Επιλογή Σελίδας

Του Γιώργου Ζάκκα

Τα «παράθυρα» της FIBA, για όσους ασχολούνται καθημερινά με το μπάσκετ, δεν είναι μια καινούργια ιδέα ή μια κατάσταση χωρίς προηγούμενο. Η παγκόσμια ομοσπονδία σκεφτόταν εδώ και χρόνια την επιστροφή τους, κάτι που αποφάσισε τελικά το 2015. Την τελευταία διετία, όμως, η κόντρα της FIBA με την Euroleague έχει περάσει σε… πρώτο πλάνο, αφού οι δυο τους δεν μπορούν να συνεργαστούν, ώστε να υπάρξει ομαλή συνύπαρξη όλων των αγώνων μέσα στο καλεντάρι. 

Στη ζωή των φιλάθλων τα «παράθυρα» μπήκαν ξανά στην ουσία τον Νοέμβριο του 2017, με τις πρώτες αναμετρήσεις των Εθνικών Ομάδων για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας το 2019. Σε ένα… τρελό διήμερο οι Ευρωπαίοι φίλοι του μπάσκετ προβληματίστηκαν, καθώς από τη μία έπαιζε η ομάδα τους και από την άλλη η Εθνική τους, την ίδια μέρα, μπορεί και σχεδόν την ίδια ώρα.

Η παραπάνω κατάσταση προβλημάτισε τους πάντες (ομοσπονδίες, παράγοντες, ομάδες, προπονητές, παίκτες, media, κόσμο), όμως προς το παρόν τίποτα δεν έχει αλλάξει. Έτσι, οδεύουμε προς το δεύτερο «παράθυρο», αυτό του Φεβρουαρίου, με την κατάσταση να είναι η ίδια. Ως εκ τούτου, η Εθνική Ελλάδας για παράδειγμα θα παραταχθεί στις αναμετρήσεις με την Εσθονία (23/2) και την Μεγάλη Βρετανία (25/2) δίχως τους παίκτες της, που αγωνίζονται στην Euroleague. Μάλιστα, την Παρασκευή (23/2), η Εθνική και ο Παναθηναϊκός Superfoods αγωνίζονται με… λίγη ώρα διαφορά! 

Το sdna.gr, λοιπόν, προσπαθεί να βάλει κάτω όλα τα ερωτήματα που υπάρχουν στην μπασκετική κοινωνία σχετικά με την FIBA, την Euroleague, τον Τζόρντι Μπερτομέου και τα «παράθυρα», με αφορμή τους αγώνες που θα διεξαχθούν σε λίγες ημέρες…

Η Euroleague αποτελεί κατά γενική ομολογία την καλύτερη ευρωπαϊκή διοργάνωση, στην οποία συμμετέχουν τα πιο δυνατά μπασκετικά «ονόματα»: μεγάλες ομάδες, σταρ της «πορτοκαλί θεάς» και όχι μόνο. Η ιστορία της διοργάνωσης είναι σπουδαία, ο κόσμος δείχνει πως εκτιμά το νέο format, που είναι πιο ανταγωνιστικό από ποτέ και τα γήπεδα γεμίζουν σε όλη την Ευρώπη. Δύσκολα θα διαφωνήσει κάποιος με το ότι η Euroleague αποτελεί μετά το ΝΒΑ την καλύτερη μπασκετική διοργάνωση του κόσμου. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως δικαιούται να πράττει ως απόλυτος ηγεμόνας του μπάσκετ…

Φυσικά, ευθύνες φέρουν όλοι και λάθη έχουν γίνει από όλους. Το SDNA επιχειρεί να καταγράψει τα λάθη και τα σωστά των δύο… μονομάχων, να σταθεί σε βασικά σημεία της επιχειρηματολογίας τους και να αναλύσει όσα συμβαίνουν σε μια υπόθεση που αποτελεί «καυτή πατάτα» για την μπασκετική Ευρώπη εδώ και μήνες. 

– Τι συμβαίνει με τα «παράθυρα» της FIBA;

Το χρονικό των «παραθύρων» είναι λίγο – πολύ γνωστό στον μπασκετικό χώρο τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε, πρόκειται για μια υπόθεση που δεν ήρθε από το… πουθενά, αλλά δουλεύεται και «ζυμώνεται» εδώ και μερικά χρόνια. Η ιδέα της παγκόσμιας ομοσπονδίας μπάσκετ ήταν να μπορεί να δώσει στον κόσμο την ευκαιρία να βλέπει την εθνική ομάδα της χώρας του από κοντά, στο «σπίτι» του, για επίσημα παιχνίδια, στα οποία το διακύβευμα είναι υψηλό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή που ζούμε τώρα δηλαδή, οι εθνικές ομάδες δίνουν… μάχη για την πρόκρισή τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 και αγωνίζονται μπροστά στον κόσμο τους, με φόντο ένα τεράστιο τουρνουά. 

Η ιδέα ξεκίνησε να δουλεύεται το 2011 στα γραφεία της παγκόσμιας ομοσπονδίας. Το κόνσεπτ εγκρίθηκε ομόφωνα από όλες τις Ομοσπονδίες που συμμετέχουν στο κεντρικό γραφείο της FIBA και το καλεντάρι έγινε γνωστό το 2015, με την ECA να συμφωνεί με την ύπαρξη αγώνων των εθνικών ομάδων κατά τη διάρκεια της σεζόν. 

