Του Μιχάλη Τσόχου
Ο ΠΑΟΚ κατακτά το πρώτο τρόπαιο του μετά από 14 χρόνια. Μην βιαστείτε να υποστηρίξετε ότι δεν σχολιάζω το πώς, θα το κάνω και αυτό. Ο ΠΑΟΚ λοιπόν κατακτά το Κύπελλο και στον Βόλο όπου βρέθηκα, ακούω τους φίλους του ΠΑΟΚ να φωνάζουν ρυθμικά μόνο ένα όνομα. «Ιβάν Σαββίδης». Όχι Ιβιτς, όχι Ενρίκε, όχι Γλύκος, μόνο Ιβάν, διότι ο κόσμος αυτόν κρίνει ότι πρέπει να επιβραβεύσει…
Σχεδόν 24 ώρες μετά ο Ολυμπιακός κάνει φιέστα στο Καραϊσκάκη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το τρόπαιο σηκώνει πρώτος ο ιδιοκτήτης Βαγγέλης Μαρινάκης γιατί και για το ίδιο το club και για τον κόσμο, αυτός το πήρε.
Το σύνθημα στο Βόλο, η εικόνα στο Καραϊσκάκη δεν παραξενεύει κανέναν. Σε καμία άλλη χώρα στον κόσμο, δεν θα μπορούσε να συμβεί. Να φωνάζει ο οπαδός, όχι της αγγλικής Τσέλσι ή της γερμανικής Μπάγερν, αλλά της ισπανικής Ρεάλ και της ιταλικής Γιουβέντους (αναφέρω παραδείγματα Ευρωπαίων του Νότου που βράζει το αίμα τους όπως και το δικό μας), την βραδιά της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ, Φλορεντίνο Πέρεθ και όχι Ζινεντίν Ζιντάν ή Κριστιάνο Ρονάλντο. Να σηκώνει το τρόπαιο η Γιουβέντους και να μην το κάνει ο Μπουφόν ή ο Αλέγκρι αλλά να το κάνει ο Ανιέλι; Αδύνατον.
Στην Ελλάδα όμως συμβαίνει κατά κόρον. Και δεν είναι τόσο ότι κάνει λάθος ο οπαδός (για να μην πω και ότι έχει δίκιο κατά βάση), είναι κυρίως η νοοτροπία του οπαδού, ο οποίος δεν θέλει σπουδαίο παίκτη, μεγάλο προπονητή, αλλά κυρίως μάγκα πρόεδρο. Κι’ αν τον ρωτήσεις γιατί, θα σου απαντήσει με μεγάλη ευκολία «Μα για να είναι δυνατός παντού…».
Και για να έρθουμε και στα του Κυπέλλου, η φράση «Θα είμαστε δυνατοί παντού…» ήταν μία από αυτές που βγήκαν από το στόμα του Ιβαν Σαββίδη αμέσως μετά την κατάκτηση του τροπαίου. Και για να είμαι ειλικρινής τις τελευταίες ημέρες δεν είμαι από εκείνους τους πολλούς που όντως ή δήθεν έχουν εκνευριστεί με το γκολ οφσάιντ του ΠΑΟΚ στον τελικό με την ΑΕΚ ή με τα δύο τρία και όχι ασφαλώς δεκατρία λάθη του Κύζα στη ρεβάνς με τον Παναθηναϊκό. Κυρίως έχω ενοχληθεί από τις τοποθετήσεις του Ιβαν Σαββίδη.
