Του Στέφανου Τριαντάφυλλου
“Είμαστε η αδικημένη γενιά του ’60” έλεγε ο Τζίμης Πανούσης υμνώντας τον Νεοέλληνα. Τα χρόνια πέρασαν, οι γενιές άλλαξαν, το ίδιο και οι στίχοι. Ο μπασκετικός Νεοέλληνας σιγοτραγουδάει “είμαστε η χαρισματική γενιά του ’90”. Οι 90άρηδες, οι 94άρηδες, οι 97άρηδες, οι παίκτες που κάνουν κατάληψη -πλέον- στο ρόστερ της Εθνικής μας ομάδας. Παίρνουν τη σκυτάλη από τους “76-77” και τους “84-85”, βάζοντας στόχο την επιστροφή στα μετάλλια, έχοντας ως σύμμαχο την ιστορία.
Η Ελλάδα μπορεί να καυχιέται ότι διαθέτει μια από τις νεανικές και πολλά υποσχόμενες ομάδες στην Ευρώπη, με τους περισσότερους παίκτες να προέρχονται από τα σπλάχνα των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων. Αλλά ας τα πάρουμε ένα-ένα…
Ξανά με τον Μίσσα
Από τους 16 παίκτες που θα πάρουν μέρος στην προετοιμασία ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός, ο Κώστας Μίσσας, έχει κοουτσάρει στο παρελθόν τους 9 (Μπόγρη, Παπανικολάου, Σλούκα, Μάντζαρη, Παππά, Παπαπέτρου, Γ. Αντετοκούνμπο, Αγραβάνη, Λαρεντζάκη). Για την ακρίβεια πανηγύρισε το χρυσό μετάλλιο με τη γενιά των γεννημένων το 1989 και το 1990 στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U18 στη Ρόδο, δηλαδή τους Γιώργο Μπόγρη, Κώστα Παπανικολάου, Κώστα Σλούκα, Βαγγέλη Μάντζαρη, Νίκο Παππά, καθώς και τον Ζήση Σαρικόπουλο και Βλάντο Γιάνκοβιτς που έχουν πάρει μέρος στην προετοιμασία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, αλλά δεν έχουν αγωνιστεί με την Ανδρών σε επίσημο παιχνίδι. Παράλληλα ο Μίσσας καθοδήγησε την Εθνική Νέων στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Ταλίν (2013), στην οποία συμμετείχαν οι Γιάννης Αντετοκούνμπο, Ιωάννης Παπαπέτρου, Δημήτρης Αγραβάνης και Γιαννούλης Λαρεντζάκης.
’90 και ’94: Ο πυρήνας της Εθνικής
Βλέπουμε επομένως ότι η γενιά των ’90 (4 εκπρόσωποι) και η γενιά των ’94 (3 εκπρόσωποι) αποτελούν τις γενιές που συνθέτουν τη βάση της Εθνικής ομάδας, ενώ το ίδιο ισχύει με την διευρυμένη ομάδα των “89-90” (7 εκπρόσωποι) και την αντίστοιχη των “93-94” (4 εκπρόσωποι), που έχει όλο το μέλλον μπροστά της για να προσθέσει και άλλα μέλη. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι γεννημένοι το 1989 είναι οι Κουφός και Καλάθης, που έχουν φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο ως έφηβοι, έχοντας όμως άλλον προπονητή (Κεραμέα και Σιγάλα αντίστοιχα) από τον Κώστα Μίσσα.
Στο παρελθόν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει χτιστεί πάνω σε συγκεκριμένες γενιές παικτών, οι οποίες διακρίθηκαν τόσο για τις επιτυχίες στις μικρές ηλικίες, όσο και στον αριθμό των παικτών που “έστειλαν” στην Ανδρών. Η πιο επιτυχημένη είναι αν μη τι άλλο η γενιά των 76άρηδων που έχει προωθήσει 7 παίκτες στην Εθνική Ανδρών, που γίνονται 11 αν προσθέσουμε και τους 77άρηδες, με τους οποίους συμμετείχαν μαζί στις διοργανώσεις των μικρών ηλικιών. Ο λόγος για τη χρυσή φουρνιά των Ρεντζιά, Χατζή, Καράγκουτη, Κακιούζη, Γιαννούλη, Σούλη, Χαρίση (γεννημένοι το ’76) και Παπανικολάου, Χατζηβρέττα, Ντικούδη, Παπαλουκά (γεννημένοι το ’77), που πανηγύρισαν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1995 στην Αθήνα. Η συγκεκριμένη ομάδα των εφήβων αριθμεί έξι μέλη (Ρεντζιάς, Χατζής, Κακιούζης, Καράγκουτης, Σούλης, Παπανικολάου).
