Επιλογή Σελίδας

Επιμέλεια, Νότης Ψιλόπουλος

Το καλοκαίρι του 1997 βρήκε τον Ολυμπιακό πρωταθλητή Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του, νικώντας στον τελικό του Final Four της Ρώμης την Μπαρτσελόνα και τους Σικάγο Μπουλς να μετρούν το πέμπτο πρωτάθλημα ΝΒΑ στην ιστορία τους, κατακτώντας τον τίτλο για δεύτερη σερί χρονιά κόντρα στους Γιούτα Τζαζ.

Οι “ερυθρόλευκοι” του Ντούσαν Ίβκοβιτς ήταν η καλύτερη ομάδα της “γηραιάς” ηπείρου εκείνη την περίοδο και οι “ταύροι” του Φιλ Τζάκσον συνέχιζαν την κυριαρχία τους στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, όντας έτοιμοι να σημειώσουν το δεύτερο τους three-peat. Στις 18 Οκτωβρίου του 1997, στον τελικό του τουρνουά McDonald’s Championship ο οποίος διεξήχθη στο Παρίσι (Παλέ Ντε Περσί), ο Ολυμπιακός συνάντησε τους Σικάγο Μπουλς, σε έναν κατά κάποιο τρόπο ανεπίσημο τελικό για το “διηπειρωτικό” τρόπαιο.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΜΑΔΑ ΝΒΑ

Μία παράλληλα ιστορική αναμέτρηση για το ελληνικό μπάσκετ, καθώς για πρώτη φορά στα χρονικά σύλλογος από την χώρα μας θα συναντούσε ομάδα από το ΝΒΑ και μάλιστα μιας εκ των σημαντικότερων στην ιστορία του παγκοσμίου μπάσκετ: τους σπουδαίους Σικάγο Μπουλς του κορυφαίου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών, Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος στα 34 του χρόνια παρέμενε σε κορυφαίο επίπεδο, έχοντας δίπλα του τους Ρόν Χάρπερ, Στιβ Κερ (ο νυκ κόουτς των Ουόριορς) και Τόνι Κούκοτς. Δυστυχώς, από την αναμέτρηση του Παρισιού απουσίασε τόσο ο επίσης σπουδαίος Σκότι Πίπεν, ο μεγάλος συνοδοιπόρος του “Air” στα “χρυσά” χρόνια του στους “ταύρους”, καθώς ο Αμερικανός φόργουορντ (μέλος και εκείνος της θρυλικής Dream Team του 1992) αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού, όπως και ο ιδιόρρυθμος, αλλά και μετρ των ριμπάουντ, Ντένις Ρόντμαν. Όλοι, όμως, ζούσαν και ανέπνεαν κυρίως για να δουν τoν ξεχωριστό κύριο με την φανέλα με το νούμερο “23”.

ΟΛΟΙ ΖΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΑΝΕΠΝΕΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ “23”

Ο Ολυμπιακός, βέβαια, εκείνη την περίοδο, όντας έτοιμος για την αγωνιστική σεζόν 1997-98, παρουσιαζόταν ελαφρώς διαφορετικός σε σύγκριση με την ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα Ευρώπης στο Final Four της Ρώμης. Συνέχιζε υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς, αλλά είχαν αποχωρήσει από την ομάδα τόσο ο μέχρι τότε αρχηγός του, Γιώργος Σιγάλας (Ολίμπια Μιλάνο), όσο και ο ηγέτης του, Ντέιβιντ Ρίβερς, ο οποίος μετακόμισε επίσης στην Ιταλία για την Μπολόνια, αλλά και ο σέντερ Κρίστιαν Βελπ. Αντικαταστάτες τους ήταν ο Λιθουανός Αρτούρας Καρνισόβας (ο οποίος ταλαιπωρήθηκε με τραυματισμούς), ο Αμερικανός Μάικλ Χόκινς και ο Τζόνι Ρότζερς, με τους Πειραιώτες να συνεχίζουν να στηρίζονται στους Παναγιώτη Φασούλα (απουσίασε από το ματς με τους Μπουλς), Μίλαν Τόμιτς, Ντράγκαν Τάρλατς, Ευθύμη Μπακατσιά και Φράνκο Νάκιτς, ενώ στο ρόστερ είχε προστεθεί και ο Ντούσαν Βούκσεβιτς. Στην λίστα και οι τότε πιτσιρικάδες Δημήτρης Καραπλής, Μάνος Μίχαλος, Ανατόλι Ζουρπέντκο και Νίκος Πέττας, όλοι έτοιμοι για μία τεράστια αθλητική εμπειρία ζωής.

