Του Βασίλη Σκουντή
Όντας παλιός σε αυτή τη δουλειά και γενικώς στα αθλητικά πράγματα, θυμάμαι ότι προτού το μπάσκετ μετατραπεί από ερασιτεχνικό σε επαγγελματικό και όσο (επί δεκαετίες μάλιστα) ίσχυε το ερμαφρόδιτο καθεστώς, η πιο συνηθισμένη απειλή των παραγόντων προς τους παίκτες που δυστροπούσαν και στασίαζαν για οποιονδήποτε λόγο ήταν μία και μοναδική…
Θα σου κρεμάσω το δελτίο στο ταβάνι!
Οι καιροί άλλαξαν και με τη λογική του Κικέρωνα που συμπυκνώνεται στο λατινικό απόφθεγμα “o tempora, o mores”, φαντάζομαι ότι αυτή η παλιά απειλή που διατύπωναν οι διοικήσεις χρήζει παράφρασης, την οποία μάλιστα έχω έτοιμη…
Θα σε στείλω πίσω με το λεωφορείο!
Θεωρώ περιττό να σχολιάσω το προφανές που είναι αυτονόητο: μα άραγε υπάρχει άνθρωπος πάνω σε αυτή τη γη που συμφωνεί την παράλογη τιμωρία την οποία επιφύλαξε στους υπαλλήλους του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος;
Ναι ως εργαζόμενοι στην (Ανώνυμη Καλαθοσφαιρική) Εταιρεία του οι προπονητές και οι παίκτες ανήκουν όντως στην κατηγορία των υπαλλήλων, ωστόσο χθες το πρωί ένιωσαν αυτό που γράφτηκε λίγο αργότερα σε μια τουρκική εφημερίδα…
“Το αφεντικό τρελάθηκε”!
Η υπόθεση είναι όχι μόνο αδιανόητη, αλλά και πρωτοφανής σε αυτά τα επίπεδα του επαγγελματικού αθλητισμού, στο πλαίσιο των οποίων δεν έχει “προηγούμενο”, αλλά δεν ξέρω μήπως κάποιοι υιοθετήσουν τη φάμπρικα του προέδρου του Παναθηναϊκού και θελήσουν να δημιουργήσουν “επόμενο”…
Παρεμπιπτόντως δυο φορές στο πρόσφατο παρελθόν που επέλεξε αυτόν τον τρόπο μετακίνησης (όχι για τιμωρία και παραδειγματισμό, αλλά είτε για οικονομία, είτε για το… χάζι του ταξιδιού) ο Αρης, έγινε χαμός στο ίσωμα: μάλιστα στον μονόλογο που εκφώνησε ο Νίκος Λάσκαρης μετά τον αγώνα της Μεγάλης Πέμπτης με την ΑΕΚ από αυτό το θέμα (το πήγαινε – έλα στο Λαύριο με το λεωφορείο) είπε ότι δράττεται!
Μολονότι η υπόθεση είναι παρά πολύ σοβαρή για να σηκώνει τον παραμικρό αστεϊσμό, εν τούτοις τα γέλια μου ‘ρχονται αυθορμήτως και δεν μπορώ να τα αναχαιτίσω: όχι μόνο για τα τρολαρίσματα που πέφτουν σαν βροχή από χθες το πρωί (όπως “το ευτυχώς που ο Παναθηναϊκός αποκλείσθηκε από τη Φενέρμπαχτσε και όχι από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας γιατί τότε θα γύριζε με τον υπερσιβηρικό”), αλλά και για την παροιμιώδη ατάκα που άρθρωσε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο Κώστας Νεστορίδης…
Η διοίκηση τον ενημέρωσε ότι για λόγους οικονομίας, η αποστολή θα ταξίδευε οδικώς στη Βόρειο Ελλάδα για έναν αγώνα Κυπέλλου και τότε ο σπουδαίος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής ο οποίος εκτελούσε χρέη υπηρεσιακού προπονητή γύρισε και είπε…
“Τι ‘ναι αυτά που λέτε ρε παιδιά. Ντροπή. Οδικώς θα πάμε; ΑΕΚ είμαστε. Να πάμε με πούλμαν”!!!
Κάτι τέτοιο πρέπει να σκέφτηκαν ο Φώτσης, ο Σίνγκλετον, ο Τζέιμς και ο Γκέιμπριελ και αποφάσισαν να γυρίσουν αεροπορικώς!
