Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Δύο αγώνες προκριματικών, με σαφώς διαφορετικό βαθμό δυσκολίας, σαφώς διαφορετικά δεδομένα και εν τέλει εκ διαμέτρου αντίθετα αποτελέσματα. Κι όμως…
Οι πρώτες μονομαχίες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ με Παρτιζάν και ΤΣΣΚΑ, διαθέτουν πεδία σύγκρισης, των οποίων η ποδοσφαιρική ανάλυση εμφανίζει εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον. Και το κυριότερο αφορά την προσέγγιση και τη φιλοσοφία με την οποία τα διαχειρίστηκαν οι προπονητές των δύο πρεσβευτών μας στο Champions League.
Από την ανάγνωση και μόνο των ονομάτων των παικτών που επέλεξαν Χάσι και Χιμένεθ στα αρχικά τους σχήματα, ήταν ολοφάνερη η διαφορά στον τρόπο αντιμετώπισης των δύο αγώνων.
Οι επιλογές του Μπέσνικ Χάσι αποτέλεσαν μια λογική συνέχεια της έως τώρα καλοκαιρινής προετοιμασίας των πρωταθλητών. «Παίζουν οι καλύτεροι της προετοιμασίας». Χωρίς αστερίσκους, χωρίς φοβίες, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς εκπτώσεις.
Τι κι αν ο Εμενίκε αποτελεί το βαρύ χαρτί της επιθετικής γραμμής των «ερυθρόλευκων»; Τι κι αν ο Ανσαριφάρντ αποτελούσε τη λογική εναλλακτική επιλογή; Βασικός στο Βελιγράδι ξεκίνησε ο Μπεν, ο επιθετικός που απέδειξε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ότι ήταν πιο έτοιμος τη δεδομένη χρονική στιγμή για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των δύο αγώνων με την Παρτιζάν.
Μέσα λοιπόν ο Μπεν, μέσα ο Κούτρης, μέσα ο Σιώπης, μέσα ο Ρέτσος, στόπερ ο Ρομαό. Δεν έχει σημασία αν ήταν οι καλύτερες δυνατές επιλογές από τον προπονητή του Ολυμπιακού, ήταν όμως οι πιο εύλογες με βάση την εικόνα των «ερυθρόλευκων» τον τελευταίο μήνα.
Όλες τους επιλογές που φανερώνουν τεράστια εμπιστοσύνη ενός προπονητή στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας του. Ανεξαρτήτως ηλικίας του κάθε ποδοσφαιριστή, ανεξαρτήτως του χρόνου που βρίσκεται στην ομάδα, ανεξαρτήτως εμπειρίας.
Επιπλέον, ο Χάσι εμφάνισε μια ομάδα στο Βελιγράδι αποφασισμένη να επιτεθεί και να χτυπήσει την Παρτιζάν στην ευάλωτη αμυντική της γραμμή.
Αντίθετα, οι επιλογές του Μανόλο Χιμένεθ στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της ΑΕΚ για τη νέα χρονιά, χαρακτηρίζονταν από άγχος και φόβο. Και σε αντίθεση με το παράδειγμα του Ολυμπιακού, η ενδεκάδα της ΑΕΚ κόντρα στην ΤΣΣΚΑ μόνο λογική συνέχεια της προετοιμασίας στο Κιέλτσε δεν αποτέλεσε…
Ο Χιμένεθ, φοβήθηκε να εμπιστευτεί τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα παρά το γεγονός ότι τα είχε στη διάθεσή του από το ξεκίνημα της προετοιμασίας.
Σε αντίθεση με τον Χάσι, ο Χιμένεθ επέλεξε τον… ασφαλή (στα δικά του μάτια) δρόμο να παρατάξει μια ομοιογενή ομάδα στο ΟΑΚΑ (δίνοντας φανέλα βασικού σε δέκα παίκτες που υπήρχαν στο ρόστερ και την προηγούμενη χρονιά), αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την εικόνα που παρουσίασαν οι παίκτες του κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας.
Και η ΑΕΚ είχε τον δικό της Μπεν στην προετοιμασία και λεγόταν Γιακουμάκης. Με τον Λιβάγια να βρίσκεται ακόμη έξω από τα νερά του και τον Αλμέιδα να προσπαθεί να επανέλθει σε φυσιολογικά για ποδοσφαιριστή επίπεδα, ο νεαρός Έλληνας επιθετικός ήταν μακράν του δεύτερου ο κορυφαίος σε απόδοση σέντερ φορ στα φιλικά προετοιμασίας. Ο Χιμένεθ φοβήθηκε να τον εμπιστευτεί (προφανώς λόγω απειρίας) και δεν του βρήκε καν θέση στην 18άδα.
Κάτι αντίστοιχο ισχύει με την περίπτωση του Τρίστασον. Τις τελευταίες εβδομάδες μόνο ύμνους διαβάζαμε για τον Ισλανδό από τους δημοσιογράφους που ζούσαν καθημερινά τις προπονήσεις στο Κιέλτσε. Και η εικόνα του στα φιλικά δικαίωνε κάθε τους λέξη. Εκτός 18άδας κι αυτός, για να βρεθεί πάλι σε θέση εξτρέμ ο Μάνταλος και να χωρέσει στην ενδεκάδα και τέταρτος κεντρικός μέσος (δίπλα σε Σιμόες, Γιόχανσον, Μάνταλο), ο Αϊντάρεβιτς.
Με τη συγκεκριμένη του κίνηση (σε συνδυασμό με την απουσία από την ενδεκάδα και του Κλωναρίδη), ο Χιμένεθ έδειξε να έχει στο μυαλό του μια ομάδα που περισσότερο ήθελε να προστατεύσει τα δικά της νώτα, παρά να πιέσει την προβληματική άμυνα των Ρώσων και να τη χτυπήσει στα δεδομένα αργά της πόδια. Το αποτέλεσμα φυσιολογικά δεν δικαίωσε την επιλογή του…
Υ.Γ. 1: Ο Οφόε αλλάζει επίπεδο το φετινό Ολυμπιακό. Καλά – καλά δεν έχει κλείσει είκοσι μέρες στους πρωταθλητές και είναι ολοφάνερο και στον πιο αδαή φίλαθλο πόσο καταλυτική είναι η παρουσία του στη συνολική λειτουργία των «ερυθρόλευκων». Νομίζω, όμως, ότι η δική του πολυμορφική προσφορά θέτει ένα ζήτημα για το κατά πόσο κρίνεται πλέον απαραίτητη και η ταυτόχρονη συνύπαρξη Μάριν – Φορτούνη (με την παράλληλη «θυσία» ενός γρήγορου εξτρέμ) στην αρχική ενδεκάδα. Έστω και από σπόντα, νομίζω ότι το Βελιγράδι μας έδωσε μια πρώτη απάντηση…
Υ.Γ. 2: Τα προκριματικά του καλοκαιριού, ασφαλώς και είναι εξαιρετικά σημαντικά για την πορεία των ομάδων στη συνέχεια της σεζόν. Μπορεί όμως να αποδειχτούν και εξαιρετικά επικίνδυνα, αν οδηγήσουν σε λανθασμένη διαχείριση των αποτελεσμάτων τους. Θετικών ή αρνητικών…
Πηγή: Sport DNA
