Του Βασίλη Σκουντή
Πολλά ακούστηκαν, πολλά γράφτηκαν, πολλά αναρτήθηκαν (στα κάθε λογής μέσα κοινωνικής δικτύωσης που να τα πάρει και να τα σηκώσει ο…όξω από δω) πολλά δηλώθηκαν δι’ επισήμων χειλέων και πολλά υπονοήθηκαν στην υπόθεση του Αντετοκούνμπο…
Του Γιάννη, το διευκρινίζω, διότι με την πρεμούρα που μας έχει κυριεύσει και ελέω της έμφυτης ροπής μας ως λαού προς τον κανιβαλισμό, δεν αποκλείεται να πάρει η μπάλα και τον Θανάση.
Ου μην και τον Κώστα που τραυματίσθηκε ο δόλιος τις παραμονές της έναρξης του θριαμβευτικού Ευρωμπάσκετ Νέων…
Θα έβαζα και τον βενιαμίν Αλέξανδρο σε αυτό τον λογαριασμό, αλλά ας τον αφήσω έξω, διότι ακόμη δεν έχει σκάσει από το αυγό του!
Έχω χάσει την μπάλα, το ομολογώ. Δεν ξέρω τι να πιστέψω και τι να απορρίψω. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και παραδίδεται στις ορέξεις, στην οπτική και στα συμφέροντα ενός εκάστου που εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα στην υπόθεση…
Ο Γιάννης Ιωαννίδης έλεγε ότι «ο καλύτερος γιατρός του παίκτη είναι ο εαυτός του»…
Ο αντιπρόεδρος της ΕΟΚ και επί σειρά ετών γιατρός της Εθνικής ομάδας, Κώστας Παρίσης, ο οποίος παρεμπιπτόντως «ασκητεύει» και ασκεί δωρεάν την επιστήμη του Ιπποκράτους στη Σκιάθο, είχε πει κάποτε πως «δυστυχώς κανείς ακόμη δεν έχει ανακαλύψει το… πονόμετρο»!
Και πότε το είπε αυτό για πρώτη φορά ο παλαίμαχος διεθνής παίκτης του Ανατόλια και του Άρη; Στις 23 Ιουλίου του 1990, όταν ανήμερα των γενεθλίων του, ο Νίκος Γκάλης (μετά το φιλικό ματς με την Τσεχοσλοβακία) δήλωσε αδυναμία να ακολουθήσει την Εθνική στο Μουντομπάσκετ λόγω του τραυματισμού του στο πόδι!
Ο δε Φαίδων Ματθαίου τσουβάλιαζε τους τραυματίες επιμένοντας πως «όποιος δεν παίζει, επειδή παθαίνει διάστρεμμα είναι αδερφή»!!!
Τον Γιάννη δεν τον αφορά η αιρετική άποψη του «Πατριάρχη», διότι ελόγου του δεν έπαθε διάστρεμμα, αλλά τραυματισμό στο γόνατο…
Τον αφορούν όμως οι άλλες δυο: ασφαλώς είναι ο καλύτερος γιατρός του εαυτού του, ώστε να μπορεί να κρίνει πόσο πονάει και ως εκ τούτου να διαπιστώσει κιόλας ποια ένδειξη βγάζει το πονόμετρο!
Τώρα το εάν και κατά πόσον διαφέρουν οι ενδείξεις του πονόμετρου και της μαγνητικής τομογραφίας, αυτό το ξέρει μονάχα ο ίδιος: ούτε οι γιατροί της Εθνικής, ούτε η μορφονιά που έστειλαν οι Μπακς για να επιθεωρήσει την κατάσταση.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο σε σχέση με τους προλαλήσαντες εδώ στο www.gazzetta.gr. Με πρόλαβαν και με κάλυψαν κιόλας…
Απλώς μιας και τυγχάνει να τοποθετούμαι τελευταίος στο ζήτημα που προέκυψε και εξελίχθηκε σε καυτή πατάτα, επιθυμώ να καταθέσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου:
Αρνούμαι και μάλιστα μετά βδελυγμίας να υιοθετήσω την ευθέως διατυπωμένη άποψη ή ακόμη και την καμουφλαρισμένη υποψία ότι τάχα ο Γιάννης έπαιξε τον παπά και πούλησε παραμύθι: όσο μπορώ να τον γνωρίζω και όσο μπορώ να τον ψυχολογήσω, θεωρώ ότι κλήθηκε να διαχειριστεί μια πολύ ζόρικη κατάσταση και σύρθηκε εκών άκων σε μια δυσάρεστη επιλογή.
Εκτιμώ δηλαδή πως ο ψυχολογικός πόνος της απόφασης του (εξ ου και η λέξη «ανάσταση» που έγραψε στο Twitter, προφανώς για να αποδώσει την ανακούφιση και τη λύτρωση του) ξεπερνούν κατά πολύ τον σωματικό: κουβαλάει κιόλας τις υψηλές προσδοκίες, τις μεγάλες απαιτήσεις και το τεράστιο συμβόλαιο των Μπακς με αποτέλεσμα να λυγίσει.
