Του Δημοσθένη Γεωργακόπουλου
Τι κι αν δεν είχε στη διάθεσή του τα μεγάλα αστέρια της ομάδας του, Ιμπραϊμοβιτς, Πογκμπά και Μάτα; Κάτι τέτοια προβλήματα «φτιάχνουν» τον Ζοσέ Μουρίνιο. Μπορεί το τελευταίο διάστημα να μη διανύει την καλύτερη περίοδο της τεράστιας καριέρας του, ποτέ όμως δεν έπαψε να είναι ξεχωριστός. Να είναι… Special One. Κάτι που επιβεβαίωσε με το άριστο στήσιμο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο ντέρμπι της πόλης, απέναντι στην Σίτι. Η ομάδα του Γκουαρδιόλα μπορεί να είχε την πρωτοβουλία, όμως οι «μπέμπηδες» είχαν τη σφραγίδα του Μουρίνιο, φεύγοντας με τη λευκή ισοπαλία από το Ετιχάντ. Και μπορεί πολλοί να έχουν κάνει – κατά καιρούς – λόγο για… πούλμαν, όμως ο Πορτογάλος είναι γεννημένος για μεγάλα παιχνίδια. Ειδικά όταν η ομάδα του δεν είναι το φαβορί, εκείνος έχει βρει ουκ ολίγες φορές τον τρόπο να ανατρέπει τα προγνωστικά. Τα παρακάτω πέντε παιχνίδια αποτελούν «παράσημα» τακτικής και καθοδήγησης από τον πάγκο στη μέχρι τώρα πλούσια καριέρα του.
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Πόρτο 1-1 (9/3/2004)
Ένα χρόνο μετά την κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, ο Ζοσέ Μουρίνιο «κάλπαζε» προς την κατάκτηση και του Τσάμπιονς Λιγκ με την Πόρτο (κάτι που κατάφερε). Στο πρώτο παιχνίδι της φάσης των 16, οι «δράκοι» είχαν επικρατήσει με 2-1 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έπαιζαν την πρόκριση στον επαναληπτικό του Ολντ Τράφορντ. Οι «μπέμπηδες» κρατούσαν τη νίκη-πρόκριση μέχρι το 90’, όταν ο Κοστίνια εκμεταλλεύθηκε μια αμυντική αδράνεια των γηπεδούχων και διαμόρφωσε το τελικό 1-1. Ο Μουρίνιο έπαιρνε τότε επική πρόκριση μέσα στο γήπεδο, το οποίο σήμερα αποτελεί σπίτι του.
Τσέλσι – Ίντερ 0-1 (16/3/2010)
Ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόταν το Στάμφορντ Μπριτζ, ως αντίπαλος της Τσέλσι. Για τους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, η Ίντερ του Μουρίνιο είχε ένα μικρό προβάδισμα, μετά το 2-1 του Σαν Σίρο, στο πρώτο παιχνίδι. Ο Πορτογάλος άφησε στην άκρη τη συναισθηματική φόρτιση, πικραίνοντας τους φιλάθλους, που μέχρι πρότινος τον αποθέωναν. Με ένα γκολ του Ετό, οι «νερατζούρι» επικράτησαν με 1-0 και πήραν το εισιτήριο για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Όσο για τον Μουρίνιο, πανηγύρισε κανονικά το γκολ της ομάδας του, χωρίς, όμως, το πάθος που τον διακρίνει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Μπαρτσελόνα – Ίντερ 1-0 (28/4/2010)
Η πιο γλυκιά ήττα στην καριέρα του. Παρά τη νίκη με 3-1 στον πρώτο ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, το έργο της Ίντερ στην… κατηφόρα του Καμπ Νου ήταν δύσκολο και έγινε ακόμη δυσκολότερο μετά την αποβολή του Τιάγκο Μότα στο 28’. Σε όλο το ματς, οι «νερατζούρι» αμύνονταν με νύχια και με δόντια στις κατά κύματα επιθέσεις της Μπαρτσελόνα. Με τρομερή αλληλοκάλυψη στα μετόπισθεν, η ομάδα του Μουρίνιο μπόρεσε να κρατήσει ανέπαφη την εστία της σχεδόν μέχρι το τέλος. Το μόνο που κατάφεραν οι γηπεδούχοι ήταν να σκοράρουν με τον Πικέ στο φινάλε, όμως η πρόκριση κατέληξε στα χέρια του Special One, ο οποίος πανηγύρισε έξαλλα μετά τη λήξη του αγώνα.
Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 0-1 (20/4/2011)
Στο πρώτο του clasico είχε δεχθεί πέντε τέρματα από την Μπαρτσελόνα, αφού παρέταξε την Ρεάλ με επιθετικό σχήμα και το πλήρωσε. Λίγους μήνες αργότερα, στον τελικό του Copa Del Rey, η «βασίλισσα» ήταν κλασική ομάδα Μουρίνιο. Με καθαρά αμυντικούς προσανατολισμούς, προκάλεσε «ασφυξία» στους μεσοεπιθετικούς των «μπλαουγκράνα», οι οποίοι δεν μπορούσαν με τίποτα να βρουν ανοιχτούς διαδρόμους προς την αντίπαλη άμυνα. Η Ρεάλ κράτησε το μηδέν σε όλο το 90λεπτο και «χτύπησε» στην παράταση. Με ένα γκολ του Ρονάλντο, οι Μαδριλένοι έφτασαν στην κατάκτηση του τροπαίου, με τον Μουρίνιο να ανοίγει… λογαριασμό στον πάγκο της «βασίλισσας».
Λίβερπουλ – Τσέλσι 0-2 (27/4/2014)
Με θετικό αποτέλεσμα (όχι απαραίτητα νίκη), η Λίβερπουλ θα ήταν μια ανάσα από την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος της, έπειτα από 24 χρόνια. Ο Μουρίνιο, όμως, είχε αντίθετη γνώμη. Αν και η Τσέλσι δεν είχε ουσιαστικές ελπίδες τίτλου, ήταν αυτή που τον στέρησε από τους «κόκκινους», προς τέρψιν του Special One. Η τακτική του Πορτογάλου «έπνιξε» τους γηπεδούχους και τους ανάγκασε σε τραγικά λάθη, τα οποία τους στοίχησαν. Οι «μπλε» έφυγαν νικητές από το Άνφιλντ με 2-0, χάρις στα γκολ των Ντεμπά Μπα και Γουίλιαν, με τον Μουρίνιο να πανηγυρίζει σαν να κατέκτησε η ομάδα του τον τίτλο. Για τον ίδιο ήταν κάτι παρόμοιο, από τη στιγμή που τον στέρησε από τη μισητή του Λίβερπουλ.
Πηγή: Gazzetta – Four Four Two