Τα μηνύματα της επιστροφής των «παραθύρων» ήταν τα παρακάτω:

  • Επιστροφή των Εθνικών στον κόσμο τους. Μόνο στο μπάσκετ οι φίλαθλοι κάθε χώρας δεν είχαν καμία ευκαιρία να δουν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να παίζει επίσημους εντός έδρας αγώνες. Κανένα άλλο άθλημα παρουσίαζε τέτοια στρέβλωση. 
  • Ενίσχυση του ενδιαφέροντος για τις Εθνικές ομάδες από τη λαϊκή μάζα. που είχε χαθεί λόγω της πολύχρονης απώλειας της επαφής. 
  • Δημιουργία ευκαιριών στις Ομοσπονδίες να δημιουργήσουν περισσότερους οικονομικούς πόρους, με την καθιέρωση ενός προϊόντος που διεξάγεται σε μόνιμη βάση και όχι εποχική. 
  • Προώθηση νέων παιδιών, καθώς είναι γνωστό ότι οι αγώνες πρόκρισης δίνουν ευκαιρίες πολλές φορές στις εθνικές ομάδες και τους προπονητές να κάνουν πειραματισμούς… 

Μάλιστα, μέχρι τον Νοέμβριο του 2016 η ECA υπογράμμιζε πως δεν θα αποτελέσει εμπόδιο για τις εθνικές Ομάδες και τους παίκτες. Το ίδιο έκανε και ο Τζόρντι Μπερτομέου, μέσω επιστολής του. Κάτι που (εδώ έχει πλήρη ευθύνη ο Μπερτομέου προσωπικά) δεν τηρήθηκε ποτέ, αφού η Euroleague μπορεί να επιμένει ότι δεν απαγορεύει σε κανέναν παίκτη να επιλέξει την εθνική αντί της ομάδας του, αλλά όπως γίνεται αντιληπτό, αυτό δε θα μπορούσε να το κάνει κανένας παίκτης ερχόμενος σε κόντρα με την ομάδα του. 

Το νέο format της Euroleague, που ανακοινώθηκε έναν χρόνο μετά τα «παράθυρα», σε συνδυασμό με την αλλαγή στάσης της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης από τον Ιούλιο του 2017 και έπειτα έχουν οδηγήσει το μπάσκετ στο αδιέξοδο που βρίσκεται σήμερα. Η ECA άλλαξε τη στάση της και τοποθετήθηκε ακριβώς απέναντι από τα «παράθυρα», χωρίς να έχουν προηγηθεί νέες τριβές ή γεγονότα που θα δικαιολογούσαν αυτή την αλλαγή.

Το σημείο – κλειδί των συζητήσεων, ώστε να βρεθεί τελικά λύση, προτού να είναι αργά, είναι το Φθινόπωρο του 2017. Η FIBA πρότεινε να μετακινήσει τα παιχνίδια των προκριματικών και με τη σειρά της ζήτησε από την Euroleague να κάνει τα οκτώ ματς της αγωνιστικής που «πέφτει» πάνω στα «παράθυρα» ημέρα Τρίτη. 

Η FIBA πραγματοποίησε το σκέλος της δικής ευθύνης, μετακίνησε όλα τα ματς Παρασκευή, και αρκούσε η Euroleague να προγραμματίσει μόλις δύο από τις 30 αγωνιστικές της regular season, δύο ημέρες νωρίτερα (Τρίτη αντί Πέμπτη και Παρασκευή).

Αφού η Euroleague δεν μπορούσε να αφήσει «κενές» δύο εβδομάδες τον χρόνο (όπως ήταν η αρχική πρόταση) για τα «παράθυρα», η παγκόσμια ομοσπονδία πρότεινε να γίνει μια τροποποίηση στο καλεντάρι και να μετατεθούν τα ματς δύο μέρες νωρίτερα και οι παίκτες να μπορούν να δώσουν το «παρών» τόσο στους συλλόγους τους, όσο και στις εθνικές. 

Η ECA δεν αποδέχτηκε την παραπάνω πρόταση (χωρίς να απαντήσει επίσημα) και στη συνέχεια δεσμεύτηκε τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους πως θα καταθέσει νέα πρόταση στη FIBA, πράγμα που τελικά δεν έγινε. Κι αυτό γιατί τόσο η FIBA, όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα περιμένουν την πρόταση της Euroleague, η οποία από το καλοκαίρι του 2017 και μετά δεν έχει καταθέσει προτάσεις ή ιδέες, ώστε να βρεθούν λύσεις και να δοθεί ένα οριστικό τέλος στη «διαμάχη» των δύο πλευρών.

Αδιέξοδο!

