Του Παναγιώτη Παλλαντζά
Η διακοπή του πρωταθλήματος λόγω εθνικών ομάδων είναι πάντα μια… τραγωδία. Οταν, μάλιστα, έχει κάνει την πρώτη γκέλα της σεζόν η Γιουβέντους και η Νάπολι είναι μόνη πρώτη, στο +2, το κλίμα γίνεται τόσο ωραίο ώστε να ανυπομονείς για την επόμενη αγωνιστική. Η οποία, σαν αποζημίωση για τις 15 μέρες που πρέπει να περιμένεις, είναι απλά ό,τι καλύτερο: Ξεκίνημα το απόγευμα του Σαββάτου στο Τορίνο με το Γιουβέντους-Λάτσιο, συνέχεια το βράδυ του Σαββάτου στη Ρώμη με το Ρόμα-Νάπολι, φινάλε το βράδυ της Κυριακής στο Μιλάνο με το Ιντερ-Μίλαν. Οι έξι ομάδες που αναμένονται στις πρώτες έξι θέσεις κοντράρονται μεταξύ τους και επιλέγουμε τρία πρόσωπα για να σταθούμε εκ των προτέρων, περιμένοντας να αποθεώσουμε τους πρωταγωνιστές εκ των υστέρων…
Η σεζόν 2017-18 άρχισε στην Ιταλία με την ήττα της Γιουβέντους από την Λάτσιο στο Σούπερ Καπ. Ηταν η πρώτη χαρά των Λατσιάλι έπειτα από 14 συνεχόμενες πίκρες κόντρα στους Μπιανκονέρι, ήταν η σπίθα που χρειαζόταν ο ιταλικός Τύπος για να φτιάξει το κλίμα αμφισβήτησης της Γιούβε ενόψει της έναρξης του πρωταθλήματος, ήταν ο πρώτος τίτλος των Ρωμαίων μετά το κύπελλο του 2013, ήταν και η πρώτη “έγγραφη” απόδειξη της δουλειάς που κάνει ο Σιμόνε Ιντσάγκι. Αυτός που μια ζωή ήταν «ο μικρός αδερφός του Πίπο» ή ο «Inzaghino», βλέπει ότι ως προπονητής έχει την ευκαιρία να βγει επιτέλους από την σκιά του μεγάλου αδερφού και να χαράξει την δική του πορεία.
Το γεγονός ότι είναι ικανός για κάτι τέτοιο, ότι δείχνει πως έχει το ταλέντο ή την προσωπικότητα, αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι το Σάββατο μπορεί να μπει για τελευταία φορά ως αντίπαλος στο Allianz Stadium. Την επόμενη φορά που θα βρεθεί εκεί, σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, είναι πολύ πιθανό να είναι ως προπονητής της Γιουβέντους, αφού αυτός φαίνεται πως έχει επιλεγεί από την διοίκηση των Τορινέζων ως ο ιδανικός διάδοχος του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, ο οποίος πάντως έχει συμβόλαιο ως το 2020. Αυτή είναι η συμφωνία που υπέγραψε με τον Μπέπε Μαρότα αλλά πιο σημαντική, λένε οι ψίθυροι στο Τορίνο, είναι αυτή που έκανε με τον Αντρέα Ανιέλι.
Αυτή η συμφωνία, σε ελεύθερη απόδοση, είναι η εξής: «Αν δεν είμαστε και φέτος στον τελικό του Champions League, χωρίζουμε φιλικά με δόξα και τιμή για όσα πέτυχες. Αν είμαστε πάλι στον τελικό, είτε νικήσουμε είτε χάσουμε ξανά, αποφασίζεις εσύ αν θες να συνεχίσεις ή αν ο κύκλος έκλεισε, με δόξα και τιμή όπως και να έχει». Τι από τα δύο θα γίνει, θα το δείξει ο χρόνος. Προς το παρόν, πάντως, αυτός δουλεύει υπέρ του Ιντσάγκι. Οχι κατά του Αλέγκρι ή οποιουδήποτε άλλου, αλλά υπέρ του Σιμόνε αφού η δουλειά του φαίνεται και μπορούν να την δουν όλοι. Την επιβεβαιώνουν οι αριθμοί, αφού η Λάτσιο έχει κάνει το καλύτερο της ξεκίνημα μετά την σεζόν 1999-00 που ήταν αυτή του scudetto, την αντιλαμβάνονται οι αντίπαλοι που πρέπει κάθε φορά να αντιμετωπίσουν την ομάδα που έχει φτιάξει ο Ιντσάγκι.