Πέρυσι αγνόησε τις υποδείξεις ή τις παροτρύνσεις, εφέτος αναγκάσθηκε να συμβιβαστεί με την πρεμούρα ή ακόμη και με την άκομψη παρέμβαση των Μπακς, αλλά διάβολε, ποιος παλικαράς από εμάς δεν θα έκανε το ίδιο; Με θλίβει η απουσία του, αλλά δεν ξέρω εάν μπορούσε να πράξει διαφορετικά και συν τοις άλλοις όπως κάθε εργαζόμενος σε οποιαδήποτε επιχείρηση έπραξε το αυτονόητο: σεβάστηκε την επιθυμία και υπάκουσε στην εντολή των εργοδοτών του.
Το ίδιο θα έπραττε ο καθένας στη θέση του, το έχουν πράξει άλλωστε όλοι στο παρελθόν και θα το πράξουν και άλλοι στο μέλλον στην Ελλάδα και απανταχού της γης: δεν θέλω, για ευνόητους λόγους, να αραδιάζω διευθύνσεις και ονόματα, αλλά θυμάμαι ένα κάρο από περιστατικά στα οποία μεγαλόσχημοι αθλητές συμπεριφέρθηκαν ως υπάλληλοι.
Ως όφειλαν δηλαδή, στο βαθμό που ισχύει η κυνική κουβέντα «με τον παρά μου, απαυτώνω και την κυρά μου»!
Δεν θεωρώ λοιπόν τον Γιάννη, ούτε ψευδοφιλόπατρι, ούτε προδότη, ούτε αγνώμονα, ούτε αχάριστο. Δεν συμμετέχω στο πανηγύρι των ζουρλών, όπως έλεγε και ο Γιάννης Φιλίππου (ή ακόμη χειρότερα: των κανιβάλων) και γι’ αυτό κιόλας απέσυρα και ζήτησα συγνώμη για ένα ατυχές δήθεν ευφυολόγημα το οποίο ανάρτησα χθες το βράδυ στο Facebook, χώρια που δεν απευθυνόταν κιόλας στον Αντετοκούνμπο, αλλά στον τοξικό περίγυρο μας.
Για να μη μένουν κενά στη διήγηση, η επίμαχη λέξη ήταν «Αντετονπούλο» και προφανώς όσοι με ξέρουν αντιλαμβάνονται πως δεν ενείχε το παραμικρό υπονοούμενο. Μάλιστα αγνοούσα (και εκ των υστέρων έμαθα) ότι τούτη η λέξη έχει χρησιμοποιηθεί από κάποιους που δεν χώνεψαν ποτέ την παρουσία του Γιάννη, την εξέλιξη του και κυρίως τη λατρεία που του δείχνει ο κόσμος.
Μετά από μερικές ώρες κι ενώ ήδη είχα αποσύρει τη συγκεκριμένη ανάρτηση, αισθάνθηκα την ανάγκη να προβώ στην κάτωθι διευκρίνιση:
Λοιπόν, επειδή πρέπει ο καθένας μας να απολογείται (και) για τα αυτονόητα, η χθεσινή ανάρτηση «Αντετονπούλο» δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν την οποία κάποιοι επίτηδες ή από κακή εκτίμηση παρεξήγησαν. Δεν θα υιοθετούσα ποτέ μια τέτοια αντίληψη, ούτε θα επέτρεπα να γίνει και μάλιστα κατ’ αυτόν τον τρόπο το δεκανίκι οποιουδήποτε…
Η συγκεκριμένη λέξη αναρτήθηκε ως ένα αθώο δήθεν ευφυολόγημα το οποίο αποδείχθηκε ατυχές και δυστυχώς συνδέθηκε με κάποιες στρεβλές, ακραίες και απαράδεκτες νοοτροπίες, γι’ αυτό κιόλας αποσύρθηκε ακαριαία.
Συν τοις άλλοις η συγκεκριμένη λέξη δεν ενείχε υπονοούμενο, δεν επείχε θέση συνθήματος και το σημαντικότερο: δεν απευθυνόταν προς τον Γιάννη, αλλά προς το σαθρό και δηλητηριασμένο περιβάλλον μας. Απευθυνόταν προς όλους εκείνους (ανεξαρτήτως ιδιότητος, συμπεριλαμβανομένου και του δημοσιογραφικού σιναφιού μου) οι οποίοι μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα επιδίωξαν να τον στοχοποιήσουν, να του κολλήσουν την ταμπέλα του προδότη και του αχάριστου και να τον δώσουν βορά στο (πεινασμένο για θεωρίες συνωμοσίας και εξιλαστήρια θύματα) πλήθος.
