Επιλογή Σελίδας

Επιμέλεια, Νίκη Μπάκουλη

Ο Γιάννης Κυριαζής έφυγε από την Ελλάδα, διότι δεν δέχθηκε να εγκαταλείψει την αθλητική ή την ακαδημαϊκή καριέρα. Στις ΗΠΑ έθεσε νέα δεδομένα στον ακοντισμό, σε κολεγιακό επίπεδο. Το αυτό είχε κάνει και στην ημεδαπή, σε επίπεδο νέων. Απόψε (22.15, ΕΡΤ2) θα επιδιώξει να συστηθεί σε όλον τον κόσμο, στον πρώτο του τελικό του ακοντισμού, σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα, όπου προκρίθηκε με μια βολή. Το Sport24.gr μίλησε με τον πατέρα του, Θωμά και τον Εθνικό προπονητή του ΣΕΓΑΣ, Γιάννη Κουτσιώρα και σου συστήνει τον 21χρονο που είχε αποφασίσει το μέλλον του, από όταν ήταν 5 χρόνων. Παρεμπιπτόντως, θα ενημερωθείς και για το πώς λειτουργεί ο ΣΕΓΑΣ και το πιθανότερο είναι ότι θα εκπλαγείς.

Η ιστοσελίδα myaggienation.com ασχολείται με ό,τι αφορά το κολέγιο του Γιάννη “συμπεριλαμβανομένων των νέων, της ιστορίας, της διασκέδασης και του αθλητισμού”.Στο τελευταίο section, στις 12/6 του 2015 αναρτήθηκε η συνέντευξη του “SEC men’s freshman field athlete of the year”. Δηλαδή, του καλύτερου πρωτοετή αθλητή στίβου της Southeastern Conference, τίτλος που κέρδισε όταν “πήρε” και το χρυσό στην περιφέρεια, με προσπάθεια που έφτασε στα 75.25μ.

Ακολούθησε η πέμπτη θέση που είχε πάρει στο NCAA Championships, όταν έγινε ο δεύτερος πρωτοετής στην ιστορία του πανεπιστημίου που έδωσε πόντους στο Texas A&M μέσω του ακοντισμού. Κάπου εδώ θα ήταν χρήσιμο να μάθεις πως το Texas A&M που έδωσε αθλητική υποτροφία στον Γιάννη (σπουδάζει κινησιολογία), ανήκει στην καλύτερη κατηγορία των κολεγιακών πρωταθλημάτων (NCAA Division 1-A level). Αλλά ας γυρίσουμε στο 2015, όταν συστήθηκε στους Τεξανούς.

ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ ΠΟΤΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ-Ή ΜΠΑΣΚΕΤ

Τον ρώτησαν πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με το ακόντιο. Ενημέρωσε πως “αμφότεροι οι γονείς μου ήταν αθλητές, ο πατέρας μου (Θωμάς Κυριαζής) ήταν σφαιροβόλος και δισκοβόλος και η μητέρα μου (Ευφροσύνη Κουλοχέρη) δισκοβόλος. Οπότε, από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν σε στίβους. Στα μάτια μου, το πιο απίστευτο σπορ ήταν ο ακοντισμός. Το ακόντιο ήταν σαν να.. πετούσε. Από την πρώτη στιγμή ενθουσιάστηκα πολύ, γιατί ήταν δύσκολο να φανταστώ πώς  ένας άνθρωπος είναι τόσο εκρηκτικός, ώστε να πετά το ακόντιο τόσο μακριά. Αυτό ήταν το πιο φανταστικό για μένα”.

Ο πατέρας του, Θωμάς λέει στο Sport24.gr πως “πριν ξεκινήσει την ενασχόληση του με τον στίβο, είχε κάνει ενόργανη. Γενικά, από πολύ μικρός του άρεσε ο αθλητισμός και τα παιχνίδια με τους φίλους του”. Ποδόσφαιρο έπαιξε ποτέ; “Όχι. Ούτε μπάσκετ. Για να καταλάβετε, όταν ήταν στην Πέμπτη δημοτικού, του είπε ο γυμναστής του να δοκιμάσει το μπάσκετ γιατί ήταν ψηλός και αλτικός, αλλά δεν ήθελε. Το μόνο που τον ένοιαζε από τότε ήταν το ακόντιο. Έφευγε από τις ακαδημίες του ΟΦΚΑ Οδυσσέας και ερχόταν εκεί όπου έκανα εγώ προπονήσεις, στις ρίψεις, για να κάνει ακόντιο”.

