Του Βασίλη Σκουντή
Πρώτα απ’ όλα-και για να μην το λησμονήσω εν τη ρύμη του λόγου- συγχαρητήρια στον φίλτατο Γιάννη Λαμπίρη που πήρε τη συνέντευξη από τον Γιώργο Βασιλακόπουλο η οποία δημοσιεύθηκε σήμερα στην εφημερίδα «Τα Νέα», οπότε αφού έβγαλα ασμένως τη συναδελφική υποχρέωση πάμ’ παρακάτω…
Παρακάτω είναι αυτά που είπε ο ισχυρός ανήρ του ελληνικού μπάσκετ. Ισχυρός βεβαίως βεβαίως, διότι παραμένει τέτοιος ακόμη και τα τελευταία χρόνια που η ισχύς του διολισθαίνει, τουλάχιστον στο βαθμό που αυτή εκφράζεται από τα αποτελέσματα της Εθνικής ομάδας των ανδρών.
Είπεν, λοιπόν και ελάλησεν πολλά και διάφορα ο πρόεδρος της ΕΟΚ και όλα έχουν το ενδιαφέρον και τη σημασία τους: συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις και τους ισχυρισμούς του, ασφαλώς δεν μπορεί να τα προσπεράσει. Δεν εκτίθεται κιόλας ο κ. Βασιλακόπουλος πολύ συχνά δημοσίως (εννοώ με συνεντεύξεις) οπότε το ενδιαφέρον είναι εξ ορισμού μεγάλο, χώρια η δεδομένη αγωνία και αυτονόητη περιέργεια όλων ημών για το πώς θα αξιολογούσε την παρουσία της Εθνικής στο Eurobasket 2017…
Ποια γενική εντύπωση αποκόμισα από τη συνέντευξη; Κάπου έχει τα δίκια του, κάπου είναι άδικος με τους άλλους και το σπουδαιότερο: κάπου είναι άδικος με τον εαυτό του σε ό,τι αφορά και την έως τώρα διαδρομή του και την όποια υστεροφημία του!
Για να είμαι ειλικρινής δεν μου άρεσε η εμμονή με την οποία σώνει και καλά (πρέπει να) υπεραμύνεται των επιλογών του, ακόμη κι όταν αυτές διαψεύδονται από το αποτέλεσμα και καταδικάζονται από την κοινή γνώμη…
Ναι, ναι, το ξέρω πως ο Βασιλακόπουλος δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για το τι λέει ο κόσμος και ανέκαθεν θεωρούσε πως η δική του άποψη εμπεριέχεται τρόπον τινά το παπικό αλάθητο, αλλά εδώ το πράγμα φωνάζει!
Δεν μετανιώνει, λέει, για καμιά απόφαση και θα έκανε πάλι τα ίδια. Μάλιστα…
Ποια είναι αυτά τα ίδια;
Υποθέτω, λοιπόν, ότι και πάλι θα υποβάθμιζε την αξία του προπονητή της Εθνικής…
Και πάλι θα διακωμωδούσε την υπόθεση και θα συρόταν μετά τις διαδοχικές αρνήσεις σε μια λύση ανάγκης την ύστατη στιγμή…
Και πάλι θα ανεχόταν τις φασαρίες, τα επεισόδια και τη μετατροπή της «Επίσημης Αγαπημένης» σε «reality show»…
Και πάλι θα επέτρεπε να χαθεί η τράπουλα στην υπόθεση Αντετοκούνμπο και θα άφηνε σκιές περί παρασκηνιακών και ύποπτων ενεργειών στο πλαίσιο ηχηρών καταγγελιών που μετά από ενάμιση μήνα και παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις, παραμένουν μετέωρες και πάντως αφηρημένες…
Και πάλι θα έφευγε πριν από την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης και θα άφηνε την ομάδα να βουρλίζεται μονάχη της…
Και πάλι θα άφηνε να περάσουν δυο εβδομάδες από την ήττα από τη Ρωσίας και τον αποκλεισμό από την τετράδα χωρίς ούτε φωνή, ούτε ακρόαση τόσο για τα διατρέξαντα, όσο και για την επόμενη ημέρα της Εθνικής…
Εδώ οφείλω να διευκρινίσω ότι δεν το παίρνω επί προσωπικού και επί επαγγελματικού: εννοώ πως δεν με ενοχλεί που μέσα στο γενικό τσουβάλιασμα των οιονεί συνωμοτών οι οποίοι απεργάζονται το κακό της ΕΟΚ και του ιδίου, συμπεριέλαβε και το σινάφι μου…
Με ενοχλεί όμως που για άλλη μια φορά σε τούτο το «κατηγορώ» κατά της εταιρείας στην οποία όπως είπε περιλαμβάνονται ατζέντηδες, δικηγόροι, παίκτες και δημοσιογράφοι απέφυγε επιμελώς να πει διευθύνσεις και ονόματα…
Φαντάζομαι πως χρησιμοποίησε τη λέξη «εταιρεία» διότι τη θεωρεί κομψότερη από εκείνη που έχει στο μυαλό του: απ’ όσο τον ξέρω και μπορώ να ψυχανεμιστώ δεν ήθελε να πει εταιρεία, αλλά συμμορία!
