Του Θοδωρή Τσούτσου
Έχει “σηκωθεί” θέμα με τον Χριστοδουλόπουλο και την Εθνική του Μίκαελ Σκίμπε. Δικαίως, ο Λάζαρος άξιζε να έχει κληθεί νωρίτερα, σίγουρα την άξιζε στους αγώνες με Βέλγιο και Εσθονία, πιθανότατα την άξιζε και στο ματς του Ιουνίου με τη Βοσνία. Αν είχε συμβεί τότε, ίσως τώρα να είχε προλάβει ήδη να φανεί χρήσιμος στην ομάδα, αλλά δεν συνέβη γιατί ο προπονητής ήθελε να εμπιστευτεί την ομάδα που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Ποδοσφαιρικά αυτό είναι τίμιο, το σωστό ή λάθος είναι άλλη κουβέντα.
Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Γερμανός τεχνικός τον κάλεσε με χρονοκαθυστέρηση, δεν είναι δα για να μπει και στο απόσπασμα. Ούτε το γεγονός ότι δεν τον έβαλε κόντρα στην Κύπρο είναι για να “κρεμαστεί” δημόσια στο Σύνταγμα για παραδειγματισμό. Ας μιλήσουμε ειλικρινά, ποιος προπονητής θα έβαζε εύκολα έναν νέο ποδοσφαιριστή του σε ένα ματς που “έκαιγε”, όπως αυτό στη Λευκωσία.
Είτε από το ξεκίνημα, είτε στη διάρκειά του, η οποία διάρκειά του είχε από το 26′ τη δική του ομάδα μπροστά στο σκορ. Ποιος προπονητής βάζει στον αγωνιστικό χώρο, με λίγα λόγια, έναν ποδοσφαιριστή που έχει κάνει τρεις προπονήσεις με την ομάδα, σε αγώνα στον οποίο κρίνεται η πρόκριση; Για να το πούμε λίγο διαφορετικά, ποιος προπονητής συλλόγου βάζει στα προκριματικά Champions League ή Europa League, στη διάρκεια μεταγραφικής περιόδου δηλαδή και σε παιχνίδια που μπορούν να κρίνουν ολόκληρες χρονιές, ποδοσφαιριστές που έχουν κάνει μόνο τρεις προπονήσεις με την ομάδα. Και πολύ περισσότερο, όταν δεν το κάνουν, ποιος τολμά να τους κατηγορεί γι’ αυτό; Κανείς, σίγουρα κανείς από το περιβάλλον της ομάδας.
Με τον Σκίμπε γιατί θα πρέπει να ισχύει κάτι διαφορετικό; Ο Λάζαρος είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, έπρεπε να έχει κληθεί νωρίτερα, σύμφωνα με τις εμφανίσεις του, αλλά πρέπει πρώτα να γεμίσει προπονήσεις, στιγμές, ώρες, ώστε όταν μπει, να αποδόσει σύμφωνα με αυτό που μπορεί. Για αυτό που μπορεί τον θέλει η Εθνική και όχι για τις εντυπώσεις που πάντα κερδίζουν την ουσία, όταν μιλάμε για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Η Εθνική δεν τον θέλει για όσα φαντάζεται του καθενός το μυαλό ότι θα κάνει ο διεθνής άσος όταν θα μπει στον αγωνιστικό χώρο. Καταρχάς, αυτό δεν είναι τίμιο απέναντι στον ποδοσφαιριστή. Και επιπλέον διότι μόνο ο προπονητής μπορεί να γνωρίζει για ποιο λόγο ο κάθε Λάζαρος καλείται ή όχι στην Εθνική.
Ο Χριστοδουλόπουλος, όταν θα παίξει και είναι βέβαιο ότι αυτό θα γίνει σύντομα, ίσως και σήμερα κόντρα στο Γιβραλτάρ, θα το κάνει για να προσφέρει στην ομάδα. Και όχι για να δικαιώσει οποιονδήποτε άλλον, που περιμένει στη γωνία για να γράψει ή να πει στο πρώτο του γκολ ή στην πρώτη του ασίστ …”σας τα έλεγα”. Δεν έχει καμία λογική να σηκώσει στα καλά καθούμενα ο ποδοσφαιριστής ένα τέτοιο βάρος. Ούτε του αναλογεί ούτε θα βοηθήσει σε κάτι την ομάδα. Ας σκοράρει ο Λάζαρος και ο πρώτος που θα χαρεί, ο Σκίμπε θα είναι. Είναι ποδοσφαιρικά βέβαιο αυτό…
Ο Χριστοδουλόπουλος είναι ποδοσφαιριστής που μπορεί στα μπαράζ να κρίνει ακόμη και την ίδια την πρόκριση. Είναι η ποιότητά του τέτοια, είναι και η στιγμή, η περίοδος αυτή, που μας κάνει να το πιστεύουμε. Ας τον αφήσουμε, όμως, να το κάνει. Εκείνος, ο ίδιος. Δεν χρειάζεται να συμπεριφερόμαστε σαν να θέλουμε… να το κάνουμε εμείς για αυτόν!
Πηγή: Σπορ FM
