Του Νίκου Παπαδογιάννη
H ξεγνοιασιά της Παρασκευής είναι το μεγάλο κέρδος -και γαλόνι- του φετινού Ολυμπιακού. Αγωνιστικά αλλά και βαθμολογικά, οι «ερυθρόλευκοι» έφτασαν στο σημείο να δίνουν ρεπό στο κοινό τους, όταν το πρόγραμμα έχει αγώνες σαν τον χθεσινό με τη Μπάμπεργκ.
«Θεωρήστε τη νίκη βέβαιη και βγείτε βόλτα στην πόλη. Άλλωστε, τα χρήματα του εισιτηρίου θα τα χρειαστείτε αργότερα».
Δεν θυμάμαι, τα τελευταία χρόνια, να ήταν τόσο εμφανής η κυριαρχία τους απέναντι σε μικρομεσαίες ομάδες, όταν στην εξίσωση προστίθεται το αβαντάζ της έδρας.
Απομένει να δούμε πόσο ισχυρός θα είναι ο ίδιος συνδυασμός στα πλέι-οφ, όταν θα κληθεί να βγάλει κάστανα από τη φωτιά του ΣΕΦ ένας από τους …μεγαλομεσαίους του στερεώματος.
Το μενού στα προημιτελικά δεν θα έχει Μπρόζε ούτε Αρμάνι ούτε Ερυθρό Αστέρα. Θα έχει, ωστόσο, Φάληρο. Και, απ’ ό,τι φαίνεται, πλήρη Ολυμπιακό.
Η έγκαιρη επιστροφή των τραυματισμένων παικτών φαίνεται ότι είναι το στοιχείο που, Φεβρουάριο και Μάρτιο μήνα, κάνει τη διαφορά.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τονίζει σε κάθε ευκαιρία, ότι για πρώτη φορά από το ξεκίνημα του περιόδου έχει στη διάθεσή του πλήρες το ρόστερ, με μοναδική εξαίρεση τον Αγραβάνη, ο οποίος ωστόσο θα πρέπει να θεωρείται αναλώσιμος, τώρα που υπάρχει Τιλί.
Πλέον, ο Ολυμπιακός διαθέτει την πολυτέλεια να παραμερίζει στις εφεδρείες παίκτες ποιοτικούς (όπως ο Χόλις Τόμπσον με την αξιοσημείωτη θητεία στο ΝΒΑ) και να ποντάρει στο βάθος του πάγκου, ώστε να συμπληρωθεί από εκεί η απαραίτητη για τα μεγάλα ματς δύναμη πυρός.
Η παράσταση του Ρόμπερτς στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό εξελίσσεται σε σημείο αναφοράς της σεζόν, ενώ το διπλό της Μαδρίτης σημειώθηκε με τον Σπανούλη κολλημένο στο μηδέν.
Όταν πάλι ο αντίπαλος προέρχεται από το κάτω ράφι, αρκεί η ποιότητα των 6-7 βασικών για να γίνει σωστά η δουλειά. Το κέντρο βάρους αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα.
Οι 54 πόντοι που σημειώθηκαν (με 17/24 σουτ και 17/19 βολές) από το κουαρτέτο των ψηλών, χθες, νούμερο ασυνήθιστα υψηλό, επέτρεψαν να τελειώσουν τον αγώνα δίχως υπερβάσεις οι γκαρντ.
Ο Σπανούλης βεβαίως παίζει σαν να ανακάλυψε το ελιξήριο της νιότης, αλλά τον Σπανούλη μόνο άσχετοι και κακεντρεχείς τον αμφισβήτησαν.
Ο Σφαιρόπουλος αξίζει πρόσθετο εύσημο για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την ένταξη του Μπόμπι Μπράουν, του οποίου η απόκτηση ασφαλώς υπήρξε ομολογία αστοχίας στον θερινό σχεδιασμό.
Ο Αμερικανός είναι ένας κόκκινος Τζέιμς, πάει να πει ότι μπορεί να εξελιχθεί όχι μόνο σε ευλογία, αλλά και σε κατάρα για την ίδια του την ομάδα.
Στο όνομα της χημείας που έχει αποδειχθεί πανίσχυρο όπλο, ο προπονητής δεν βιάστηκε να του χρεώσει πρωταγωνιστικό ρόλο και ευθύνες. Άφησε την ομάδα να έρθει στον Μπράουν και όχι τον Μπράουν να έρθει στην ομάδα.
Η συμμετοχή του στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό θα είχε μάλλον αποφευχθεί, εάν δεν υπήρχε το πρόβλημα με τα γρήγορα φάουλ των Μάντζαρη, Ρόμπερτς.
Η καλή απόδοση του νεοσυλλέκτου στο ίδιο ματς αποτελεί βεβαίως εύσημο για τον ίδιο, αλλά και για τη λειτουργία της ομάδας.