– Γιατί η ECA αφήνει τους παίκτες της Eurocup, αλλά όχι εκείνους της Euroleague να παίξουν στα «παράθυρα»;

Σε αυτό το σημείο παρουσιάζεται μία από τις… ηχηρές αντιφάσεις της ρητορικής της Euroleague και του Τζόρντι Μπερτομέου, που δημιουργεί εύλογες απορίες. Τόσο η Euroleague, όσο και το Eurocup, βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα της ECA. Πώς γίνεται, λοιπόν, η μία διοργάνωση να αφήνει τους παίκτες της στα «παράθυρα» και η άλλη όχι;

Ο Τζόρντι Μπερτομέου σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Τουρκία υπογράμμισε πως: «H άποψή μας είναι ξεκάθαρη για την υπόθεση με τη FIBA. Είμαστε σε μία κατάσταση, που η FIBA αποφάσισε να εισάγει τα «παράθυρα» μεσούσης της σεζόν. Αυτά τα παιχνίδια έρχονται σε αντιπαράθεση με το δικό μας καλεντάρι, αυτό του ΝΒΑ και οι παίκτες δε μπορούν να είναι παντού, Το Eurocup έχει λιγότερους αγώνες για αυτό κι εκεί εμείς κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε». Όμως, ειδικά στο θέμα του Eurocup, η αντίφαση όσων λέει φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. 

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά…

  • Πώς γίνεται η ECA να ακολουθεί διαφορετική πολιτική και να έχει διαφορετικές αρχές ανάλογα με τη διοργάνωση;
  • Με βάση ποιο σκεπτικό οι παίκτες της Euroleague μπαίνουν σε διαφορετική κατηγορία από εκείνους του Eurocup;
  • Όταν πρόκειται για αρχές και θέσεις μίας διοργανώτριας αρχής, αυτές δεν θα έπρεπε να εφαρμόζονται παντού και να μην γίνονται διακρίσεις; 

Η αντίφαση είναι εμφανής και ανήκει σε όσα λογικά και… παράλογα συμβαίνουν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια!

– Πώς επιχειρεί να κερδίσει τις εντυπώσεις η Euroleague; 

Η απόφαση για την ISU πριν από λίγους μήνες αποτέλεσε πεδίο, πάνω στο οποίο FIBA και Euroleague ανέπτυξαν την επιχειρηματολογία τους, ερμηνεύοντας την απόφαση με βάση το δικό τους συμφέρον. Αφού, λοιπόν, η παγκόσμια ομοσπονδία κάλεσε την Euroleague να συμμορφωθεί, η δεύτερη «απάντησε» τονίζοντας πως η FΙΒΑ δεν έχει πλέον το δικαίωμα να τιμωρήσει παίκτες, ομοσπονδίες, ομάδες και διαιτητές. 

Το θέμα, λοιπόν, που προκύπτει αρχικά είναι ότι η Euroleague ζήτησε από την FIBA να σταματήσει να κάνει κάτι, που ούτως ή άλλως δεν έχει κάνει. Ουδέποτε η παγκόσμια ομοσπονδία τιμώρησε μια ομοσπονδία, μια ομάδα, έναν αθλητή ή έναν διαιτητή την τελευταία διετία, με αφορμή τα όσα γίνονται στην «διαμάχη» της με την κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Ακόμα σοβαρότερο ζήτημα, όμως, έχει προκύψει από την στάση της Euroleague και τον χειρισμό του εν λόγω θέματος. Όπως φαίνεται στις ανακοινώσεις και τις θέσεις τους, οι άνθρωποι της ECA αρνούνται να διαβάσουν την άλλη εκδοχή της απόφασης για την ISU, στην οποία αναφέρεται ξεκάθαρα η απαγόρευση στον περιορισμό της ελευθερίας επιλογής του παίκτη. 

Η Euroleague, άλλωστε, ήταν εκείνη που έβαλε αγώνες «πάνω» στα ματς των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Κίνας, τοποθετώντας ταυτόχρονα τους παίκτες σε μια πολύ δύσκολη και άκομψη θέση, «τιμωρώντας» τους έμμεσα με αυτό τον τρόπο. Από την άλλη πλευρά, η FIBA δεν τιμώρησε με κανέναν τρόπο όσους επέλεξαν να αγωνιστούν στην Euroleague, παρά το γεγονός πως είχε ανακοινώσει το καλεντάρι της και τα «παράθυρα» εδώ και δύο χρόνια.

Θυμίζουμε κάτι σημαντικό, που αναφέραμε και παραπάνω: ο Τζόρντι Μπερτομέου μέσω επιστολής του είχε δεσμευτεί πως η ECA δεν θα προβάλει εμπόδια στη συμμετοχή των παικτών στις εθνικές του ομάδες. Η ECA δεν έβλεπε και με το… καλύτερο μάτι τα «παράθυρα», αλλά είχε ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους το 2016 πως δεν θα σταθεί εμπόδιο. Νομικά κάτι τέτοιο πράγματι δεν το έκανε. Όμως, βάζοντας ματς της Euroleague «πάνω» στις ημερομηνίες των προκριματικών, έβαλε με ανήθικο τρόπο στη μέση τους παίκτες, τους προπονητές και τις ομάδες. 

Με άλλα λόγια, η Euroleague προσπάθησε να κερδίσει τις εντυπώσεις, αλλά δεν τα κατάφερε, βάζοντας… αυτογκόλ, το οποίο μελετά η Ευρωπαϊκή Ενωση. 

