Του Μιχάλη Τσόχου
Οχι το ματς, αλλά ολόκληρη η πρόκριση, κρίθηκε στο πρώτο γκολ των Κροατών. Στα 12 από τα 180 λεπτά της διπλής αναμέτρησης όλα τελειώσαν. Τα άλλα 168 παίχτηκαν και θα παιχτούν διότι έτσι προβλέπει το καταστατικό.
Εκεί στο δώδεκα έγινε η μεγάλη ζημιά. Στο ένα από τα δεκάδες λάθη των διεθνών μας στο “Μάξιμιρ”, αυτό του Ορέστη Καρνέζη. Η αλήθεια είναι ότι είχα αισθανθεί το σφίξιμο με τον Ορέστη από το Σάββατο, όταν είδα τι έκανε στο ντεμπούτο του στην Πρέμιερ Λιγκ. Με δύο δικά του μεγάλα λάθη η Εβερτον γύρισε το ματς με τη Γουότφορντ μέσα σε λίγα λεπτά από 0-2 σε 3-2! Το είδα το κακό της αγωνιστικής απραξίας του εδώ και μήνες να τον έχει χτυπήσει βαριά. Την έκανα την σκέψη αυτόματα και για την Πέμπτη αλλά την έδιωξα αμέσως σε μία προσπάθεια να ξορκίσω το κακό.
Πως να το ξορκίσω όμως; Κανείς δεν μπορεί να ξορκίσει το κακό που βρίσκει τον τερματοφύλακα όταν βλέπει τα ματς από τον πάγκο κάθε Κυριακή. Μεγάλο και άλυτο πρόβλημα να μην παίζει ο τερματοφύλακας της Εθνικής στο σύλλογό του…
Το εύκολο και πολύ μεγάλο λάθος έγινε λοιπόν και όλα τελείωσαν εκεί στο 1-0. Διότι η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν χαοτική, αυτό το ξέραμε από πριν. Σε αυτό που ελπίζαμε ήταν να τους χαλάσουμε το μυαλό. Όχι μόνο δεν τους αποσυντονίσαμε όμως, αλλά τους κάναμε δώρο το γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο. Εκεί όλα τέλειωσαν, εκεί οι Κροάτες πήραν την ψυχολογία που δεν είχαν και εμείς χάσαμε το μυαλό μας. Μία απόδειξη ότι plan b δεν υπήρχε. Ενα ήταν το σχέδιο. Να μπούμε και να τους κρατήσουμε στο μηδέν. Στο δέκατο λεπτό είχαμε ξεμείνει από σχέδιο, στην πορεία του ματς και από όλα τα άλλα.
Κουράγια, πάθος, καθαρό μυαλό, δυνάμεις. Την χάσαμε την πρόκριση λοιπόν, αλλά περισσότερο ενοχλεί ο τρόπος…
Οχι στις λεπτομέρειες όπως υποθέταμε ότι ήταν το λογικότερο να συμβεί, αλλά με κάτω τα χέρια. Με εικόνα απακαρδιωτική. Και το κακό είχε φανεί από νωρίτερα, όταν όλοι οι δημοσιογράφοι στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο έψαχναν να βρουν τι παίζουμε, ποιο είναι το σύστημα; Μάλλον και για τους διεθνείς το ίδιο πρόβλημα προέκυψε μέσα στο χόρτο. Αλλο ένα δείγμα ότι δεν προετοιμαστήκαμε σωστά. Η δουλειά λοιπόν δεν έγινε (ναι ξέρω μπάλα είναι και δεν αποκλειστήκαμε ακόμη αλλά εγώ θα συνεχίσω να γράφω για τον αποκλεισμό και μακάρι την Κυριακή να εκτεθώ…) το ταξίδι στη Ρωσία δεν θα το κάνουμε. Μάλιστα στο τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού, φανήκαμε και εντελώς ανέτοιμοι να φτάσουμε στον προορισμό.
Προσοχή όμως. Ας μην τα ισοπεδώσουμε όλα. Η Εθνική ξεκίνησε από τον πάτο (τις δύο ήττες με τα Νησιά Φερόε), δεν ήταν προφανώς αρκετή μία προκριματική φάση για να φτάσει στην κορυφή (πρόκριση στο Μουντιάλ). Θα χρειαστούμε και δεύτερη. Το ταξίδι κράτησε δύο χρόνια και από αυτό έχουμε πολλά να κρατήσουμε και να πατήσουμε πάνω σε αυτά για να κάνουμε το επόμενο ταξίδι, που εκεί δεν θα υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία να μην φτάσουμε και στον τελικό προορισμό (την τελική φάση του Euro του 2020).
Οι διεθνείς πρώτα πρέπει να σκεφτούν πως κατάφεραν και τα έκαναν όλα λάθος στην προετοιμασία του “τελικού”, η Ομοσπονδία με ψυχραιμία να αξιολογήσει την παρουσία του Σκίμπε (κατά την άποψη μου ήταν καλός για να μας φέρει ως εδώ, αλλά όχι αρκετός για να μας πάει παραπάνω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμη κι’ αν αποφάσιζα εγώ θα τον άλλαζα. Θα έπρεπε να ξέρω τον επόμενο για να το κάνω, και δεν είναι εύκολο να βρεθεί ο επόμενος) και φυσικά πριν από όλα να βρουν το κουράγιο να παίξουν το ματς της Κυριακής και για τους εαυτούς τους, την αξιοπρέπειά τους και για όσους θα πάνε στο γήπεδο.
Το μόνο θετικό από όλο αυτό το πολύ δύσκολο βράδυ, ήταν ότι γλιτώσαμε την… ανθρωποφαγία του ενός. Με ποιον να τα βάλουν στα social media και στα media, με τον Καρνέζη, τον Σταφυλίδη, τον Μανιάτη, τον Σκίμπε. Τουλάχιστον δεν χάσαμε από τον έναν που θα στοχοποιούνταν από όλους. Ασε που κερδίζουμε και έναν. Τον… “Μόνο ο Ζέκα με πάθος ρε, που δεν είναι και Ελληνας…” που γράφτηκε και ακούστηκε κατά κόρον μετά τη λήξη του ματς.
Λες και οι άλλοι είχαν κανονίσει διακοπές για το καλοκαίρι και είπαν να φάνε τέσσερα από τους Κροάτες για να μην ταλαιπωρούνται στη Ρωσία.
Υ.Γ. Την συνολική αξιολόγηση αυτής της πορείας θα την κάνω την Δευτέρα, όταν θα έχει τελειώσει το ταξίδι.
Πηγή: Gazzetta
