Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Ένα από τα πράγματα που με ενοχλεί διαχρονικά στην Ελλάδα είναι η κοινή αντίληψη ότι η αγένεια, η επιθετικότητα αποτελούν δείγματα «ειλικρίνειας», «αυθεντικότητας» και μιας απροσδιόριστης «επαναστατικότητας απέναντι στο κατεστημένο», η οποία μας γοητεύει ως λαό – οι «Τσε Γκεβάρα» της πορδής, ήταν πάντα πιο δημοφιλείς στη χώρα μας από τους συνεπείς, εργατικούς, σοβαρούς και χαμηλών τόνων ανθρώπους. Όταν αυτό αναπαράγεται από δημοσιογράφους, με αποκλειστικό κριτήριο το οπαδικό, τότε το πράγμα εκφεύγει των ορίων του απλώς ενοχλητικού και γίνεται εξοργιστικό!
Ο Νίκος Παππάς, είναι, λένε ορισμένοι, μάγκας! Και το λένε, ή το γράφουν και δημοσιογράφοι. Για τους μάγκες και τους τζάμπα μάγκες αναφέρθηκα στο αμέσως προηγούμενο κείμενό μου. Μπορείτε να καταλάβετε, αν το διαβάσετε, σε ποια κατηγορία ανήκει κατά τη γνώμη μου ο Παππάς.
Ας αφήσουμε στην άκρη, όμως τον παίκτη του Παναθηναϊκού και τα καμώματά του.
Κι ας ασχοληθούμε με το συνάφι μας. Η πρόσφατη διαμάχη του Παππά με τον Βασίλη Σκουντή και όσα έχουν διαρρεύσει σχετικά (εφόσον ισχύουν), θέτουν ένα σχεδόν υπαρξιακό ερώτημα σε όλους μας: Μπορείς να δηλώνεις δημοσιογράφος και να υποστηρίζεις στην προκειμένη περίπτωση τον παίκτη; Ή μάλλον, δικαιούσαι να δηλώνεις δημοσιογράφος και να υποστηρίζεις τον παίκτη;
Αν νομίζεις ότι το δικαιούσαι, τότε ασφαλώς δεν δικαιούσαι κάτι άλλο: Να διαμαρτυρηθείς την επόμενη φορά που θα φας ξύλο στο γήπεδο, την επόμενη φορά που θα σε σκυλοβρίσει κάποιος μπράβος ομάδας, την επόμενη φορά που θα απολυθείς επειδή δεν έκανες το χατίρι του αφεντικού σου. Με συγχωρείς, αλλά αν έχεις διαβάσει όσα έχουν κυκλοφορήσει για την επίθεση του Παππά στον Σκουντή και παίρνεις θέση υπέρ του παίκτη επειδή αυτός ανήκει στην ομάδα σου και ο δημοσιογράφος είναι «γάβρος» ή δεν ξέρω τι άλλο νομίζεις, τότε, στα δικά μου τα μάτια, είσαι οτιδήποτε άλλο εκτός από δημοσιογράφος. Και, επιπλέον, δίνεις άλλοθι στον επόμενο κάφρο που θα σε λιανίσει, αλαλάζοντας «Αλήτες – Ρουφιάνοι – Δημοσιογράφοι». Δυστυχώς, δίνεις άλλοθι στον επόμενο κάφρο που θα λιανίσει κι εμένα.
Δεν πρόκειται για συντεχνιακή λογική. Πρόκειται για την κοινή λογική. Υποκριτές και δήθεν ηθικολόγοι δεν είναι όσοι έχουν φρίξει με την συμπεριφορά του Παππά. Υποκριτές και δήθεν ειλικρινείς είναι όσοι την επιδοκιμάζουν, καταδικάζοντας λέει την «πολιτική ορθότητα». Επί της ουσίας, τον εαυτό τους και το επάγγελμα καταδικάζουν: Σε διαρκή και ολοένα αυξανόμενη ανυποληψία. Και υποχρεώνουν τους υπόλοιπους να αναρωτιόμαστε, μήπως τελικά δεν μας αξίζει τίποτα καλύτερο από τον Νίκο Παππά και τα μπινελίκια του…
Υ.Γ. Για τον ΟΤΕ – TV και το πόσο – δεν – υπερασπίζεται τους δημοσιογράφους του τα έχω γράψει πολλές φορές. Πλην όμως, όταν εμείς οι ίδιοι γινόμαστε οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού μας;, τι περιμένουμε τελικά από τους εργοδότες;
Πηγή: Sport DNA