Το επόμενο τηλέφωνο έγινε στον Εθνικό προπονητή του ΣΕΓΑΣ, Γιάννη Κουτσιώρα για να μας πει για εκείνα τα πρώτα χρόνια του Κυριαζή. Βλέπεις, οι δυο τους συνεργάζονται από όταν ο ακοντιστής ήταν ανήλικος. Όπως είπε ο κ. Κουτσιώρας “από την στιγμή που άρχισε να ρίχνει σαν μικρό παιδάκι, από τους Παμπαίδες, τον παρακολουθούσαμε και μιλούσαμε με τον προπονητή και πατέρα του. Διαπιστώσαμε από πολύ νωρίς πως έχει όλα τα σημαντικά προσόντα για να διακριθεί στο ακόντιο”. Τι εννοεί; “Η σωματοδομή του είναι εξαιρετική, για αυτό το αγώνισμα. Είναι ψηλό παιδί, με μακριά χέρια και ικανότητα στην άρθρωση του ώμου, που βοηθά στο να μπορεί το ακόντιο να φεύγει με όσο δυνατόν μεγαλύτερο εύρος”.

Στο ΣΕΓΑΣ γίνεται δουλίτσα

Στο ενδεχόμενο να έχεις επηρεαστεί με όσα συμβαίνουν στη συντριπτική πλειοψηφία των ομοσπονδιών, σε επίπεδο υποδομών, θα ήθελα να σου πω πώς λειτουργούν στο ΣΕΓΑΣ. ΄Ή για την ακρίβεια, θα σου πει ο κ. Κουτσιώρας. “Υπάρχει μια διαδικασία στην προπονητική του στίβου, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα που ακολουθούμε την τελευταία δεκαετία. Η επιλογή γίνεται από τα σχολεία, μέσω των 13 Ενώσεων Αθλητικών Συλλόγων που έχουμε. Η κάθε μία, πέραν του ΔΣ έχει και έναν τεχνικό σύμβουλο, που σε πρωτόλεια διαδικασία βλέπει ανά περιοχή τι υπάρχει”. Έτσι προέκυψε ο Κεντέρης, στη Μυτιλήνη και ο Γκατσιούδης στο Διδυμότειχο.

“Όταν το σχολείο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον αγωνιστικό αθλητισμό, πάει ο αγωνιστικός αθλητισμός στο σχολείο. Όταν ξεκινούν τα παιδιά την ενασχόληση του, ακολουθούν μια πολυπλευρικότητα. Αυτό σημαίνει ότι περνούν από όλα τα αγωνίσματα και ανάλογα με τις δυνατότητες, τα κατευθύνουμε. Έχουμε σύστημα ανίχνευσης και επιλογής ταλέντου, με κρίσιμες φάσεις (δηλαδή, ηλικιακές) ανάπτυξης συγκεκριμένων προπονητικών αξιών. Μπορούμε έτσι, να διαπιστώσουμε αν ένα παιδί είναι γρήγορο, αλτικό ή έχει ικανότητα στις ρίψεις.

Μετά, γίνεται η αξιολόγηση και η διάχυση της πληροφόρησης προς τα πάνω. Αν υπάρχει ταλέντο, εντάσσουμε το παιδί στη διαδικασία ενός συλλόγου και μετά στις αγωνιστικές διαδικασίες που ξεκινούν από τοπικούς αγώνες, μετά πηγαίνουν σε πανελλήνιο επίπεδο και ούτω καθ εξής”. Ναι, όλο αυτό χρειάζεται συντονισμό, δουλειά και υπομονή “αλλά στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά, οπότε οφείλουμε να τα περιμένουμε”. 

ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ

Στα του Κυριαζή, μπήκε στη δομή του ΣΕΓΑΣ “από μαθητής δημοτικού, ακόμα. Βλέπετε, είχε την τύχη να έχει για πατέρα τον Θωμά, ο οποίος ήταν προπονητής του ΟΦΚΑ Οδυσσέας και παλαιός πρωταθλητής στη σφαιροβολία. Τα ερεθίσματα του δηλαδή, από νωρίς αφορούσαν της ρίψεις και από παιδί γυμναζόταν με τον πατέρα του ή στο σύλλογο. Από την πρώτη φορά που τον είδαμε, παρατηρήσαμε ότι είχε πολύ καλή πλευρικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι στον πρώτο του χρόνο, στην Αμερική έκανε ρεκόρ κολεγίου. Είναι αλτικός, γρήγορος και δυνατός. Για να φτάσεις σε μεγάλα επίπεδα, πρέπει να τα ‘χεις και τα τρία”.

Βάσει των φυσικών του χαρισμάτων, θα μπορούσε να διακριθεί και σε άλλα σπορ. “Σε όποιο αλτικό δοκίμασε, θα είχε την ευκαιρία να ξεχωρίσει”, λέει ο κ. Κουτσιώρας, ο οποίος ενημερώνει μέσω του Sport24.gr και πώς ξεκινούν τα παιδιά, τις ρίψεις. “Δεν κάνουν ακόντιο, αλλά πετούν μπαλάκι 200 γραμμαρίων, καθώς δίνουμε μια πιο παιγνιώδη μορφή στο αγώνισμα. Ο Γιάννης, στην πρώτη ρίψη, το εξαφάνισε! Το έριξε στα 70-80 μέτρα. Αυτόματα φάνηκε η ευλυγισία που έχει στον ώμο, το εύρος της κίνησης και η δουλειά που είχε κάνει με τον πατέρα του, ο οποίος είναι πολύ καλός προπονητής και γνώστης της τεχνικής. Είχε την ευχέρεια να δει τι μπορεί να κάνει ο Γιάννης και να τον οδηγήσει στο σωστό αγώνισμα, δεδομένου ότι έως τότε ο Θωμάς ασχολείτο με σφαιροβόλους”.

Ο κ. Κουτσιώρας, με την Μπελιμπασάκη και την Στεφανίδη

Ο Γιάννης εξήγησε στην ιστοσελίδα του κολεγίου του ότι “από νωρίς μπήκα στον πειρασμό να σημαδεύω διάφορα, με το μπαλάκι. Το ‘χαμε ως παιχνίδι με τους φίλους μου και μια φορά την εβδομάδα επιχειρούσαμε να πετύχουμε διάφορα αντικείμενα”. Ποιο ήταν το πιο cool πράγμα που πέτυχε ποτέ; “Ένα μπουκάλι νερού που είχαμε βάλει στα 28 μέτρα”.

Χρόνο με το χρόνο, αφοσιωνόταν όλο και περισσότερο στον ακοντισμό, με τον Θωμά Κυριαζή να προσθέτει ότι “όπως έχει πει και ο ίδιος, τον ενδιέφερε πολύ το κομμάτι της καλύτερης γνωριμίας με τον εαυτό του, που σε αυτά τα σπορ είναι ο πρώτος σου αντίπαλος. Ψαχνόταν” περισσότερο σχετικά με την τεχνική του και σε εθνικούς αγώνες, πριν αρχίσει να μετάσχει σε εκτός έδρας διοργανώσεις”. Οι πρωτιές είχαν ήδη ξεκινήσει. Εκτός συνόρων, άρχισαν και τα ρεκόρ: το καλοκαίρι του 2013 έκανε πανελλήνιο ρεκόρ παίδων, στο Βαλκανικό πρωτάθλημα Ανδριανούπολης (78.44), ανανεώνοντας την κορυφή έπειτα από εννέα χρόνια.

