Του Νίκου Παπαδογιάννη
Συνήθως, οι απαντήσεις του διαρκούν γύρω στο μισό λεπτό. Σήμερα, το φρένο έμπαινε σε λειτουργία μετά από 10 δευτερόλεπτα.
Ήταν φανερό, στο έμπειρο αυτί, ότι τον σταματούσε χαλινάρι. Και ότι το χαλινάρι το κρατούσε ο ίδιος. Ακροβασίες, τέλος.
«Όχι ότι μας βγήκε σε κακό την προηγούμενη φορά», ψιθύρισε με σαρδόνιο χαμόγελο ο Θανάσης, όταν κατόρθωσα να ξεμοναχιάσω για μερικά δευτερόλεπτα.
Η Εθνική της Δευτέρας 11 Σεπτεμβρίου είναι μία εντελώς διαφορετική ομάδα από την Εθνική της 5ηςΣεπτεμβρίου, όταν η ήττα από τη Φινλανδία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.
Τη διαφορά θα την καταλάβαιναν, διά γυμνού οφθαλμού, ακόμα και εκείνοι που ζουν για πρώτη φορά μία μεγάλη διοργάνωση από κοντά.
Το Εurobasket του 2017 είναι το πρώτο του Θανάση Αντετοκούνμπο, αλλά το 14ο για τον υποφαινόμενο.
Έχουν δει πολλά τα τσακίρικα ματάκια μου και, κυρίως, έχουν δει αμέτρητες «διαλυμένες» ομάδες να ανασκουμπώνονται στην πορεία ενός τουρνουά και να φτάνουν σε ηχηρή διάκριση.
Συχνά συμβαίνει και το αντίστροφο, αλλά αυτό δεν αφορά τη φετινή Εθνική. Εδώ μιλάμε για μία ομάδα που ατσαλώθηκε μέσα από τα προβλήματα και την αμφισβήτηση.
Οι απερίσκεπτες αμετροέπειες των Λιθουανών προστέθηκαν στα υπόλοιπα και πέτυχαν κάτι που μέχρι προ τινος έμοιαζε ακατόρθωτο. Αίφνης, οι παίκτες παίζουν και για τον Κώστα Μίσσα.
Μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα, ανακαλύψαμε, όλοι μηδενός εξαιρουμένου, ότι στον πάγκο της Εθνικής κάθεται ένας ικανός προπονητής που αξίζει τον σεβασμό.
Δεν καταλαβαίνω σε τι ακριβώς υπερέχει του Μίσσα ο Αντομάιτις (ο οποίος αιχμαλωτίστηκε πλήρως στον αγώνα του Σαββατόβραδου) ούτε, για να είμαι ειλικρινής, ο Μπαζάρεβιτς.
Αφήστε που ο τελευταίος μπορεί -ως δημότης Βόλου- να ψηφίζει Μπέο, ενώ ο Μίσσας αποκλείεται. Λίγο είναι αυτό;
Η Εθνική της -φτου φτου- 11ης Σεπτεμβρίου είναι εμφανώς συσπειρωμένη, αισιόδοξη και συμπαγής. Την βοήθησε να φτάσει σε αυτό το σημείο η σαφής και αδιαπραγμάτευτη, πια, μοιρασιά των ρόλων μέσα στο γήπεδο.
Ο χρόνος ήταν όντως σύμμαχος και η α’ φάση ήταν όντως περίοδος πρόσθετης προετοιμασίας, εφ’ όσον αποσοβήθηκε η νίλα.
Η απόφαση του Μίσσα να βγάλει σε πρώτο πλάνο τους έμπειρους βασικούς στον αγώνα με την Πολωνία, χωρίς να νοιάζεται για κόπωση και για 30άρια, αποδεικνύεται καθοριστική κίνηση.
Οι 7-8 βασικοί κούμπωσαν θαυμάσια μεταξύ τους και γέμισαν το γήπεδο με σιγουριά, ενώ οι υπόλοιποι φέρνουν από τον πάγκο ενέργεια και υγεία. Ολοι γνωρίζουν ότι στην τελική ευθεία ενός τουρνουά το rotation σφίγγει και οι πειραματισμοί εξανεμίζονται.
Η περίπτωση Θανάση υπενθυμίζει ότι η πόρτα για περισσότερα λεπτά συμμετοχής είναι ανοιχτή για όποιον αποδειχθεί ικανός να την περάσει χωρίς να σκουντουφλήσει.
Ο επόμενος μπορεί να είναι ο Νίκος Παππάς, τον οποίο εξοστράκισε σε συμπληρωματικό ρόλο η εκτυφλωτική απόδοση των Σλούκα, Καλάθη.
Έγραφα χθες ότι θα ήταν προτιμότερο εάν ο προημιτελικός γινόταν «καπάκι» μετά το ματς με τους Λιθουανούς, αλλά ο Θανάσης Σκουρτόπουλος αρνήθηκε τη θεωρία του momentum.
«Ήταν ευχής έργο η παραπανίσια ημέρα ξεκούρασης», είπε. «Για να γεμίσουν οι μπαταρίες».
Η παρέα του Σβεντ σφράγισε τη δική της πρόκριση ένα 24ωρο αργότερα και ελπίζεται ότι θα νιώθει τα πόδια της βαριά.
Η θεωρία λέει ότι η ρωσική ομάδα είναι πιο αθλητική από τη δική μας, αλλά νομίζω ότι έχουμε υποτιμήσει την αθλητικότητα των Ελλήνων διεθνών.
Απέναντι στους Λιθουανούς, ήταν οι παίκτες με τα γαλανόλευκα εκείνοι που υπερτερούσαν στα άλματα, στα σπριντ, στην εκρηκτικότητα, στον δυναμισμό και στη σβελτάδα.
Όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση του απροπόνητου τους τελευταίους μήνες Μοτιεγιούνας, το κορμί κούρου δεν χρησιμεύει σε τίποτε εάν δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το παρκέ.
«Είμαστε αουτσάιντερ σε όλα τα παιχνίδια», τόνισε ο πρεσβύτερος Αντετοκούνμπο. Δεν είμαι βέβαιος ότι το πιστεύει.
Η αίσθηση που κυριαρχεί, είναι ότι, για πρώτη φορά από το ξεκίνημα του Eurobasket, το αποτέλεσμα εξαρτάται όχι από τον αντίπαλο, αλλά από τη δική μας ομάδα.
Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι είμαστε φαβορί. Εάν παίξουμε όπως προχθές, δεν πρόκειται να χάσουμε από τη Ρωσία ούτε από κάποιον άλλον στη συνέχεια.
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο «εάν», αλλά δεν παύει να αποτελεί αστραφτερό γαλόνι για την Εθνική. Μοιάζει σαν να πέρασε όχι μία σκάρτη εβδομάδα, αλλά ένα τέρμινο από τότε που έδειχνε ανήμπορη να νικήσει οποοιονδήποτε.
Λίγο πριν η αποστολή επιστρέψει στο ξενοδοχείο, ρώτησα τον Θανάση Αντετοκούνμπο αν υπάρχει περίπτωση να εμφανιστεί στην Κωνσταντινούπολη ο Γιάννης. «Το παλεύει, το παλεύει», ήταν η απάντηση που έλαβα.
Με άλλα λόγια, ετοιμαστείτε να τον δείτε μπροστά σας φάντη μπαστούνι, ιδίως αν η Εθνική φτάσει στα ημιτελικά. Εδώ έφτασε μέχρι την Ανδόρα για χάρη του αδελφού του…
Πηγή: Gazzetta