– Τίθεται θέμα νομιμότητας της Euroleague και των αποφάσεών της;

Τους τελευταίους μήνες στο τραπέζι της «κόντρας» της FIBA με την Euroleague έχει «πέσει» ακόμα ένα σοβαρό ζήτημα, καθώς η λειτουργία της Euroleague και το κατά πόσο τίθεται θέμα νομιμότητας εκ μέρους της είναι κάτι που συζητείται στην μπασκετική Ευρώπη. 

Ο πρόεδρος της Μπεσίκτας, Φικρέτ Ορμάν, τον Μάιο του 2017 είχε εξαπολύσει ευθεία επίθεση στην Euroleague, δηλώνοντας: «Είμαι ενάντια στην EuroLeague. Είναι ένας οργανισμός κλεφτών. Είμαι εναντίον στο να στείλω την ομάδα εκεί, όπου μία ισπανική εταιρεία έχει δώσει ποσοστό σε κάποιες γνωστές ομάδες. Έχουν μεγάλους χορηγούς, παίρνουν πολλά χρήματα και δεν πρόκειται να τους δώσω χρήματα να βάλουν στην τσέπη τους. Ακόμα και αν κατακτήσουμε το Πρωτάθλημα δεν πρόκειται να παίξουμε στην EuroLeague. Δεν θα παίξουμε σε αυτή την διοργάνωση μόνο και μόνο για να πάρουν λεφτά οι Ισπανοί». Το «ξέσπασμα» του Ορμάν είχε κάνει τον γύρο του διαδικτύου και αρκετοί άρχισαν να… σκαλίζουν την υπόθεση. 

Λίγους μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του 2017, ο Μάκης Αγγελόπουλος, πρόεδρος και μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ ΑΕΚ, μιας ομάδας που ακόμα και αν πάρει το πρωτάθλημα Ελλάδας δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί στην Euroleague, εξέφρασε μέσω SDNA τις δικές του ανησυχίες και έκανε λόγο για «νομικό ζήτημα, που αργά ή γρήγορα θα απασχολήσει τις αρμόδιες επιτροπές». «Πρέπει να πω ότι εδώ τίθεται και νομικό ζήτημα που θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα θα απασχολήσει τις αρμόδιες επιτροπές σε ευρωπαϊκό επίπεδο αθλητισμού και διακυβέρνησης. Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει περιβάλλον αθέμιτου ανταγωνισμού. Οι 11 διορισμένοι ισόβια στην Euroleague, έχουν την ευκαιρία, παίζοντας και στα εθνικά πρωταθλήματα, να απολαμβάνουν ένα πιο σαφές και ξεκάθαρο οικονομικό πλάνο σε σχέση με όλους εμάς που ακολουθούμε. Αυτοί γνωρίζουν ότι για τα επόμενα 10 χρόνια θα είναι μόνιμα στην Euroleague ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο εγχώριο πρωτάθλημα. Και όλοι ξέρουν πόσο σημαντικό είναι για όλους τους χρηματοδότες αλλά και τα κλαμπ, να επιχειρούν σε ένα ασφαλές οικονομικό περιβάλλον, όπου τα έσοδα είναι γνωστά εκ προοιμίου σε βάθος χρόνου και άπαντες έχουν την ευκαιρία να κάνουν τον προγραμματισμό τους. Σε αντίθεση με όλους  τους υπόλοιπους, τα έσοδα των οποίων είναι μη προβλέψιμα και παρόλα αυτά πρέπει να τους ανταγωνιστούν στο εγχώριο μπασκετικό προϊόν. Όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. Η διαφορά στο μπάτζετ της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό είναι τα εγγυημένα έσοδα από την Euroleague. Αλλά ακόμα κι έτσι εμείς θα παλέψουμε για να πάρουμε σε βάθος χρόνου αυτό που μας αξίζει. Θέλουμε να είμαστε στην κορυφή. Έστω και χωρίς το δεκαετές συμβόλαιο της Euroleague», ήταν τα λόγια του επί του θέματος.

Πριν από λίγες μέρες, λοιπόν, μέσα στο 2018, οι παραπάνω φωνές «γιγαντώθηκαν» όταν ο καθηγητής Javier Rodriguez Ten του Πανεπιστημίου San Jorge, επικεφαλής της ισπανικής Ένωσης Αθλητικού Δικαίου σε άρθρο του στο IU Sport αμφισβήτησε τη νομιμότητα της Euroleague, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων πως η διοργάνωση έχει βλάψει σε μεγάλο βαθμό το ισπανικό πρωτάθλημα. Μάλιστα, ρώτησε αν: «το γεγονός ότι μια ομάδα συλλόγων που ανήκουν στην ACB και στην Euroleague έχει μόνιμα εγγυημένη μια πρόσθετη πηγή εσόδων, η οποία δεν είναι προσβάσιμη υπό συνθήκες ισότητας ή αθλητικής αξίας, δεν αποτελεί σαφές παράδειγμα αθέμιτου ανταγωνισμού υπό τη μορφή “Οικονομικού ντόπινγκ”;». 