Αντίστοιχα δυναμική παρουσία είχαν και οι “84-85”, οι δευτεραθλητές κόσμου ως Νέοι Άνδρες στην Αργεντινή, που ανέδειξαν εννέα παίκτες της Εθνικής Ανδρών και συγκεκριμένα τους Βασιλόπουλο, Περπέρογλου, Ξανθόπουλο, Βασιλειάδη, Μαυροκεφαλίδη, Σχορτσιανίτη, Πρίντεζη, Βουγιούκα και Μαυροειδή. Οι συγκεκριμένες φουρνιές, είτε τις δούμε μεμονωμένα ως έτη γέννησης , είτε ως “μικρές” εθνικές ομάδες, θεωρούνται από τις πιο επιτυχημένες στη σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Για την ακρίβεια υπολείπονται μόνο της χρυσής φουρνιάς των “80άρηδων” της Ισπανίας.
Βλέπουμε επομένως ότι από το 1976 και μετά η παραπονούμενη χρονιά είναι το 1978, καθώς και η στείρα τριετία 1986-1988, καθώς και η αντίστοιχη γενιά των 1992.
Η 5άδα που αποτελεί εξαίρεση
Προκύπτει επομένως ότι οι περισσότεροι παίκτες που καταλήγουν στην Εθνική Ανδρών προετοιμάζονται μέσω των μικρών εθνικών ομάδων, έστω και μέσα από αυτή των Νέων Ανδρών, όπως έγινε με χαρακτηριστικά παραδείγματα παικτών που θεωρούνται “late bloomers”, όπως ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης και ο Χατζηβρέττας. Αντίστοιχο παράδειγμα και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, που έπαιξε για πρώτη φορά στην Εθνική στα 19 του χρόνια, το ίδιο καλοκαίρι που έγινε ντραφτ από τους Μιλγουόκι Μπακς.
Μόνο πέντε παίκτες που έπαιξε σε τελικό τουρνουά με την Εθνική μας ομάδας, δεν είχαν την παραμικρή συμμετοχή σε ομάδες Παίδων-Εφήβων-Νέων-Ελπίδων. Ο ένας είναι ο Ιάκωβος Τσακαλίδης (1979) που μεγάλωσε στη Ρωσία, ο Μάικ Μπράμος (1987) που μεγάλωσε στις ΗΠΑ, ο Θανάσης Αντετοκούνμπο (1992) που πήρε στα 21 χρόνια το ελληνικό διαβατήριο, καθώς και οι Μιχάλης Πελεκάνος (1981) και Γιάννης Καλαμπόκης (1978). Σε αυτούς θα προστεθεί και ο Ζακ Όγκαστ που πήρε στα χέρια του το ελληνικό διαβατήριο πριν μερικές βδομάδες.
Με 5 μόλις παίκτες (εκτός μικρών εθνικών) η Εθνική μας ομάδα βρίσκεται στην 4η θέση της σχετικής λίστας, πίσω από την Ισπανία (2), τη Σλοβενία (3) και την Κροατία (4).
Οι Ισπανοί αν εξαιρέσουμε δύο νατουραλιζέ, τον Αμερικανό Τσακ Κορνεγκέι και τον Σερζ Ιμπάκα από τον Κογκό, δεν παρουσίασαν ούτε έναν παίκτη στην εθνική ανδρών που να μην προέρχεται από την παραγωγική διαδικασία των εθνικών ομάδων. Αντίστοιχα επιτυχημένο είναι το μοντέλο των Κροατών, που “έχασαν” μόνο τους Μπάτζαριτς-Ζόριτς και επί της ουσίας πρόσθεσαν στη λίστα τους πολιτογραφημένους Κροάτες Όλιβερ Λαφαγιέτ και Ντι Ντρέιπερ.
