Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Πάντοτε σε στιγμές κρίσεως, το ποδόσφαιρο είναι το ασφαλέστερο καταφύγιο. Ο ΠΑΟΚ, από την Κυριακή το βράδι, δοκιμάζεται. Ο,τι κι αν έγινε ή δεν έγινε, ό,τι κι αν πρόκειται να γίνει για ό,τι έγινε ή δεν έγινε, μες στο επόμενο δίμηνο ο μονόδρομος του ΠΑΟΚ είναι το ποδόσφαιρό του.
Οσοι αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο στην ουσία του, και αυτοί είναι συνήθως οι ολίγοι του εκκλησιάσματος, την Τετάρτη στη Νέα Σμύρνη είδαν μια ομάδα με πολύ ποδόσφαιρο μέσα της. Μια ομάδα, πλέον τόσο καλοδουλεμένη ώστε να βγάζει το πολύ ποδόσφαιρο που κουβαλάει μέσα της.
Σε υψηλή ταχύτητα και ένταση, σε διαρκή κίνηση στους χώρους, με συνδυαστικότητα σε φάσεις όπου συμμετέχουν πολλοί ποδοσφαιριστές, με «παίκτες παραπάνω» απ’ την πίσω ζώνη στο ξεδίπλωμα των επιθέσεων, με ασίστ (ίδιον των ομάδων με αρχή/μέση/τέλος) ακραίων μπακ.
Ένα πακέτο, πολύ επάνω από αυτό που ο σημερινός Πανιώνιος έχει τη ρεαλιστική δυνατότητα ν’ αντιμετωπίσει. Γιατί είναι άλλο, ομάδες που ανήκουν στην ίδια κατηγορία (Σούπερ Λιγκ). Και άλλο, ομάδες ίδιας κατηγορίας. ΠΑΟΚ και Πανιώνιος δεν είναι ομάδες ίδιας κατηγορίας.
Ο Πανιώνιος μπορούσε ν’ αντιμετωπίσει το πακέτο-ΠΑΟΚ, τον Νοέμβριο. Τότε που ο ΠΑΟΚ έσωσε την ισοπαλία (2-2) με το γκολ του Λέο Μάτος στο 90’+3′. Η απόσταση, τότε με τώρα, δεν έχει να κάνει με πρόσωπα. Στον ΠΑΟΚ, εκείνο το μεσημέρι, έπαιζαν βασικοί ο Λέο Μάτος, ο Τζάλμα, ο Κρέσπο, ο Τσίμιροτ. Κι ο Πανιώνιος είχε τον Πινιώτη, εκεί όπου αυτή τη φορά έπαιξε ο Ουάσινγκτον Σαντάνα.
Η απόσταση είναι στην ανάπτυξη της ομάδας-ΠΑΟΚ, στο μεγάλωμά της μέσα σ’ αυτό το τρίμηνο. Στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και της προσωπικότητάς της. Στη δουλειά του προπονητή και στην αλληλουχία των αποτελεσμάτων, που έλυσαν το εγκεφαλικό χειρόφρενο. Τότε, ακόμη ο ΠΑΟΚ αγκομαχούσε, με κόσμο στην κερκίδα. Τώρα, ο ΠΑΟΚ πετούσε, δίχως καν τον κόσμο του.
Η Νέα Σμύρνη τότε, ήταν το τελευταίο μη νικηφόρο ματς του ΠΑΟΚ. Η ίδια Νέα Σμύρνη τώρα, ήταν το πρώτο τεστ χαρακτήρα μετά το μη-ματς της Κυριακής. Στα όσα εγκώμια ο Λουτσέσκου αξίζει για την ποδοσφαιρικότητα της ομάδας του, βάλτε άλλο ένα για την πνευματική σκληραγώγηση.
Το μη-ματς ήταν σοβαρός δυνητικός κίνδυνος. Αποπροσανατολισμού, αποσυντονισμού, απορρύθμισης, γενικώς ό,τι άλλο μπορεί ν’ αρχίζει με το πρόθεμα απο-. Στην πραγματικότητα βγήκε συγκέντρωση, βγήκε ένας τρόπον τινά δημιουργικός θυμός, βγήκε κυριαρχία. Μια κατάσταση, τούρμπο. Το μη-ματς της Κυριακής ήταν, εν τέλει, ένα αβαντάζ για το fitness.
Να λειτούργησε επίσης σαν νοητικό αβαντάζ ότι επρόκειτο για κύπελλο, άρα η νίκη δεν ήταν τόσο «υποχρεωτική» όσο θα είναι στις τελευταίες επτά αγωνιστικές του πρωταθλήματος; Ας περιμένουμε Κιλοιπόν, για την επιβεβαίωση, και την Κυριακή στην Τρίπολη. Ο πρώτος, από τους επτά, στίβος «υποχρεωτικής νίκης».
Στο εξής πάντως, από Δευτέρα και έως τον τερματισμό της 6ης Μαίου, ζήτημα fitness παύει να τίθεται. Είναι ένα παιγνίδι την εβδομάδα (η ρεβάνς του κυπέλλου, μετά το 1-3, «δεν πιάνεται»), με κενό μεταξύ 26ης και 27ης αγωνιστικής προς το τέλος Μαρτίου (για τα φιλικά της Εθνικής), και με διάλειμμα τριών εβδομάδων μεταξύ 27ης και 28ης.
Ως τότε, ό,τι κι αν επιτύχει υπέρ του ΠΑΟΚ η τέχνη της επικοινωνίας ή/και η επιστήμη της νομικής, πάλι όλα θα καταλήξουν στο ποδόσφαιρό του. Και τα άλλα, εννοείται, χρειάζονται. Η διαφορά έγκειται στο ότι μία κακή ομάδα με καλό εκπρόσωπο και καλό δικηγόρο, δεν πηγαίνει μακρυά. Ενώ μία καλή ομάδα με κακό εκπρόσωπο και κακό δικηγόρο, μπορεί να ταλαιπωρηθεί αλλά τον δρόμο θα τον βρει.
Ο ΠΑΟΚ είναι μία, σίγουρα, καλή ομάδα. Διαθέτει πληρότητα και ισορροπία, δεν εφθάρη στη ροή της περιόδου, μπαίνει στην τελική ευθεία πάνοπλη και ακμαία, της δίνεται γενναίο περιθώριο για rotation. Αναπτύσσει τη δυναμική της, ξεκάθαρα μία δυναμική τίτλου. Οσοι παίξατε «ΠΑΟΚ για τίτλο» τον Αύγουστο, μη βιαστείτε να πετάξετε τα κουπόνια…ακόμη και πόντοι να αφαιρεθούν.
Πηγή: Sport DNA