ΥΓ-1: Μονάχα ο Γιάννης και όσοι βρίσκονται δίπλα του ξέρουν το τι, το πώς και το γιατί. Εμείς οι υπόλοιποι απλώς εικάζουμε και ως είθισται, γουστάρουμε να συνωμοτούμε, να εκδίδουμε πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης και να κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια…
ΥΓ-2: Κανείς μα κανείς δεν είναι πάνω από την ομάδα και πάνω από το παιχνίδι…
ΥΓ-3: Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται!
Του Γιάννη του χρεώνω ως λάθος τον τρόπο με τον οποίο επέλεξε να δημοσιοποιήσει την απόφαση του. Θεωρώ ότι αντί να την αναρτήσει στο Instagram από τη Σαγκάη, θα έπρεπε να την ανακοινώσει δια ζώσης στον Μίσσα, στους συμπαίκτες του και στην ομοσπονδία.
Από εκεί και πέρα άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Μας πήρε και μας σήκωσε! Να οι θεωρίες συνωμοσίας, να το πογκρόμ των Αμερικανών, να τα υπονοούμενα, να το ένα, να το άλλο…
Περιμένω με αγωνία τα στοιχεία που προανήγγειλε ότι θα παρουσιάσει η ΕΟΚ, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που μετά την πρώτη ανακοίνωση της και τη δήλωση Τσαγκρώνη, ακολούθησε η αντίδραση των Μπακς και του ΝΒΑ.
Περισσότερο από αυτό όμως που αφορά ένα τετελεσμένο και αναπόδραστο γεγονός (την απουσία του Γιάννη από το Ευρωμπάσκετ) περιμένω με αγωνία να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε και μας παρέσυρε όλους σε επικίνδυνους στροβιλισμούς.
Είμαστε κιόλας ένας λαός που τρέφεται από τις αντιπαραθέσεις, είμαστε μανούλες στο να γκρεμίζουμε αυτά που κτίζουμε, λατρεύουμε (να μισούμε) τα οργισμένα είδωλα, αποθεώνουμε κάποιον και στο επόμενο κλικ τον αναθεματίζουμε και τον ρίχνουμε στα Τάρταρα και πάει λέγοντας…
Κατά την άποψη μου, αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέσσερις βασικές προτεραιότητες:
Πρώτον, να πρυτανεύσουν η λογική, η ψυχραιμία, η αυτογνωσία, ο αυτοσεβασμός και ο αυτοέλεγχος, ώστε να καταστεί εφικτή η διαχείριση της κρίσης και να επουλωθούν οι πληγές. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να πέσουν οι τόνοι με επιδέξιους διπλωματικούς χειρισμούς και χωρίς κραυγές διότι αυγτό απαιτούν οι περιστάσεις.
Δεύτερον, να μην θυσιαστεί ούτε ο Γιάννης, ούτε κανείς άλλος στον βωμό μιας αντιπαράθεσης που δεν λέω πως είναι σκιαμαχία, αλλά μπορεί να μετριασθεί.
Τρίτον, να μην κοπούν οι γέφυρες με την οικογένεια Αντετοκούνμπο και να αποκατασταθούν (εάν κι εφόσον προκύπτει ως γεγονός ή εκτιμάται ότι διαταράχθηκαν) οι σχέσεις του Γιάννη με την Εθνική ομάδα και με την ομοσπονδία. Δεν ξέρω εάν αυτό πρέπει να συμβεί άμεσα με τη λογική του «οι καιροί ου μενετοί» ή εν ευθέτω χρόνω, πάντως απαιτούνται κινήσεις και χειρισμοί ένθεν και ένθεν…
Τέταρτον, σημαντικότερον και κατεπείγον: να μείνει, όσο αυτό είναι εφικτό, μακριά από τους μετασεισμούς και τα απόνερα της πλημμύρας η ομάδα. Να μην μπει στο τριπάκι της αντιπαράθεσης, να μη διχαστεί, να στηριχθεί απ’ όλους, να συσπειρωθεί, να φορέσει παρωπίδες, να αφοσιωθεί στο στόχο της και, ει δυνατόν, να χρησιμοποιήσει όλον αυτό το σαματά που γίνεται μέσα της και γύρω της ως ένα επί πλέον κίνητρο στη μεγάλη και δύσκολη επιχείρηση που έχει μπροστά της.
Τα υπόλοιπα, όπως συνηθίζω να γράφω σε τέτοιες περιπτώσεις, θα τα βρει η υπηρεσία: της ΕΟΚ, της FIBA, των Μπακς, του ΝΒΑ, ακόμη και του…FBI που έλεγε εκ παραδρομής ο συχωρεμένος ο πατέρας του Πατρινού μπασκετμπολίστα Μίμη Αγγελόπουλου.
ΥΓ: Άντε και καλή καρδιά!
Πηγή: Gazzetta