Πρώτα ακούσαμε αυτό το «Δημήτρη ερχόμαστε να πάρουμε αυτό που μας ανήκει…». Από πότε ένα Κύπελλο πριν καν γίνει ο τελικός ΑΝΗΚΕΙ σε κάποιον αλήθεια;
Δεν θα αναφερθώ εκτενώς στις χρονικά ενδιάμεσα τοποθετήσεις του Σαββίδη, όπως αυτή που «Ο Τσίπρας μου θυμίζει τον Πούτιν…» ή το “δεν θα γίνει ποτέ Πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης…”. Ασφαλώς και έχει δικαίωμα ως πολίτης να εκφράζει την άποψή του, καλό θα ήταν όμως να μην εκφράζει αυτή την άποψη, λίγο μετά την απόκτηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης και το σβήσιμο των προστίμων της ΣΕΚΑΠ και λίγο πριν την ολοκλήρωση της εξαγοράς του «Πήγασου», τα οποία ειλικρινά δεν έχω ιδέα αν έχουν την οποιαδήποτε παρανομία μέσα τους και δεν υπονοώ κάτι σε σχέση με αυτό, αλλά σίγουρα μαρτυρούν μία καλή σχέση με την Κυβέρνηση.
Τώρα βεβαίως θα αναρωτηθείτε γιατί με πείραξε αυτό, όταν ο Μητσοτάκης αυτό που έχει να μας πει ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι “Ο ΠΑΟΚ νίκησε με ένα πέτσινο γκολ” και η Κυβέρνηση του απαντά επισήμως “άντε και στην Δίκη της Δευτέρας ή την Αθλητική Κυριακή”. Ελα ντε, στο επίπεδο της πολιτικής είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει σωτηρία… Εδώ ο Βασιλειάδης όχι μόνο δεν έχει παραιτηθεί για αυτό τον τελικό ντροπή σε σχέση με τα όσα έγιναν πριν ξεκινήσει ο αγώνας, δεν έχει καν ζητήσει μία συγγνώμη. Και είναι αυταπόδεικτο ότι το ήξερε ότι θα συμβούν όλα αυτά. Γι’ αυτό και δεν πήγε στον Βόλο για να μην είναι μέσα στις φωτογραφίες με το αίμα. Αίμα που έχει λερώσει και τα δικά του χέρια χωρίς αμφιβολία.
Κλείνω την παρένθεση και επιστρέφω στις τοποθετήσεις του Ιβάν. Και κυρίως σε αυτήν την τελευταία δήλωση μετά τον τελικό του Κυπέλλου. Αυτό το “ευχαριστώ και συγχαρητήρια στον Βασιλειάδη, στον Τόσκα, στην ΕΠΟ, στην αστυνομία στον Δήμαρχο Βόλου, για την διεξαγωγή του τελικού”. Τρεις ώρες μετά την ενός λεπτού σιγή για τον αδικοχαμένο Νάσο, ο Ιβάν Σαββίδης θέλησε να πει «ευχαριστώ και συγχαρητήρια» σε όλους εκείνους που έκαναν ότι μπορούσαν για να έχουμε μετά από λίγα 24ώρα κι’ άλλους Νάσους…
Μπάστα που λένε. Μπάστα γιατί είχε σηκωθεί η τρίχα μας κάγκελο με το «διδάξαμε ήθος…» και τώρα ακούμε το «ευχαριστώ και συγχαρητήρια για τον υπέροχο τελικό …».
Παρά ταύτα, εγώ θέλω να είμαι καλοπροαίρετος. Αποδέχομαι πλήρως την ένσταση κάθε ανθρώπου ή φίλου του ΠΑΟΚ, ότι «ώπα ρε μάγκες δεν μπορείτε να εξισώνεται 50 χρόνια που μας… οι μεγάλοι της Αθήνας με 10 ημέρες δικές μας» κι’ ας μην το λένε καν έτσι. Γιατί δεν μιλούν ούτε καν για αυτές τις 10 ημέρες. Εχουν όμως δίκιο και τους καταλαβαίνω. Και το εννοώ απολύτως ότι τους καταλαβαίνω.