Ας βγει λοιπόν και ας πει ποιοι στο διάολο απαρτίζουν αυτή τη συμμορία, η οποία τα ‘χει βάλει με την ΕΟΚ και με τον ίδιο, επειδή, λέει, αντιστέκονται;
Ποιοι ατζέντηδες, ποιοι δικηγόροι, ποιοι παίκτες και ποιοι δημοσιογράφοι συνασπίσθηκαν, ίδρυσαν αυτή την ιερή συμμαχία ή μασονική στοά ή λέσχη Μπίλντερμπεργκ ή όπως αλλιώς μπορεί να περιγραφεί, η οποία εξυφαίνει νυχθημερόν σχέδια συνωμοσίας, ανατροπής και αποσταθεροποίησης;
Και ποιος σε τελική ανάλυση κινεί τα νήματα, σφετερίζεται την εξουσία του και οργανώνει το πραξικόπημα για να τον ρίξει;
Μήπως ο Παναγιώτης Φασούλας προς τον οποίο κάποτε (και προτού τον φέρει κοντά του ως εξωκοινοβουλευτικό παράγοντα και άνευ χαρτοφυλακίου) στρέφονταν οι υποψίες του ότι εποφθαλμιούσε τη θέση του;
Μήπως ο Λάζαρος Παπαδόπουλος που κάποτε καθήμενος στον πάγκο ακομπάνιαρε το υβριστικό σύνθημα των οπαδών του Ολυμπιακού;
Μήπως ο Βασίλης Ντάκουρης, που έχει άποψη για τα μπασκετικά, τα διοικητικά και τα πολιτικά και συνήθως είναι ο μόνος ο οποίος χαλάει την εξιδανικευμένη ομοφωνία στις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων της ΕΟΚ;
Μήπως ο Μίλτος Λαζαρίδης ο οποίος συνεχίζει εδώ και χρόνια το αντάρτικο του μέσω της αρθρογραφίας του στο ebasket.gr;
Μήπως ο Νίκος Γκάλης που σε μια τέτοια περίπτωση θα αποδεικνυόταν κιόλας …αγνώμων και αχάριστος απέναντι του από τη στιγμή κατά την οποία (όπως διατείνεται), «εγώ τον έβαλα στο FIBA Hall of Fame»;
Μήπως ο Παναγιώτης Γιαννάκης που όπως και ο Γκάλης δεν προσήλθε στη γιορτή για την επέτειο των τριάντα ετών από το έπος του 1987;
Μήπως ο Γιάννης Ιωαννίδης που εγκατέλειψε την πολιτική και δεν έχει με τι άλλο να βουρλίζεται;
Μήπως ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης τους οποίους όντως (όπως είπε στη συνέντευξη) κάλεσε στο γραφείο του για να αναλάβουν ρόλους στην ΕΟΚ, αλλά αυτοί αρνήθηκαν επειδή θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ από άλλους τομείς;
Μήπως (για να βάλω και το σινάφι μου στο λογαριασμό) ο Γιώργος Κογκαλίδης που τον περνάει γενεές δεκατέσσερις επί καθημερινής βάσεως για τις αποφάσεις και τις πρακτικές του;
Όλοι αυτοί και όσοι άλλοι βάζει ο καθένας στο μυαλό του) μου φαίνονται κατά συνθήκην ύποπτοι και κανείς τους δεν πιστώνεται με το τεκμήριον της αθωότητος!