Τα παραπάνω ζητήματα είχαν τεθεί και από τον ισχυρό άνδρα της ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods, Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Προ ημερών με δήλωσή του ο Γιαννακόπουλος είχε κάνει γνωστό πως: «έχω δώσει ήδη εντολή στο νομικό μας τμήμα να κινήσει τις νομικές διαδικασίες ώστε: 

Να διερευνήσουμε και επιτέλους να μάθουν και οι 16 ομάδες το πού πηγαίνουν τα χρήματα από τις τηλεοπτικές συμφωνίες της Εuroleague και αν η κατανομή τους είναι πραγματικά δίκαιη». Επιπλέον, ο Γιαννακόπουλος είχε αναφερθεί δημόσια και στα υπόλοιπα θέματα, που θα διερευνούσε η νομική του ομάδα.

Όλα τα παραπάνω θέματα έχουν τεθεί επί τάπητος, την ώρα που η νομιμότητα της Euroleague αμφισβητείται ανοιχτά από ολοένα και περισσότερους ανθρώπους του χώρου.

– Μπορεί να συγκριθεί και να τύχει της ίδιας αντιμετώπισης το ΝΒΑ με την Euroleague, όπως θέλει ο Μπερτομέου;

Στην κουβέντα που γίνεται σχετικά με το ποίος θα πάρει μέρος στις προσπάθειες των εθνικών Ομάδων να προκριθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, οι παίκτες του ΝΒΑ έχουν ισχυρή θέση ως αφήγημα από το Τζόρντι Μπερτομέου. Ο Καταλανός έχει επαναλάβει ότι η Euroleague δεν θα αλλάξει στάση αν η FIBA δεν καταφέρει να απελευθερώσει τους καλύτερους παίκτες για να παίξουν στις Εθνικές, εννοώντας φυσικά το ΝΒΑ. Τα «παράθυρα» της FIBA χωλαίνουν σε αυτή την υπόθεση.

Εθνικές Ομάδες χωρίς τους καλύτερους παίκτες γίνεται; Ποιος δεν θα ήθελε να έχει τους κορυφαίους των κορυφαίων στη διάθεσή του.

Όμως η FIBA είχε δύο επιλογές:

  • Είτε θα άφηνε τις Εθνικές ομάδες να μαραζώνουν χάνοντας ολοένα και περισσότερο την επαφή τους με τον κόσμο επειδή οι παίκτες του ΝΒΑ δεν θα αγωνίζονταν στα «παράθυρα».
  • Είτε θα δοκίμαζε, θα προσπαθούσε να επαναφέρει το σύστημα που υπήρχε μέχρι το 2003 όταν και τότε οι παίκτες του ΝΒΑ ήταν απόντες. 

Προτίμησε το δεύτερο, αναλαμβάνοντας το ρίσκο της. 

Ο τρόπος λειτουργίας του ΝΒΑ είναι τέτοιος, που ο «μαγικός κόσμος» δεν γίνεται να εξισωθεί με όσα ισχύουν στην Euroleague. Άλλωστε, πριν από πολλά χρόνια ο Ντέιβιντ Στερν και ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς επισημοποίησαν με τις απαραίτητες υπογραφές το γεγονός ότι το ΝΒΑ θεσμικά δεν ανήκει στη σφαίρα ελέγχου της FIBA. Επομένως, δεν γίνεται να μπαίνει στην ίδια συζήτηση με όσα γίνονται στην Euroleague. NBA και Euroleague έχουν πάρα πολλές διαφορές, το ένα ανήκει στην ευρύτερη ομπρέλα της FIBA (οι ομάδες της Euroleague παίζουν στα εθνικά πρωταθλήματα της FIBA) και το άλλο λειτουργεί με τον δικό του τρόπο, μόνο του.

Γι’ αυτό και NBA και Euroleague δεν μπορούν να μπαίνουν στην ίδια πρόταση. Πέραν των δυσθεώρητων οικονομικών κα δομικών διαφορών που έχουν οι δύο κόσμοι. 

– Πώς αντιμετωπίζει το ίδιο το ΝΒΑ τον… πόλεμο που έχει ξεσπάσει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ; 

Ο κομισάριος του ΝΒΑ, Άνταμ Σίλβερ, σε συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο των Global Games και του αγώνα των Μπόστον Σέλτικς με τους Φιλαδέλφεια Σέβεντι Σίξερς τον Ιανουάριο του 2018 στο Λονδίνο είπε: «Πράγματι έχω ανησυχία για αυτή τη δύσκολη σχέση σχέση. Είμαστε σε επαφή και με τα δύο “στρατόπεδα”, για να τα αποκαλέσουμε έτσι, τόσο με την Euroleague, όσο και με τη FIBA, με την οποία έχουμε πολύ καλή σχέση. Δεν είναι κάτι που μας αρέσει να βλέπουμε. Εμείς, βρισκόμαστε κάπου στο περιθώριο αυτής της κόντρας και αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει μια αμηχανία καθώς το ΝΒΑ φαίνεται να ζει κάτω από ένα διαφορετικό σύνολο κανόνων, κάτι το οποίο είναι απλά η πραγματικότητα της Λίγκας μας και η κατάσταση που βρίσκουμε τους εαυτούς μας όσον αφορά τους παίκτες μας, που δεν ταξιδεύουν στις εθνικές ομάδες για τα παιχνίδια που γίνονται στην mid-season. Ελπίζουμε ότι θα ξεπεραστούν αυτά τα ζητήματα. Για το ευρύτερο συμφέρον του μπάσκετ, αναγνωρίζουμε ότι για να συνεχίσει να μεγαλώνει το άθλημα χρειάζεται κάτι περισσότερο από ένα ισχυρό NBA. Χρειάζεται ισχυρά εθνικά πρωταθλήματα, χρειάζεται ισχυρές περιφερειακές διοργανώσεις, παρόμοιες με την Euroleague, και χρειάζεται ισχυρές εθνικές ομάδες» και συμπλήρωσε πως:

«Όλα αυτά τα πράγματα είναι σημαντικά και αισθάνομαι ότι είμαστε πάρα πολύ “ξένοι” σε αυτή τη διαμάχη. Όσο μεγάλο κι είναι το αποτύπωμα που έχουμε ως ΝΒΑ, αισθάνομαι ότι οι πολιτικές σε αυτή την κατάσταση είναι κάτι περισσότερο από πολύπλοκες. Από τη δική μου πλευρά, έστω κι αν όπως είπα, είμαι στο NBA εδώ και 25 χρόνια, παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό την κατάσταση που επικρατεί. Ένα από τα μέλη που συμμετέχει ενεργά σε αυτή τη διαμάχη μου έλεγε σήμερα: Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι ξεκίνησαν από την Ευρώπη. Χαμογέλασα, αλλά είπα μόνο: Ας βρούμε έναν τρόπο να φέρουμε ειρήνη σε αυτή τη γη και να βρούμε έναν τρόπο να επιλύσουμε αυτή τη διαμάχη. Είναι σημαντικό για τη νεολαία να βλέπει ισχυρές εθνικές ομάδες, ισχυρά ματς μεταξύ των clubs όπως ακριβώς βλέπουν και στο ποδόσφαιρο στην Αγγλία. Εάν υπάρχει ένας ρόλος που μπορούμε να παίξουμε, είμαστε ευτυχείς να το κάνουμε. Ο κ. Marc Tatum, αναπληρωτής διευθυντής του NBA, είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της FIBA, γνωρίζουμε όλους τους εμπλεκόμενους και θα θέλαμε να δούμε τη διαμάχη να βρίσκει μία λύση. Πρέπει όμως να πω ότι πιστεύουμε επίσης στις Εθνικές ομάδες και τις διοργανώσεις τους. Γνωρίζουμε ότι κι αυτές είναι πάρα πολύ σημαντικές και μπορώ να σας πω ότι πολλοί από τους μη Αμερικάνους παίκτες που συμμετέχουν στο NBA μου έχουν πει ότι ίσως να μην είχαν ασχοληθεί ποτέ με άθλημα όταν ήταν νεότεροι αν δεν υπήρχαν τα προγράμματα των εθνικών ομάδων».

Το ΝΒΑ δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Euroleague, έχει διαφορετικό τρόπο λειτουργίας, θέλει να δει την FIBA και την Euroleague να φτάνουν σε μια λύση, για το καλό του αθλήματος και ο Σίλβερ ξεκαθαρίζει σε κάθε τόνο: «Πολλοί παίκτες μου έχουν πει ότι δε θα είχαν ασχοληθεί με το μπάσκετ αν δεν υπήρχαν εθνικές ομάδες». 

– Περιορίζεται ή αυξάνεται η πιθανότητα συμμετοχής των παικτών του ΝΒΑ στις Εθνικές Oμάδες;

Η απάντηση είναι παρακινδυνευμένη, αλλά σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία προβλεπόμενη.

Υπάρχουν όμως δεδομένα: 

Ολοένα και περισσότεροι παίκτες του ΝΒΑ αρνούνται να συμμετέχουν με τις εθνικές ομάδες τους στις τελικές φάσεις των μεγάλων διοργανώσεων. Και η FIBA, όπως και οι εγχώριες ομοσπονδίες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για αυτό. Απολύτως τίποτα. Τι έκανε η FIBA όμως; Δημιούργησε ένα players friendly καλεντάρι, μειώνοντας τα Eurobasket και τις ημέρες προετοιμασίας πριν από τα μεγάλα τουρνουά. Ταυτόχρονα, με την ευκαιρία των δύο «παραθύρων» τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο, σε περιόδους που το ΝΒΑ έχει ολοκληρωθεί, δίνει την ευκαιρίες στους μεγάλους σταρ, να επιστρέψουν στη χώρα τους και να αγωνιστούν σε ένα ή δύο ματς, εντός έδρας. Να τους παρακολουθήσουν άνθρωποι που, αλλιώς, δε θα είχαν την ευκαιρία ποτέ στη ζωή τους, εκτός κι αν η χώρα τους αναλάμβανε τη διεξαγωγή ενός μεγάλου τουρνουά, κάτι που για την Ελλάδα είναι απίθανο.

