Του Βασίλη Σαμπράκου
Ετυχε προ μηνών να παρακολουθήσω, ψηφιακά, μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα του Σπύρου Θεοδωρόπουλου στη σκηνή ενός συνεδρίου, όπου ο επιχειρηματίας επιχειρούσε μια σύντομη τεκμηρίωση της εκτίμησής του ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση. Δεν γίνεται να μη δώσεις σημασία στις εκτιμήσεις και τις σκέψεις ενός ανθρώπου που έχει φτάσει να παράγει εκατοντάδες προϊόντα, τα οποία φτάνουν σε σχεδόν 1 δισεκατομμύριο καταναλωτές σε 5 ηπείρους. Δεν γίνεται να μην δίνεις σημασία σε έναν επιχειρηματία που είχε ιδέες και οράματα που έγραψαν ιστορία, όπως η “επινόηση” του συσκευασμένου κρουασάν. Δεν γίνεται να μη σε ενδιαφέρει η άποψη ενός επιχειρηματία, ο οποίος μέσα στην περίοδο της κρίσης αποφάσισε να φέρει πίσω στην Ελλάδα την έδρα των επιχειρήσεών του. Γράφω όλα τα παραπάνω για να εξηγήσω ότι ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, βάσει των δημοσιοποιημένων στοιχείων της επιχειρηματικής δραστηριότητάς του στη διάρκεια των τελευταίων 10ετιών, θα μπορούσε σήμερα, στη δεδομένη στιγμή, στην παρούσα συγκυρία, να χαρακτηριστεί “περίπτωση – ευχή” για την ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Δεν θα μπορούσε όμως ποτέ ένας επιχειρηματίας με αυτό το μυαλό να αναλάβει να σηκώσει το σημερινό βάρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Αν το δήλωνε αυτό, θα έπρεπε να τον ανησυχεί πολύ τον Παναθηναϊκό, διότι για κάποιο λόγο θα είχε αποφασίσει να τον κοροϊδέψει και να τον παραμυθιάσει.
Δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις οικονομολόγου για να αντιληφθείς ότι δεν βγαίνουν τα νούμερα στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός, δηλαδή ότι τα οικονομικά δεδομένα του, τα βάρη και οι ανειλημμένες υποχρεώσεις του δεν επιτρέπουν να δημιουργηθεί προοπτική εξυγίανσης της εταιρείας σε σύντομο χρόνο. Δεν χρειάζεται να έχεις ξαναδιοικήσει ΠΑΕ για να αντιληφθείς ότι σήμερα, ακόμη και αν είναι δυνατό να εκπονηθεί ένα σχέδιο που θα εγγυάται ότι η εταιρεία θα φτάσει σε βάθος 3ετίας να αντέχει να ζει με τα έσοδά της, δεν είναι δυνατόν να στηριχθεί ένα πλάνο πάνω στην εξαγγελία, στην υπόσχεση κάποιου ότι θα γεμίσει αύριο το πρωί το ταμείο της ΠΑΕ με εκατομμύρια ευρώ που θα βάλει από την τσέπη του.
Ο Θεοδωρόπουλος δεν έχει εμπειρία στην διοίκηση ποδοσφαιρικής επιχείρησης, αλλά έχει την εμπειρία της συναναστροφής με τον Γιάννη Αλαφούζο και, προφανώς, έχει διδαχθεί το μάθημα από το πάθημα του “φίλου” του. Προφανώς κατανοεί αυτό που όλοι κατανοούμε, ότι αν αύριο δήλωνε “τα βάζω”, θα άρχιζε να ζει με τον κίνδυνο να γίνει ο επόμενος “φταίχτης” για όλα τα δεινά του Παναθηναϊκού, δηλαδή να χάσει ένα σωρό λεφτά και να βρεθεί εκ των υστέρων κυνηγημένος αν δεν έχουν πιάσει τόπο τα λεφτά του. Εαν μάλιστα έχει φροντίσει να διδαχθεί από τις διεθνείς επιχειρηματικές πρακτικές στο ποδόσφαιρο θα έχει ήδη αντιληφθεί ότι σήμερα το “κανονικό” ποδόσφαιρο σχεδιάζεται με βάση τον προϋπολογισμό των εσόδων και με όραμα να εκμεταλλεύεται μια εταιρία τόσο την παραγωγή ποδοσφαιριστών όσο και την “πελατειακή βάση”, δηλαδή τους οπαδούς και ειδικά τους “θεατές” και τα “μέλη”.