Βρήκε μόνος του το κολέγιο του

Ως μαθητής λυκείου, είχε κερδίσει υποτροφία από τα American Community Schools και ως τελειόφοιτος άρχισε να αναζητά το επόμενο βήμα. “Πριν στείλει βιογραφικά σε αμερικανικά πανεπιστήμια, είχαμε συζητήσει και με τους καθηγητές του, στο ACS Athens”, λέει ο πατέρας του, “ζητούμενο ήταν να βρούμε ένα πανεπιστήμιο να συγκεράσει τον αθλητισμό και το ακαδημαϊκό μέρος, διότι είχε αποφασίσει πως θα ακολουθήσει την κινησιολογία”. Άλλωστε όπως έχει πει ο ίδιος ο πρωταθλητής Ελλάδος, σε συνέντευξη του στο Sportsfeed “πρωταρχικός μου σκοπός δεν ήταν, ούτε είναι, να αποκτήσω χρήματα. Διότι ο αθλητισμός, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι επάγγελμα, ιδιαίτερα για κάποιον, όπως εγώ, που βρίσκομαι ακόμα σε νεαρή ηλικία. Είναι μία ενασχόληση που με ευχαριστεί’. Συνεπώς, ήταν πλήρως συνειδητοποιημένος πως θα έπρεπε να τακτοποιήσει και το μέλλον του, σε επαγγελματικό επίπεδο, από έφηβος.

“Ψάχνοντας τα πανεπιστήμια που έδιναν υποτροφία” συνεχίζει ο Θωμάς Κυριαζής “ανακαλύψαμε πως ο πιο αξιόπιστος, που να έχει κάνει προπονήσεις με ακοντιστές και να ‘χει επιτυχίες, ήταν ο  Juan De La Garza, στο Texas A&M. Έχουμε γνωριστεί και έχουμε τακτική επικοινωνία, μέσω emails. Δεν ταυτιζόμαστε σε όλα, αλλά η πορεία του Γιάννη είναι ανοδική μέσω της δουλειάς που κάνει, κυρίως σε επίπεδο φυσικής κατάστασης, στο κολέγιο. Δεν πρέπει βέβαια, να ξεχνάμε πως όταν έφυγε από εδώ βρισκόταν ήδη σε ένα υψηλό επίπεδο. Ήταν πανελλήνιος πρωταθλητής”.

Στην Ελλάδα δεν μπορείς να κάνεις ακαδημαϊκή και αθλητική καριέρα

Διέσχισε τον Ατλαντικό “αφότου επικοινώνησα με το κολέγιο. Οι ΗΠΑ είναι από τα καλύτερα μέρη για να συνδυάσεις σπουδές με αθλητισμό. Είναι πολύ πιο εύκολο, από άλλες χώρες. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, χρειάζεσαι χρήματα για να κάνεις προπονήσεις και να σπουδάσεις, οπότε πρέπει να δουλεύεις και τότε δεν σου μένει πολύ χρόνος. Πρέπει να αφήσεις κάτι πίσω. Την ακαδημαϊκή ή την αθλητική καριέρα. Εδώ δεν ήθελα να διαλέξω.

Έστειλα λοιπόν, ένα email στον προπονητή Juan De La Garza, πριν ένα χρόνο, γνωρίζοντας πως είναι εκ των καλύτερων του έθνους. Ήθελα να δουλέψω μαζί του και τον προσέγγισα”. Προφανώς και ο De La Garza ήθελε να δουλέψει με τον Γιάννη και έτσι, έγινε η μετακόμιση στο College Station που είναι πόλη, 110.095 κατοίκων, 140 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Houston. Για την ακρίβεια, είναι η “έδρα” του κυρίως campus του Texas A&M University.

Πάμε λίγο, να δούμε τι έκανε ο Γιάννης στο Τέξας. Για αρχή, το 2015 βελτίωσε το ατομικό του ρεκόρ (78.41), στην τελευταία του προσπάθεια στο πρωτάθλημα της περιφέρειας SEC. Πήρε το χρυσό και άφησε πίσω του τον κάτοχο του τίτλου, τον Raymond Dykstra του Kentucky (77.63).

“Ήξερα πως πρέπει να παραμείνω συγκεντρωμένος, για την τελευταία ρίψη. Ο προπονητής μου, μου είπε να είμαι λίγο πιο γρήγορος στην εκκίνηση της προσπάθειας μου. Ομολογώ ότι ήταν αγχωτικό να παρακολουθώ τους δυο τελευταίους αθλητές να επιχειρούν τις προσπάθειες τους, αλλά τέλος καλό, όλα καλά, πολλώ δε από τη στιγμή που έκανα και ατομικό ρεκόρ (το προηγούμενο ήταν 75.74). Τώρα μπορώ να επιστρέψω στη δουλειά μου και να βελτιώσω λίγο περισσότερο την τεχνική μου”.

