Του Αντώνη Καρπετόπουλου
O Παναθηναϊκός κέρδισε ένα ακόμα ματς στο ΟΑΚΑ με τον δικό του τρόπο: κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο πάτησε γκάζι, μεταμορφώθηκε και μετέτρεψε σε απλή διαδικασία ένα παιγνίδι που για κάμποση ώρα έμοιαζε δύσκολο. Η Μάλαγα δεν είναι ομάδα που θα μπορούσε να κερδίσει τον ΠΑΟ στην Αθήνα, όμως ποιος μπορεί να τον κερδίσει; Από τη μέρα που ανέλαβε ο Πασκουάλ ο ΠΑΟ στην Ευρωλίγκα έχει δυο ήττες: μια από τον Ολυμπιακό πέρυσι, όταν ακόμα ο Καταλανός προπονητής ψαχνότανε και μια από τη Φενέρ στα play off, που ήταν σε δαιμονισμένη κατάσταση και κέρδισε και το τρόπαιο. Δεν αποκλείω και φέτος όποιος κερδίσει τον ΠΑΟ στην Αθήνα να βγει και πρωταθλητής Ευρώπης: το να περάσεις από εκεί είναι άθλος – όχι τυχαία πέρυσι, οι δυο που τον κέρδισαν, η Φενέρ και ο Ολυμπιακός, έπαιξαν στον τελικό.
Εργο Πασκουάλ
Πολλοί λένε ότι το ΟΑΚΑ ήταν πάντα η δύναμη του Παναθηναϊκού και έτσι είναι – ας μην ξεχνάμε ότι στο γήπεδό του έχει κερδίσει και Final 4. Ωστόσο το ότι το ΟΑΚΑ είναι σήμερα η πιο δυνατή μπασκετική έδρα στην Ευρώπη έχει να κάνει αποκλειστικά με τον Πασκουάλ. Πριν τον ερχομό του και μετά τη φυγή του Ομπράντοβις, το ΟΑΚΑ δεν ήταν απόρθητο κάστρο: το ξανάκανε τέτοιο ο Καταλανός. Σίγουρα τον βοηθά και ότι φέτος στις 16 ομάδες της Ευρωλίγκας υπάρχουν 5 από την Ισπανία, που ο Πασκουάλ γνωρίζει πολύ καλά. Όμως πέρα από την γνώση του αντιπάλου υπάρχει και μια σημαντική δουλειά που έχει να κάνει με τον ίδιο τον ΠΑΟ, που στα χέρια του μεταμορφώθηκε.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει τραυματίες, δεν περιμένει τον ηγέτη του να επιστρέψει, δεν κάνει ούτε υπερπροσπάθειες, ούτε υπερβάσεις, όπως ο Ολυμπιακός: έχει όμως κι αυτός τις δικές του μεγάλες αρετές και τις δικές του ωραίες ιστορίες. Κυρίως είναι μια ομάδα που αναδεικνύει διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φορά. Τα σημεία αναφοράς του είναι ο Καλάθης, ο Ρίβερς, ο Σίγκλετον και ο Γκιστ, όμως έχει πάρει ματς με κρίσιμα σουτ του Παππά, με πρωταγωνιστή τον Λεκαβίτσιους, με πρώτο σκόρερ τον Ντένμον, ενώ πάντα περιμένει βοήθειες από τον Γκάμπριελ, τον Λοτζέσκι, τον Θανάση Αντετοκούνμπο, που μπορούν να δώσουν πολλά περισσότερα και θα το κάνουν. Αν ο Ολυμπιακός περιμένει επιστροφές παικτών που ταλαιπωρήθηκαν για να βρει μεγαλύτερη επιθετική ποιότητα και σταθερότερο επιθετικό παιγνίδι, ο ΠΑΟ επενδύει στην ολοένα και μεγαλύτερη κατανόηση του παιγνιδιού του προπονητή του, που μπορεί να κάνει μια έκπληξη σε κάθε αντίπαλο που έχει στο διάβα του. Κυρίως γιατί σαν καλός σκακιστής είναι πάντα μια κίνηση μπροστά από τον αντίπαλο κόουτς, όποιος κι αν είναι.
Τον Απρίλη θα κριθούν όλα
Οσο η Ευρωλίγκα προχωράει καταλαβαίνουμε όλοι δυο πράγματα. Το πρώτο ότι όλες οι ομάδες έχουν σκαμπανεβάσματα, τα οποία ζουν με ηρεμία και ψυχραιμία, γνωρίζοντας ότι η νέα φόρμουλα επιτρέπει στους πραγματικά καλούς στα play off να διορθώσουν κάθε λάθος – αυτό κατέδειξε πέρυσι ο τελικός θρίαμβος της Φενέρ. Ο τρόπος που πέρυσι έφτασε στην επιτυχία ο Ομπράντοβιτς επιτρέπει σε πολλούς προπονητές να επενδύουν στην πιθανότητα να δουν τις ομάδες τους φορμαρισμένες και πλήρης την κατάλληλη στιγμή. Δείτε π.χ την Ρεάλ Μαδρίτης. Μετά το αρχικό της σερί (4-0) πάει από ήττα σε ήττα γιατί ο Λάσο δεν βάζει ποτέ νερό στο κρασί του και ζητά από τους παίκτες του πάντα πολύ τρέξιμο, ακόμα κι αν λόγω απουσιών τον γρήγορο ρυθμό δεν μπορούν να τον υποστηρίξουν. Χθες δέχτηκαν 16 τρίποντα από τον Αστέρα κι έχασαν στο γήπεδό τους, όμως ποιος μπορεί να τους ξεγράψει από τώρα; Αν απλά βρεθούν στην οκτάδα, κι έχουν τον Απρίλιο πίσω τον Γιούλ, τον Ράντολφ, τον Αγιούν δεν θα έχουν πρόβλημα να φτάσουν στο Final 4: πρόβλημα μπορεί να έχει αυτός που θα τους αντιμετωπίσει στα play off, ακόμα κι αν έχει πλεονέκτημα έδρας.