ΧΩΡΙΣ ΡΙΒΕΡΣ ΚΑΙ ΣΙΓΑΛΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΚΑΡΝΙΣΟΒΑΣ ΚΑΙ ΒΟΥΚΣΕΒΙΤΣ

Στην Ελλάδα υπήρχε μεγάλη ανυπομονησία για την αναμέτρηση, καθώς όλοι αντιλαμβανόντουσαν την ιστορική στιγμή. Στους ημιτελικούς κιόλας, ο Ολυμπιακός νωρίτερα είχε νικήσει την Ατένας (από την Αργεντινή) με 89-86, ενώ οι Μπουλς είχαν επικρατήσει της Ρασίνγκ (Γαλλία) με 89-82 και το ζευγάρι του τελικού διαμορφώθηκε από τους πρωταθλητές Ευρώπης και ΝΒΑ, όπως όλοι περίμεναν και ήθελαν. Οι “ερυθρόλευκοι” του Πειραιά απέναντι στο Σικάγο του σούπερ-σταρ, Μάικλ Τζόρνταν, ενός από τους δημοφιλέστερους αθλητές παγκοσμίως. Το γεγονός και μόνο έδινε αίγλη και πρεστίζ για τον Ολυμπιακό, με τους παίκτες και τους προπονητές παράλληλα να έχουν την ευκαιρία να αναμετρηθούν απέναντι στην κορυφαία ομάδα του κόσμου, αντιμετωπίζοντας αθλητές που έβλεπαν με θαυμασμό από την τηλεόραση.“Και μόνο το γεγονός πως βρισκόμασταν κοντά στον Τζόρνταν, μας έκανε να αισθανόμαστε δέος. Ήταν σαν ένα όνειρο που γινόταν πραγματικότητα”, είχε σχολιάσει ο Φράνκο Νάκιτς, ο οποίος τότε ήταν 25 ετών.

Ο ΜΑΙΚΛ ΤΖΟΡΝΤΑΝ ΗΤΑΝ Ο MVP ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ ΜΕ 27 ΠΟΝΤΟΥΣ

Το τελικό σκορ δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο ματς με την νοοτροπία να ευχαριστηθεί την αναμέτρηση, αλλά και να σταθεί τουλάχιστον ανταγωνιστικός απέναντι στους Σικάγο Μπουλς. Οι “ερυθρόλευκοι” ηττήθηκαν με 104-78 (54-43 το ημίχρονο), με τους “ταύρους” από ένα σημείο και μετά (στο δεύτερο ημίχρονο) να… πατούν γκάζι στον τελικό, θέλοντας να δείξουν την διαφορά δυναμικής τους, κατακτώντας και το τρόπαιο της διοργάνωσης, έχοντας φυσικά για πρωταγωνιστή και MVP τον Μάικλ Τζόρνταν. Ο “Air” τέλειωσε την αναμέτρηση έχοντας 27 πόντους. 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2 κλεψίματα (είχε 20 πόντους, 3 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2 κλεψίματα στο ημίχρονο), πιάνοντας υψηλή απόδοση στο παρκέ (ήταν μαχητικός και καθόλου αδιάφορος, δείχνοντας σεβασμό απέναντι στο κοινό και στην διοργάνωση), ενώ από την ελληνική ομάδα ξεχώρισε ο Αρτούρας Καρνισόβας με 19, με τους Φράνκο Νάκιτς (16 πόντοι) και Ντράγκαν Τάρλατς (14 πόντοι) να ακολουθούν.

ΤΟ FAIR-PLAY ΤΟΥ ΙΒΚΟΒΙΤΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ ΑΜΥΝΑ ΖΩΝΗΣ

Να τονίσουμε πως το παιχνίδι έγινε σε τέσσερα quarters, αλλά έχοντας μεικτούς κανονισμούς από Ευρώπη και ΝΒΑ. Οι διαιτητές, μάλιστα, επέτρεψαν την άμυνα ζώνης (η οποία μέχρι τότε απαγορευόταν στο ΝΒΑ) για να βάλουν “δύσκολα” στο Σίκαγο, αλλά παρά το γεγονός αυτό, ως μία κίνηση “fair play”, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν την χρησιμοποίησε καθόλου κατά την διάρκεια της αναμέτρησης. Η παρουσία του Ολυμπιακού απέναντι στους Μπουλς ήταν τίμια και ανταγωνιστική, με τους “ερυθρόλευκους” να απολαμβάνουν την στιγμή, το γεγονός και το μπάσκετ. Οι “ταύροι” στον τελικό πήραν το τρόπαιο, ο Mr. “23” το βραβείο του MVP, ο κόσμος χειροκρότησε τους πρωταγωνιστές, βγήκαν εκατοντάδες φωτογραφίες με τους παίκτες των δύο ομάδων να κάνουν και πλάκες μεταξύ τους, με τους Πειραιώτες να έχουν να μνημονεύουν με περηφάνια εκείνη την ιστορική στιγμή. Πέρασαν 20 χρόνια από τότε.

