Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σαμπράκου

Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησα πριν από 50 ημέρες, μετά από τη σημερινή σημαντική εξέλιξη στη ζωή του ελληνικού ποδοσφαίρου με τα όσα άλλαξαν και υπερψηφίστηκαν στην γενική συνέλευση της ΕΠΟ, δηλαδή με τις καταστατικές αλλαγές που, μετά και τις αλλαγές στους νόμους, δημιουργούν την προοπτική σταδιακής εξόδου του ελληνικού ποδοσφαίρου από το αυστηρό καθεστώς επιτήρησης με τις εκλογές που αναμένεται να γίνουν τον Ιούλιο ώστε να προκύψει μια … κανονική διοίκηση, ήρθε η στιγμή της πρώτης κρίσης που απαντά στην ερώτηση αν ο Γιώργος Βασιλειάδης έμαθε ή όχι από τα προηγούμενα παθήματα.

Είναι μια καλή στιγμή για να επεξεργαστούμε τις πληροφορίες και να φτάσουμε σε ένα πρώτο συμπέρασμα σχετικά με την αποτελεσματικότητα του Βασιλειάδη, ως υφυπουργού Αθλητισμού, στην δράση για την αλλαγή του καθεστώτος που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στη δράση για την πάταξη της διαφθοράς και της βίας, στην δράση για τον εκπολιτισμό του ποδοσφαίρου.

Προτού συνεχίσεις την ανάγνωση, ειδικά στην περίπτωση που δεν έχεις διαβάσει όσα έχω γράψει σχετικά, καλό είναι να έχεις διαβάσει τουλάχιστον αυτό, προκειμένου να είμαστε συντονισμένοι και να μπορείς να καταλάβεις αν του χαρίζομαι ή όχι του σημερινού υφυπουργού Αθλητισμού.

Και προκειμένου να ξέρεις πάνω σε ποιο γεγονός συζητάμε, θα σου εξηγήσω σε μια πρόταση τι ακριβώς συνέβη σήμερα: με την θεαματική υπερψήφιση του νέου καταστατικού της ΕΠΟ, η κυβέρνηση πέτυχε έναν στόχο, ο οποίος προ 30 μηνών όχι απλώς δεν έμοιαζε εφικτός αλλά έκανε αυτόν που τον έβαλε, τον Σταύρο Κοντονή, να μοιάζει τρελός που τον θέτει. Η κυβέρνηση έπεισε τις FIFA & UEFA να διώξουν την προηγούμενη διοίκηση και να αναγκάσουν την ΕΠΟ να εναρμονίσει το καταστατικό της με αυτά των διεθνών συνομοσπονδιών. Και δεν είναι μόνο αυτό: οι αλλαγές ήρθαν μέσα από μια δημιουργική συνεργασία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τις διεθνείς συνομοσπονδίες. Αυτό δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ στην ελληνική ιστορία του ποδοσφαίρου, και αμφιβάλω ότι έχει γενικώς συμβεί πολλές φορές σε άλλες χώρες στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Ο Βασιλειάδης είχε την ωριμότητα και την εγκράτεια να τα πει όλα, δημοσίως, μόνο με δύο προτάσεις, τις τελευταίες της δήλωσής του μετά τη σημερινή εξέλιξη. “Περνάμε πλέον στην εποχή της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της χρηστής διακυβέρνησης. Πάντα στο πλαίσιο του νόμου και των καταστατικών διατάξεων της FIFA και της UEFA”, έκλεισε τη δήλωσή του ο Υφυπουργός. Προσέξτε τη διατύπωση, πρώτα “στο πλαίσιο του νόμου” και μετά “των καταστατικών διατάξεων της FIFA και της UEFA”. Αυτός είναι ο πιο λεπτός τρόπος για να διατυπώσει κανείς μια κοσμογονική εξέλιξη έμμεσης και ουσιαστικής κατάργησης του αυτοδιοίκητου. Τώρα πια όταν ένας παράγοντας του ποδοσφαίρου μπλέκει με δικαστικές υποθέσεις διαφθοράς και αποκτά νομικά κωλύματα θα αποβάλλεται σχεδόν αυτομάτως από το ποδόσφαιρο, κι ας έκαναν σήμερα πίσω οι FIFA & UEFA αφαιρώντας την περί κωλυμάτων διάταξη από το καταστατικό της ΕΠΟ. Οι πρόεδροι των Ενώσεων και τα υπόλοιπα μέλη της γενικής συνέλευσης νόμισαν ότι με αυτή την επιλογή οι διεθνείς συνομοσπονδίες τους έκαναν τη χάρη, ότι υποχώρησαν και ότι θα συνεχίσουν να ανέχονται τα ελληνικά φαινόμενα με τους καταδικασμένους ή τους υπόδικους για κακουργήματα που συνεχίζουν να υπάρχουν στο ποδόσφαιρο και να κατέχουν αξιώματα. Στην πραγματικότητα αυτός ήταν ένας διπλωματικός ελιγμός από την πλευρά των FIFA & UEFA, σε απόλυτο συντονισμό με την κυβέρνηση, διότι συγχρόνως είχε προστεθεί στο άρθρο 5 του καταστατικού της ΕΠΟ το “η Ομοσπονδία διέπεται από τους κανόνες της ελληνικής έννομης τάξης και λειτουργεί με το καταστατικό των FIFA και UEFA”. Από σήμερα δηλαδή έχουμε μπει στην εποχή που το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο ξέρει ότι πλέον δεν μπορεί να λειτουργεί σαν Αγιο Ορος. Εχει αναγνωρίσει ότι και στο δικό του έδαφος ισχύουν και εφαρμόζονται οι νόμοι.