Όμως πρέπει να δουν μέσα από τα δικά τους μάτια αυτό που έχει συμβεί. Μέσα από την δική τους οπτική γωνιά που ας υποθέσουμε ότι είναι η μόνη σωστή. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ο ΠΑΟΚ ήταν μονίμως αδικημένος σε σχέση με τους μεγάλους της Αθήνας, άλλωστε μεταξύ μας ξέρουμε ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε και μεγάλη προσπάθεια για να το υποθέσουμε. Ότι αυτό που συνέβαινε επί Βαρδινογιάννη, επί Κόκκαλη, επί Μαρινάκη, επί όποιον θέλετε βάλτε δεν έχω πρόβλημα, ήταν ότι ο ΠΑΟΚ αδικούνταν και η νοημοσύνη των φίλων του βιάζονταν συστηματικά ή όπως έγραψε κι’ ένας φίλος του ΠΑΟΚ στα social media «ρε σεις επί 50 χρόνια βιάζετε τα παιδιά μας και την πρώτη φορά που είδατε έναν δικό μας να κάθεται στον καναπέ με την κόρη σας θα τον κλείσετε στην φυλακή για βιασμό…».
Πραγματικά αυτό ήταν ένα υπέροχο παράδειγμα. Αυτό το status ή tweet, ούτε που θυμάμαι ακριβώς, το οποίο πέρασε μπροστά από τον τοίχο μου είναι το ιδανικό για να περιγράψει τι είχε συμβεί.
Ναι λοιπόν φίλε Παοκτσή, αυτό το παράδειγμα λέει όλη την αλήθεια. Αν έβλεπες αυτόν που σου λέει «εγώ θα βάλω τέλος στους βιασμούς ανηλίκων που είναι μία πραγματικότητα επί σειρά ετών», να κάθεται σε έναν καναπέ με την ανήλικη κόρη σου θα τον ρώταγες τι κάνει εκεί. Αν σου έδινε μία πειστική απάντηση ίσως και να χαλάρωνες, αν όμως σου απαντούσε «οι πολυθρόνες δεν είναι αναπαυτικές, οι καρέκλες είναι λερωμένες και τα σκαμπό σκονισμένα, οπότε πήρα την μικρή και κάτσαμε στον καναπέ», ασφαλώς και δεν θα έπρεπε να τον βάλεις φυλακή, αλλά θα πονηρευόσουν και πιθανότατα το παιδί σου δεν θα το άφηνες ποτέ ξανά μόνο του μαζί του.
Αυτό έκανε ο Ιβαν τις τελευταίες δέκα ημέρες. Και δεν το έκανε μόνο ο Ιβαν, το έκανε όλος ο ΠΑΟΚ.
Ρε καρντάσια, στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων δεν χωρούσε πουθενά μία βούλα με την αλήθεια ότι το γκολ του Ενρίκε ήταν οφσάιντ. Όχι για να το γράψετε, αλλά για να δείξετε ότι είστε διαφορετικοί από όλους εμάς στην Αθήνα που 50 χρόνια τώρα κάνουμε το άσπρο μαύρο, τα παίρνουμε από το κατεστημένο κ.ο.κ. Μία μεγάλη αναφορά στα επεισόδια και σε εκείνους τους λίγους, τους 50, 100, 200, όσους θέλετε πείτε που γέμισαν τις κερκίδες με αίμα, δεν νομίζετε ότι ήταν απαραίτητη.
Ρε σεις καρντάσια, μήπως να ρίχνατε μία ψιλή στον Ιβαν για το «ερχόμαστε να πάρουμε αυτό που μας ανήκει», για το «μπράβο και ευχαριστώ» σε Υπουργούς, Υφυπουργούς Αστυνομικούς (αυτό ήταν το καλύτερο), Δημάρχους, ΕΠΟ, για την διεξαγωγή του τελικού… γιορτή. Πώς θα διαφοροποιηθείτε από εμάς που 50 χρόνια μας… ταϊζουν ο Βαρδινογιάννης, ο Κόκκαλης, ο Μαρινάκης, ο Μελισσανίδης και τόσοι άλλοι.