Μια ομάδα που έχασε το καλοκαίρι τους Κεϊτά Μπαλντέ και Λούκας Μπίλια, που ταλαιπωρείται από τραυματισμούς σε σημαντικούς παίκτες της (Φελίπε Αντερσον), που κόστισε συνολικά μόλις 8 εκατ. ευρώ περισσότερα από όσα ο Ιγουαΐν στη Γιούβε. «Οι φήμες για τη Γιουβέντους είναι ευχάριστες, είναι προφανές ότι μου αρέσει αφού αποτελούν αναγνώριση της δουλειάς που κάνω με τους συνεργάτες μου, αλλά η Λάτσιο είναι το σπίτι μου. Στο ποδόσφαιρο, όμως, ποτέ δεν ξέρεις», είπε πριν λίγες εβδομάδες, για να επαναλάβει τώρα ότι «χαίρομαι που το όνομα μου γράφεται για τη Γιουβέντους αλλά δεν χρειάζεται να πω τίποτα, παρά μόνο ότι η Γιούβε έχει τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, ο οποίος είναι στους τοπ προπονητές και τον εκτιμώ πάρα πολύ».
Με την Κυρία να είναι θυμωμένη μετά την ισοπαλία στο Μπέργκαμο και με διάθεση να υπενθυμίσει σε όλους ότι παραμένει φαβορί, η Λάτσιο μόνο εύκολη αποστολή δεν θα έχει στο Τορίνο το απόγευμα του Σαββάτου. Εκεί όπου την τελευταία φορά που νίκησε, τον Δεκέμβριο του 2003, είχε στην 11άδα της τον σημερινό προπονητή της. Εκεί όπου ο Ιντσάγκι θα δει και πάλι γνώριμα πρόσωπα, όπως για παράδειγμα τον Φάμπιο Παράτιτσι, ο οποίος είναι κολλητός του Πίπο από την εφηβεία, έχει άριστες σχέσεις με τον Σιμόνε και φέρεται να είναι αυτός που έχει αναλάβει να τον οδηγήσει στον πάγκο των Μπιανκονέρι. Και το πιο σημαντικό σε όλα αυτά, είναι το γεγονός ότι η Γιουβέντους δεν έχει διαψεύσει το παραμικρό από όσα έχουν γράψει σοβαρά Μέσα όλο αυτό το διάστημα για τον Ιντσάγκι.
Σε διαψεύσεις, πάντως, δεν έχει προχωρήσει ούτε ο Μάρεκ Χάμσικ. Οχι για κάποιο μεταγραφικό σενάριο που να αφορά τον ίδιο, αλλά για τις προθέσεις της φετινής Νάπολι. Στην πιο προληπτική ιταλική πόλη, το να πεις την λέξη “scudetto” θεωρείται γρουσουζιά. Κατά τον Μαουρίτσιο Σάρι, μάλιστα, δεν είναι γκαντεμιά αλλά… βλάσφημο. Οι Παρτενοπέι δεδομένα ακολουθούν τις οδηγίες του προπονητή τους σαν να είναι το ευαγγέλιο αλλά είναι επίσης δεδομένο ότι φέτος το πιστεύουν περισσότερο από ποτέ και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το πουν και δημοσίως αυτό. «Το πρωτάθλημα; Ναι, πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε φέτος, γιατί είμαστε δυνατοί και το ξέρουμε. Είναι η πιο δυνατή και η πιο όμορφη Νάπολι από όταν είμαι εγώ εδώ», είπε πριν δύο εβδομάδες ο Χάμσικ.
