Επιλογή Σελίδας

Του Αλέξανδρου Σόμογλου

Ο κακός χαμός έγινε όλη μέρα χθες σε social media, διαδίκτυο και ραδιόφωνα με το περίφημο ξενύχτι των παικτών της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού, που αποδείχτηκε ότι πραγματοποιήθηκε μια εβδομάδα νωρίτερα.

Συγχωρέστε με, αλλά το πρόβλημα με το συγκεκριμένο γεγονός δεν αφορά την ίδια τη νυχτερινή έξοδο και πότε πραγματοποιήθηκε, αλλά την ποινικοποίηση της προσωπικής ζωής ενός ανθρώπου, από… χιλιάδες δικαστές, που θεωρούν κεκτημένο τους δικαίωμα να ορίζουν πως θα συμπεριφέρεται ένας επαγγελματίας αθλητής.

Στα δικά μου μάτια αυτό δεν λέγεται ούτε αγάπη για μια ομάδα, ούτε ενδιαφέρον για ένα σύλλογο, αλλά… κανιβαλισμός!

Το τι κάνει στην προσωπική του ζωή ο Σίνγκλετον, ο Τζέιμς, ο Μπιρτς, ο Ελονού, ο Τσόρι, ο Μπεργκ, ο Μάτος, ο Αραούχο και ο κάθε ξένος επαγγελματίας που έρχεται να εργαστεί στη χώρα μας (και όχι μόνο ο ξένος, αλλά και ο Έλληνας) αφορά αποκλειστικά τον ίδιο.

Το αν επιλέγει να αποτοξινωθεί μετά από μια ήττα της ομάδας του, πίνοντας ένα ποτό σε μπαρ με μια φιλική παρέα, συγνώμη, αλλά δεν αποτελεί έγκλημα.

Ακόμη και τη Δευτέρα το βράδυ (την επομένη του τελικού στο ΣΕΦ), λοιπόν, να είχαν βγει οι παίκτες του Παναθηναϊκού να χαλαρώσουν, να καθαρίσουν το μυαλό τους, καλά θα έκαναν…

Δεν λέω να έχουν ανέβει στα τραπέζια και να χορεύουν τσιφτετέλια, ή να ξενυχτήσουν μέχρι το πρωί. Αναφέρομαι σε μια έξοδο εντός ορίων και εντός των όρων που προβλέπει ο εσωτερικός κανονισμός της εταιρίας που τους αμείβει ή το συμβόλαιο που έχουν υπογράψει με τον εκάστοτε εργοδότη τους.

Όλοι εσείς που περιμένετε με το… δάχτυλο στην σκανδάλη του πληκτρολογίου για να πυροβολήσετε έναν αθλητή, πώς αντιδράτε μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά σας; Μετά από μια απογοήτευση; Δεν έχετε αισθανθεί πολλές φορές την ανάγκη να βγείτε με φίλους σας; Να χαλαρώσετε; Να ξελαμπικάρει το μυαλό σας;

Σας βοηθάει να είστε κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους και να κλαίτε τη μοίρα σας; Ο αθλητής, λοιπόν, γιατί δεν έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται όπως ένας κοινός θνητός; Επειδή αμείβεται περισσότερο απ’ όλους μας; Και λοιπόν;

Δόξα τω θεώ, με την εξέλιξη της τεχνολογίας και της αθλητικής επιστήμης, ο οργανισμός κάθε αθλητή και το αν η προσωπική του ζωή επηρεάζει αρνητικά τις επιδόσεις του εντός αγωνιστικού χώρου, ελέγχεται καθημερινά με μετρήσεις, ιατρικές εξετάσεις…

Προφανώς και οι καταχρήσεις βλάπτουν, όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά στη ζωή γενικότερα. Από πότε, όμως, μια νυχτερινή έξοδος συνιστά κατάχρηση;

Ας αφήσουμε, λοιπόν, όλοι μας στην άκρη την υποκρισία. Και ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε κανένα μα κανένα δικαίωμα να αναλαμβάνουμε χρέη αυτόκλητων νταβατζήδων στη ζωή οποιουδήποτε ανθρώπου.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ξεχνάμε ότι οι παίκτες που φορούν τη φανέλα της αγαπημένης μας ομάδας είναι πάνω απ΄ όλα άνθρωποι και οι περισσότεροι νέα παιδιά. Και τους αντιμετωπίζουμε, όπως μια φορά κι έναν καιρό αντιμετωπίζονταν στην Αρχαία Ρώμη οι σκλάβοι που έμπαιναν στην αρένα για να ψυχαγωγήσουν τον Καίσαρα και τα πλήθη.

Όχι, ρε μάγκες. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα…

Πηγή: Sport DNA

Pin It on Pinterest

Shares
Share This