Ο Μπατζάβαλης τον κάνει καλύτερο -και vice versa

Τον Ιούλιο του 2016, ως δευτεροετής έθεσε νέα δεδομένα, σε ό,τι αφορά το ρεκόρ του πανεπιστημίου του στον ακοντισμό. Έφτασε τα 87.41 και πήρε τον τίτλο στο Πανελλήνιο U23. Έως τότε, το καλύτερο που είχε επιτύχει ήταν τα 81.92, στα προκριματικά για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Με αυτήν την επίδοση, έριξε στο Νο2 της ιστορικής λίστας του Texas A&M τον Sam Humphreys, ο οποίος το 2013 είχε φτάσει τα 83.14. Σε ό,τι αφορά τα πρωταθλήματα του NCAA, είχε από πάνω του μόλις δυο: τον Patrik Boden (Texas, 89.10, 1990) και τον Matti Narhi (UTEP, 87.88, 1999). Παρεμπιπτόντως, ο Κυριαζής είχε φτάσει στην 6η θέση της παγκόσμιας κατάταξης για το 2016 και στο Νο2 της ελληνικής λίστας, από καταβολής ακοντισμού.

Αριστερά ο Μπατζάβαλης, δεξιά ο Κυριαζής

Έχει επίσης, σημασία να σου πω ότι στο Πανελλήνιο U23 νίκησε τον Παρασκευά Μπατζάβαλη, κάτοχο του ρεκόρ (85.95) έως εκείνη την ημέρα. Και εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση γιατί έχει να πει κάτι πολύ σημαντικό ο Εθνικός προπονητής του στίβου. “Ο Πάρης είναι άλλη μια περίπτωση της σωστής δουλειάς που γίνεται στις υποδομές. Η καταγωγή του είναι από τον Πόρο, ενώ μετά πήγε στα Τρίκαλα όπου συνέχισε τις προπονήσεις. Το επόμενο βήμα για τη διαχείριση του, ήταν να πάει να δουλέψει με έναν εξειδικευμένο προπονητή. Αυτός ήταν ο Θωμάς, ο οποίος προπονεί και δυο εκπληκτικές κοπέλες που έχουμε στο ακόντιο: την Θεοδώρα Αραμπατζή και την Αφροδίτη Μανιού. Η πρώτη είναι από τις Σέρρες και η δεύτερη από το Ηράκλειο.

Η δομή μας θέλει να κατευθύνουμε τα ταλαντούχα παιδιά, στον ειδικό του αγωνίσματος” και να βρίσκουν τα χρήματα που χρειάζονται για όλα αυτά. “Τα παιδιά φεύγουν από τις πόλεις τους και για αυτό χρειαζόμαστε ένα σύστημα διαμονής και διατροφής, συν ένα άλλο που το ονομάζουμε “σχεδιασμό”. Δηλαδή, να καταγράφουμε τις ανάγκες του όποιου παιδιού για την προετοιμασία που θα το οδηγήσει στην επιτυχία και να διαμορφώνουμε το αντίστοιχο σύστημα χρηματοδότησης”.

Όλα αυτά σου ακούγονται λίγο εξωπραγματικά για Ελλάδα; “Και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχω μπροστά μου τον υπολογιστή μου, γιατί καταγράφω πράγματα που θα δούμε στα τέλη Αυγούστου, με αρχές Σεπτέμβρη σχετικά με νέα παιδιά. Ζητούμενο είναι να μη σταματάμε ποτέ να βελτιώνουμε τη διαδικασία και να κάνει ο καθένας ό,τι καλύτερο μπορεί στον τομέα του”.

Είμαστε στο 2016 και στο στόχο που είχε ο Γιάννης να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, αλλά έπιασε το όριο “μια εβδομάδα μετά το τέλος της προθεσμίας” εξηγεί ο πατέρας του. “Δεν ήταν κάτι που τον στενοχώρησε, αφενός γιατί ακόμα είναι μικρός σε ηλικία, αφετέρου διότι είχε ρίξει καλά στο Πανελλήνιο και είχε κάνει ρεκόρ Νέων”.

