Του Βασίλη Σαμπράκου
Μέχρι και το περασμένο καλοκαίρι αντιλαμβανόμουν τον Μάουρο Ικάρντι ως ένα πολύ μεγάλο ταλέντο που σπαταλάει τον εαυτό του και ξοδεύει ασκόπως ορισμένα από τα καλύτερα ποδοσφαιρικά χρόνια του στην πλήρως αποσυντονισμένη Ιντερ. Ναι, το 2015 έγινε ο μικρότερος σε ηλικία πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος, και ναι, είχε συμπληρώσει τριετία με διψήφιο αριθμό γκολ στο πρωτάθλημα, και όλα αυτά τα έκανε σε μια μέτρια Ιντερ. Αλλά ήταν τόσες οι φορές που βρέθηκε μπλεγμένος σε κόντρα με τους φανατικούς οπαδούς και τόσο μεγάλες οι εντάσεις, που οδηγούσαν τον παρατηρητή στην εκτίμηση ότι ένα αυθεντικό ταλέντο με δολοφονικά ένστικτα κινδυνεύει να χαραμιστεί επειδή μπερδεύεται και μπερδεύει τη σχέση του με τους οπαδούς και τον σύλλογο που αγωνίζεται.
Η περσινή σεζόν του έδειχνε ότι ο Αργεντινός επιθετικός είχε διδαχθεί από τα λάθη και κυρίως από το πολύ μεγάλο σφάλμα εκείνου του βιβλίου που “έγραψε”, με το οποίο είχε καταφέρει να ανοίξει μια μεγάλη κόντρα με τους φανατικούς οπαδούς της Ιντερ, αλλά τα 24 γκολ του δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να βοηθήσουν την ομάδα του να εξασφαλίσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Η σεζόν ήταν καλή, και έμοιαζε με μια πρώτη υπόσχεση ότι ο Αργεντινός επιθετικός το έπαιρνε απόφαση να αφήσει στην άκρη όλη αυτή τη βαβούρα που έκανε με τους τιφόζι τόσο μετά από νίκες όσο και μετά από ήττες, αλλά και ότι άρχιζε σιγά σιγά να χαμηλώνει λίγο το “εγώ” του, να κατεβαίνει από το σύννεφο και να αρχίζει να προβληματίζεται σχετικά με την πορεία της ομάδας του και τη δική του συνεισφορά σε αυτή. Φαίνεται ότι με όλα αυτά που έκανε πέρσι ο Ικάρντι μας προετοίμαζε για αυτά που επρόκειτο να μας παρουσιάσει φέτος. Ή, πιο σωστά, όλα αυτά που παρουσίασε πέρσι, και κυρίως η πρόοδος και η ωρίμανσή του σε ζητήματα νοοτροπίας ήταν η καλύτερη βάση για να πατήσει πάνω της ο Λουτσιάνο Σπαλέτι και να μας παρουσιάσει φέτος αυτό που θαμπώνει τα μάτια μας: την πιο πλήρη έκδοση του Ικάρντι, ο οποίος σήμερα αρχίζει να μπαίνει όλο και πιο έντονα στην κουβέντα της απαρίθμησης των κορυφαίων και πιο ολοκληρωμένων σέντερ φορ στην Ευρώπη. Σκεφθείτε το λίγο, αν αφήσουμε στην άκρη τον Λεβαντόφσκι, ποιος άλλος φορ, από αυτούς που είναι φέτος σε φόρμα, έχει μεγαλύτερο ρεπερτόριο και μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του από τον Ικάρντι; Και ποιος συνδυάζει όλο αυτό το ρεπερτόριο με καμιά εκατοστή γκολ στο ιταλικό πρωτάθλημα σε ηλικία 24 ετών;
