Του Βασίλη Σαμπράκου
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης το είχε διαβάσει το σενάριο της ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ από τη στιγμή της λήξης του πρώτου αγώνα, γι’ αυτό και είχε μιλήσει αμέσως για την ανάγκη του Παναθηναϊκού να πετύχει γκολ στην Τούμπα για να προκριθεί. Και δεν έμεινε στα λόγια, υποστήριξε με τις πράξεις τον συλλογισμό του και έπαιξε τη ρεβάνς με καθαρό και σαφή στόχο να δει την ομάδα του να φτάνει στο γκολ. Πολύ λογικά, ο προπονητής μιας ομάδας κακοδουλεμένης το περασμένο καλοκαίρι και κακοσχηματισμένης, με ρόστερ γεμάτο από τρύπες λόγω των επιλογών του καλοκαιριού αλλά και της ανάγκης για … ξεφόρτωμα τον Ιανουάριο προκειμένου να γίνουν περικοπές στο κόστος, επέλεξε να παίξει τα ρέστα του στο πρώτο ημίχρονο της ρεβάνς. Ηξερε ότι θα ξαναμείνει από ενέργεια στο β’ ημίχρονο και έκρινε σκόπιμο να παίξει τα ρέστα του στο πρώτο. Ο Ουζουνίδης έβαλε τον Παναθηναϊκό να μείνει ψηλά στο τερέν και να παίξει επιθετική άμυνα, με την προσδοκία να κλέψει την μπάλα στο επιθετικό τρίτο του τερέν και να κάνει τη ζημιά στον ΠΑΟΚ.
Ο Ουζουνίδης δεν άλλαξε στρατηγική ούτε μετά το πρώτο 15’λεπτο, όταν ο Βλάνταν Ιβιτς έλυσε, με τις επιστροφές του Τσίμιροτ ανάμεσα στους στόπερ, το πρόβλημα που του είχε προκαλέσει ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Αρχισε να βάζει τον Βιγιαφάνιες και τον Εμποκού στον άξονα, να δημιουργεί αριθμητική υπεροχή στο μεσαίο τρίτο του τερέν και να χτίζει με άνεση αντεπιθέσεις που δημιουργούσαν συνθήκη επίτευξης τέρματος. Για κακή τύχη του Ουζουνίδη, οι ευκαιρίες αυτές έπεσαν στα πόδια του Κλωναρίδη, ο οποίος τις πέταξε αστοχώντας. Μαζί με αυτές τις ευκαιρίες, ο Κλωναρίδης αποδείχθηκε ότι πέταξε και τις πιθανότητες που είχε το σχέδιο του Ουζουνίδη να αποδειχθεί αποτελεσματικό.
Το β’ ημίχρονο άρχισε με μια νέα απάντηση από τον Ιβιτς. Εφερε τον Μπίσεσβαρ στη θέση του Ουαρντα, και μαζί έφερε το 2-0, το οποίο δημιουργούσε ένα νέο σενάριο για το παιχνίδι. Ο Ιβιτς έφερε περισσότερους ποδοσφαιριστές του πίσω από τη μπάλα και επέλεξε, ορθά, να παίξει πιο συντηρητικά, για να ψάξει με υπομονή και χωρίς ρίσκο το τρίτο γκολ. Ο Ουζουνίδης θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες αν είχε περισσότερη ποιότητα στο ρόστερ του, δηλαδή ποιοτικότερες λύσεις στον πάγκο του. Δεν έχει όμως. Κι έτσι έζησε με τον Ρέις και τον Εμποκού που έμεναν από δυνάμεις, όπως και ο Βιγιαφάνιες, δίνοντας στον ΠΑΟΚ την δυνατότητα να μεταφέρει τη μπάλα δίχως μεγάλη πίεση στους αμυντικούς του και σε αυτούς που κινούνταν στο μεσαίο τρίτο του τερέν. Και πάνω που επέλεξε να βάλει ένα ζευγάρι φρέσκα πόδια, φέρνοντας τον Μόλινς στη θέση του Εμποκού, είδε τον Χουλτ να πηγαίνει, με μια κίτρινη στην πλάτη, να πιέσει με τα χέρια τον Μάτος σε ένα ακίνδυνο σημείο του τερέν. Ο Κύζας έβγαλε, μάλλον λανθασμένα (δεν έχω δυναμόμετρο), κίτρινη κάρτα και δημιούργησε νέα δεδομένα στον Ουζουνίδη. Προτού προλάβει να αντιδράσει ο προπονητής του Παναθηναϊκού, προτού προσαρμοστεί ο Παναθηναϊκός στο αριθμητικό μειονέκτημα, ο Μάτος έβγαλε χωρίς καμία πίεση μια σέντρα, η μπάλα ήρθε μπροστά από την εστία του Βλαχοδήμου και ο Σάκχοφ έφτασε στο 3-0.