Επέστρεψε στο κολέγιο του, τον Μάρτιο πήρε την πρώτη θέση στο Τέξας (88.01) και τον Ιούλιο κράτησε τον τίτλο στη SEC για τρίτο διαδοχικό χρόνο. Το έκανε και με στιλ, αν σκεφτείς πως δημιούργησε νέο ρεκόρ περιφέρειας (80.15). Δήλωσε ότι “είμαι πολύ ενθουσιασμένος και χαρούμενος που αποτελώ μέλος μιας εξαιρετικής ομάδας” στην οποία είχε προσφέρει την πρώτη πρωτιά της διοργάνωσης.

“Ειλικρινά αισθάνθηκα πως δεν έχω κάνει καλή προσπάθεια, ότι η ρίψη μου είναι “άδεια”, ώσπου άκουσα πως έφτασα στα 80 μέτρα και… έμεινα άναυδος. Ήταν κάτι που δεν περίμενα”. Όπως συνέβη και το 2016, η πρώτη του ρίψη ήταν αυτή που του έδωσε το χρυσό. “Τώρα θέλω να τα πάω καλά στα προκριματικά του NCAA West και να προκριθώ στους εθνικούς αγώνες, με στόχο να κάνω νέο ατομικό ρεκόρ” είχε ειδοποιήσει.

Για την ιστορία, είχε γίνει ο τρίτος ακοντιστής στην ιστορία της SEC που έκανε το 3/3 (προηγήθηκαν οι Derek Trafus -Florida- και  Bill Skinner -Tennessee). Πήγε, που λες στο NCAA West, πήρε την πρόκριση για το NCAA Champions και κατέκτησε το χρυσό, δημιουργώντας νέο ρεκόρ (82.58).

Δεν είναι ο νέος Γκατσιούδης. Είναι ο Γιάννης Κυριαζής

Δεν το ‘χουμε αποκλειστικό να συνδέουμε νέους ταλαντούχους αθλητές, με παλαιότερους διακεκριμένους στο αγώνισμα τους. Θα σου ζητήσω να με συγχωρήσεις, διότι δεν θα το κάνω. Ο κάθε αθλητής διανύει το δικό του δρόμο και φτάνει όπου είναι να φτάσει, μόνος. Εννοώ, όλα εξαρτώνται από τον ίδιο. Θεωρώ λοιπόν, ότι είναι άδικο να συγκρίνουμε το τώρα με το τότε, υπό την όποια συνθήκη και για αυτό δεν θα σου γράψω πως ο Κυριαζής είναι ο νέος Γκατσιούδης. Θα σου πει όμως, ο κ. Κουτσιώρας ποιος είναι ο Γιάννης, αν θες να τον γνωρίσεις καλύτερα.

“Για να διαχειριστείς σε αυτό το υψηλό επίπεδο, σπουδές στο εξωτερικό και διακρίσεις σε ένα αγώνισμα, πρέπει να ‘χεις τεράστια αφοσίωση. Ο Γιάννης τη διαθέτει. Έχει και κάτι άλλο: τη στόφα του πρωταθλητή -όπως συνηθίσουμε να λέμε. Μπορεί να διαχειριστεί χιλιάδες πράγματα και την ώρα του αγώνα να είναι ξεκάθαρος και αφοσιωμένος, σε αυτό που έχει να κάνει. Άπαξ και μπει στον αγώνα, είναι αυτός και το ακόντιο του. Δεν τον αφορά κάτι άλλο. Και αυτό θέλει τεράστια αφοσίωση”.

Ως παιδί “είναι ένας σύγχρονος νέος άνδρας. Πάντα θα τον δεις να χαμογελά και να κάνει χιούμορ. Θα έλεγα ότι είναι το παιδί της παρέας. Χαρακτηριστικά, εδώ στο Λονδίνο κάνει παρέα με όλους και όλοι τον αναζητούν. Είναι ευγενής, έχει τρόπους και ξεκάθαρο στόχο”. Καλή τύχη απόψε, Γιάννη.

Πηγή: Sport 24

Pin It on Pinterest

Shares
Share This