Ο “AIR” ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ

Οι πόντοι των δύο ομάδων:

Σικάγο Μπουλς (Φιλ Τζάκσον): Τζόρνταν 27, Μπράουν 12, Κερ 10, Λόνγκλεϊ 9, Γουένιγκτον 8, Κούκοτς 5, Γκόρενς 7, Κάφεϊ 6, Χάρπερ 6, Μπούσλερ 6, Μπαρέλ 4, Κλάιν 2, Μπουθ 2, Καλάμπρια, ΛαΡού.

Ολυμπιακός (Ντούσαν Ίβκοβιτς): Καρνισόβας 19, Νάκιτς 16, Τάρλατς 14, Χόκινς 12, Καραπλής 6, Ρότζερς 4, Τόμιτς 3 , Ζεβρονσένκο 2, Μίχαλος 2, Βούκσεβιτς, Μπακατσιάς, Ζουρμπένκο, Πέττας.

Ολόκληρη η διάρκεια του αγώνα, Ολυμπιακός – Σικάγο Μπουλς:

Ο ΜΙΛΑΝ ΤΟΜΙΤΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΑΤΣ

Ο Μίλαν Τόμιτς, μιλώντας για εκείνο το παιχνίδι, θυμήθηκε τα εξής: “Ήμασταν ανυπόμονοι να παίξουμε απέναντι στον Μάικλ Τζόρνταν και τους Σικάγο Μπουλς. Ήταν η ίσως πιο διάσημη ομάδα στον κόσμο εκείνη την περίοδο και ο Τζόρνταν ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ την δεκαετία του ’90 και πλέον χαρακτηρίζεται δικαίως ως ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών. Ήταν οι πρωταθλητές του ΝΒΑ, εμείς οι πρωταθλητές Ευρώπης και θέλαμε να τεστάρουμε τις δυνάμεις μας απέναντι τους. Δεν έπαιζαν οι Πίπεν και Ρόντμαν, δύο σημαντικές απουσίες για εκείνους, αλλά και πάλι ήταν πολύ δυνατοί.

Ήταν μία τρομερή εμπειρία. Τότε ήμουν 24 ετών και βλέπαμε τον Τζόρνταν και τους Μπουλς μόνο από την τηλεόραση. Σε έπιανε δέος και είχες έναν θαυμασμό που θα αντιμετώπιζες τους Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. Θέλαμε να δούμε πως θα είναι από κοντά, πως κινείται, πως συμπεριφέρεται, πως επιτίθεται, πως κάνει όλα αυτά τα… μαγικά αυτό το φαινόμενο όπως ήταν ο Τζόρνταν. Νιώθαμε τυχεροί που το ζούσαμε. Θέλαμε να βγάλουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Αντιμετωπίσαμε το ματς σαν γιορτή και θέλαμε να το ευχαριστηθούμε. Αυτό μας είπε τότε και ο κόουτς Ίβκοβιτς. Να απολαύσουμε το ματς, αλλά να σταθούμε και ανταγωνιστικοί. Αξέχαστη εμπειρία.

Εγώ την ευκαιρία να μαρκάρω κιόλας τον Τζόρνταν. Έβλεπες έναν… ταύρο μπροστά σου που έπρεπε να τον δαμάσεις. Ήταν τρομερά γρήγορος στις κινήσεις του. Δεν τον προλάβαινες και αυτό ήταν ένα από τα μεγάλα του προσόντα, πέρα από τα πλούσια αθλητικά του προσόντα και την ικανότητα του στο σκοράρισμα, στο σουτ και στην άμυνα. Ήταν ένας τέλειος αθλητής, με τρομερή σωματοδομή. Κάναμε και πλάκα κατά την διάρκεια του αγώνα. Θυμάμαι πως ο Τζόρνταν μου τράβαγε το σορτσάκι, με πείραζε με ενοχλούσε και τότε τον προκάλεσα, του είπε “πάρε την μπάλα στην επόμενη επίθεση και έλα να παίξουμε ένας με έναν”. Τον πείραζα και εγώ, του έλεγε “έχεις καλό σουτ, αλλά για να σε δω στην επόμενη επίθεση”, και εκείνος γέλαγε.

Είναι μία ξεχωριστή στιγμή και εμπειρία που δεν θα την ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Η φωτογραφία που παίζω άμυνα στον Τζόρνταν έχει γίνει αφίσα στο ΣΕΦ και πάντα οι παίκτες, αλλά και οι φίλαθλοι την κοιτάζουν. Ήταν ένα σημαντικό και ιστορικό ματς για την ομάδα του Ολυμπιακού. Εκπροσωπούσαμε την Ευρώπη, την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Το όνομα του Ολυμπιακού ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και ήμασταν περήφανοι για αυτό το παιχνίδι”.