Από την άλλη υπάρχουν αρκετοί αστέρες που δεν έπαιξαν ποτέ σε μικρές εθνικές ομάδες για διαφορετικούς λόγους. Για παράδειγμα ο Σάσα Καούν και ο Γιοακίμ Νοά μεγάλωσαν στην Αμερική. Οι Σέρβοι έχασαν έναν μεγάλο αριθμό παικτών λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στις αρχές του ’90, ενώ υπάρχουν και απλά οι λεγόμενοι late-bloomers, όπως ο Τιμοφέι Μοζγκόφ, ο Μικαέλ Τζελαμπάλ, ο Σινάν Γκιουλέρ, ο Ζόραν Ερτσέγκ, ο Στέφαν Γιόβιτς και ο Αρτούρας Μιλάκνις. Σε ειδικές κατηγορίες πρέπει να μπουν οι παίκτες που γεννήθηκαν και έπαιξαν σε άλλη χώρα (Πρέλζιτς, Κούτσο, Γκαβέλ) και τα αδέρφια Λαβρίνοβιτς, που έχασαν πολύτιμο χρόνο λόγω νομικών προβλημάτων και ποινής φυλάκισης.
Η Ελλάδα της ανανέωσης
Η φετινή 16άδα περιλαμβάνει 12 παίκτες που γεννήθηκαν μετά το 1990 και μετά. Συγκεκριμένα οι μόνοι που πρόλαβαν τα 80s είναι οι Μπουρούσης, Πρίντεζης, Καλάθης, Μπόγρης. Αυτό σημαίνει ότι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα διαθέτει μια από τις πιο νεανικές ομάδες, κάτι που συνέβαινε παραδοσιακά. Μπορεί να έχει γίνει πολύς ντόρος για την ηλικία που σταματούσαν οι παίκτες από την “επίσημη αγαπημένη”, ωστόσο, το γεγονός ότι γινόταν διαρκώς ανανέωση, λειτουργεί ευεργετικά.
Εν αντιθέσει για παράδειγμα με άλλες “γηρασμένες” ομάδες, που όταν αποσύρθηκαν οι παίκτες της πρώτης γραμμής, αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα. Αυτό συνέβη με την εθνική Κροατίας, την εθνική Σερβίας πριν γίνει η ανανέωση του 2009 από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, την εθνική Ιταλίας που είχε πολύ μεγάλο μέσο όρο ηλικίας το 1999, αλλά και την αντίστοιχη της Τουρκίας. Ενδεχομένως να συμβεί το ίδιο και με την εθνική Ισπανίας, που έχει βάλει όλα αυτά τα χρόνια μόλις 16 παίκτες γεννημένους μετά το 1982. Η Ελλάδα έχει βάλει τους διπλάσιους.
Η Εθνική μας ομάδα έχει “κατεβάσει” σε επίσημο τουρνουά 8 παίκτες γεννημένους μετά το 1990 και 16 που έχουν πάρει μέρος σε φιλικά και προετοιμασίας. Ελάχιστες χώρες έχουν κάτι αντίστοιχο. Συγκεκριμένα η Τουρκία, που μετράει πολλές επιτυχίες στις μικρές εθνικές ομάδες και η Σερβία. Με τη διαφορά ότι οι Τούρκοι αριθμούν πολλούς βοηθητικούς παίκτες (Τουρκιλμάζ, Γκεγίκ, Ουζμιζράκ, Σιπάχι, Μπατούκ, Μαχμούτογλου, Κοκσάλ) και ελάχιστους πρωταγωνιστές (Καντέρ, Αλντεμίρ, Κορκμάζ, Οσμάν). Αντίθετα οι Σέρβοι έχουν ήδη μεταγγίσει νέο αίμα στις τάξεις τους (Νέντοβιτς, Κάλινιτς, Άτζουσιτς, Μπογκντάνοβιτς, Μίσιτς, Μιλουτίνοφ, Τζόκιτς, Γιόβιτς, Κούζμιτς, Γκάγκιτς), παραμένοντας η χώρα που παράγει το περισσότερο ταλέντο σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο (Ερυθρός Αστέρας, Μέγκα Λεκς).