Με το να τσουβαλιάζει λοιπόν κόσμο και κοσμάκη από όλες τις κάστες και να τους βάζει την ταμπέλα των συνωμοτών, πολύ φοβάμαι πως ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ΄πετάει λάσπη στον ανεμιστήρα κι όποιον πάρει ο Χάρος!
Τον Βασιλακόπουλο τον σέβομαι και το ξέρει.
Τον θεωρώ ως έναν εκ των κορυφαίων και εξυπνότερων διοικητικών παραγόντων που ανέδειξε η Ελλάδα. Αναγνωρίζω ότι υπήρξε πρωτοπόρος σε συλλήψεις και υλοποιήσει ιδεών και προγραμμάτων, έβλεπε μακριά και οδήγησε το μπάσκετ πέρα από την τότε εποχή του…
Στον αντίποδα όμως έχει κάμποσα μειονεκτήματα που όσο περνούν τα χρόνια αποδεικνύονται βλαπτικά για τον ίσιο και για ολόκληρο το ελληνικό μπασκετικό οικοσύστημα…
Είναι κυριευμένος από εμμονές, βλέπει παντού εχθρούς και συνωμοσίες…
Αγνοεί επιδεικτικά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τις δραματικές αλλαγές των συνθηκών, τις σύγχρονες και ρέουσες αντιλήψεις και τις εξελίξεις, τις οποίες κάποτε είχε το ταλέντο να προβλέπει…
Δεν ανέχεται να περιβάλλεται από ανθρώπους οι οποίοι θα εκφράζουν διαφορετική από τη δική του άποψη και μέσα από τις αποκλίσεις τους θα επέρχεται η σύγκλιση…
Δεν φροντίζει να χρίσει, να προετοιμάσει και να εκπαιδεύσει (όπως έπραξε ο Τζόουνς με τον Στάνκοβιτς και ο Στάνκοβιτς με τον Μπάουμαν) τον διάδοχό του, ώστε να τον έχει έτοιμο όταν αποφασίσει να παραδώσει την εξουσία…
Δεν, δεν, δεν…
Κάποιος μου επισήμανε τις προάλλες άλλο ένα «δεν»: δεν έχει βάλει, λέει, μια γυναίκα στο Διοικητικό Συμβούλιο!
Ο Βασιλακόπουλος βλέπει πάντοτε τα πράγματα από το δικό του πρίσμα, με τα δικά του μέτρα και με τη δική του αισθητική. Δεν το κουνάει ρούπι από τις στερεότυπες και ενίοτε εγωιστικές αντιλήψεις του, στο πλαίσιο των οποίων εδώ και χρόνια, για παράδειγμα, εκτιμά και διακηρύσσει ότι υπάρχει μια ομάδα (άλλη μια συμμορία δηλαδή) που πιέζει για έναν συγκεκριμένο προπονητή…
Αλλά, καλέ και αγαπητέ μου πρόεδρε, εάν αυτός ο συγκεκριμένος προπονητής είχε όντως μια ομάδα από πίσω του, προφανώς δεν θα είχε μείνει άνεργος επί τρία χρόνια…
Και επίσης, καλέ και αγαπητέ μου πρόεδρε, όντως καλά τα πήγαν οι Εθνικές των νέων, των γυναικών και των παμπαίδων, αλλά καλώς ή κακώς και δικαίως ή αδίκως ο καθρέφτης του εθνικού συστήματος είναι η ομάδα που εδώ και οκτώ χρόνια έχασε (όχι το μετάλλιο, αλλά) την ταυτότητα, την αξιοπιστία και το κύρος της…
Πηγή: Gazzetta