ΤΟ ΔΕΟΣ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΕ Ο ΦΡΑΝΚΟ ΝΑΚΙΤΣ ΜΕ ΤΟΝ “MJ”

Ο Φράνκο Νάκιτς, ο οποίος είχε σημειώσει 16 πόντους απέναντι στους Σικάγο Μπουλς, σε δηλώσεις του για το ιστορικό ματς στάθηκε στο δέος που ένιωσε απέναντι στους Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν: “Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα παιχνίδια στα οποία έχω αγωνιστεί προσωπικά. Παίζαμε με τους Μπουλς, που ήταν η μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο, με τους καλύτερους παίκτες. Ήταν μια τεράστια εμπειρία. Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις τόσο από το ματς όσο και από την διοργάνωση και την αντιμετώπιση του κόσμου. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, καθώς ο πρωταθλητής Ευρώπης αντιμετώπιζε τον πρωταθλητή κόσμου.

Το παιχνίδι που έπαιζαν οι Μπουλς ταίριαζε στο στυλ μου, γιατί οι άμυνες δεν ήταν πολύ κλειστές και υπήρχαν χώροι να επιτεθείς. Μάλιστα ήμουν από τους πρώτους σκόρερ της ομάδας μου, σημειώνοντας 16 πόντους. Για τον Τζόρνταν τι να πούμε; Ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Είναι κορυφαίος παίκτης. Και μόνο το γεγονός πως βρισκόμασταν κοντά του μας έκανε να αισθανόμαστε δέος. Ήταν σαν ένα όνειρο που γινόταν πραγματικότητα”.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΕΤΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο Νίκος Πέττας, ο οποίος τότε ήταν μόλις 16 ετών, έζησε το όνειρο και δεν πίστευε στα μάτια του σε αυτό που βίωνε, όπως είχε σχολιάσει στο παρελθόν: “Πρόκειται για κάτι το μοναδικό. Μία εμπειρία ζωής για όσους ήμασταν τότε στην ομάδα. Πόσο μάλλον για τους πιο μικρούς, που μέχρι τότε βλέπαμε μόνο στην τηλεόραση τους παίκτες των Σικάγο Μπουλς. Ειδικά για εμάς τους μικρούς δεν μπορούσε να ειπωθεί με λόγια αυτό που ζούσαμε. Από την αρχή μέχρι το τέλος του ταξιδιού και της παρουσίας μας στο Παρίσι, είχαμε κάθε λόγο να αισθανόμαστε ευλογημένοι. Ήμασταν μέλη των Πρωταθλητών Ευρώπης, μίας σπουδαίας ομάδας όπως ο Ολυμπιακός, και πήραμε μέρος σε ένα ταξίδι με ιστορική σημασία για τον σύλλογο.

Παράλληλα, όμως, ο Νίκος Πέττας θυμάται πως “μαζί με τους άλλους “μικρούς” (τον Νίκο Μίχαλο και τον Δημήτρη Καραπλή) συζητούσαμε καιρό πριν για το τι θα βρούμε απέναντί μας. Ήταν εμπειρία ζωής. Βλέπαμε όλους αυτούς τους παικταράδες στην τηλεόραση και ξαφνικά έπρεπε να τους αντιμετωπίσουμε. Δεν φοβήθηκα καθόλου. Ήταν ένα όνειρο που γινόταν πραγματικότητα. Γι αυτό προσπαθούσα να απολαύσω την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό που βρισκόμουν στο γήπεδο.

Δυστυχώς, πέραν της ώρας του αγώνα δεν μπορούσαμε να έρθουμε σε επαφή με τους παίκτες των Σικάγο Μπουλς. Έμεναν σε άλλο ξενοδοχείο, το οποίο ήταν πραγματικό φρούριο. Οι σεκιουριτάδες δεν επέτρεπαν σε κανέναν να μπει μέσα, για να μην ενοχληθούν οι παίκτες. Γι αυτό και δεν κατάφερα να πάρω ένα αυτόγραφο ή κάτι άλλο. Και το συζητάγαμε να φανταστείς με τους άλλους “μικρούς” της ομάδας. Κρίμα. Το μόνο που έχω σαν αναμνηστικό από αυτό το παιχνίδι ήταν το καπελάκι που μας έδωσαν κατά την παρουσίαση των ομάδων. Εγώ το πήρα από τον Μπιλ Ουένινγκτον. Έχει κι αυτό την αξία του”.

Πηγή: Sport 24

Pin It on Pinterest

Shares
Share This