Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Τελειώνοντας το παιχνίδι στο ΣΕΦ, ομολογώ ότι δεν ήξερα που να στρέψω το μεγαλύτερο μέρος του θαυμασμού μου. Στον «ατσάλινο» Ολυμπιακό που μετά την Κωνσταντινούπολη, είδε πάλι ένα δικό του παιχνίδι να στραβώνει, και αντί να επηρεαστεί στην παράταση, πήρε παραμάζωμα την αντίπαλό του; Στον «αλύγιστο» Γιώργο Πρίντεζη, που παρά τις δύο χαμένες βολές στο φινάλε, επέστρεψε στο παρκέ αποφασισμένος να… ρεφάρει το λάθος του με μια συγκλονιστική εμφάνιση στο έξτρα πεντάλεπτο; Στο «φαινόμενο» Ντόντσιτς που κάθε φορά που το χαζεύεις, περιμένεις με αγωνία να ταξιδεύσει στο ΝΒΑ για να διαπιστώσεις που βρίσκεται το αγωνιστικό του ταβάνι; Στην ίδια τη Ρεάλ, που παρά τα τόσα προβλήματα τραυματισμού που την έχουν χτυπήσει από το ξεκίνημα της σεζόν, απέδειξε πόσο σπουδαία ομάδα είναι, ακόμη και στις δύσκολες ελληνικές έδρες;
Επειδή, ακόμη και σήμερα βρίσκομαι σε… δίλημμα, σκέφτομαι να σχολιάσουμε το μεγαλύτερο γεγονός της βραδιάς που δεν είναι άλλο, φυσικά, από την επιστροφή του Βασίλη Σπανούλη στα παρκέ της Ευρωλίγκας.
Βλέποντας όλο αυτό το διάστημα της απουσίας του, τον Ολυμπιακό όχι μόνο να μην καταρρέει, αλλά να φιγουράρει στην κορυφή της βαθμολογίας της Euroleague – παρέα με την ΤΣΣΚΑ – όλοι μας αναρωτιόμασταν πως θα ενταχθεί αρμονικά ο «Kill Bill», σε ένα σύνολο που κατάφερε να αναδείξει στο πρώτο δίμηνο της χρονιάς, πολλούς ακόμη σημαντικούς πρωταγωνιστές. Είναι, φυσικά, εξαιρετικά πρόωρο να βγάλει κανείς συμπέρασμα και να αναζητήσει απαντήσεις από ένα και μόνο παιχνίδι.
Είναι προφανές ότι ο Βασίλης Σπανούλης αποτελεί ευλογία για κάθε ομάδα. Απλά η επιστροφή του στην αγωνιστική δράση, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Από τον Σφαιρόπουλο, τον ίδιο και τους συμπαίκτες του.
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει τον όρο «ομάδα του Σπανούλη» με τον όρο «ομάδα με ηγέτη τον Σπανούλη». Η επιστροφή του αρχηγού του Ολυμπιακού θα πρέπει να ενισχύσει το σύνολο και να μην αφαιρέσει αρμοδιότητες από τους παίκτες που βγήκαν μπροστά το προηγούμενο διάστημα, όπως π.χ. οι Ρόμπερτς, Στρέλνιεκς. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να συνεχίσει να παράγει πρωταγωνιστές που θα προσδώσουν στην ομάδα μια πολυφωνία, που θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί από οποιονδήποτε αντίπαλο.
Μέσα από την ατυχία του τραυματισμού του Σπανούλη, ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία να προετοιμαστεί… πρόωρα για τη μέρα που ο 35χρονος φυσικός του ηγέτης, θα αρχίσει να παραδίδει τη σκυτάλη στην επόμενη γενιά (σ.σ. άσχετα αν όπως τον είδα με τη Ρεάλ, βλέπω να αργεί πολύ η στιγμή που θα πάψει να αγωνίζεται ως… έφηβος). Και πέρασε τις εξετάσεις στο ξεκίνημα της χρονιάς με άριστα.
Ο Ολυμπιακός του Δεκεμβρίου, νομίζω ότι δεν είναι ίδιος με τον Ολυμπιακό του Σεπτεμβρίου. Μεγάλωσε, έγινε πιο… πολυμορφικός απ’ ότι πιστεύαμε πολλοί από εμάς ότι ήταν. Τώρα η επιστροφή του Σπανούλη απαιτεί ιδιαίτερη διαχείριση που θα είναι προς το συμφέρον όλων και κυρίως του Ολυμπιακού. Οι πρωταγωνιστές του πρώτου διμήνου, θα πρέπει να συνεχίσουν να αισθάνονται πρωταγωνιστές και ο Σπανούλης θα πρέπει, εννοείται, να έχει το ρόλο του ηγέτη. Θα πρέπει δηλαδή ο Ολυμπιακός να στηρίζεται στον φυσικό του ηγέτη, αλλά να μην εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν. Ίσως, σε πολλούς να μην γίνεται αντιληπτή η διαφορά των δύο ρημάτων…
Το σίγουρο είναι ότι η συνέχεια των «ερυθρόλευκων» στην Ευρωλίγκα παρουσιάζει πραγματικά τεράστιο ενδιαφέρον. Αν, μάλιστα, η προσαρμογή του Σπανούλη γίνει αρμονικά και προλάβει να επιστρέψει γερός και ο Τιλί πριν από την έναρξη των πλέι οφ, τότε ο Ολυμπιακός θα μπορεί να σχεδιάζει μια παρουσία στο «δικό του» Βελιγράδι με μεγάλες αξιώσεις, ακόμη και για την κατάκτηση της κούπας. Αλλά, ακόμη είμαστε πολύ μακριά για να κάνουμε τέτοια σενάρια… Πάρα πολύ μακριά!
Πηγή: Sport DNA