Η ιστορία δείχνει επιστροφή στα μετάλλια
Η επιτυχία των μικρών εθνικών ισοδυναμεί με μετάλλια και στους Άνδρες. Αυτό έχει δείξει η ιστορία. Οι γενιές που αφενός σάρωσαν στα διεθνή τουρνουά και αφετέρου τροφοδότησαν με παίκτες την ανδρική ομάδα, όταν έφτασαν στην παραγωγική ηλικία των 27-32, χάρισαν και μετάλλια! Και αυτό δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Παραδείγματα: η γενιά των “76-77”, που είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Παίδων του 1993 και το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Εφήβων του 1995, μόλις έφτασε στην prime time, τα χρόνια ακμής, έφερε ξανά την Εθνική Ανδρών στο βάθρο με τα μετάλλια. Οι 76άρηδες ήταν 27 και οι 77άρηδες ήταν 28 ετών όταν η Εθνική μας ομάδα κατέκτησε την κορυφή στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου το 2005. Μπορεί από εκείνη την ομάδα μόνο οι Κακιούζης-Παπανικολάου να αποτελούσαν μέλη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος από παιδάκια, αλλά οι 76-77 ήταν η βάση της ομάδας του Παναγιώτη Γιαννάκη αριθμώντας πέντε μέλη (Κακιούζης, Παπανικολάου, Χατζηβρέττας, Ντικούδης, Παπαλουκάς).
Να δούμε και στο εξωτερικό: οι 80άρηδες της Ισπανίας ήταν 26 ετών στο χρυσό μετάλλιο του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας (2006), ήταν 28 στο ασημένιο μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο (2008) και 29 στο χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπάσκετ της Πολωνίας (2009). Στην ακμή τους, με άλλα λόγια.
Αντίστοιχα οι Γάλλοι είδαν τους γεννημένους το 1982 και το 1983 (Πάρκερ, Ντιαό, Πιετρίς, Τζελαμπάλ), που είχαν πατήσει την κορυφή της Ευρώπης ως παίδες, έπρεπε να κλείσουν τα 30 και τα 31 για να πανηγυρίσουν το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2013. Στην ίδια ηλικία, στα 31-32, έφτασαν στον ζενίθ τους και οι “78-79” της Τουρκίας (Τούρκογλου, Οκούρ, Ονάν, Τουντσερί) που έφτασαν το 2010 στον τελικό του Μουντομπάσκετ το 2010.
Λίγο νωρίτερα (στα 27) ήρθε η επιτυχία για τους “87-88” της Σερβίας (Τεόντοσιτς, Ραντούλιτσα, Μπιέλιτσα, Μάρκοβιτς), που πανηγύρισαν το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και το ασημένιο μετάλλιο (στα 29 τους πλέον) στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Το ίδιο συνέβη και με τους “76αρηδες-77άρηδες” της Λιθουανίας (Γιασικεβίτσιους, Σεστόκας, Σλάνινα) που έπιασαν χρυσάφι το 2003 στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας και τους 78άρηδες της Γερμανίας που πήραν το ασημένιο μετάλλιο στα 27 τους (Νοβίτσκι, Ντεμιρέλ, Σούλτζε, Μάρας).
Φαίνεται επομένως ότι το ελληνικό μπάσκετ ετοιμάζεται για νέα μετάλλια με τους 90άρηδες, που μπαίνουν στην εποχή της ακμής, με τους τους 94άρηδες και τους 97άρηδες να ακολουθούν. Η ιστορία δείχνει ότι από το 2017 ως το 2021 θα είναι η εποχή μας!
Οι καλύτερες φουρνιές του ελληνικού μπάσκετ
Γενιές που είχαν το άγγιγμα του Μίδα. Φουρνιές παικτών που έλαμψαν από μικρή ηλικία, αποτέλεσαν τον βασικό τροφοδότη της εθνικής Ανδρών και συνέχισαν να σαρώνουν όσο περνούσαν τα χρόνια. Ελλάδα, Ισπανία, Λιθουανία, Γερμανία, Γαλλία, Τουρκία, Σερβία “έβγαλαν” τους εκλεκτούς που τους οδήγησαν στο δρόμο της επιτυχίας.
