Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Δεν ξέρω αν είναι βουντού, μαύρη μαγεία, ή κάποιο… ξόρκι που έχει ρίξει κανείς στον Ολυμπιακό, σίγουρα όμως το φαινόμενο των σοβαρών τραυματισμών που πλήττει τους «ερυθρόλευκους» σε μόνιμη βάση εδώ και χρόνια παραπέμπει περισσότερο σε… μεταφυσικές ερμηνείες.
Και επειδή έχουν αρχίσει να διαχέονται δεξιά κι αριστερά… ψίθυροι για το κατά πόσο είναι επαρκές το ιατρικό τμήμα των Πειραιωτών, ή ακόμη και το επιτελείο του Σφαιρόπουλου που ασχολείται με την εκγύμναση των παικτών, κάθε τέτοια συζήτηση στερείται λογικής βάσης, καθώς οι σοβαροί τραυματισμοί που χτυπούν κάθε χρόνο τον Ολυμπιακό δεν είναι κατά βάση μυϊκοί, αλλά οφείλονται στην κακιά στιγμή και την ατυχία (ρίξη χιαστών, αποκόλληση προσαγωγών).
Ο Κιμ Τιλί, ήρθε να προστεθεί λοιπόν στην ατελείωτη λίστα των θυμάτων της «ερυθρόλευκης» ατυχίας, η οποία πρέπει να βαστάει κοντά στη μία δεκαετία, από την εποχή του Ματσιγιάουσκας. Και το φετινό χτύπημα είναι εξαιρετικά σοβαρό, γιατί αφορά έναν παίκτη που στο σχεδιασμό του Γιάννη Σφαιρόπουλου είχε κομβικό ρόλο.
Ποιο ήταν το πρώτο κενό που κάλυψε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο Έλληνας τεχνικός; Η… μαύρη τρύπα που υπήρχε στη θέση «4» πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη. Το στοίχημα της προώθησης Αγραβάνη – Παπαπέτρου δεν κερδήθηκε ποτέ, ο «Άγιος Γεώργιος» αποδείχτηκε… θνητός και φυσικά στο τέλος της χρονιάς εμφανίστηκε… καμένος εξαιτίας της υπερβολικής (λόγω αναγκαιότητας) χρησιμοποίησής του κατά τη διάρκεια της σεζόν.
Από το μεσημέρι της Παρασκευής, όταν και έγινε γνωστή η σοβαρότητα του τραυματισμού του Γάλλου, έχει ανοίξει – απόλυτα φυσιολογικά – η συζήτηση για το κατά πόσο πρέπει να κινηθεί ο Ολυμπιακός για την απόκτηση παίκτη που θα καλύψει το κενό του πολύτιμου Τιλί στη ρακέτα των φιναλίστ της Ευρωλίγκας.
Οποιαδήποτε άλλη απάντηση εκτός από το «ναι», θεωρώ ότι θα θέσει σε σοβαρό κίνδυνο όλη τη φετινή χρονιά των Πειραιωτών. Οποιαδήποτε σκέψη επένδυσης ξανά στο δίδυμο Αγραβάνη – Παπαπέτρου πίσω από τον Πρίντεζη, φοβάμαι ότι θα έχει τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες την Άνοιξη, με εκείνες που οδήγησαν τον Ολυμπιακό στην απώλεια όλων των τίτλων που διεκδίκησε την περσινή αγωνιστική περίοδο.
Ο μεν Αγραβάνης είναι ένας εξαιρετικά ασταθής παίκτης, ο οποίος σε ένα παιχνίδι μπορεί να… τρελάνει κόσμο (όπως συνέβη στο Ηράκλειο με την Μπασκόνια, ή πέρσι στο Βελιγράδι με τον Ερυθρό Αστέρα), αλλά μετά να ψάχνεις να τον βρεις στο παρκέ για κανένα… δίμηνο! Ο δε Παπαπέτρου αντί να κάνει βήματα προς τα εμπρός και να εξελίσσεται σε πρωταγωνιστή του Ολυμπιακού, στα δικά μου μάτια εμφανίζει μια ανησυχητική στασιμότητα στο παιχνίδι του. Για να μην πω ότι κάνει βήματα προς τα πίσω…
Θα είναι ευχής έργον, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό αλλά και για την εθνική ομάδα, να δικαιώσουν αμφότεροι τις προσδοκίες των ανθρώπων που τους εμπιστεύονται. Αν, όμως, οι «ερυθρόλευκοι» επιλέξουν τελικά για δεύτερη διαδοχική χρονιά – αυτή τη φορά λόγω ατυχίας και όχι εξαιτίας κακού καλοκαιρινού σχεδιασμού – να πάρουν ένα τόσο μεγάλο ρίσκο με την «τρύπα» στη θέση 4 και κυρίως με τη διαχείριση του Γιώργου Πρίντεζη, φοβάμαι ότι θα έχουν διαπράξει έγκλημα σε βάρος του ίδιου τους του εαυτού.
Επίσης, με τόση ατυχία ποιος εγγυάται ότι δεν θα υπάρξει και κάποιο άλλο χτύπημα μέσα στους επόμενους μήνες που θα δημιουργήσει κι άλλα κενά στο ρόστερ; Σε μια τόσο απαιτητική χρονιά, με διαδοχικά παιχνίδια, ο Ολυμπιακός οφείλει να είναι γεμάτος λύσεις σε όλες τις θέσεις. Όπως ακριβώς σχεδιάστηκε…
Γιατί αν κάτι φαίνεται στο ξεκίνημα της σεζόν – όσο νωρίς κι αν βρισκόμαστε – είναι ότι το φετινό ρόστερ του Ολυμπιακού μοιάζει εξαιρετικά πλήρες. Και ο Σφαιρόπουλος με τους συνεργάτες του, φαίνεται να έχουν αγγίξει το άριστα με τις επιλογές τους. Πλην όμως, ένα από τα βασικότερα κομμάτια του παζλ που δημιούργησαν θα μείνει αναγκαστικά εκτός κάδρου για τουλάχιστον τέσσερις μήνες. Και, καλώς ή κακώς, δεν μπορεί να μην αντικατασταθεί…
Τουλάχιστον ο Ολυμπιακός είναι τυχερός μέσα στην ατυχία του, γιατί ο τραυματισμός του Τιλί ήρθε στον… πρόλογο της φετινής σεζόν (πριν ακόμη ολοκληρωθούν τα κοψίματα του ΝΒΑ) και όχι κοντά στα Χριστούγεννα που ψάχνεις να βρεις παίκτη της προκοπής και σπανίως βρίσκεις. Λύσεις θα υπάρξουν και δεν αποκλείεται να μην είναι καν λύσεις ανάγκης για τους «ερυθρόλευκους». Προφανώς και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις στον παίκτη που θα αγοράσεις ακριβώς τα ίδια στοιχεία με τον Τιλί (ο Γάλλος ταίριαζε… ταμάμ στο ρόλο του αντί – Πρίντεζη), αλλά σίγουρα επιλογές υπάρχουν. Αρκεί να το αποφασίσεις, να μη χάσεις χρόνο και να μην πάρεις ρίσκα για τα οποία έχεις μετανιώσει στο παρελθόν.
Η χρονιά στον Ολυμπιακό ξεκίνησε και μεταγραφικά με το δόγμα «τον Πρίντεζη και τα μάτια μας» και έτσι πρέπει να συνεχιστεί, παρά τη… μόνιμη εγκατάσταση της ατυχίας στα αποδυτήρια του ΣΕΦ.
Πηγή: Sport DNA
