Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Η Πορτογαλία νίκησε πιο άνετα την Ελβετία στον «τελικό» της Τρίτης παρά την Ανδόρα στο «σιγουράκι» του Σαββάτου. Ο Φερνάντο Σάντος το είχε αυτό το θέμα, κι όταν εργαζόταν σε μας εδώ. Τα δύσκολά του ήταν το Λίχτενσταϊν και η Μάλτα. Όχι η Κροατία ή η Ακτή Ελεφαντοστού. Κατά τούτο λοιπόν, εκτιμώ ότι για την Εθνική τα πλέι-οφ του Νοεμβρίου θα είναι…πιο εύκολα από τα 60 λεπτά του ματς στον Πειραιά με το Γιβραλτάρ.
Το ματς με το Γιβραλτάρ, ώσπου να γίνει το 2-0, είχε όσο (τρομερό) άγχος κι όση (χαμηλή) ποιότητα θα έπρεπε κανείς να περιμένει. Η πρώτη, καθαρή ένδειξη του διάχυτου άγχους ήταν ότι ο Σκίμπε διαμαρτυρήθηκε έντονα στη γεωργιανή ομάδα διαιτησίας για ένα σοφτ φάουλ που καταλογίστηκε εις βάρος του Παπασταθόπουλου καμιά εικοσαριά μέτρα έξω από την ελληνική περιοχή…στο 7’. Ο εκνευρισμός του must-win τελευταίου παιγνιδιού δεν πάει με το FIFA ranking του αντίπαλου.
Μάλλον, πάει! Οσο πιο χαμηλό το ranking, τόσο πιο μεγάλος ο εκνευρισμός. Επί μία ώρα, η ποσόστωση των επιθετικών ενεργειών της ομάδας είχε, περίπου, ως εξής. Στις δέκα οι επτά ήταν απερίγραπτες, οι δύο απλώς κακές, η μία καλούτσικη. Εν ολίγοις, ό,τι χειρότερο έχει παίξει η Εθνική στους 16 μήνες της ανασυγκρότησής της. Δημιουργικά δεν έβγαινε τίποτα στον Μήτρογλου, τίποτα στον Ταχτσίδη, τίποτα στον Χριστοδουλόπουλο, τίποτα στον Μάνταλο, τίποτα στον Σταφυλίδη.
Οι μόνοι που έπαιζαν «επί της ουσίας» ήταν (μακράν) ο Φορτούνης και (ακολούθως) ο Ζέκα με τον Τοροσίδη. Οι, μόλις, τρεις στους έντεκα εξηγούν το χτικιασμένο 1-0 ως το 60’. Θέλω να εξάρω τον Τοροσίδη. Ακραίος οπισθοφύλακας, δέκα χρόνια στην υπηρεσία, δέκα γκολ…δίχως να εκτελεί φάουλ/πέναλτι. Το νούμερο είναι ασύλληπτο. Ο Τζαβέλλας έχει δύο γκολ, ο Χολέβας ένα, ο Μανιάτης ένα, ο Βίντρα κανένα. Ο (επιθετικός) Σαμαράς, εννέα. Κι ο Τοροσίδης, δέκα!
Η βαθμολογία του γκρουπ είναι ευχάριστη απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο τιμώρησε τις κουτοπονηριές, την κουραδομαγκιά, των Βόσνιων. Η καταδίκη τους ήταν να πάνε στο Τάλιν γνωρίζοντας ότι, και να μη νικούσε η Ελλάδα το Γιβραλτάρ, θα έβγαιναν δεύτεροι…αλλά χειρότεροι δεύτεροι και δεν θα έπαιζαν στα πλέι-οφ. Εκαναν κάμποσα στη ροή του ομίλου, τα οποία θύμωσαν και τους Ελληνες και τους Βέλγους. Τα πλήρωσαν. Τα «δώρα» είναι επινοήσεις δημοσιογραφικής ευκολίας.
Κανένα δώρο δεν έκανε στην Ελλάδα το Βέλγιο. Οι Βέλγοι στο Σαράγεβο, απλώς πήραν ανάποδες. Και πάτησαν τους Βόσνιους, επάνω στον βούρκο τους! Κάποτε, κάναμε κι εμείς κάτι τέτοια…βαλκανικά. Το ’80, θυμάμαι, πιστεύαμε πως θα πνίξουμε τους Ιταλούς στη στρούγκα της Λεωφόρου. Ένα ο Αντονιόνι στην αρχή, ένα ο μακαρίτης Σιρέα στο τέλος, 0-2, κλασική italian job, χαιρέτησαν κι έφυγαν, γεια σας. Ενάμισι χρόνο μετά, οι ίδιοι της Λεωφόρου συν Ρόσι κατέκτησαν το Μουντιάλ!
Επίσης, η βαθμολογία του γκρουπ επισημοποιεί πως το ελληνικό ρολόι λειτουργεί ξανά. Ο χρόνος είχε σταματήσει στη συνάντηση των έντεκα μέτρων, Γκέκας/Νάβας στη Ρεσίφε. Μετά, δύο χρόνια, κώμα. Το κώμα έκαψε και χλωρά. Ο Καρέλης, ο Κολοβός, ο Πέλκας «δεν ακούμπησαν» διότι ατύχησαν να ενταχθούν σε μη-ομάδα. Τώρα, αργά ή γρήγορα θα τους δούμε στη δεύτερη ευκαιρία. Και αυτοί, αλλά και οι επόμενοι που θα πάρουν εν καιρώ το βάπτισμα, θα ενταχθούν σε ο-μ-ά-δ-α.
Είναι, πάμε ή δεν πάμε Ρωσία, η μεγάλη εικόνα. Οσο πιο ομάδα…η ομάδα, τόσο πιο βελούδινη η αφομοίωση των νεοεισερχόμενων. Κι είναι και καλοί, οι επόμενοι. Είναι οι καρποί των ελληνικών ακαδημιών. Πλέον, προκύπτει προοπτική να φτουρήσουν. Μια ματιά στην Ελπίδων, πείθει. Και, μαντέψτε, δεν είναι…αμυντικοί μόνον. Ο Ανδρούτσος, ο Λάμπρου, ο Λημνιός, ο Χατζηγιοβάνης, ο Μανθάτης, ο Γαλανόπουλος. Παίζουν πιο πολύ για το γκολ, όχι για το μη-γκολ.
Η μικρή εικόνα. Τα πλέι-οφ. Οποιος από τους τέσσερις και να έρθει, δεν κάνει σπουδαία διαφορά. Κανείς δεν είναι ανώτερος από το Βέλγιο. Και το όνομα «δεν παίζει» για να δικαιολογείται φόβος μη τυχόν έρθει η Ιταλία. Ας έρθει! Η ομάδα μπορεί να είναι 100% ανταγωνιστική με όλους. Αρκεί, ένα πράγμα. Να είναι καλά ο Μήτρογλου. Αν είναι καλά ο Μήτρογλου, θα γίνει μάχη και η Ελλάδα θα προκριθεί. Αν δεν είναι καλά, πάλι θα γίνει μάχη και…δεν ξέρω ποιος θα προκριθεί.
Πηγή: Sport DNA