Κάποιες χώρες είχαν περισσότερους εκπροσώπους, όπως η Ελλάδα, που χάρηκε την γενιά των “84-85” και ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο για τους “94άρηδες” και τους “97άρηδες”. Άλλες είδαν τις καλές φουρνιές τους, να μην κεφαλοποιούν το ταλέντο και τις επιτυχίες στις “μικρές” εθνικές, όπως η Κροατία με τους 78άρηδες (Βούισιτς, Κους, Σέζαρ, Πόλιακ, Χένιακ, Πέρινσιτς), ή η επίσης πρωταθλήτρια Ευρώπης Σλοβενία με τους “81-82” (Μπετσίροβιτς, Γιοξίμοβιτς, Όζμπολτ, Ζάγκορατς, Ούντριχ, Τσάπιν, Ζούπαν). Άλλες γέμισαν παίκτες, αλλά όχι μετάλλια. Σαν τη Ρωσία των 86άρηδων (Πονκρασόφ, Κουρμπάνοφ, Βορόνοφ, Σαμπάλκιν, Ζουκανένκο), τη Γερμανία των 89άρηδων (Πλάις, Χάρις, Μπένζινγκ).
Οι 76άρηδες της Ελλάδας
Οι χρυσοί έφηβοι του 1995 τροφοδότησαν τις ομάδες της Α1, την Εθνική Ανδρών και αποτέλεσαν μια από τις πιο επιτυχημένες γενιές του ελληνικού μπάσκετ. Ο Ρεντζιάς έφτασε ως το ΝΒΑ και τη Μπαρτσελόνα, ο Κακιούζης έγινε αρχηγός της Εθνικής Ανδρών και αποτέλεσαν τους άξιους συνεχιστές της επιτυχίας του ’87. Τη δεκαετία του ’90 δεν κατόρθωσαν να ξεπεράσουν την 4η θέση (1993, 1994, 1995, 1998) και το ανυπέρβλητο εμπόδιο της Σερβίας και της Κροατίας, ωστόσο, όταν μπολιάστηκαν με τους παίκτες της επόμενης δεκαετίας (1980-83) επέστρεψαν το ελληνικό μπάσκετ στο υψηλότερο σκαλί. Και να φανταστεί κανείς ότι οι περισσότεροι παίκτες (Παπαλουκάς, Χατζηβρέττας, Ντικούδης) προστέθηκαν σε μεγάλη ηλικία στο μείγμα.
Ποιοι είναι: Ευθύμης Ρεντζιάς, Μιχάλης Κακιούζης, Γιώργος Καράγκουτης, Νίκος Χατζής, Γιάννης Γαννούλης, Χρήστος Χαρίσης, Βασίλης Σούλης.
Παίκτες στην εθνική Ανδρών (χρονιά): 7
Παίκτες στην εθνική Ανδρών (γενιά): 11 (συν τους 77άρηδες Παπανικολάου, Παπαλουκά, Ντικούδη και Χατζηβρέττα).
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: Χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (1995), Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων (1993).
Διακρίσεις στην εθνική Ανδρών: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2005), Ασημένιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2006).
Οι 76άρηδες της Λιθουανίας
Αποτέλεσαν το alter ego της δικής μας γενιάς των 76άρηδων. Για αυτό και μοιράστηκαν τους τίτλους στις μικρές ηλικίες. Από αυτή την ομάδα ξεχώρισε φυσικά ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.
Ποιοι είναι: Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Κεστούτις Μαρτσουλιόνις, Κεστούτις Σεστόκας, Άντριους Γιουρκούνας.
Παίκτες στην εθνική ανδρών (χρονιά): 4
Παίκτες στην εθνική ανδρών (γενιά): 8 (συν τους 75άρηδες Μασιούλις, Πρασκεβίτσιους, Αντομάιτις, Τιμίνσκας).
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων (1994), Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων (1996).
Διακρίσεις στην εθνική ανδρών: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2003), Χάλκινο στους Ολυμπιακούς Αγώνες (2000), Χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2007).
