Του Θοδωρή Τσούτσου
Η ΑΕΚ πήρε το πιο σημαντικό αποτέλεσμα από όλους στην πρεμιέρα. Με το μυαλό στο ματς 10ετίας με την Μπριζ. Με τις εξέδρες άδειες. Με απουσίες και μάλιστα αρκετές. Με αντίπαλο που και να κερδίσεις, δεν κερδίζεις και πολλά, ενώ αν χάσεις, χάνεις πάρα πολλά. Με αποβολή από το 28′. Πήρε, δηλαδή, τη νίκη σε ένα παιχνίδι από αυτά που λες ότι είναι “ταμάμ” για να στραβώσουν. Δεν στράβωσε, λοιπόν…
Αυτό που έχει για τα καλά στραβώσει για την ΑΕΚ, όμως, είναι το θέμα με τους επιθετικούς. Ο Γιακουμάκης τραυματίας. Ο Λιβάγια αποβολή με την Μπριζ, θα μπορούσε να τού συμβεί και με τον Παναιτωλικό. Ο Αλμέιδα αποβολή στην πρεμιέρα. Και οι δύο τελευταίοι κινδυνεύουν και με τιμωρία. Ούτε να τους είχε “ματιάσει” ο …Αραούχο, δηλαδή.
Για να το σοβαρέψουμε, όμως, διότι σοβαρό είναι πλέον, η “υπόθεση Αραούχο” μοιάζει να έχει παίξει το ρόλο της σε όλη αυτή την ιστορία με τους επιθετικούς της Ενωσης. Δεν λέμε για την ατυχία του Γιακουμάκη, αλλά σίγουρα για την έλλειψη καθαρής σκέψης στους άλλους δύο. Σε αυτό η ΑΕΚ έχει την ευθύνη της είτε γιατί το έκανε είτε γιατί άφησε να το κάνουν άλλοι…
Η κοινωνία της ΑΕΚ το τελευταίο διάστημα, μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα στην ουσία, κοιμόταν και ξυπνούσε με τον Αραούχο. Αν είχε φάει από… ελληνική κουζίνα, πλησίαζε. Αν πάλι προτιμούσε παέγια, έμενε στην Ισπανία. Αν έγραφε στο instagram, πάλι ξαναπλησίαζε. Αν είχε 2-3 μέρες, απομακρυνόταν. Αν έφευγε κάποιος από τη Λας Πάλμας, ακόμη και αμυντικός να ήταν, ο Αραούχο θα ήταν αναγκαίος. Αν έπαιρνε και τερματοφύλακα που λέει ο λόγος, αχρείαστος ο Αργαντίνος, έρχεται στην ΑΕΚ.
Ολα αυτά ασφαλώς και είναι υπερβολικά. Αλλά για να δοθεί έμφαση. Οσο το θέμα Αραούχο έμενε ανοιχτό, τα νεύρα τεντώνονταν. Οχι του κόσμου, που ασφαλώς περίμενε τη μεγάλη μεταγραφή. Αλλά ακόμη και των υπόλοιπων επιθετικών της ομάδας. Δεν είναι μικρό πράγμα να είσαι ο Αλμέιδα ή ο Λιβάγια και καθημερινά να σου πιπιλίζουν τα αυτιά για έναν Αραούχο, που θα έρθει για να σου πάρει τη θέση. Στον πρώτο στο ρόστερ. Στο δεύτερο στην 11άδα…
Η ΑΕΚ ασφαλώς και δεν μπορούσε να κλείσει το θέμα Αραούχο, όσο είχε πιθανότητες να τον κάνει δικό της. Αλλά θα μπορούσε λίγο να το συμμαζέψει. Να το βάλει σε πιο σωστή διάσταση. Να δείξει, με λίγα λόγια, μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους επιθετικούς που ήδη έχει και όχι σε εκείνον (ή σε εκείνους τώρα) που δεν έχει.
Το θέμα Αραούχο κόστισε στην ΑΕΚ. Οχι σε χρόνο, διότι δεν άφησε να την παρασύρει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην κάνει κινήσεις. ούτε οικονομικά κόστισε. Ισα – ίσα που της άφησε το κέρδος ότι μπορεί να υπερηφανεύεται ότι η ίδια, σε λίγους μόλις μήνες, κατάφερε να δώσει ανάσα στην ποδοσφαιρική καριέρα ενός ανθρώπου και να τον ετοιμάσει για ολόκληρο ισπανικό πρωτάθλημα. Η Λας Πάλμας θα την ευγνωμονεί για αυτό και πάντα υπάρχει στο ποδόσφαιρο ο τρόπος για ανταποδοτικά οφέλη.
Αλλά το θέμα Αραούχο κόστισε στη λειτουργία της ομάδας τουλάχιστον σε δύο ποδοσφαιριστές που εκείνοι όπως πήγε το πράγμα θα σήκωναν το ξεκίνημα της σεζόν. Οι αντιδράσεις Αλμέιδα και Λιβάγια είναι πολύ χαρακτηριστικές. Διότι αγωνίζονται για μια ομάδα στην οποία ακόμη και τώρα δεν γνωρίζουν ποιος θα είναι ο ρόλος τους. Δεν είναι εύκολη αυτή η διαχείριση. Για να μην πούμε για την ψυχολογία για παράδειγμα των Μπακασέτα και Γιακουμάκη, που ετοιμάζονται για την επιστροφή τους, ο πρώτος πιο άμεσα…
Ασφαλώς και για την ΑΕΚ υπάρχει ακόμη ανοιχτό το θέμα του επιθετικού. Και η αλήθεια είναι πώς κάθε αγώνας που περνά, μοιάζει και πιο αναγκαία η απόκτησή του. Αλλά με μία έννοια η ίδια το οδήγησε εκεί, παρά την προσπάθεια που είχε κάνει εξαρχής να ξεχωρίσει τις δύο περιπτώσεις. Αλλά δεν είναι και πολύ κατανοητό πώς γίνεται να θέλεις τον Αραούχο, αλλά να μην είναι σίγουρο ότι θέλεις και επιθετικό, όταν είναι το ίδιο πράγμα…
Πηγή: Σπορ FM