Για να είμαι ειλικρινής του Φώτση δεν του το είχα να αντιδράσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, όσο για την ατάκα του είναι όντως μνημειώδης. Ως γνωστόν ο “Batman” φέρεται ειπών προς τον Μάνο Παπαδόπουλο ότι “έχω πάρει τρεις Ευρωλίγκες και θα με βάλετε να γυρίσω με λεωφορείο;”και αυτή η κουβέντα μου θυμίζει πάλι ένα περιστατικό που συνέβη πριν από καμιά σαρανταριά χρόνια σε μια δημοσιογραφική αποστολή στην Κωνσταντινούπολη.
Το ξενοδοχείο ήταν πλήρες, περίσσευε μονάχα ένα δωμάτιο με θέα στον φωταγωγό και τότε ο (απεσταλμένος της “Αθλητικής Ηχούς”) Μίμης Βαζογιάννης κατέβηκε τσατισμένος και κραδαίνοντας αφενός τη δημοσιογραφική ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ και αφετέρου ένα φύλλο της εφημερίδας άρχισε να ωρύεται σε μια φύρδην μίγδην γλώσσα προς τον ρεσεψιονίστ…
“Me Bαζογιάννης…Ζουρναλίστ..Αθλητική Ηχώ here… αρχαιοτέρα in Bαλκάνια…. No φωταγωγό please!
Στην προκειμένη περίπτωση “Μe Fotsis… θρύλος του Παναθηναϊκού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ… Νo λεωφορείο”!
Παρεμπιπτόντως ανάμεσα στα τρολαρίσματα που υπέπεσαν στην αντίληψη μου, διάβασα και το εξής: “Ο κολλητός του Φώτση, ο Μπουρούσης δέχτηκε να μπει στο λεωφορείο, επειδή ο οδηγός του είπε ότι θα κάνει μια στάση στο Γαρδίκι”!
Η το άλλο; Θα δουν, λέει, οι παίκτες του Παναθηναϊκού και την καινούργια Εθνική οδό” ή ότι “θα γυρίσουν το remake του “Ρόδα, τσάντα και κοπάνα στο λύκειο Χαβαλέ”!
Στα σοβαρά τώρα: μπορώ να δικαιολογήσω την απογοήτευση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για την άνευ όρων παράδοση του Παναθηναϊκού και το σκούπισμα του από τη Φενέρμπαχτσε. Θα τον δικαιολογούσα εάν αποφάσιζε να επιβάλει πρόστιμο προς όλους, αυτό άλλωστε συνηθίζεται και κανείς δεν θα ‘λεγε κουβέντα, άλλωστε πιθανότατα θα τους χαριζόταν, ως είθισται, εάν κατακτούσαν το πρωτάθλημα…
Δεν βρίσκω όμως κανέναν επαρκή και τεκμηριωμένο λόγο για τη χθεσινή παράλογη απόφαση του, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που μερικές ώρες νωρίτερα είχε δώσει το σύνθημα της αυτοκριτικής και της ανασύνταξης ενόψει των πλέι οφς…
Tο τι όνειρο είδε ή τι φλασιά έφαγε προϊούσης της νυκτός δεν το ξέρω, ωστόσο πιστεύω ότι ακόμη και τώρα, κατόπιν εορτής, μπορεί (όχι να επανορθώσει πλέον ή να καταστείλει τον παγκόσμιο διασυρμό που υφίστανται ο Παναθηναϊκός και ο ίδιος, αλλά) να σώσει τουλάχιστον κάποια προσχήματα…
Να παραδεχθεί το “mea culpa” και να φροντίσει να επαναφέρει την ηρεμία στις τάξεις μιας ομάδας που σαν να μην της έφτανε ο ηχηρός αποκλεισμός, αναγκάσθηκε να ταλαιπωρηθεί με μια Οδύσσεια 16 ωρών ανά την τουρκική και την ελληνική ενδοχώρα και να διχαστεί κιόλας λόγω του αντάρτικου των τεσσάρων παικτών…
Ο Παναθηναϊκός πέρασε και στο παρελθόν τέτοιες δύσκολες φάσεις, είτε βροντωδών αποκλεισμών, είτε βαθέων εσωτερικών κρίσεων κάποιες μάλιστα εξ αυτών τις βίωσε στο πετσί του και ο ίδιος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, με διάφορες ιδιότητες…