Παίκτες στο ΝΒΑ: 1
Οι 78άρηδες της Γερμανίας
Επί της ουσίας είναι η γενιά που δημιουργήθηκε από την επιτυχία του 1993 και το χρυσό μετάλλιο με την υπογραφή του Σβέτισλαβ Πέσιτς. Τότε οι μικροί ήταν 15 ετών και αποτέλεσαν την ομάδα που έφερε το επόμενο μετάλλιο στο γερμανικό μπάσκετ. Επί της ουσίας εμφανίστηκαν το 1996 ως 78άρηδες και εν συνεχεία πλασαρίστηκαν όλοι μαζί ως εθνική Νέων το 1996, έστω και χωρίς να σημειώσουν κάποια σημαντική επιτυχία. Από εκείνη την ομάδα ξεπήδησαν 10 παίκτες που αγωνίστηκαν στην ανδρική. Μεταξύ αυτών; Οι Νοβίτσκι, Ρόλερ, Ντεμιρέλ, Γκάρις, Σούλτζε που κατέκτησαν το ασημένιο μετάλλιο το 2005, αλλά και παίκτες που τράβηξαν κουπί τα πέτρινα χρόνια όπως ο Πέσιτς και ο Μπογκόγεβιτς. Βέβαια αντί για τα όλα τα παραπάνω θα αρκούσε ένα απλό “η γενιά του Νοβίτσκι”, του πιο επιτυχημένου Ευρωπαίου που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ.
Ποιοι είναι: Ντιρκ Νοβίτσκι, Μιτάτ Ντεμιρέλ, Ρόμπερτ Μάρας, Σβεν Σούλτζε, Στίπο Πάπιτς, Μάρβιν Ουίλουμπι
Παίκτες στην εθνική ανδρών (χρονιά): 6
Παίκτες στην εθνική ανδρών (γενιά): 10 (συν τους 76άρηδες Πέσιτς, Μπογκόγεβιτς, Ρόλερ και τον 79άρη Γκάρις).
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: –
Διακρίσεις στην εθνική ανδρών: Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2005), Χάλκινο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2002)
Παίκτες στο ΝΒΑ: 1
Οι 79άρηδες της Τούρκιας
Μπορεί να μην ήταν η χρονιά που έστειλε τους περισσότερους παίκτες στην Ανδρών, ωστόσο, ήταν αυτή που παντρεύτηκε με την παλιά γενιά (Κουτλουάι και Τουρκσάν) φέρνοντας την Τουρκία ξανά στο προσκήνιο του παγκόσμιου μπάσκετ. Μάλιστα ο “Χίντο” που αποτελεί τον παίκτη που ξεχωρίζει μετά από μια λαμπρή καριέρα στο ΝΒΑ, όταν αποσύρθηκε ανέλαβε χρέη προέδρου της τουρκικής ομοσπονδίας.
Ποιοι είναι: Χινταγιέτ Τούρκογλου, Μεχμέτ Οκούρ, Κερέμ Τουντσερί
Παίκτες στην εθνική ανδρών (χρονιά): 3
Παίκτες στην εθνική ανδρών (γενιά): 6 (συν τους 80άρηδες Κερέμ Πεκέρ, Ερμάλ Κούτσο και Φατίχ Σολάχ).
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: Χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων (1999)
Διακρίσεις στην εθνική ανδρών: Ασημένιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2010), Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2001).
Παίκτες στο ΝΒΑ: 2
Οι 80άρηδες της Ισπανίας
Πρόκειται για την καλύτερη φουρνιά που έχει βγάλει το ευρωπαϊκό μπάσκετ τα τελευταία 20 χρόνια. Σε ποσότητα, ποιότητα και διάρκεια. Ο λόγος για την παρέα του Πάου Γκασόλ και του Χουάν Κάρλος Ναβάρο, που κυριαρχεί στο παγκόσμιο μπάσκετ εδώ και δύο δεκαετίες. Κατέχουν το ρεκόρ σε τίτλους (μικρές εθνικές και επίπεδο ανδρών), σε νούμερο παικτών στην ανδρική ομάδα (ως έτος γέννησης και ως γενιά μαζί με τους ’81), επιδεικνύοντας παράλληλα τις μεγαλύτερες επιτυχίες σε ατομικό επίπεδο. Τα κατορθώματα των Ναβάρο, Γκασόλ και Ρέγες φτάνουν από μόνα τους για την ομάδα που είχε ως κορύφωση το Παγκόσμιο του 2006 και τα ασημένια μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 και του 2012.