Με τα «παράθυρα», στα οποία ναι, οι παίκτες του ΝΒΑ θα απουσιάζουν (τον Νοέμβριο και τον Φεβρουάριο, δηλαδή στα «χειμερινά»), δίνεται η ευκαιρία να δει ο κόσμος παίκτες – θρύλους, συμπατριώτες τους, δικά τους παιδιά, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το μπορούσαν, παρά μόνο σε μερικά φιλικά προετοιμασίας… 

– Θα έρθουν οι παίκτες του ΝΒΑ τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο;

Η απάντηση είναι άγνωστη, αλλά σχεδόν καθημερινά, ολοένα και περισσότεροι παίκτες δηλώνουν ότι θα είναι παρόντες…

– Έχουν νόημα τα «παράθυρα»;

Στο βαθμό που χαιρόμαστε για την κατάκτηση του Euro από την Ελλάδα το 2004, ναι! Στο βαθμό που στον αθλητισμό πρέπει να υπάρχει δημοκρατία και να μην μετατρέπεται σε ένα κλειστό κλαμπ ομάδων ναι! Στο βαθμό που μας ενδιαφέρει η ανάπτυξη και όχι η ενίσχυση και η προβολή μόνο των ισχυρών, ναι! 

Είναι αλήθεια ότι οι αγώνες της πρώτης φάσης μπορεί να μην είναι τόσο ανταγωνιστικοί για τα φαβορί. Αλλά, στη δεύτερη φάση τι συμβαίνει; Πως μία μικρότερη χώρα θα αναπτυχθεί, αν δεν δώσει αγώνες; Πώς θα υπάρξει ανάπτυξη του μπάσκετ, που αποτελεί ζητούμενο για όλους; Ποιο δημοκρατικό μοντέλο μπορεί να στερήσει από τους αδύνατους να αντιμετωπίσουν τους δυνατούς; Το σίγουρο είναι επίσης ότι όσο τα χρόνια περνούν, οι αποστάσεις μειώνονται στον αθλητισμό και οι εκπλήξεις γίνονται περισσότερο μια συνήθεια. Μπορεί οι αδύνατοι να μην κερδίσουν τους ισχυρούς φέτος στα «παράθυρα», αλλά πάνω σε αυτόν τον καμβά, στο μέλλον, μπορεί η υπόθεση πρόκριση να γίνει ακόμα πιο δύσκολη. Και τότε θα έχει επιτευχθεί ο στόχος της ανάπτυξης. Ανάπτυξη, όμως, χωρίς να κάνεις τίποτα (όπως θέλει ο Μπερτομέου) δεν γίνεται με κανέναν τρόπο. 

– Γιατί δεν έγινε δεκτή από τη FIBA η πρόταση της Euroleague για αγώνες το καλοκαίρι;

Διότι ήταν μία πρόταση χωρίς την παραμικρή μελέτη, μία πρόταση που σε όρους μάρκετινγκ υποβάθμιζε το μπάσκετ και τις εθνικές ομάδες και κατέτασσε το άθλημα ως εποχικό, «σκοτώνοντας» τους παίκτες… Η πρόταση της Euroleague προέβλεπε τη διεξαγωγή αγώνων και προπονήσεων τον Ιούνιο και τον Ιούλιο και τη διεξαγωγή των τελικών φάσεων στο τέλος Ιουλίου. Καμία σοβαρή ομοσπονδία, εκτός κι αν διοικεί ένα άθλημα που έχει καλοκαιρινή υπόσταση, δεν θα δεχόταν κάτι τέτοιο, ενώ θα ήταν και αποτελειωτικό για τους παίκτες. 

Τη στιγμή που η FIBA προσπαθεί να μειώσει ένταση από τους παίκτες μειώνοντας κατά 22% το φόρτο σε κύκλο τετραετίας, έρχεται η Euroleague και λέει, ότι στους ελεύθερους για διακοπές μήνες των παικτών, αυτοί θα πρέπει να παίζουν μπάσκετ. Ήταν μία πολύ πονηρή πρόταση, που η Euroleague ήξερε πως ακόμα κι αν τη δεχόταν η FIBA θα έφερνε εναντίον της σφόδρα τους παίκτες και θα ήταν από χέρι χαμένη. 

– Ο Μπερτομέου δηλώνει ότι ενδιαφέρεται για τις Εθνικές ομάδες… Ισχύει;

Είναι δύσκολο να μπει κανείς στο σκεπτικό του Τζόρντι Μπερτομέου διότι έχει υποπέσει σε αναρίθμητες αντιφάσεις τα τελευταία χρόνια και μερικές από αυτές αναλύθηκαν παραπάνω. Το ερώτημα είναι μάλλον άστοχο όμως, γιατί η δουλειά του Μπερτομέου δεν είναι να υποδεικνύει στη FIBA πώς θα καταστρώσει το σχέδιο ανάπτυξής της, όπως κάνει μέχρι τώρα, κουνώντας επιδεικτικά το δάχτυλο.