Ο προπονητής του Παναθηναϊκού συνέχισε να ανταποκρίνεται στις συνθήκες που διαμορφώνονταν. Εκανε αλλαγές προσώπων, άλλαξε τον σχηματισμό, κι άλλαξε τρόπο ανάπτυξης επιδιώκοντας πιο άμεσες μεταφορές τις μπάλας προκειμένου να επιτύχει ένα γκολ που θα τον ξανάφερνε κοντά στην πρόκριση. Ο Μπίσεσβαρ μαζί με τον Τσίμιροτ, τον καλύτερο παίκτη του τερέν σε διάρκεια 90’λεπτου, όμως συνέχισαν να βρίσκουν χώρους απέναντι στους κουρασμένους κεντρικούς μέσους και αμυντικούς του Παναθηναϊκού, και κάπως έτσι έφτασαν στο 4ο γκολ από τον Πρίγιοβιτς.
Αυτό το ματς, της Τούμπας, είναι μια προβολή αυτών που συμβαίνουν σήμερα σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ αντίστοιχα: στον ΠΑΟΚ υπάρχει ένας αξιόλογος νέος προπονητής που μαθαίνει, και έχει την πολυτέλεια να φέρνει από τον πάγκο παίκτες που τον ξελασπώνουν και του κάνουν τη διαφορά, διορθώνοντας τα λάθη του, και ο Παναθηναϊκός έχει έναν εξαιρετικό & πεπειραμένο προπονητή που είναι ικανός να δημιουργεί αποτελεσματικά σχέδια αλλά δεν έχει αρκετούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές για να το υπηρετήσουν, με συνέπεια να βγαίνει ηττημένος ακόμη και όταν τα έχει κάνει, τα περισσότερα, σωστά. Ο Ιβιτς είχε παίκτες για να αλλάξει μια κατάσταση που είχε διαμορφωθεί σε βάρος του στο τελευταίο ημίωρο του α’ ημιχρόνου, που δεν είχε λύσει το πρόβλημα που του έβαλε ο Ουζουνίδης με τους επιπλέον παίκτες στον κεντρικό άξονα, ο Ουζουνίδης δεν είχε παίκτες για να τους φέρει από τον πάγκο και να διορθώσει την κατάσταση στην οποία τον έβαλαν η αστοχία του Κλωναρίδη και η αποβολή του Χουλτ.
Ο Ουζουνίδης είχε την ωριμότητα και την ποιότητα για να διαβάσει με ψυχραιμία το ματς δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του και να σταθεί στις ευκαιρίες που έχασε η ομάδα του, δίχως να ψάχνει διαιτητικά λάθη για να κρυφτεί πίσω από αυτά. Προπονητής με τέτοια ψυχραιμία και τέτοιες αντιλήψεις έχει όλο το “πακέτο” για να κάνει μεγάλες επιτυχίες. Το ερώτημα είναι αν ο Παναθηναϊκός θα βρει ποτέ τρόπο να του δώσει τους παίκτες που χρειάζεται για να πετύχει.
* Ενας κακός διαιτητής, ο Κύζας, έβγαλε ακόμη ένα ματς με λάθη. Σε αυτό το κείμενο, όπως συνηθίζω, προσπαθώ να δω και να σχολιάσω/αναλύσω το ποδόσφαιρο.
Πηγή: Gazzetta