Δεν πρόκειται για παράπονο, ή αν είναι τέτοιο είναι σαν τα ερωτήματα, ρητορικό. Ναι ξέρω, ότι ο εκνευρισμός από τον ορυμαγδό των αθηναϊκών media για το λάθος του Καλφόγλου σας έκανε έξαλλους και γι’ αυτό… απαντήσατε κι’ εσείς με τον τρόπο σας. Ξέρω ότι είδατε την υπερβολή των αθηναϊκών media για την πρώτη φορά που ευνοηθήκατε κι’ εσείς, την προσπάθεια να εξισωθεί ο ΠΑΟΚ για ένα δύο ματς, με όλα τα υπόλοιπα και αντιδράσατε. Αλλά αυτή η αντίδραση δεν δείχνει τον τρόπο και κυρίως δεν δείχνει διαφοροποίηση…
Εδώ όμως είναι όλο το ζουμί. Ο τρόπος, η διαφοροποίηση…
Διάβασα, στα social media, την τοποθέτηση του διευθυντή επικοινωνίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ ότι «ο τελικός αν θέλει η ΑΕΚ μπορεί να ξαναγίνει εξαιτίας του λάθους του Καλφόγλου». Τον Κυριάκο τον γνωρίζω προσωπικά, όχι τόσο καλά ασφαλώς για να τον χαρακτηρίσω φίλο μου, ούτε καν για να είμαι σίγουρος για αυτόν και τις προθέσεις του. Νομίζω όμως τόσο καλά για να ξέρω ότι το εννοεί και δεν το γράφει για να ρίξει στάχτη στα μάτια όπως υποθέτουν πολλοί.
Διαφωνώ κάθετα μαζί του. Το λάθος του Καλφόγλου ασφαλώς υπάρχει και είναι εκεί. Όπως υπάρχουν για παράδειγμα και τα σοβαρά λάθη του διαιτητή στον προημιτελικό του εφετινού Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα στην Ρεάλ και την Μπάγερν. Δύο πεντακάθαρα γκολ οφσάιντ έστειλαν την Ρεάλ στον ημιτελικό. Κανείς δεν ζήτησε ή δεν του πέρασε από το μυαλό να ζητήσει επανάληψη του προημιτελικού. Θα ήταν αστείο. Περίπου το ένα πέμπτο των αγώνων ποδοσφαίρου παγκοσμίως έχουν μέσα τους ένα τουλάχιστον σοβαρό λάθος διαιτητή ή επόπτη. Σε αρκετές περιπτώσεις είναι σε τέτοιο χρονικό σημείο του αγώνα και με τέτοιο σκορ σε εξέλιξη που παίζει καθοριστικό ρόλο στην έκβασή του. Κανένα ματς δεν επαναλαμβάνεται. Κανένα. Ούτε ο φετινός τελικός του Κυπέλλου λοιπόν πρέπει να επαναληφθεί για το λάθος του Καλφόγλου.
Και ασφαλώς ο ΠΑΟΚ μπορεί να τον γιορτάσει όπως θέλει και όπως τραβάει η ψυχή του. Και ασφαλώς θα κάνει και υπερβολές ρε μάγκες των social media γιατί έχει 14 χρόνια να πάρει τρόπαιο και δεν είναι και κακό να κάνει υπερβολές. Αν τώρα και του χρόνου και τα επόμενα τρόπαια, τα πάρει με γκολ οφσάιντ, τότε τον Ιβαν δεν θα τον έχουμε πιάσει στον καναπέ να μιλάει με την ανήλικη κόρη μας, αλλά στην κρεβατοκάμαρα. Και αν μας πει το κλασικό «δεν είναι αυτό που νομίζεις…», να δεις που κάτι μου λέει ότι θα είναι ακριβώς αυτό που νομίζουμε και βλέπουμε. Αλλά αυτό δεν θα το κρίνω τώρα, δεν θα κάνω δίκη προθέσεων, θα περιμένω τις δω και να αποφασίσω…