Δεν έχω πειστεί ακόμη ότι ο Μπράουν θα αφήσει θετικό στίγμα στο λιμάνι, ωστόσο επισημαίνω ότι παραμένει, σε ιεραρχία, πίσω από τους δύο παίκτες που προϋπήρξαν αυτού στον Ολυμπιακό.
Ο Ρόμπερτς μετουσίωσε το πρόσθετο κίνητρο σε βραδιά καριέρας στο ΟΑΚΑ, ενώ ο Μάντζαρης παραμένει σημαντικό γρανάζι της ομάδας άσχετα αν αίφνης στοχοποιήθηκε από τους τυφλούς παντογνώστες της εξέδρας.
Πρώτα ο Σπανούλης, έπειτα ο Σφαιρόπουλος, πιο παλιά ο Παπανικολάου, τώρα ο Μάντζαρης. Είναι θέμα χρόνου, να διατυπωθεί αίτημα για καρατόμηση του Πρίντεζη και αντικατάστασή του με κανέναν Άντιτς…
Μέσα στους πανηγυρισμούς για τις 5 συνεχόμενες νίκες και για το ηχηρό 18-7 εξανεμίστηκε και το αφήγημα περί επιθετικής δυστοκίας.
Στο ίδιο διάστημα, η μέση παραγωγή έφτασε τους 85,8 πόντους. Τα φριχτά 54άρια στη Ρωσία και στη Βιτόρια μοιάζουν με κακή ανάμνηση άλλης εποχής.
Ωστόσο, ο Ολυμπιακός παραμένει τελευταίος στη λίστα του σκοραρίσματος. Τελευταίος, αλλά ουχί καταϊδρωμένος, αφού ταυτόχρονα έχει την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης.
Το μέσο σκορ των αγώνων των «ερυθρολεύκων» είναι 75,2 – 73,4 (συμπεριλαμβάνω, για ευκολία, τις παρατάσεις). Το αντίστοιχο της πρωτοπόρου ΤΣΣΚΑ είναι 90,0 – 79,1.
Της ισόβαθμης με τον Ολυμπιακό Φενέρ, 79,3 – 73,7. Του 6ου στην κατάταξης Παναθηναϊκού, που πλέον έχει αρνητικό συντελεστή πόντων, 76,6 – 76,9.
Στα πλέι-οφ και στο final-4, οι αγώνες θα τελειώνουν πολύ πιο κοντά στο 73 του Ολυμπιακού, παρά στο 90 της ΤΣΣΚΑ…
Ο Ολυμπιακός έχει πλέον την άνεση για να χάσει 1-2 αγώνες δίχως να υψώσει μαύρα πανιά. Οι τελευταίες 5 εβδομάδες της κανονικής περιόδου θα αφιερωθούν σε μίνι προετοιμασία για τα πλέι-οφ, αλλά και στους απαραίτητους υπολογισμούς.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο ιδανικός αντίπαλος στα προημιτελικά είναι η Ζαλγκίρις, η οποία υστερεί σε πείρα, προσωπικότητα και ποιότητα έναντι των άλλων μνηστήρων.
Η Χίμκι μοιάζει με καμουφλαρισμένη μπανανόφλουδα, αφού ποντάρει πολλά -όπως η περυσινή Εφές- στα πολύτιμα για σειρά 5 αγώνων αποθέματα ενέργειας και ατομικού ταλέντου.
Για πιθανό ζευγάρωμα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, τα πολλά λόγια είναι προς το παρόν φτώχεια. Οι ιδιαιτερότητες των εγχώριων ντέρμπι απαγορεύουν τα προγνωστικά και κλείνουν το μάτι στον θεωρητικά αδύναμο.
Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, οι «πράσινοι» θέλουν τους «κόκκινους» πολύ περισσότερο από όσο θα ήθελαν οι «κόκκινοι» τους «πράσινους».
Άλλωστε, ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική ομάδα που άλωσε το ΣΕΦ στη διάρκεια της κανονικής περιόδου. Στο ίδιο γήπεδο μαρτύρησαν όχι μόνο αντίπαλοι επιπέδου Χίμκι ή Μακάμπι, αλλά και τα θηρία που συνόδευσαν τον Ολυμπιακό στο final-4 της Κωνσταντινούπολης.
Το 5-0 απέναντι στις ΤΣΣΚΑ, Φενέρμπαχτσε και Ρεάλ παραμένει ιδανικό ψυχολογικό εφόδιο για την τελική ευθεία της σεζόν. Αλλά η παρέα του Σπανούλη δεν πρόκειται να συναντήσει καμία από αυτές μέσα στον Απρίλιο.
Πηγή: Gazzetta
