Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Το βαρύ όνομα στον πάγκο, κοστίζει κάτι παραπάνω αλλά γλιτώνει το αφεντικό στο κλαμπ από κάθε ευθύνη (και αντίστοιχη επίκριση). Ανεκτίμητο αλεξίσφαιρο. Πεπ, πρώτη χρονιά στη Σίτι. Τρίτοι στο πρωτάθλημα, νοκ-άουτ από την Αρσεναλ στον ημιτελικό του κυπέλλου, νοκ-άουτ από τη Γιουνάιτεντ στον 4ο γύρο του Λιγκ Καπ, νοκ-άουτ από τη Μονακό στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Τραγωδία! Ο εμίρης δεν έχει κανένα πρόβλημα. Τον Γουαρδιόλα έφερε. Τι άλλο να κάνει; Να μπει μέσα και να παίξει;
Εισαγωγή, τέλος. Στα δικά μας. Ο Σέρβος Αλεκσάνταρ Στανόεβιτς στον ΠΑΟΚ είναι κλασική περίπτωση, η οποία αυτομάτως ταξινομείται στην απέναντι κατηγορία. Στην η ευθύνη-παραμένει-στον-επιλογέα-όχι-στον-επιλεγμένο κατηγορία. Εδώ, ο προπονητής δεν (θα) είναι αρχή+τέλος στο αγωνιστικό. Αρχή+τέλος θα είναι, μονάχα μέσα στο πράσινο παραλληλόγραμμο. Εξω απ’ τις τέσσερις γραμμές, θα είναι απλώς ένας με δικαίωμα γνώμης. Όχι, απαραιτήτως, σύμφωνης γνώμης. Διαφορά, γνώμης και σύμφωνης γνώμης. Μας τη μάθαιναν, κάποτε στη Νομική, οι συνταγματολόγοι.
Πρόσληψη προπονητή, ισούται με διακήρυξη προθέσεων. Ο ΠΑΟΚ μας δίνει να καταλαβαίνουμε, πού κατέληξαν. Κατέληξαν ότι η γραμμή πλεύσης δεν αλλάζει, αλλάζει μόνο το πρόσωπο. Πάλι νέος, πάλι ένας από τους γκρόμπαρι, δηλαδή ένας άνθρωπος της ομόθρησκης/ομόχρωμης Παρτίζαν, εν ολίγοις ένας του σπιτιού για να μπορούμε να συνεννοούμαστε εύκολα και να κόβουμε δρόμο, απλώς πιο υψηλής εμπειρίας στη διαχείριση των καταστάσεων σε σχέση με τον Ιβιτς που, όταν ανέλαβε, πίσω του είχε την ενθαρρυντική θητεία στην Κ-20, τελεία.
Μπορεί, ο Στανόεβιτς, να…πάρει το πρωτάθλημα; Οσο μπορεί ο Χάσι να πάει σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι η, εξίσου, λάθος ερώτηση. Ποτέ δεν προσλαμβάνεις προπονητή για να σου πάρει το πρωτάθλημα…ή επειδή ξέρει θερινά προκριματικά. Προσλαμβάνεις προπονητή, για να υποστηρίξει μία ιδέα ποδοσφαίρου όσο καλά πρέπει. Προσλαμβάνεις προπονητή για να παίξει η ομάδα, το ποδόσφαιρο που θα μεγαλώσει την πιθανότητα. Ώστε να πάρει το πρωτάθλημα. ‘Η να υπερπηδήσει τους καλοκαιρινούς σκόπελους. ‘Η να βγει Γιουρόπα Λιγκ. ‘Η…ή…ή…
Πρώτα, το ποδόσφαιρο. Μετά, ο στόχος. Τα ρέστα, είναι τα ευχάριστα αναγνώσματα αυτών των μηνών. Λάτρης της πειθαρχίας, μετρ της τακτικής, εραστής του επιθετικού μοντέλου, και βάζετε ό,τι άλλο θέλετε, ό,τι (ωραίο) και να βάλετε το σίγουρο είναι ότι κάπου θα βρείτε να το διαβάσετε. Και λόγω επαγγέλματος και λόγω ηλικίας, έχω προ πολλού πάψει να τα αγοράζω και να τα καταναλώνω, όλα αυτά. Δώσε μου ένα «άσχετος με την τακτική, θιασώτης του χύμα, διάβολος της καταστροφής» και θα πατήσω, αλλά…πού ‘ν’ το, κλικ αμέσως!
Στα 35 χρόνια της δουλειάς, αριστερά και δεξιά άκουσα ποικίλα δόγματα. Εάν διαλέξω να κρατήσω ένα δόγμα για να πορεύομαι, θα προτιμήσω κάτι που μου είχε πει μια νύχτα στα 90s ένας νεαρός/ανερχόμενος ποδοσφαιριστής, ονόματι Ντέμης Νικολαΐδης. Ο προπονητής μου, όσο είναι προπονητής μου, είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, τέλος της συζήτησης. Μεταγενέστερα, όταν οι προπονητές μου πάψουν να είναι προπονητές μου, τότε μπορώ να συγκρίνω, να αξιολογήσω, να εκτιμήσω, να πω.
Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα, σαν ένα οδικό χάρτη τρόπον τινά, ένα τέτοιο δόγμα στον πλανήτη-ΠΑΟΚ. Από σήμερα και για όσο ο Στανόεβιτς θα είναι προπονητής στην ομάδα, ο Στανόεβιτς είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, τελειώνει η κουβέντα. Με τον Στανόεβιτς στη Θεσσαλονίκη, ο Σαββίδης δεν θα έχει το αλεξίσφαιρο του σεΐχη στο Μάντσεστερ. Να είναι λοιπόν, σήμερα που μιλάμε,ικανοποιημένος ο Σαββίδης με τη λύση-Στανόεβιτς; Θα το πρότεινα, και αυτό, ανεπιφύλακτα. Προς το παρόν, για τον εξής ένα λόγο.
Διότι πρόσληψη προπονητή, ισούται και με κάτι άλλο. Με δοκιμασία των στεγανών του κλαμπ. Υστερα από πολυήμερο casting, γεμάτο διαρροές υποψηφιοτήτων, το όνομα-Στανόεβιτς δεν διαχύθηκε προς τα έξω παρά μόνο τις πρώτες πρωινές ώρες της ίδιας ημέρας κατά την οποία και ανακοινώθηκε. Η δοκιμασία της στεγανότητας υπήρξε, βλέπουμε, επιτυχής. Ο Σαββίδης δικαιούται να σκέπτεται ότι δεν κινδυνεύει από κάποιο βαθύ λαρύγγι στον κόρφο του…
Πηγή: Sport DNA