Και ο Σλοβάκος δεν είναι χθεσινός στον ιταλικό νότο. Εχει κλεισμένα 10 χρόνια εκεί και έχει καταφέρει να γίνει ο αρχηγός των Παρτενοπέι και η λατρεία των τιφόζι. Ο Εντίνσον Καβάνι, για παράδειγμα, κατέκτησε περισσότερους τίτλους πηγαίνοντας στην Παρί Σεν Ζερμέν, ο Εζέκιελ Λαβέτσι πήρε περισσότερα λεφτά είτε στο Παρίσι είτε στην Κίνα, ο Γκονσάλο Ιγουαΐν εξαργύρωσε την τριετία του στο San Paolo για να γίνει η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της Γιουβέντους και να σχολιαστεί, θετικά ή αρνητικά, από όλο τον πλανήτη πέρυσι. Ολοι τους, υλικά, κέρδισαν περισσότερα μετά την αποχώρηση τους από τη Νάπολι αλλά ουσιαστικά ο πιο πλούσιος, ο πιο επιτυχημένος, ο πιο γεμάτος από όλους είναι ο Μάρεκ.
Ευκαιρίες για να φύγει, αν ήθελε, είχε. Η Γιουβέντους, άλλωστε, του χτύπησε μία και δύο φορές την πόρτα, η Μίλαν επίσης ενδιαφέρθηκε πριν λίγα χρόνια, τα σενάρια για Αγγλία και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπαιζαν για κάποιο διάστημα. Είτε για τον ένα είτε για τον άλλο λόγο, ο Χάμσικ αποφάσισε ότι το καλύτερο ήταν να παραμείνει στην ομάδα του και αυτή η στάση του αναγνωρίζεται πλέον από όλους. Και σύντομα θα υπάρχει και η τυπική αναγνώριση, αφού ο Σλοβάκος απέχει ένα γκολ από το να πιάσει τον Ντιέγκο Μαραντόνα στην κορυφή των σκόρερ των Παρτενοπέι και δύο από το να τον προσπεράσει και να γράψει μόνο το δικό του όνομα στην κορυφή. Υπάρχει καλύτερο timing από το να το κάνει τώρα, το Σάββατο;
Αυτές οι δύο εβδομάδες πέρασαν πολύ όμορφα για τους Ναπολιτάνους και τώρα έρχεται η ώρα των αποδείξεων. Μια ματιά στα ιταλικά άρθρα ή στις δηλώσεις των τελευταίων ημερών, αρκούν για να επιβεβαιώσεις ότι όλοι στη χώρα αντιλαμβάνονται το Ρόμα-Νάπολι ως ένα ματς κομβικής σημασίας: Με νίκη, οι Παρτενοπέι θα πείσουν ακόμη περισσότερο ότι φέτος μπορούν όντως να χτυπήσουν στα ίσα και μέχρι τέλους τον τίτλο. Με ήττα, στο Τορίνο θα αισθανθούν ότι έχουν ακόμη τον έλεγχο. Ο αγώνας του Olimpico είναι από αυτά που στο τέλος της σεζόν μπορούν να θεωρούνται «ματς-scudetto» και η προϊστορία του αρχηγού σε αυτά δεν είναι και η καλύτερη. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο έχει κατηγορηθεί από τα ιταλικά ΜΜΕ ο Χάμσικ, είναι το γεγονός ότι στα μεγάλα ματς δεν είναι τόσο μπροστάρης όσο στα μικρότερα, ότι δεν κάνει το ίδιο συχνά την διαφορά.
Για να σταματήσουν μια και καλή αυτές οι θεωρίες, αρκεί μια μεγάλη εμφάνιση το βράδυ του Σαββάτου στο Olimpico. Είναι το ματς στο οποίο η Νάπολι θέλει να φωνάξει προς όλους ότι πάει για πρωτάθλημα και είναι το ματς, όπως θα είναι οποιοδήποτε από εδώ και πέρα μέχρι να σκοράρει, που ο Χάμσικ μπορεί να πιάσει τον Μαραντόνα στην κορυφή των γκολ ή και να τον ξεπεράσει. Και όταν κυνηγάς το πρώτο πρωτάθλημα στη μετά Ντιέγκο εποχή, μάλλον είναι καλό σημάδι, ειδικά για τους προληπτικούς Ναπολιτάνους, το να αρχίζουν να καταρρίπτονται ρεκόρ του Αργεντίνου. Κάπως πρέπει να λάβουν τέλος τα “μάγια”…
Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι, πάντως, δεν χρειάστηκε να κάνει μάγια να μετατρέψει την Ιντερ από μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος, σε μια ομάδα. Αρκεί αυτό; Οχι, αλλά θα ήταν και παράλογο οι Νερατζούρι που πέρυσι έμειναν εκτός Ευρώπης και δεν άλλαξαν σε πολύ μεγάλο βαθμό το καλοκαίρι, να γίνουν μέσα ένα καλοκαίρι μια ομάδα που θα σαρώνει τα πάντα. Τουλάχιστον με βάση την ομορφιά στο παιχνίδι τους ή την επιβολή τους στον αντίπαλο, γιατί με βάση τα αποτελέσματα, μια χαρά σαρώνουν και τώρα. Μετά τις πρώτες επτά αγωνιστικές η Ιντερ έχει μόλις ένα στραβοπάτημα, την ισοπαλία στην Μπολόνια, έχοντας καταφέρει να είναι ισόβαθμη της Γιουβέντους και στο -2 από τη Νάπολι, πράγμα που σημαίνει ότι δεν αποκλείεται να είναι και στην κορυφή στο τέλος της αγωνιστικής!