Το γεγονός ότι ο Θεοδωρόπουλος είναι απολύτως επιτυχημένος σε άλλα επιχειρηματικά πεδία δεν αποτελεί εγγύηση ότι θα επιτύχει στο ποδόσφαιρο, αν αποφασίσει να το τολμήσει για να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό. Αρκεί να ρίξεις μια ματιά σε άλλες περιπτώσεις επιτυχημένων επιχειρηματιών που μπήκαν στο ποδόσφαιρο και έσπασαν ή σπάζουν αυτή την εποχή τα μούτρα τους επειδή μπήκαν στο ποδόσφαιρο με την ψευδαίσθηση και την αφέλεια ότι δεν έχει ιδιαίτερη φύση και είναι ένα απλό επιχειρηματικό πεδίο, δηλαδή ότι “τα ξέρουν όλα”. Το βέβαιο είναι ότι ο Θεοδωρόπουλος θα έχει γυρίσει πολύ στο κεφάλι του αυτή την ιδέα. Ενας τόσο σοβαρός επιχειρηματίας δεν θα το αποφάσιζε να ξεκινήσει τα ραντεβού και να τραβήξει επάνω του τις τηλεοπτικές κάμερες αν δεν είχε ζυγίσει την υπόθεση και την προοπτική. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι είναι έτοιμος.
Ο Θεοδωρόπουλος μπορεί να τρομάξει και να κάνει πίσω. Τι μπορεί να τον τρομάξει; Αυτή η απελπισία όλων αυτών που πέφτουν τούτη τη στιγμή επάνω του με την προσδοκία για ένα “μεροκάματο”, και μαζί οι υπερβολές των media που μπορεί έως και να πανικοβάλλουν τον κοινωνικό και επιχειρηματικό περίγυρό του. Είναι δεδομένο ότι, αν το αποφασίσει να προχωρήσει, ο Θεοδωρόπουλος δεν θα μπει στον Παναθηναϊκό για να σκορπίσει τα λεφτά του. Αν του το έλεγε αυτό του Παναθηναϊκού ο Θεοδωρόπουλος, ο κόσμος θα έπρεπε να τρομάζει, διότι τούτο θα σήμαινε ότι ένας πολύ σοβαρός επιχειρηματίας ξαφνικά τρελάθηκε, ή ότι κοροϊδεύει.
Τι πραγματικά μπορεί να κάνει για τον Παναθηναϊκό ο Θεοδωρόπουλος; Να γίνει ο εγγυητής του, να γίνει ο υποστηρικτής της ΠΑΕ, να γίνει ο μπροστάρης που θα εμπνεύσει την πλατιά μάζα των φίλων του Παναθηναϊκού για να συμμετέχουν ουσιαστικά και υλικά στην προσπάθεια διάσωσης μιας πολύ προβληματικής ΠΑΕ ώστε να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα. Και σε δεύτερο πλάνο, να γίνει αυτός που θα συνθέσει μια νέα ομάδα με τεχνογνωσία και εμπειρία, η οποία θα πάρει πάνω της την ευθύνη να εκπονήσει και να εφαρμόσει ένα νέο σχέδιο λειτουργίας της ΠΑΕ, η οποία θα απλώνει τα πόδια της μόνο μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα, με προοπτική να σωθεί, να εξυγιανθεί, να αναπτυχθεί και σιγά σιγά, μα σταθερά, να ξαναμεγαλώσει.
Στη δεδομένη στιγμή μοιάζει ως πιο πιθανό να το βάλει στα πόδια ο Θεοδωρόπουλος, επειδή θα τον τρομάξουν, και όχι να “μπλέξει”. Η κατάσταση όμως άλλαξε. Πλέον ενδιαφέρεται να βοηθήσει, και όχι να τον ξεπληρώσει, τον Παναθηναϊκό ένας πολύ σοβαρός επιχειρηματίας. Αυτή είναι μια σπουδαία αρχή. Κι είναι ευθύνη όλης της κοινωνίας του Παναθηναϊκού, με πρώτο το κομμάτι της “υψηλής κοινωνίας” του, να βοηθήσουν τον Θεοδωρόπουλο, ή τουλάχιστον να μην τον αποθαρρύνουν και – κυρίως αυτό – να μην τον τρομάξουν! Αν το βάλει στα πόδια ο Θεοδωρόπουλος, θα σημαίνει ότι όλοι αυτοί που τριγυρίζουν σήμερα τον Παναθηναϊκό πάνε να τον πνίξουν από την απελπισία ή την ανικανότητά τους ή την αναρχία τους.
Πηγή: Gazzetta