Οσα βλέπουμε φέτος εξηγούνται με την λογική. Ο Ικάρντι φτάνει να έχει πετύχει σήμερα περισσότερα από τα μισά γκολ της Ιντερ (15 εκ των 28, δηλαδή το 54% των γκολ) στο πρωτάθλημα επειδή η Ιντερ παίζει για να ταΐζει τον σέντερ φορ με τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα (σε γκολ ανά τελικές προσπάθειες & σε γκολ ανά επαφές με τη μπάλα) στην Ευρώπη. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο επειδή η Ιντερ παίζει για τον Ικάρντι αλλά και επειδή ο 24χρονος Αργεντινός επιθετικός βελτιώνει και ολοκληρώνει το παιχνίδι του: συμμετέχει περισσότερο από ποτέ στην ανασταλτική λειτουργία, δείχνει πιο εκρηκτικός και πιο συντονισμένος & συγχρονισμένος από ποτέ με τους συμπαίκτες κατά την μετάβαση από την φάση της άμυνας στη φάση της επίθεσης, κινείται περισσότερο από ποτέ δίχως τη μπάλα προκειμένου άλλοτε να αδειάζει την περιοχή για τους συμπαίκτες, άλλοτε για να χτίζει επιθέσεις με συνδυασμούς και άλλοτε απλώς για να μπερδέψει τους αμυντικούς και να κινηθεί στην πλάτη τους. Περισσότερο από ποτέ, ο φετινός Ικάρντι τα κάνει, κυριολεκτικά όλα. Και ναι, όπως λέει το παλιό σλόγκαν, τα κάνει όλα τόσο καλά που συμφέρει, δεδομένου ότι η ετικέτα της ρήτρας του (για ομάδα εκτός Ιταλίας) γράφει 110 εκατ. ευρώ. Μερικά χρόνια πίσω αυτή η τιμή λειτουργούσε αποτρεπτικά. Μετά όμως από αυτό που προηγήθηκε το περασμένο καλοκαίρι, ο Ικάρντι έχει αρχίσει να μοιάζει τόσο πολύ με ευκαιρία, που φτάνει να πρωταγωνιστεί στις μεταγραφικές συζητήσεις όλων των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών συλλόγων που γυρεύουν ενίσχυση στο κέντρο της επίθεσης.
Θεωρητικώς είναι πάρα πολύ νωρίς για να βγάλει κανείς συμπέρασμα και να μιλήσει, δείχνοντάς τον, για τον πρωταγωνιστή της επόμενης μεγάλης μεταγραφής. Διότι πέραν όλων των άλλων, είναι και ο δεσμός που έχει αναπτύξει στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 4,5 ετών με την Ιντερ, αλλά και η επιρροή που έχει πάνω του ο σημερινός αντιπρόεδρος της Ιντερ Χαβιέρ Ζανέτι, τον οποίο ο Ικάρντι θαυμάζει και για την επιλογή του να παραμείνει για μια 20ετία στην Ιντερ και να κλείσει σε αυτήν την ποδοσφαιρική του καριέρα. Δεν είναι όμως νωρίς για να διαπιστώσει κανείς ότι με τον Ικάρντι στα χέρια του ο Σπαλέτι έχει καταφέρει να αλλάξει τόσο την Ιντερ που να την κρατά, στα τέλη του Νοεμβρίου, εντός διεκδίκησης του τίτλου στο καλύτερο και πιο ανταγωνιστικό ιταλικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Κι επειδή ο Ικάρντι έχει το συγκριτικό προνόμιο έναντι της πλειονότητας των άλλων σέντερ φορ που πρωταγωνιστούν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα να ξεκουράζεται μεσοβδόμαδα λόγω έλλειψης ευρωπαϊκών διοργανώσεων και να παραμένει συγκεντρωμένος στα όρια της αφοσίωσης στα ματς της Serie A, είναι πολύ πιθανό η τρέχουσα να αποδειχθεί η σεζόν της ανέλιξής του στο υψηλότερο ράφι της βιτρίνας των επιθετικών των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Αν δεν υπήρχε η ψυχική και πνευματική αστάθεια του παρελθόντος, και η …Γουάντα Νάρα ο Ικάρντι θα έμοιαζε σήμερα ως το μεγαλύτερο κελεπούρι για οποιαδήποτε από τις βασικές πρωταγωνίστριες του Champions League.
Πηγή: Gazzetta – Four Four Two
