Του Γιώργου Καραμάνου
Ο Γιόχαν Κρόιφ υπήρξε σε όλη την καριέρα και τη ζωή του μία ξεχωριστή, ιδιαίτερη και επαναστατική προσωπικότητα. Από τον τρόπο που αγωνιζόταν, το πώς αντιλαμβανόταν το παιχνίδι έως και την επιλογή του να μην πάει στο Μουντιάλ του 1978 στην Αργεντινή, εξαιτίας της δικτατορίας του Βιδέλα. Ακόμα και το ότι σε μία εποχή που οι εμφανίσεις ήταν αριθμημένες παραδοσιακά από το 1 έως το 11, εκείνος επέλεξε να φοράει το θρυλικό 14.
Υπήρξε στα χρόνια του η πιο εμβληματική φανέλα στο ποδόσφαιρο, αλλά τέσσερα χρόνια νωρίτερα από την επανάσταση κόντρα στη χούντα, είχε προηγηθεί ακόμα μία: εκείνη με τις ρίγες, η οποία δημιούργησε μία περίεργη ιστορία στον κόσμο της μπάλας και αποτέλεσε την πρώτη γνωστή και την πιο διάσημη τότε κόντρα στον καινούργιο κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
«”Ωραία λοιπόν, εσείς έχετε αποφασίσει ότι θα φοράμε Adidas. Αυτό δηλαδή θα κάνουμε και όταν θα πάμε στο Μουντιάλ;” Ήταν τα λόγια που είπα στην Ομοσπονδία. Εκείνοι τότε μου απάντησαν ότι η φανέλα ανήκε στην Εθνική και εγώ από την πλευρά μου τους εξήγησα ότι: “Το κεφάλι, το κορμί και τα πόδια ανήκουν σε μένα”. Ηταν τα πρώτα χρόνια του επαγγελματισμού και η Εθνική είχε ήδη κλείσει συμφωνία με την εταιρεία ένδυσης. Μόνο που εγώ είχα τη δική μου συμφωνία με άλλη εταιρεία. Και έτσι έκανα το δικό μου», γράφει ο ίδιος ο Κρόιφ στην αυτοβιογραφία του για το περιστατικό που άφησε εποχή, αλλά δεν είναι ευρέως γνωστό.
Το πρόβλημα του Ιπτάμενου Ολλανδού ήταν ότι είχε ήδη προλάβει και τον είχε κλείσει η Puma, η οποία είχε λανσάρει τεράστια καμπάνια στο Παγκόσμιο Κύπελλο με τα παπούτσια του και την επωνυμία “Puma king Cruyff”. Και οι δύο εταιρείες βρίσκονταν στα χρόνια της μεγάλης αντιπαλότητας, καθώς ήταν ακόμα σχετικά φρέσκος ο χωρισμός που είχε συνταράξει την οικογένεια Ντάσλερ, με τους αδερφούς Αντολφ και Ρούντολφ να χωρίζουν τη φάμπρικά τους και ο πρώτος να ιδρύει την Adidas, με τον δεύτερο να πορεύεται με την Puma.
Για να φτάσουμε λοιπόν στο Παγκόσμιο Κύπελλο που διοργάνωνε η πατρίδα των δύο εταιρειών, η Δυτική Γερμανία. Ο Κρόιφ πήγε πριν την έναρξη των αγώνων και εξήγησε στην Ομοσπονδία ότι δεν θα αγωνιζόταν με φανέλα της Adidas. Επειτα από λογομαχίες και μαλώματα του επέτρεψαν κάτι μοναδικό στα χρονικά. Τον άφησαν να αφαιρέσει τη μία από τις τρεις ρίγες που έχει ως χαρακτηριστικό σύμβολο η εν λόγω μάρκα.
Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα. Ολοι με τρεις ρίγες και ο Κρόιφ (πρώτος αριστερά) με δύο
Πολλοί ήταν που δεν το είχαν καταλάβει, αλλά στον τελικό έγινε μεγάλο θέμα. Και εκεί όμως ο Κρόιφ επέμεινε και αγωνίστηκε με δύο ρίγες στη φανέλα και το σορτσάκι. Εκείνη η επανάσταση του Κρόιφ αποτέλεσε και την πρώτη μεγάλη διαμάχη στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τέσσερα χρόνια αργότερα η Ομοσπονδία για να ξορκίσει τις δύο ρίγες στη φανέλα με το Νο 14, την έδωσε στον άγνωστο Γιόχαν Μπόσκαμπ που είχε μόλις μία συμμετοχή, όταν ταξίδεψε στα γήπεδα της Αργεντινής και φυσικά δεν έπαιξε ποτέ…
Πηγή: Gazzetta