Ως νεαρός γιος του Παύλου Γιαννακόπουλου επί ημερών Σούμποτιτς, στο επεισόδιο με τον Ντίνο Ράτζα, μετά από ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό…
Ως εκδότης της εφημερίδας “Πράσινη” στις 5 Φεβρουαρίου του 20-10, μετά την ήττα από το Μαρούσι, με το πρωτοσέλιδο “Πετάξτε τις φανέλες”…
Ως πρόεδρος, μεγαλομέτοχος και γενικώς αφεντικό του Παναθηναϊκού τα τελευταία πέντε χρόνια με διάφορες δηλώσεις και εκρήξεις του…
Τουτέστιν έχει την εμπειρία και την τεχνογνωσία να διαχειριστεί τη νέα μεγάλη κρίση και -ει δυνατόν-να κατεβάσει τους τόνους και να “τα κουκουλώσει”, όσο αυτό είναι εφικτό, υπό τον όρο να το επιθυμεί και να το επιχειρήσει…
Η είδηση της αδιανόητης τιμωρίας έκανε τον γύρο του κόσμου και με την έξαρση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, η λοιδορία πάει σύννεφο: σύννεφο όμως μπορεί να πάνε και οι επιφυλάξεις των παικτών οι οποίοι μελλοντικά θα δεχθούν πρόταση να στελεχώσουν το ρόστερ του Παναθηναϊκού…
Ανοίγω εδώ μια παρένθεση για να υπενθυμίσω μια ευτράπελη ιστορία που εκτυλίχθηκε πριν από καμιά τριανταριά χρόνια, όταν ο Αρης αναζητούσε έναν Αμερικανό σέντερ για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ένας ατζέντης από το Ισραήλ, ονόματι Ράμι, του προξένεψε κάποιον που ήδη αγωνιζόταν στην Ευρώπη, αλλά ελόγου του αρνήθηκε. “Μα γιατί δεν θέλει να έρθει; Θα πληρωθεί καλά, θα έρθει σε μια ωραία πόλη και θα παίξει μαζί με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη σε μια ομάδα με μεγάλες βλέψεις στο Κύπελλο Πρωταθλητριών” απόρησαν οι Αρειανοί και με το δίκιο τους…
“Ξέρετε τι μου είπε;” απάντησε ο Ράμι; “Πιστεύει ότι ο Αρης είναι φτωχή ομάδα και εάν έρθει θα χάσει τα λεφτά του. Μου είπε ότι βλέπει στην τηλεόραση τον προπονητή να φοράει σε κάθε αγώνα το ίδιο σακάκι και νομίζει ότι ούτε αυτός έχει λεφτά να αγοράσει άλλο”!
Βεβαίως ο Ιωαννίδης φορούσε το ίδιο σακάκι, διότι ήταν γούρικο (χώρια που, όπως έμαθα αργότερα, η Γιούλα του είχε αγοράσει δυο τρία ίδια τέτοια), αλλά άντε τώρα να πει κάποιος στον οποιονδήποτε ξένο παίκτη ότι αποκλείεται του χρόνου να ανέβει και πάλι στη σκηνή η κακή διασκευή του αριστουργηματικού μυθιστορήματος του Τενεσί Γουίλιαμς που εξαιτίας του πήρε το βραβείο Πούλιτζερ, χώρα τα τέσσερα Οσκαρ τα οποία αποκόμισε η ομώνυμη ταινία του Ηλία Καζάν…
Λεωφορείον ο πόθος!
Ο πόθος των 16 ωρών που διήρκεσε το ταξίδι, ο πόθος να γυρίσουν στα σπίτια τος, μπορεί κιόλας να φώναξαν κι αυτοί “θάλαττα, θάλαττα” όπως ανέκραξαν ανακουφισμένοι οι Μύριοι όταν αξιώθηκαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους μετά τη μάχη στα Κούναξα!
Δεν ξέρω επίσης εάν βγαίνοντας από το πούλμαν, ευχαρίστησαν τον οδηγό και του είπαν κιόλας τραγουδιστά το τετράστιχο που λέγαμε παλιά προς τους δασκάλους μας όταν γυρίζαμε από τις σχολικές εκδρομές…
“Ιπι, ίπι ούμε, σας ευχαριστούμε και αύριο πρωί πρωί αδιάβαστοι θα ‘ρθούμε”!
Σε κάθε περίπτωση, σε αυτή την υπόθεση, επιβεβαιώνεται πανηγυρικά ο… Κωνσταντίνος Καβάφης, που λέει στην “Ιθάκη”, ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι!
Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στις ιδιότυπες τιμωρίες, δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος μεγαλόσχημος διοικητικός παράγων απειλεί κατ’ αυτόν ή κατά παρεμφερή τρόπο την ομάδα του, αλλά είναι η πρώτη φορά στην οποία-σε τέτοιο υψηλό επίπεδο-η απειλή γίνεται πράξη…
Παρακάμπτω βεβαίως το τάμα του Χουάν Ραμόν Ρότσα τον Οκτώβριο του 1995, πριν από τον εκτός έδρας αγώνα με την Πόρτο (“εάν νικήσουμε θα γυρίσω με τα πόδια στην Αθήνα, θα κάνω μάλιστα και κωλοτούμπες”,…
Παρακάμπτω επίσης την ανάλογη δήλωση του πάντοτε αγλαού Πίνι Γκέρσον πριν από το Φάιναλ Φορ της Σουπρολίγκας, το 2001 στο Παρίσι, “ότι θα ανεβάσω στην πλάτη του τον Χάφμαν και θα τον κουβαλήσω κολυμπώντας ως τη Νέα Υόρκη”. Οταν στη συνέντευξη Τύπου μετά τη νίκη της Μακαμπί επί του Παναθηναϊκού, του επενθύισα την προτεραία δήλωση του, ο μετέπειτα προπονητής του Ολυμπιακού έβαλε τα γέλια και απάντησε με τον δικό του μοναδικό τρόπο: “Τι λες φίλε μου; Να πάω εγώ κολυμπώντας με αυτόν πάνω μου στη Νέα Υόρκη; Εγώ δεν μπορώ να κολυμπήσω ούτε από την μια πλευρά της μπανιέρας μου στην άλλη”!
Και ενώ πριν από είκοσι έξι χρόνια (σεζόν 1990-91), το είπε από μόνος του ο Τάσος Μητρόπουλος πριν από τον επαναληπτικό αγώνα με την αλβανική Φλαμουρτάρι (“μάγκες, εάν δεν τους νικήσουμε, θα πρέπει να γυρίσουμε με τα πόδια πίσω”), αργότερα αυτή η απειλή έγινε business as usual στον Ολυμπιακό!
Το 1999 που ο Ολυμπιακός νίκησε στην έδρα του την Ανόρθωση με 2-1 ο Σωκράτης Κόκκαλης, ξεπροβοδίζοντας την ομάδα στο ταξίδι προς την Κύπρο είχε πει “εάν αποκλεισθείτε, θα γυρίσετε κολυμπώντας. Για την Ιστοπρία ο Ολυμπιακός στη ρεβάνς βρέθηκε να χάνει με 1-0, αλλά εντέλει επικράτησε με 4-2 και η αποστολή γύρισε με το αεροπλάνο.
Το 2010, με τον Βαγγέλη Μαρινάκη να διάγει τις πρώτες ημέρες του στην προεδρία, ο Ολυμπιακός αποκλείσθηκε από τη Μακαμπί Τελ Αβίβ (2-1 και 0-1) και θρυλείται ότι ο νυν Δήμαρχος Πειραιώς Γιάννης Μόραλης που συνόδευε την αποστολή ως αντιπρόεδρος της ΠΑΕ, δέχθηκε τηλεφωνική εντολή “να μην μπουν στο αεροπλάνο της επιστροφής ο Λίνεν και ο Ντιόγκο”! Εντέλει και οι δυο επιβιβάσθηκαν, αλλά ο Γερμανός προπονητής που μάλιστα κατά την άφιξη του άκουσε από έναν οπαδό να του λέει “εσύ αύριο quit” (!), απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και άφησε τη θέση του στον Ερνέστο Βαλβέρδε…
Η επόμενη πράξη σε αυτό το έργο ανέβηκε πάλι στην κόκκινη σκηνή τον περασμένο Αύγουστο, μετά το κάζο που υπέστη ο Ολυμπιακός από τη Χάποελ Μπερ Σεβά και τον αποκλεισμό του από τα πλέι οφς του Champions League. Μετά τη λήξη του αγώνα στο “Γεώργιος Καραϊσκλάκης” ο Βαγγέλης Μαρινάκης κατέβηκε λάβρος στα αποδυτήρια και προειδοποίησε τους παίκτες “να μη γυρίσετε εάν δεν προκριθείτε”. Στο φινάλε του έργου, ο Ολυμπιακός αποκλείσθηκε, η ομάδα επέστρεψε με το αεροπλάνο (και όχι κολυμπώντας) και αυτός που την πλήρωσε ήταν πάλι ο προπονητής, ο Βίκτορ Σάντσεθ, τον οποίο διαδέχθηκε ο Μπέντο.
Πηγή: Gazzetta
