Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Ποια η διαφορά ενός ισπανικού γηπέδου από ένα ελληνικό; Για ποιο λόγο ένας οπαδός της Μπαρτσελόνα μπορεί να πάει στο «Μπερναμπέου» με φανέλα της ομάδας του, δίχως να κινδυνεύσει η ζωή του, όπως συνέβη με τον οπαδό του Παναθηναϊκού στο «Καραϊσκάκης»;
Επειδή στη μία περίπτωση είχε γύρω του Ισπανούς και στην άλλη Έλληνες. Επειδή, δηλαδή, οι Ισπανοί είναι πολύ καλύτεροί μας! Έχουν παιδεία, γηπεδική κουλτούρα, ποδοσφαιρικό πολιτισμό. Ενώ εμείς είμαστε απλώς ηλίθιοι. Ένα μάτσο ηλίθιοι που νομίζουμε, μάλιστα, ότι αποτελούμε και το αλάτι της γης!
Οι δράστες του συγκεκριμένου περιστατικού που θα μπορούσαν να έχουν γίνει μέχρι και δολοφόνοι; Θρασύδειλοι ηλίθιοι, οι οποίοι με την καβάντζα της αριθμητικής υπεροχής ξέρασαν οργή, μίσος και απύθμενο κομπλεξισμό πάνω σε 1 (έναν!) ανυπεράσπιστο άνθρωπο!
Η αστυνομία, η ΕΠΟ και όσοι έχουν την ευθύνη για το γεγονός ότι το επεισόδιο άρχισε και τελείωσε, δίχως την παραμικρή παρέμβαση των αρχών; Εγκληματικά ανεύθυνοι ηλίθιοι, απολύτως ανεπαρκείς για τη δουλειά τους.
Η πολιτεία αν δεν βρει, συλλάβει και τιμωρήσει παραδειγματικά ΟΛΟΥΣ τους εμπλεκόμενους; Ένας ηλίθιος, άχρηστος, δυσλειτουργικός οργανισμός που υποθάλπει συστηματικά την παραβατικότητα, της προσφέρει απλόχερα πασαπόρτι για να κυκλοφορεί ελεύθερη και ωραία, συχνά της προσδίδει και ένα μανδύα επαναστατικότητας και γίνεται έτσι βασικός αυτουργός για όλα τα δεινά μας!
Και όσοι διακινούν από το βράδυ της Τρίτης το επιχείρημα: «Τα ήθελε ο κώλος του; Που πήγε κι αυτός με φανέλα Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη»; Αυτοί δεν είναι απλώς ηλίθιοι Αυτοί είναι το χώμα πάνω στο οποίο φύεται όλη η παραπάνω ηλιθιότητα!
Ορισμένοι εξ αυτών, το ρίχνουν και στην κοινωνιολογία. Η ελληνική κοινωνία δεν έχει, λέει, την ωριμότητα να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις; Αλήθεια; Απαιτείται ωριμότητα για να μην επιχειρήσεις να δολοφονήσεις κάποιον μόνο και μόνο επειδή υποστηρίζει άλλη ομάδα; Όχι, δεν απαιτείται! Απαιτείται κοινή λογική. Και μια ξεκάθαρη, δίχως ταλαντεύσεις, στάση από όλους: Τα γελοία υποκείμενα που έδειραν τον οπαδό του Παναθηναϊκού (και είναι απολύτως βέβαιο ότι το ίδιο θα συνέβαινε με οπαδό του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο, οπαδό του Άρη στην Τούμπα κ.ο.κ. ) δεν έχουν την παραμικρή δικαιολογία. Θα το ήξεραν και οι ίδιοι αν το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν, το οικογενειακό, το σχολικό, το επαγγελματικό, το κοινωνικό, τους το είχε καταστήσει απολύτως σαφές.
Αντ’ αυτού, στην Ελλάδα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Τους προσφέρει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους μόνο δικαιολογίες και άλλοθι.
Μια χώρα μηδενικής προσωπικής ευθύνης, μια χώρα που ζει μέσα σε μια ψευδαίσθηση μεγαλείου και αναπαράγει φαιδρά στερεότυπα (περί ελληνικού dna , αδούλωτης ελληνικής ψυχής κ.α.), βαφτίζοντας την αδυναμία της, όχι απλώς να εκσυγχρονισθεί αλλά να κάνει έστω τα αυτονόητα, ιδιαιτερότητα, είναι προφανώς μια χώρα που θεωρεί «πρόκληση» το 2017, να πάει κάποιος με τη φανέλα της ομάδας του (σε αγώνα της Εθνικής…). στο γήπεδο μιας άλλης ομάδας! Είναι, εν ολίγοις, μια χώρα για γέλια για κλάματα!
Για να τελειώνουμε: Κάθε ένας από εμάς που γράφει ή λέει «κακώς τον πλάκωσαν, αλλά κι εκείνος όφειλε να είναι πιο προσεκτικός», συμμετέχει ενεργά στον επόμενο αντίστοιχο ξυλοδαρμό.
Διότι διαμορφώνει το περιβάλλον της εύκολης δικαιολογίας μέσα στο οποίο τέτοιες συμπεριφορές μοιάζουν περίπου λογικές. Ενώ είναι εντελώς παράλογες! Υπάρχει ένα ολόκληρο πλέγμα αιτιών και αφορμών που ευθύνεται για τη συγκεκριμένη νοοτροπία, το ξέρω. Και ξέρω ότι δεν διορθώνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Οπότε, ας ξεκινήσουμε από το πιο απλό: Την καταδίκη της απύθμενης, εγκληματικής, ηλιθιότητας και την ανάδειξη της κανονικότητας (τόπου κανονικότητα να πηγαίνεις γήπεδο χωρίς να κινδυνεύει η ζωή σου) ως κάτι φυσιολογικό και εφικτό! Και όχι ως κάτι που μπορούμε να θαυμάζουμε μονάχα στην τηλεόραση, επειδή «η ελληνική κοινωνία δεν είναι ώριμη»…
Πηγή: Sport DNA
