Του Μιχάλη Τσόχου
Χθες κάτω από το κείμενο μου υπήρξε ένα σχόλιο που σχεδόν με πάγωσε. Μία ομολογία ενός φίλου του ΠΑΟΚ, (“Truth 4”) ο οποίος έγραφε χαρακτηριστικά:
“Μιχάλη συγγνώμη. Συγγνώμη μέσα από την καρδιά μου γιατί ξέρεις την γνώμη μου για εσένα. Δεν τα κατάφερα Μιχάλη. Πλέον πρέπει να σταθώ δίπλα στην ομάδα μου στον πόλεμο που δέχεται. Και ναι συγγνώμη που θα στο πω Μιχάλη, αλλά το μίσος δεν συμμαζεύεται με τίποτα. Μία φορά πήγα κι’ εγώ να χαμογελάσω (στο χορτάρι) μετά από τόσα χρόνια και δεν με αφήνουν. Αφού είναι έτσι θα κάνω τα πάντα για να μην χαμογελάσει κανείς τους. Και πάλι συγγνώμη Μιχάλη ξέρεις πόσο σε εκτιμώ. Να είσαι καλά”.
Ενα σχόλιο που επαναλαμβάνω με πάγωσε, με έκανε να σαστίσω και να κοιτώ αμήχανα την οθόνη του υπολογιστή μου. Γιατί αισθάνθηκα έτσι δεν έχω ιδέα και ούτε θα προσπαθήσω να το εξηγήσω ή να το ερμηνεύσω, αλλά αυτό το σχόλιο φάνηκε στα μάτια μου σαν μία ομολογία ότι χάνουμε έναν κανονικό φίλαθλο που αποφασίζει να περάσει στην απέναντι όχθη και μας το λέει δημόσια και με πόνο…
Αποφάσισα λοιπόν να “μιλήσω” μέσα από το σημερινό κείμενο μου με τον “Truth 4”, να κοιταχτούμε στα μάτια και να πούμε την αλήθεια μας, όχι γιατί το θεωρώ χρέος μου να μην αφήσω να περάσει κάποιος στην απέναντι όχθη (δεν τρέφω τέτοιου είδους αυταπάτες για την σημερινή δημοσιογραφία, ούτε έχω την παραμικρή ιδέα αν μπορώ να ανταποκριθώ σε έναν τέτοιο ρόλο και πολύ περισσότερο δεν τον θέλω και δεν τον διεκδίκησα ποτέ έναν τέτοιο ρόλο. Αν από μόνο του έχει συμβεί έστω και μία φορά, θα είμαι χαρούμενος απλά…), αλλά γιατί το θεωρώ σωστό να εκφράζομαι σε αυτή τη γωνιά όπως ακριβώς αισθάνομαι. Και με αυτό το σχόλιο αισθάνθηκα ότι πρέπει να σκεφτώ φωναχτά.
Πριν την ανοίξω την κουβέντα όμως με τον “Truth 4” επιτρέψτε μου να κάνω μία μικρή απαραίτητη παρένθεση.
Εχω γράψει πολλές φορές ότι δεν υπάρχει σχόλιο που να μην το διαβάζω, κανένα. Αρκετές φορές διαβάζω και αυτά που δεν δημοσιεύονται για ευνόητους λόγους. Ποτέ όμως δεν απαντώ, όχι γιατί δεν έχω το χρόνο (συμβαίνει και αυτό), αλλά γιατί όπως έχω ξαναγράψει αυτός είναι ο δικός σας χώρος έκφρασης και είτε διαφωνώ, είτε συμφωνώ με αυτό που γράφεται απλά το κρατάω για μένα. Εγώ έχω τον δικό μου άπλετο χώρο και μεγάλης προβολής για να γράφω ότι θέλω.
Τον “Truth 4” λοιπόν δεν τον ξέρω. Και ελπίζω να μην κάνω και καμιά πατάτα και να το έχω γνωρίσει το παιδί, διότι μου συμβαίνει καμιά φορά να με συναντούν στο δρόμο και να μου λένε “γεια, είμαι ο τάδε που γράφω σχόλια με αυτό το ψευδώνυμο, σε διαβάζω, σε ακούω κ.ο.κ.”. Δεν θυμάμαι αν έχει συμβεί με αυτόν και το αναφέρω αυτό γιατί στο σχόλιο του γράφει “ξέρεις πόσο σε εκτιμώ…”. Δεν μπήκα στον πειρασμό να αναζητήσω άλλα σχόλια του σε προγενέστερα κείμενά μου για να μην επηρεαστώ από όσα μου έχει γράψει στο παρελθόν. Ηθελα να μείνω μόνο σε αυτό το συγκλονιστικό σχόλιο του στο χθεσινό κείμενό μου και με αυτό να… πορευθώ.