Το ίδιο επικίνδυνες, για διαφορετικούς λόγους, μπορεί να είναι και ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, που σίγουρα θα βελτιωθεί, η τρελο Μακάμπι, η γεμάτη επιθετικό ταλέντο Χίμκι, ίσως ακόμα και η εξαιρετικά οργανωμένη Ζαλγκίρις, που θα ναι πάντως δύσκολο να γίνει ακόμα καλύτερη. Μιλάω για όσους σήμερα μοιάζουν να μένουν εκτός πρώτης τετράδας κι όχι για την Φενέρ ή την ΤΣΣΚΑ που σε αυτή θα τρυπώσουν εύκολα: βλέπουμε μια Ευρωλίγκα απροσδόκητων συχνά αποτελεσμάτων που μεγαλώνουν την βεβαιότητα πως πάλι όλα θα κριθούν στο τέλος. Πέρσι η ΤΣΣΚΑ και η Ρεάλ Μαδρίτης έσπειραν τον πανικό στην κανονική περίοδο: δεν έπαιξαν ούτε τελικό.
Ψηλά και οι δύο
Το δεύτερο που είναι σαφές και αφορά τους Ελληνες εκπροσώπους είναι ότι ο ανταγωνισμός του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό γίνεται σε εβδομαδιαία βάση και κρατά ψηλά και τους δυο. Ο ένας κοιτάζει και κυνηγάει τον άλλο κι αυτό είναι εξαιρετικό. Ο ΠΑΟ και ο Ολυμπιακός έχουν διαφορετική κατασκευαστική λογική, αλλά τον ίδιο στόχο: το Final 4. Όταν η σεζόν ξεκίνησε κυνηγούσαν μια θέση στην πρώτη τετράδα γιατί αυτή δίνει το πλεονέκτημα έδρας: οι τρεις έμοιαζαν ρεζερβέ από την ΤΣΣΚΑ, την Ρεάλ και την Φενέρ. Τώρα μοιάζει ολοένα και πιο πιθανό να βρεθούν στην πρώτη τετράδα και οι δυο, αλλά ο ανταγωνισμός παραμένει ανταγωνισμός: δείτε πόσο σημαντικό υπήρξε το μεταξύ τους ντέρμπι – ο χαμένος Ολυμπιακός αντέδρασε, ο νικητής ΠΑΟ γκάζωσε. Όχι τυχαία: όταν έχεις ένα ανταγωνιστή κάθε ματς μαζί σου κάτι σου αφήνει – κερδίζοντας ή χάνοντας ένα μάθημα το παίρνεις. Αυτού του είδους ο ανταγωνισμός για κάτι σπουδαίο είναι ακριβώς αυτό που λείπει στο ελληνικό ποδόσφαιρο π.χ τα τελευταία χρόνια. Σε αυτό υπάρχει μόνο μια στείρα αντιπαλότητα, που είναι κάτι άλλο. Οι ομάδες δεν ανταγωνίζονται, δεν προσπαθούν δηλαδή να ξεπεράσουν τον πρώτο, αλλά προσπαθούν απλά να τον κατεβάσουν, να τον κάνουν χειρότερο, με τον οποιοδήποτε τρόπο – πρώτα από όλα επενδύοντας εξωαγωνιστικά. Στο μπάσκετ ο Γιαννακόπουλος και οι Αγγελόπουλοι «σκοτώνονται», συχνά αλληλοκαταγγέλλονται, ποτέ δεν έχουν καθίσει στο ίδιο τραπέζι. Γιατί να το κάνουν; Δεν είναι συνεταίροι, ανταγωνιστές είναι. Αλλά ο ανταγωνισμός τους έχει αποτέλεσμα δυο ομάδες που πρωταγωνιστούν, που δεν χαλαρώνουν, που παλεύουν να γίνουν καλύτερες με πρώτο στόχο να κερδίσει η μια την άλλη. Νίκη δεν υπάρχει μόνο στα ματς που παίζουν μεταξύ τους – νίκη είναι και εβδομαδιαία «μπράβο», η αναγνώριση της προόδου, η αντιμετώπιση των δυσκολιών. Μπορεί τελικά να πάνε στο Βελιγράδι και οι δυο ή να μην πάει κανένας τους: το να φτάσεις εκεί μετά από ένα πολύ δύσκολο ταξίδι είναι μια σκληρή δοκιμασία. Το ταξίδι, όμως, θα είναι έτσι κι αλλιώς υπέροχο. Και τα μπράβο που όλοι αξίζουν, πάρα πολλά.
Πηγή: Κάρπετ Show