Ποιοι είναι: Πάου Γκασόλ, Χουάν Κάρλος Ναβάρο, Φελίπε Ρέγες, Ραούλ Λόπεθ, Μπέρνι Ροντρίγκεθ, Χέρμαν Γκαμπριέλ, Κάρλος Καμπέθας, Αντόνιο Μπουένο.
Παίκτες στην εθνική Ανδρών (χρονιά): 8
Παίκτες στην εθνική Ανδρών (γενιά): 10 (συν τους 81άρηδες Χοσέ Μανουέλ Καλντερόν και Σέρχι Βιντάλ).
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: Χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (1999), Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων (1998), Χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών (2000).
Διακρίσεις στην εθνική ανδρών: Χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2006), Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2009, του 2011 και του 2015, Ασημένιο Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 και του 2012, Ασημένιο Μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2003 και του 2007, Χάλκινο Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 και Χάλκινο Μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2001.
Παίκτες στο ΝΒΑ: 3
Οι 82άρηδες της Γαλλίας
Η Γαλλία λόγω του INSEP αποτελεί τα τελευταία χρόνια μια ισχυρή δύναμη στον χώρο του μπάσκετ, παράγοντας παίκτες υψηλών προδιαγραφών. Μια από τις πρώτες φουρνιές του αθλητικού ινστιτούτου που απασχόλησε το παγκόσμιο μπάσκετ ήταν η γενιά των γεννημένων το 1982, από την οποία ξεχώρισανο Τόνι Πάρκερ και ο Μπορίς Ντιό και προστέθηκαν εν συνεχεία οι Φλοράν Πιετρίς (1981) και Ρόνι Τουριάφ (1983). Οι Πάρκερ-Ντιό μάλιστα κατάφεραν ως συμπαίκτες να κατακτήσουν το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ με τους Σαν Αντόνιο Σπερς, πέρα από τις αμέτρητες διακρίσεις τους με τα χρώματα των “τρικολόρ”.
Ποιοι είναι: Τόνι Πάρκερ, Μπορίς Ντιό, Μικαέλ Πιετρίς, Γιακουμπά Ντιαβαρά
Παίκτες στην εθνική ανδρών (χρονιά): 4
Παίκτες στην εθνική ανδρών (γενιά): 8 (συν τους 83άρηδες Ρόνι Τουριάφ, Μικαέλ Τζελαμπάλ, Αλέν Κοφί και Γιοάν Σανγκαρέ)
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων (2000).
Διακρίσεις στην εθνική ανδρών: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2013), Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2011), Χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2005 και του 2015.
Παίκτες στο ΝΒΑ: 4
Οι 85άρηδες της Λιθουανίας
Είναι μια γενιά που γνωρίζει καλά το ελληνικό μπάσκετ. Τους γνωρίσαμε στον τελικό του 2005 στην μακρινή Αργεντινή, τότε που κατέκτησαν το χρυσό με δύο βολές στην τελευταία φάση. Η συγκεκριμένη ομάδα έχει μεταγγίσει με νέο αίμα την εθνική Λιθουανίας, που ξανά προς τη δόξα τραβά.
Ποιοι είναι: Γιόνας Μασιούλις, Λίνας Κλέιζα, Ντονάτας Γιομάντας, Ρενάλντας Σεϊμπούτις
Παίκτες στην εθνική ανδρών (χρονιά): 4
Παίκτες στην εθνική ανδρών (γενιά): 8 (συν τους 84άρηδες Γιανκούνας, Σιλίνσκις, Πρεσκεβίτσιους και Καβαλιάουσκας).
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: Χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U21 (2005), Ασημένιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (2003), Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U20 (2005), Χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U20.
Διακρίσεις στην εθνική ανδρών: Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2013 και του 2015, Χάλκινο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2010, Χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2007.