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Προκειμένου να μην πλατειάζω (σ.σ.: έχεις πάντα την επιλογή να σκαλίσεις το blogμου και να διαβάσεις όσα προηγούμενα έχεις χάσει και πιθανόν να σε ενδιαφέρουν προκειμένου να μπεις περισσότερο και βαθύτερα στο νόημα), θα το γράψω σε δύο προτάσεις: έφαγε το ξύλο, έμαθε, έδωσε μάχες, έκανε ελιγμούς, ρίσκαρε, έπαιξε με τη φωτιά, συγκρούστηκε, έφαγε τη λέζα από τις … πληρωμένες καταχωρήσεις εναντίον του, ευνοήθηκε από την ιστορική συγκυρία των κοσμογονικών αλλαγών στη FIFA ο Κοντονής και έστρωσε το χαλί στον Βασιλειάδη. Κι ο τελευταίος κατάφερε να μπει γρήγορα στο νόημα, να εξελίξει και να βελτιώσει τη συνεργασία με τις FIFA & UEFA και να φτάσει στο σημείο των τελευταίων ημερών που οι διεθνείς συνομοσπονδίες συνεργάζονταν μαζί του και μοιράζονταν ακόμη και τα επόμενα στρατηγικά βήματα, μέχρι το GREXIT, που θα έκαναν αν η κοινωνία της γενικής συνέλευσης της ΕΠΟ, δηλαδή οι διοικήσεις των ΕΠΣ, δεν υπερψήφιζε τις καταστατικές αλλαγές.

Με όλα τα παραπάνω μπορεί να σου δημιουργώ την εντύπωση ότι συμμετέχω σε έναν αφηρημένο πανηγυρισμό για την κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μπα… Φυσικά όχι, το ελληνικό ποδόσφαιρο ούτε καθάρισε, ούτε πείθει ακόμη κανέναν ότι θα καθαρίσει. Αλλωστε πώς μπορείς να το πιστέψεις αυτό όταν ξέρεις ότι πρόκειται να εκλεγεί μια διοίκηση που προωθείται από επιχειρηματίες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου; Πώς να το πιστέψεις όταν ξέρεις ότι σε αυτό το παιχνίδι, του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα συνεχίσουν να παίζουν οι ίδιοι παίκτες, δηλαδή αυτοί που το πείραζαν και στο παρελθόν του; Ομως όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό με αποκορύφωμα τη σημερινή εξέλιξη είναι, πραγματικά, μια εγγύηση ότι το ποδόσφαιρο δεν θα γίνει χειρότερο. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να το πιστεύεις αυτό: ξεριζώνονται οι ρίζες του καθεστώτος της διαφθοράς, αποχωρούν ένα σωρό πρόσωπα των προηγούμενων διοικήσεων της Ομοσπονδίας, και έχει ήδη δημιουργηθεί ένα καθεστώς που σε πείθει ότι άλλαξαν οι προδιαγραφές στην απονομή της δικαιοσύνης στο ποδόσφαιρο. Πολύ σοβαρός, και ενδεχομένως ο σοβαρότερος λόγος για να αισιοδοξεί κανείς είναι το γεγονός ότι η νέα διοίκηση θα λειτουργεί υπό την επιτήρηση μιας επιτροπής των FIFA και UEFA. Μάλιστα αν τα σημερινά λόγια γίνουν πράξεις αυτή η επιτροπή θα έχει την ελευθερία να λειτουργεί δραστικά και όχι απλώς συμβουλευτικά, δηλαδή θα μπορεί να πράττει προκειμένου να προλαβαίνει το πρόβλημα προτού αυτό δημιουργηθεί ή διογκωθεί και όχι να τρέχει εκ των υστέρων για να το λύσει. Κάτι σαν τρόικα, αλλά με δημιουργική δράση. Αυτή είναι μια κοσμογονική αλλαγή στο καθεστώς λειτουργίας του ποδοσφαίρου. Πλέον η FIFA και η UEFA θα είναι διαρκώς κολλημένες στην πλάτη της ΕΠΟ. Κι αν αναλογιστείς ότι οι σημερινές διοικήσεις των διεθνών συνομοσπονδιών φοβούνται οποιαδήποτε σχέση με τη διαφθορά, αντιλαμβάνεσαι ότι θα κάνουν ότι μπορούν προκειμένου να αποφύγουν τίτλους στα media που θα τις συνδέουν με νέα επεισόδια διαφθοράς στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Είναι πολλά ακόμη αυτά που πρέπει να συμβούν για να αρχίσω να νιώθω αισιόδοξος ότι θα ζήσω καλύτερες μέρες στο ελληνικό ποδόσφαιρο συγκριτικά με τις προηγούμενες. Καταρχήν σήμερα δεν γίναμε σοφότεροι σχετικά με τις πράξεις των FIFA & UEFA για τις αλλαγές στη διαιτησία. Μας μίλησαν αόριστα για αλλαγή στον αριθμό των μελών της ΚΕΔ και περί του ενδεχομένου να μας φέρουν ξένο αρχιδιαιτητή. Ακόμη όμως δεν ξέρουμε ποιες αλλαγές θα γίνουν. Μέχρι να τις μάθουμε λοιπόν παραμένω πάρα πολύ επιφυλακτικός.

