Του Θοδωρή Τσούτσου
Η ΑΕΚ έβαλε στον αγωνιστικό χώρο της Ξάνθης τους καλύτερους διαθέσιμους. Είναι ασυνήθιστο να το λες μετά από αποτυχημένο αποτέλεσμα, που συνήθως βρίσκει άλλοθι στην άποψη… “καλύτεροι πάντα είναι εκείνοι που δεν παίζουν”. Αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι η πραγματικότητα. Ο Μανόλο Χιμένεθ δεν θα μπορούσε να επιλέξει με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Προφανώς αν είχε διαθέσιμους τον Τσόσιτς ή τον Τσιγκρίνσκι θα επέλεγε έναν από εκείνους αντί του Λαμπρόπουλου για το κέντρο της άμυνας, αλλά ασφαλώς και δεν ήταν αυτή η αιτία της βαθμολογικής απώλειας. Πιθανόν αν ήταν και πιο έτοιμος ο Λόπες να έπαιζε αντί του Γκάλο, με τον Μπακάκη να πηγαίνει στη θέση του, δεξιά. Αλλά ούτε αυτή ήταν η αιτία της ισοπαλίας στην Ξάνθη.
Η ΑΕΚ, λοιπόν, πήγε να πάρει το παιχνίδι στην Ξάνθη με τους καλύτερους στην 11άδα της. Οχι όπως πήγε στην Τρίπολη για το ματς με τον Αστέρα. Επίσης για μεγάλο διάστημα του αγώνα είχε πολύ καλή απόδοση, είχε ευκαιρίες, είχε δημιουργία στο παιχνίδι της. Οχι, δηλαδή, όπως στην Τρίπολη. Αλλά το παιχνίδι δεν το πήρε, οπότε κάτι της φταίει. Και επειδή αυτό το “κάτι” δεν είναι τόσο εμφανές, “δεν βγάζει μάτι” όπως έβγαζε στο ματς με τον Αστέρα, η ΑΕΚ έχει αρχίσει να το ψάχνει γύρω από τον Αραούχο…
Είναι αλήθεια ότι ο Αργεντινός δεν είναι μέχρις ώρας ο παίκτης που γνωρίσαμε στο περσινό πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ, που για να τον φέρει πίσω σπατάλησε χρήμα, χρόνο, πιθανόν και μερικές πιθανότητες περισσότερες για πρόκριση επί της ΤΣΣΚΑ, περίμενε περισσότερα από τον Αραούχο αυτό το πρώτο διάστημα της φετινής σεζόν. Ωστόσο, αν η αφλογιστία του ποδοσφαιριστή και η γενική παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο αντιμετωπιστεί ως πρόβλημα, τότε περισσότερες πιθανότητες έχει αυτό να μεγιστοποιηθεί, παρά να λυθεί.
Ο Αραούχο κόντρα στην Ξάνθη είχε… μηδέν τελικές προσπάθειες. Το πιο περίεργο δεν είναι αυτό, ακόμη και αν είναι παράδοξο για ένα ματς στο οποίο η ομάδα του είχε συνολικά 18 και ο αντίπαλος έπαιζε με αριθμητικό μειονέκτημα. Το πιο περίεργο για τον Αραούχο, για τον ποδοσφαιρικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου, είναι ότι δύο φορές βρέθηκε σε θέση βολής και προτίμησε και τις δύο να μην τελειώσει τη φάση. Και στις δύο οι επιλογές ήταν λανθασμένες, στην πρώτη γιατί η πάσα ήταν λάθος, στην δεύτερη γιατί ο Μάνταλος είχε “τρακάρει” με τον Λισγάρα.
Ο περσινός Αραούχο και στις δύο περιπτώσεις θα είχε τελειώσει τις φάσεις. Οχι γιατί πέρυσι ήταν περισσότερο ατομιστής. Αλλά προφανώς διότι πέρυσι πίστευε περισσότερο στον εαυτό του. Αυτό είναι ζήτημα που θα πρέπει ο ίδιος να λύσει, αλλά ασφαλώς και η ΑΕΚ. Και αυτό δεν πρόκειται να γίνει αν ο Αραούχο αρχίσει να “φορτώνεται” ισοπαλίες, ήττες, βαθμολογικές απώλειες και αγωνιστικές αποτυχίες, περισσότερο από τους υπόλοιπους. Ακόμη και αν πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή, που – για να τα λέμε όλα – πέρυσι είχε πιστωθεί κάποιες νίκες περισσότερο από τους υπόλοιπους.
Αδικο, θα πει κανείς. Ναι. Αλλά η ΑΕΚ προσπαθεί να κερδίσει έναν παίκτη, που αυτή τη στιγμή μοιάζει να είναι εκτός και ο οποίος της είναι πολύτιμος για τη συνέχεια. Αυτό έχει σημασία. Αν δεν τον κερδίσει, οι πιθανότητές της για μια πετυχημένη σεζόν θα μειωθούν πάρα πολύ. Η ΑΕΚ, λοιπόν, πρέπει να βρει τρόπους για να δημιουργήσει και πάλι εμπιστοσύνη στον ποδοσφαιριστή της. Να ξαναφτιάξει, με λίγα λόγια, τον Αραούχο.
Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι ο Αραούχο δεν πρόκειται να συνεχίσει έτσι. Ολο αυτό είναι πολύ “ξένο” για τις ποδοσφαιρικές ικανότητές του. Κάποια στιγμή θα συνέλθει. Δεν θα συμβεί μόνο αν η ΑΕΚ, όχι ως ποδοσφαιρικό τμήμα αλλά ως ολόκληρη κοινωνία αρχίσει να του δείχνει ότι δεν τον εμπιστεύεται πια. Διότι ο Αραούχο, τέτοια δείγματα χαρακτήρα έχει δείξει, αν νιώσει κάτι τέτοιο, στο μυαλό του θα το μεγενθύνει. Θα το κάνει να φαίνεται αξεπέραστο εμπόδιο. Και η χρονιά, για τον ίδιο και για την ΑΕΚ, απλά θα χαθεί…
Πηγή: Σπορ FM