Κάνοντας μια αναδρομή στα προηγούμενα χρόνια, οι Ιταλοί είδαν ότι το φετινό ξεκίνημα της Beneamata παραπέμπει σε αυτό του 2002 με τον Εκτορ Ραούλ Κούπερ στον πάγκο, όταν έδειχνε έτοιμη για το πρώτο scudetto μετά το 1989 αλλά τελικά έζησε το δράμα της 5ης Μαΐου στο Olimpico της Ρώμης. Στο γήπεδο, δηλαδή, όπου φέτος η Ιντερ έχει πετύχει την καλύτερη της νίκη, σε εκείνο το 3-1 επί της Ρόμα στο πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής. Το γεγονός ότι αυτό ήταν και το πιο δύσκολο παιχνίδι της ως τώρα, ή το μοναδικό δύσκολο αν το δούμε πιο… ελεύθερα το θέμα, έχει ως συνέπεια ο Σπαλέτι να μην έχει πάρει ακόμη όσα “μπράβο” θα ήθελε ή θα περίμενε ότι θα είχε ακούσει αν του έλεγαν ότι την 7η αγωνιστική θα είναι στη 2η θέση και στο -2.
Το ντέρμπι με την Μίλαν, επομένως, μάλλον έρχεται ως το κατάλληλο τεστ για την Ιντερ και τον προπονητή της. Με τους Ροσονέρι στο -7, οι Νερατζούρι έχουν από πολύ νωρίς την ευκαιρία να πάνε στο +10 και να βάλουν σε κρίση… κανονικά και με το νόμο την συμπολίτισσα, παίρνοντας ξεκάθαρο προβάδισμα στην κούρσα για έξοδο στο Champions League, ο οποίος είναι ο πρώτος της, ο βασικός της στόχος για φέτος. Αν θέλει να το πετύχει αυτό, προφανώς, θα πρέπει να είναι σίγουρη για τον προπονητή της και ο Σπαλέτι έχει 90 λεπτά μπροστά του για να περάσει και το δεύτερο ψηλό εμπόδιο σε αυτές τις πρώτες οκτώ αγωνιστικές. Αν το πετύχει, αυτομάτως οι μέτριες εμφανίσεις στις νίκες κόντρα στους μικρούς αντιπάλους, θα ομορφύνουν στα μάτια όλων.
Η Ιντερ θα είναι μια ομάδα με 2×2 σε ντέρμπι, θα είναι μια ομάδα με μόλις μία απώλεια σε οκτώ αγώνες, θα είναι μια ομάδα που θα έχει αφήσει από νωρίς πολύ πίσω της την βασική της αντίπαλο και οι Κινέζοι της Suning θα μπορέσουν να συνεχίσουν με μεγαλύτερη ηρεμία, σιγουριά και χαρά την δουλειά τους για να εναρμονιστούν πλήρως τα οικονομικά του κλαμπ με το Financial Fair Play, για να βάλουν μπρος τα έργα για την δημιουργία ενός Νερατζούρο “χωριού” κοντά στο Meazza, για να χτίσουν μια ομάδα που θα καταφέρει σταδιακά να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο, στοχεύοντας ξανά στην κορυφή. Και για να την φτιάξουν αυτή την ομάδα, πρέπει να είναι σίγουροι για τον προπονητή που έχουν στον πάγκο. Οσο πιο γρήγορα πειστούν, τόσο το καλύτερο για όλους. Και ειδικά για τον Σπαλέτι…
Πηγή: Gazzetta – Four Four Two