Αν όμως όντως ο Κυριάκος και ο ΠΑΟΚ θέλουν να ξαναγίνει ο τελικός του Κυπέλλου υπάρχει ένας λόγος για να ξαναγίνει. Να ξαναγίνει χωρίς κανένας από τους φίλους του ΠΑΟΚ να αισθάνεται την ανάγκη να πάει στο γήπεδο φορώντας κουκούλα και φουλφέις για να μην φαίνεται το πρόσωπό του. Να ξαναγίνει χωρίς κάμποσοι από δαύτους, που ο ΠΑΟΚ τους έδωσε εισιτήρια, να πάνε στο γήπεδο με μαχαίρια, κατσαβίδια, λοστούς, καδρόνια, μολότοφ, φωτοβολίδες και άλλα διάφορα. Να ξαναγίνει χωρίς να χρειάζεται να κολλήσουν τσιρότα στα εισιτήρια, αλλά με κανονικά αριθμημένα και ονομαστικά. Να ξαναγίνει χωρίς όλα τα παραπάνω να ισχύουν και για οπαδούς της ΑΕΚ ασφαλώς. Κυρίως να ξαναγίνει κάνοντας μία προσπάθεια να είναι εκεί μόνο κανονικοί άνθρωποι. Και επειδή ξέρω ότι είναι δύσκολο να συμβεί, να ξαναγίνει ο τελικός ακόμη και με τον κίνδυνο να αποτύχουμε και να συμβούν τα ίδια. Αλλά αν αποτύχουμε να έχουμε προετοιμάσει τον Ιβαν Σαββίδη εκτός από το να ευχαριστήσει τον υπέροχο λαό του ΠΑΟΚ, να ψέξει και αυτούς που προσπάθησαν να σκοτώσουν εν ψυχρώ. Και να έχουμε την διαβεβαίωση του ότι θα ψάξει να τους βρει και να έχουμε και την οργή του για την πολιτεία και την ΕΠΟ και την αστυνομία που δεν τους συνέλαβε. Να μην έχουμε τα μπράβο και τα ευχαριστώ του σε όλους αυτούς.
Διότι την μικρή σημασία, την ελάχιστη, την είχε το γκολ οφσάιντ, τα πραγματικά σημαντικά ήταν όσα προηγήθηκαν πολύ πριν το οφσάιντ, πολύ πριν την έναρξη του τελικού. Και για αυτά τα ανοιγμένα κεφάλια και για αυτά τα τρυπημένα κορμιά που ήταν στο Νοσοκομείο του Βόλου, ο ΠΑΟΚ, ο πρόεδρος του, οι παίκτες του, ο προπονητής του κάτι θα έπρεπε να πουν την στιγμή της μεγάλης χαράς τους, όπως ασφαλώς θα έπρεπε να πουν και οι της ΑΕΚ την μεγάλη στιγμή της στενοχώριας τους. Αλλά και για αυτούς, αν κρίνω από τον Χιμένεθ, το καυτό θέμα ήταν το γκολ οφσάιντ και όχι οι τραυματίες στο νοσοκομείο…
Οσο γι’ αυτούς που τα καταγγέλλουν με μανία ότι συνέβη στο Βόλο, ανάμεσα τους και ο Ολυμπιακός, θα τους ακούσω με προσοχή μόνο όταν βγάλουν μία ανακοίνωση για τα όσα εμετικά έγιναν στο κλειστό του Ρέντη μετά τον τελικό του βόλεϊ. Ως τότε απλώς διασκεδάζω…
Τα τελευταία 3-4 χρόνια δεν μπορώ να πάω και δεν θέλω κιόλας να πάω στο γήπεδο της ομάδας την οποία υποτίθεται ότι υποστηρίζω, διότι είμαι ανεπιθύμητος, ενοχλητικός. «Με αυτά που γράφεις και λες δεν θα φταίμε αν σε δείρουν…» είναι περίπου το μήνυμα. Πιθανόν την επόμενη σεζόν, όπως μου είπε και ένας φίλος μου που διάβασε το σημερινό κείμενο πριν το αναρτήσω, να δυσκολευτώ να πάω και στην Τούμπα. Καλή καρδιά που λένε… Ευτυχώς στο Emirates πάω κανονικά. Ο Βενγκέρ μάλλον δεν ξέρει τι του γράφω…
Πηγή: Gazzetta