Η FIBA έχει το δικό της στρατηγικό πλάνο και η Euroleague ένα ξεχωριστό. Τα δύο πλάνα τέμνονται μόνο στην παρουσία των παικτών της Euroleague στους αγώνες των «παραθύρων», όπως γίνεται σε κάθε άθλημα στον κόσμο. Τα «παράθυρα» δεν θίγουν την ομαλή λειτουργία της Euroleague, που είτε θα έπρεπε να αφήσει κενές δύο εβδομάδες μέσα στη σεζόν, είτε να μετακινήσει κατά δύο μέρες τους αγώνες ισάριθμων εβδομάδων. Δεν έκανε τίποτα από τα δύο. Άρα, επί του πρακτέου, η Euroleague, δεν θέλει. Για τους δικούς της λόγους. Γνωρίζοντας μάλιστα ότι αν αποδεχόταν μία από τις δύο προτάσεις, το… μπάχαλο θα είχε λυθεί.

– Είναι απόφαση των παικτών αν θα αγωνιστούν ή όχι;

Ασφαλώς όχι, έστω κι αν ο Μπερτομέου ισχυρίζεται το αντίθετο. Με βάση την πρόσφατη απόφαση της Κομισιόν, κάθε χρήση της λέξης απαγόρευση, θα είχε ως αποτέλεσμα την «προσαγωγή» του Μπερτομέου στις Βρυξέλλες ως κατηγορούμενο. Όχι φυσικά ενώπιον του δικαστηρίου, αλλά της Κομισιόν. Και ο κίνδυνος επιβολής τεράστιων προστίμων θα ήταν υπαρκτός. Με τον τρόπο του όμως, ο Μπερτομέου απαγορεύει στους παίκτες να αποφασίσουν μόνοι τους. Ξέρει ότι οι αθλητές σέβονται τα συμβόλαιά τους και τα χρήματα που παίρνουν από τις ομάδες τους. Δε θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αρνηθούν την ομάδα για την Εθνική, όταν ο Μπερτομέου έχει ορίσει αγώνες Euroleague… πάνω στις εθνικές.

Κι αυτή είναι όντως μία βάναυση καταπάτηση των δικαιωμάτων των παικτών, οι οποίοι όμως δεν έχουν ισχυρό όργανο (τώρα κάτι πάει να δημιουργηθεί) αυτοπροστασίας τους. Το είπε και ο Μπόμπι Ντίξον άλλωστε. Υπάρχουν βέβαια και ομάδες που αφήνουν τους παίκτες, όπως η Φενέρμπαχτσε, η Αρμάνι Μιλάνο, ο Παναθηναϊκός Superfoods (στο δεύτερο ματς του πρώτου «παραθύρου»). Δημιουργούνται όμως και «τραγικές» καταστάσεις, όπως συνέβη στην υπόθεση του ματς Βουλγαρία – Φινλανδία, όταν η Μπαρτσελόνα άφησε τον Σάσα Βεζένκοφ, όχι όμως και τον Πέτερι Κοπόνεν. Ή όπως θα έχουμε τώρα στην αναμέτρηση της Ρωσίας με τη Γαλλία, με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας να επιτρέπει σε δύο Ρώσους παίκτες της να αγωνιστούν, όχι όμως και στον Νάντο Ντε Κολό. Ή όπως κάνει η Φενέρ, που αφήνει τους Τούρκους για να κερδίσει την κοινή γνώμη, όχι όμως και τους Κώστα Σλούκα, Νίκολα Κάλινιτς, Τζίτζι Ντατόμε κτλ…

– Τι απήχηση είχαν τα παιχνίδια των «παραθύρων» του Νοεμβρίου;

Το πρώτο «παράθυρο» ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2017 με τους ανθρώπους της παγκόσμιας ομοσπονδίας να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι από τους αγώνες, αλλά και την προσέλευση του κοινού. Σε πολλές χώρες ο κόσμος αγκάλιασε τις εθνικές, παρά το γεγονός πως πολλές ομάδες αποφάσισαν να παίξουν μακριά από τα αστικά κέντρα. 

Για παράδειγμα, η Ελλάδα δεν έπαιξε στο ΟΑΚΑ ή το ΣΕΦ ή το «PAOK Sports Arena» ή το «Nick Galis Hall», αλλά στα «Δύο Αοράκια» στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Τα νούμερα που ακολουθούν παρακάτω είναι χαρακτηριστικά της απήχησης των αγώνων του πρώτου «παραθύρου»: 

Πρώτοι αγώνες

  • 6500 στον αγώνα Τουρκία – Λετονία
  • 5000 στον αγώνα Γερμανία – Γεωργία
  • 3100 στον αγώνα Ολλανδία – Κροατία
  • 10000 στον αγώνα Αργεντινή – Παραγουάη
  • 6000 στον αγώνα Μεξικό – Κούβα
  • 13000 στον αγώνα Κίνα – Χονγκ Κονγκ
  • 5000 στον αγώνα Κινεζική Ταϊπέι – Αυστραλία

Δεύτεροι αγώνες

  • 5000 στον αγώνα Γαλλία – Βοσνία
  • 5300 στον αγώνα Ρουμανία – Ολλανδία
  • 5000 στον αγώνα Ουγγαρία – Κόσοβο
  • 6000 στον αγώνα Σερβία – Γεωργία
  • 5000 στον αγώνα Λιθουανία – Πολωνία
  • 6000 στον αγώνα Ουκρανία – Τουρκία
  • 5000 στον αγώνα Φινλανδία – Τσεχία
Πηγή: Sport DNA

Pin It on Pinterest

Shares
Share This