Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Το «εκεί, εκεί, στη Β΄ Εθνική» που φώναζαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στο κυριακάτικο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό ήταν ένα απλό σύνθημα καζούρας. Και θα έμενε τέτοιο αν ο πληγωμένος εγωϊσμός των ανθρώπων – παραγόντων, οπαδών και κυρίως δημοσιογράφων – του «Τριφυλλιού» δεν επιχειρούσε να το αναδείξει ως δείγμα ασέβειας των ΠΑΟκτσήδων. Ουδεμία ασέβεια, υπήρξε, ασφαλώς. Ένα απλό και σε κάποιο βαθμό προβλέψιμο πικάρισμα υπήρξε, αντίδραση μεταξύ άλλων και για όσα έχουν ακουστεί εις βάρος του ΠΑΟΚ, από τον περυσινό ημιτελικό κυπέλλου μέχρι και σήμερα.
Και ούτε και θα συνέτρεχε σοβαρός λόγος να συνεχιστεί αυτή η συζήτηση αν στον πυρήνα της δεν έκρυβε κάτι άλλο: Την πλήρη αμηχανία των τριών του τέως ΠΟΚ να αποδεχθούν ότι ο ΠΑΟΚ έχει αλλάξει στάτους. Το σύνθημα, από χείλη Ολυμπιακών, θα πονούσε αλλά θα ακουγόταν περίπου λογικό στους Παναθηναϊκούς. Από τους ΠΑΟκτσήδες τους ακούστηκε ασεβές. Το ΠΑΟΚάκι θα μας πει για Β΄ Εθνική; Ε, όχι δα!
Ο ΠΑΟΚ τα τελευταία δύο χρόνια τουλάχιστον έχει κάθε δικαίωμα να μπαίνει στα παιχνίδια με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Ολυμπιακό με προσδοκίες νίκης, εντός ή εκτός έδρας, ασχέτως αν τα καταφέρνει (στην Αθήνα δεν τα καταφέρνει). Κι ωστόσο κάθε φορά που πλησιάζει ένα ντέρμπι, η «πρασινοκοκκινοκίτρινη» αρθρογραφία, βαφτίζει αυτήν την απολύτως θεμιτή αγωνιστική φιλοδοξία «αλαζονεία».
Το παράδοξο: Τα περισσότερα από τα κείμενα και τα σχόλια που κατηγορούν τον ΠΑΟΚ για αλαζονεία είναι εξόχως αλαζονικά. Γράφει ο πράσινος ρεπόρτερ ότι οι «Πράσινοι» ήταν και θα είναι πάντα μεγαλύτερη ομάδα. Ρωτάς, με πιο κριτήριο;
Τους τίτλους θα σου πει. Άρα ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο είναι μεγαλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό σωστά; Λάθος, προφανώς. Ουδείς Παναθηναϊκός θα παραδεχτεί ποτέ ότι ο Ολυμπιακός υπερέχει σε οτιδήποτε. Νομοτέλεια.
Αλλά αυτό το δικαίωμα, το δικαίωμα δηλαδή του Παναθηναϊκού να θεωρεί την ομάδα του τη μεγαλύτερη στην Ελλάδα, του ΑΕΚτσή να θεωρεί τη δική του μεγαλύτερη από τους άλλους δυο της Αθήνας, με σκεπτικό που προφανώς δεν αφορά τους τίτλους, ο ΠΑΟΚτσής δεν το έχει! Όταν ισχυριστεί κάτι αντίστοιχο, είναι αμετροεπής, φαντασμένος, αλαζόνας.
Έστω. Ας πούμε ότι πράγματι ο ΠΑΟΚ δεν δικαιούται ακόμα να νιώθει τόσο μεγάλος όσοι οι άλλοι. Από πού κι ως που αυτό είναι θέσφατο και δεν αλλάζει; Το περιβόητο βάρος της φανέλας είναι κάποιου είδους θεόσταλτο προνόμιο ή κάτι μήπως είναι κάτι που κατακτήθηκε στο πέρασμα των ετών; Κι αν κατακτήθηκε από έναν σύλλογο, γιατί δεν μπορεί να κατακτηθεί και από άλλον;
Αν δηλαδή ο ΠΑΟΚ στα επόμενα δέκα χρόνια πάρει πέντε – έξι πρωταθλήματα και ο Παναθηναϊκός λυγίσει από τα διοικητικά του προβλήματα, πάλι ο δεύτερος θα έχει βαρύτερη φανέλα; Πάντα θα έχει βαρύτερη φανέλα; Και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός; Μπορεί. Αλλά μπορεί και όχι. Όποιος προδιαγράφει το μέλλον, απλώς ανοηταίνει.
Η ιστορία, σε όλα τα πράγματα, διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα. Έτσι και στο ποδόσφαιρο. Σήμερα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει βαρύτερη φανέλα από την Μάντσεστερ Σίτι αλλά είναι χειρότερη ομάδα. Σε λίγα χρόνια οι συσχετισμοί μπορεί να έχουν αλλάξει. Όπως – δυστυχώς – άλλαξαν ανάμεσα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Λίβερπουλ.
Ο ΠΑΟΚ, επί Ιβάν Σαββίδη, έχει φτάσει σε όλα τα επίπεδα και σε κάποιες περιπτώσεις έχει ξεπεράσει κιόλας τους τρεις της Αθήνας. Του λείπουν οι τίτλοι, το βασικότερο. Εκεί πατούν όσοι τον κατηγορούν για αλαζονεία. ΟΚ, ας πάμε με τα νερά τους. Μέχρι να πάρει πρωτάθλημα ο «Δικέφαλος» οφείλει να είναι σεμνός και ταπεινός για να μην προσβάλει τα χρηστά ποδοσφαιρικά ήθη που τον είχαν συνηθίσει αλλιώς.
Εντωμεταξύ πάντως, ας αρχίσουν σιγά – σιγά και οι αντίπαλοι να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Ξεκινώντας από το πιο απλό: Το ΠΑΟΚάκι που ήξεραν, ας το ξεχάσουν!
Πηγή: Sport DNA
