Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Οι ήρωες του ΠΑΟΚ υπέφεραν, αλλά το έφτασαν ως το τέλος. Είναι η περίληψη της ανατροπής.
Ελάττωμα ήταν, η πνευματική αντοχή στη διάρκεια. Όχι, ακριβώς, ατσάλινη. Εκεί, συνελήφθησαν μάλλον ευάλωτοι. Το είχαν, όπως ήδη σημειώσαμε, το γκολ. Απλώς, έπρεπε να το βάλουν. Υπάρχει απόσταση. Δεν το έβαλαν, ποτέ. Εσκαψαν τον λάκκο τους, στην επίθεσή τους. Συνέχισαν να τον σκάβουν, και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Στην άμυνά τους. Δωρίζοντας άσκοπα φάουλ, γύρω-γύρω. Ο Ροντρίγκο Μολέντο, στο 1-0. Ο Κουλιμπαλί, στο 2-0. Ο Χουλτ, στο παρατρίχα 3-0 (του Πρίοβιτς).
Ο ΠΑΟΚ, μες στο ίδιο το σπίτι του, έμοιαζε να έχει χάσει τον δρόμο δίχως χάρτη σε άγνωστο μέρος. Δεν ήξεραν τι, και καταπού, να κάνουν. Το τετ-α-τετ άουτ του Κλωναρίδη, από την οπτική γωνία του Παναθηναϊκού είναι αυτοχειρία. Από την οπτική γωνία του ΠΑΟΚ, ήταν ατιμώρητο έγκλημα. Ουδείς σταμάτησε καθ’ οδόν, μια ισχυρή ένδειξη ότι δεν ήξεραν τι και καταπού να κάνουν, την πράσινη μετάβαση-επέλαση μ’ ένα ανώδυνο φάουλ.
Η απόδραση από τον ροκ εφιάλτη ήταν έργο ηρώων. Νούμερο-ένα, Γλύκος. Ο άνθρωπος της πρόκρισης. Κανείς απ’ τους υπόλοιπους, μεταγενέστερα στην ημέρα, δεν θα εύρισκε την ευκαιρία του στον ηρωισμό εάν δεν κρατούσε, όταν είχε ζωτική σημασία να κρατήσει, ο Γλύκος.
Δύο, Πέλκας. Όταν δείχνεις cojones με το παιγνίδι σου, έπειτα δεν έχεις καμιά ανάγκη να τους πιάνεις και με τα χέρια για να τους επιδείξεις. Τρία, Μπίζεσβαρ, η πιο φαεινή απ’ όσες ιδέες κατέβασε όλο το βράδι ο Ιβιτς. Ενας σολίστ, δύο φονικές ασίστ, ολοκληρωτική αλλαγή ρυθμών και εντάσεων. Και, φυσικά, Πρίοβιτς. Αληθινό πιστόλι. Τούτη τη φορά, ο ΠΑΟΚ πολέμησε με φορ που οι αντίπαλοι τον καταλάβαιναν.
Μία σοβαρή ανάγνωση είναι ότι ο Παναθηναϊκός… έχασε μόνος του (όπως είχε πει κάποτε, «μόνοι μας χάσαμε σήμερα», ο Αγγελος Αναστασιάδης) ύστερα από ένα α’ ημίχρονο που ο ΠΑΟΚ άνετα θα ζήλευε να το έχει κάνει αυτός κάποια φορά στη Λεωφόρο, ή στο Στάδιο, ή στο Καραϊσκάκη. Επίσης σοβαρή ανάγνωση, όμως, είναι ότι όταν ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε κάτι άλλο, έφερε από τον πάγκο Μπίζεσβαρ, Πέντρο Ενρίκε, Κάνιας. Όταν ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε κάτι άλλο, έφερε από τον πάγκο Μολίνς, Λουντ, Χατζηγιοβάνη. Σ’ αυτόν τον ημιτελικό, τα νεροπίστολα ήταν πράσινα.
Φυσικά, ναι, επί 90 λεπτά το benefit of the doubt ήταν, ξεκάθαρα, άσπρο-μαύρο. Το ευεργέτημα της αμφιβολίας. Οι αμυνόμενοι του ΠΑΟΚ μπορούσαν να παίρνουν περισσότερα ρίσκα και να πληρώνουν μικρότερο κόστος. Για τους αμυνόμενους του Παναθηναϊκού, ίσχυσε το αντίστροφο. Όλα χρειάζεται να δέσουν για να γίνει, ειδάλλως δεν γίνεται, μια τέτοια ανατροπή. Το ξέρουν και στο Παρίσι.
Πηγή: Sport DNA