Κι ύστερα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι, αυτό που αφορά στην πάταξη της βίας και τον εκπολιτισμό των ελληνικών γηπέδων. Περιμένω να δω τον υφυπουργό Αθλητισμού να φτάνει στην ημέρα που θα μπορεί να ανακοινώσει ότι επανέρχεται η αυτόφωρη διαδικασία στις συλλήψεις της γηπεδικής βίας και μάλιστα μέσα από την επίσπευση των δικαστικών διαδικασιών προκειμένου ο δράσης να μαθαίνει άμεσα την ποινή που του επιβάλλεται, προκειμένου να συμμορφωθεί, και να την εκτίει και όχι να την αποφεύγει χάρη στην παρέμβαση της καλής διοίκησης της ΠΑΕ που νοιάζεται για τα μέλη του υπέροχου κόσμου της. Περιμένω να ζήσω την εποχή που όσοι καταδικάζονται για γηπεδική βία δεν θα ξαναπατούν στα γήπεδα. Περιμένω να διαβάσω τους νέους κανονισμούς ασφαλείας, που θα δίνουν την ευθύνη του ελέγχου των θεατών στις ΠΑΕ και θα τιμωρούν αυστηρά την ΠΑΕ που φέρει ευθύνη για επεισόδια. Περιμένω να ακούσω τις FIFA & UEFA να επιβάλουν στην ΕΠΟ την αλλαγή των προδιαγραφών ασφαλείας προκειμένου αυτές να εναρμονιστούν με τις διεθνείς. Και τότε ναι, θα μπορώ να βασιστώ αθροιστικά σε όλα τα παραπάνω και να νιώσω ότι μπορεί να είναι κοντά η ημέρα που το ελληνικό ποδόσφαιρο θα αρχίσει να αναγκάζει τους Ελληνες να ασχοληθούν και πάλι μαζικά μαζί του.

Στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα οι FIFA & UEFA, οι οποίες συνειδητοποίησαν ότι δεν είχε νόημα η παράταση της ζωής της Προσωρινής Διοίκησης, αφού κι αυτή ήταν αναποτελεσματική, οδήγησαν, σε συνεννόηση με την ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό ποδόσφαιρο σε εκλογές προκειμένου αυτό να αποκτήσει δική του διοίκηση στην ΕΠΟ. Ο υποψήφιος Γραμμένος ξέρει ότι η διοίκησή του θα λειτουργεί υπό επιτήρηση. Αν είναι έξυπνος, αυτή την επιτροπή επιτήρησης θα την κάνει τον καλύτερο σύμμαχό του σε μια επιχείρηση για την επιστροφή της ισονομίας και της διαφάνειας στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν είναι χαζός, σε μερικούς μήνες το ελληνικό ποδόσφαιρο θα ξαναβρεθεί στο σημείο που βρισκόταν πριν, απλώς με άλλον χαλίφη. Πάντως σήμερα, περίπου 50 ημέρες μετά από την χειρότερη ημέρα του, ο υφυπουργός Βασιλειάδης ζει την καλύτερη ημέρα του στο υφυπουργείο Αθλητισμού. Οχι μόνο επειδή πήρε καλό βαθμό στην διπλωματία που είχε σαν αποτέλεσμα τις πράξεις των FIFA και UEFA, αλλά επειδή σε αυτό το διάστημα, των 50 ημερών, έχει κάνει μια σειρά από πράξεις και κινήσεις που πείθουν τον παρατηρητή ότι μαθαίνει από τα λάθη, δηλαδή γενικώς ότι μαθαίνει και αξιοποιεί την μικρή εμπειρία του προκειμένου να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως υφυπουργός Αθλητισμού. Εχει ξαναπάρει στα χέρια του την ευκαιρία να κινηθεί στα χνάρια του προκατόχου του και να συντηρήσει την παράδοση που θέλει τον υφυπουργό Αθλητισμού να αποδεικνύεται σε έναν εκ των καλύτερων και πιο αποτελεσματικών αυτής της κυβέρνησης. Κυρίως όμως έχει πάρει την ευκαιρία να ανοίξει τις κερκίδες των γηπέδων για την επιστροφή των κανονικών ποδοσφαιρόφιλων. Αν αυτό δεν είναι αξιόλογο όραμα για έναν υπουργό Αθλητισμού, ποιο είναι;

Πηγή: Gazzetta

Pin It on Pinterest

Shares
Share This