστ κι ως εκ τούτου εναν ψηλό παίκτη έτοιμο να δώσει βοήθεια, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ματς. Ισως τον καθοριστικό. Σε ένα διάστημα που ο Εφές έβλεπε τον Χάνεϊκάτ να μπαίνει στο ματς, κυρίως από φάσεις-δημιουργίες των συμπαικτών του, έδωσε το περιθώριο και στον Μπράουν να ξεφύγει από τα δεσμά της αφλογιστίας που είχε μέχρι εκείνο το σημείο και να δημιουργήσει τεράστιους κινδύνους. Ομως, είναι σημαντικό αναφερθεί ότι πλην των αλλαγών που έφεραν τον Σπανούλη να μαρκάρει ψηλότερο παίκτη, ο Ολυμπιακός ηττήθηκε και στην επίθεσή του, ειδικά στο σημειο που θα μπορούσε να κλειδώσει το ματς όταν βρέθηκε στο +7.
Εν τέλει, η σειρά ήρθε στο 1-1 και μεταφέρεται στην Τουρκία, όπου ο Ολυμπιακός του ΣΕΦ μπορεί να χάσει και τα δύο ματς. Ο Ολυμπιακός με την πλάτη στον τοίχο, είναι σχεδόν αδύνατον να γνωρίσει δύο ήττες. Η απόφαση για το πρόσωπο που θα παρουσιαστεί ανήκει στον Σφαιρόπουλο και τους παίκτες του.
Πηγή: Sport DNA