Οι 87άρηδες της Σερβίας
Η γενιά του ’87 ήταν αυτή που περίμεναν οι Σέρβοι για να επιστρέψουν στην ελίτ. Μετά τις αποτυχίες της περιόδου 2003-2008 ήρθε η ανανέωση του Ντούσαν Ίβκοβιτς και η πίστη του στη νέα γενιά, που δικαίωσε τόσο τον ίδιο, όσο και στη συνέχεια τον Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς. Εξάλλου ήταν μια γενιά με πολύ ταλέντο, όπως είχε φανεί από τα πρώτα της βήματα, κατακτώντας το ένα μετάλλιο μετά το άλλο. Στα 22 τους οι 87άρηδες είχαν την πρώτη τους επιτυχία στο Ευρωμπάσκετ του 2009 για να έρθει η απογείωση στο Μουντομπάσκετ του 2014 και στους Ολυμπιακούς του 2016.
Ποιοι είναι: Μίλος Τεόντοσιτς, Μιλένκο Τέπιτς, Βλάντιμιρ Στίματς, Ιβάν Πάουνιτς, Νεμάνια Αλεξάντροφ, Ντράγκαν Λάμποβιτς.
Παίκτες στην εθνική ανδρών (χρονιά): 6
Παίκτες στην εθνική ανδρών (φουρνιά): 11 (συν τους 88άρηδες Στέφαν Μάρκοβιτς, Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, Μάρκο Κέσελι, Νεμάνια Μπιέλιτσα και Μπόμπαν Μαριάνοβιτς).
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων (2003), Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων (2005), Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων (2007).
Διακρίσεις στην εθνική ανδρών: Ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες (2016), Ασημένιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο (2014), Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2009).
Παίκτες στο ΝΒΑ: 1
Οι 89άρηδες της Γαλλίας
Μια εξαιρετική φουρνιά των Γάλλων με 9 παίκτες γεννημένους από το 1988 ως το 1990. Σάρωσαν στις μικρές ηλικίες και συνεχίζουν να σαρώνουν τώρα. Μαζί με τους Σέρβους είναι οι καλύτερες και πιο γεμάτες ομάδες του “σήμερα”.
Ποιοι είναι: Αντουάν Ντιό, Έντουιν Τζάκσον, Κέβιν Σεραφέν, Τομάς Ερτέλ.
Παίκτες στην εθνική Ανδρών (χρονιά): 4
Παίκτες στην εθνική Ανδρών (γενιά): 9 (συν τον 90άρη Άντριου Αλμπισί και τους 88άρηδες Νικολά Μπατούμ, Άλεξ Αγιντσά, Κιμ Τίλι, Άντριεν Μορμάν)
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U16 (2004), Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U18 (2006), Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U20 (2009), Χάλκινο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U19 (2007).
Διακρίσεις στην εθνική ανδρών: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2013), Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2011), Χάλκινο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2014), Χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2015).
Παίκτες στο ΝΒΑ: 1
Οι 90άρηδες της Ελλάδας
Οι 90άρηδες πέρα από την επιτυχία που είχαν σε εθνικό επίπεδο ως “πιτσιρικάδες” έχουν καταφέρει να αποτελούν την κολώνα πλέον της Εθνικής ομάδας, αλλά και αυτή του Ολυμπιακού. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Σλούκας-Μάντζαρης-Παπανικολάου έχουν κατακτήσει 7 τίτλους στην Euroleague. Αν προσθέσουμε τους Παππά, Γιάνκοβιτς και Σαρικόπουλου που έχουν πάρει μέρος στην προετοιμασία της Εθνικής και τους μεγαλύτερους Καλάθη-Κουφό και Μπόγρη, τότε καταλήγουμε στην ομάδα που αποτελεί πλέον το “σήμερα” και το “αύριο” του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.
Ποιοι είναι: Κώστας Σλούκας, Βαγγέλης Μάντζαρης, Κώστας Παπανικολάου, Νίκος Παππάς, Βλάντο Γιάνκοβιτς, Ζήσης Σαρικόπουλος.
Παίκτες στην εθνική Ανδρών (χρονιά): 6
Παίκτες στην εθνική Ανδρών (γενιά): 9 (συν τους 89άρηδες Καλάθη, Κουφό και Μπόγρη).
Διακρίσεις στις “μικρές” εθνικές: Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U18 (2008), Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U20 (2009), Ασημένιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2009), Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U20 (2010), Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U18 (2007).
Παίκτες στο ΝΒΑ: 1
Πηγή: Sport 24