Το περί δικαίου αίσθημα λοιπόν φίλε μου “Truth 4” είναι μεγάλη κουβέντα. Για να το καταλάβεις δεν πρέπει να πας ούτε με την λογική, ούτε με τους νόμους, αλλά με την ψυχολογία αυτού που αναζητεί το περί δικαίου αίσθημα και εσύ στο σχόλιο σου, επί της ουσίας αυτό αναζητείς και επειδή δεν το βρίσκεις είσαι έτοιμος να περάσεις απέναντι…
Θα προσπαθήσω λοιπόν να μπω στην ψυχολογία σου και κατ’ επέκταση και στην ψυχολογία πολλών φίλων του ΠΑΟΚ αυτή την εποχή. Και νομίζω ότι επειδή τα τελευταία 3 χρόνια ανεβαίνω πολύ συχνά στην Τούμπα για λογαριασμό της COSMOTE TV και μου αρέσει πολύ να τρώω πριν ή μετά τα ματς στο “Νέον” που είναι ακριβώς απέναντι, έχω πάρει μία μικρή γεύση από την ψυχολογία σας και την άποψή σας. Και παρεμπιπτόντως εδώ οφείλω να πω σε αντίθεση με ότι πιστεύουν πάρα πολλοί, ότι αν και “Αθηναίος” δημοσιογράφος, δεν είχα ποτέ το παραμικρό πρόβλημα να κυκλοφορήσω μέσα κι’ έξω από την Τούμπα, ή να φάω απέναντι από αυτήν με εκατοντάδες φίλους του ΠΑΟΚ γύρω μου. Δεν μου συμβαίνει σε όλα τα γήπεδα της Αθήνας αυτό είναι η αλήθεια…
Νομίζω λοιπόν φίλε Truth 4 ότι δεν μπορεί να ήσουν ξεχειλισμένος από οργή για το περί δικαίου αίσθημα την Κυριακή όταν πήγαινες στην Τούμπα για να δεις το ντέρμπι με την ΑΕΚ ή όταν κάθισες μπροστά στην τηλεόρασή σου για να το παρακολουθήσεις. Γιατί το νομίζω;
Καταρχάς γιατί επιτέλους πέρυσι πήρες έναν τίτλο, το Κύπελλο. Δεν το λέω με την έννοια ότι ήρες ένα Κύπελλο σου φτάνει τι άλλο θες, αλλά με την έννοια ότι δεν σε εμπόδισε κανείς να το πάρεις… Το πήρες, το πανηγύρισες με την ψυχή σου και πολύ καλά έκανες φυσικά και νομίζω ότι είδες με τα μάτια σου, ότι δεν μπορούσε κανείς να στο στερήσει. Φαντάζομαι όσο φανατικός και να είσαι θα είδες ότι η διαιτησία, τόσο στον ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, όσο και στον τελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΚ, αν μη τι άλλο όχι απλώς δεν πείραξε την ομάδα του, αλλά μεταξύ μας ίσως να της έδωσε και κάτι παραπάνω από όσα θα έπρεπε να της δώσει. Αλλά ας μείνουμε στο ότι δεν σε πείραξε και δεν σου έκοψε κανένα δρόμο προς τον τίτλο. Και ας μην σταθούμε ούτε στο τι έγινε πριν τον τελικό στις κερκίδες, ούτε στο πως ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ χειρίστηκε αυτόν τον τίτλο και όσα έγιναν στον Βόλο αμέσως μετά. Αν και για να τα λέμε όλα θα έπρεπε να σταθούμε φίλε Truth 4…
Επίσης φαντάζομαι ότι ως φίλος του ΠΑΟΚ δεν βλέπεις πλέον στο πρόσωπο του Ιβάν Σαββίδη κάποιον αδύναμο παράγοντα, κάποιον που τον πιάνουν κορόιδο. Βλέπεις στο πρόσωπο του Ιβαν Σαββίδη έναν πολύ ισχυρό παράγοντα, αυτόν που παραπονευόσουν ότι δεν είχες ποτέ και ότι είχαν μόνο οι ομάδες της Αθήνας. Και επίσης φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ένας επιχειρηματίας που στη νυν Κυβέρνηση των Αθηνών, αν μη τι άλλο είναι αρεστός και σίγουρα όχι εχθρός της. Φαντάζομαι ότι σε αυτό δεν θα διαφωνήσει κανείς φίλος του ΠΑΟΚ.
Οπως επίσης πιστεύω φίλε “Truth 4”, θα είδες, ότι μαύρα μεσάνυχτα παραμονή του ντέρμπι με την ΑΕΚ ο ΠΑΟΚ πήρε πίσω τους 3 βαθμούς (δικαίως ή αδίκως δεν έχει καμία σημασία) τους πήρε και μάλιστα τους πήρε πριν το ντέρμπι με την ΑΕΚ όπως είχε απαιτήσει ο επίσημος ΠΑΟΚ και ο ιδιοκτήτης του. Ταυτόχρονα πήρες ως φίλος του ΠΑΟΚ και ένα εισιτήριο στο χέρι για να γεμίσεις την Τούμπα και να φτιάξεις ατμόσφαιρα για το παιχνίδι της χρονιάς. Να μην παίξεις για τον τίτλο σε ένα άδειο γήπεδο. Και αυτό λοιπόν λύθηκε στην ψυχολογία του οπαδού του ΠΑΟΚ και στην δική σου φίλε μου.
Νομίζω όμως, για να τα λέμε όλα “Truth 4”, ότι ίσως σε αυτήν ακριβώς την στιγμή θα έπρεπε να σκεφτείς την ψυχολογία του οπαδού της ΑΕΚ που στη μία τα μεσάνυχτα του Σαββάτου έμαθε ότι ο αντίπαλος πήρε 3 βαθμούς πίσω και εισιτήρια για να γεμίσει την Τούμπα και να θυμηθείς ότι αυτός όχι μόνο έχει πάνω από 20 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα, αλλά αν και κράτος των Αθηνών πέρασε και μία Γ’ Εθνική και μία Β’ Εθνική… Το αφήνω στην άκρη όμως αυτό, το αφήνω μάλλον εδώ σαν τροφή για σκέψη. Οπως ως τροφή για σκέψη θα ήθελα να σου πω ότι καλό θα είναι ως γεγονότα να δέχεσαι μόνο αυτά αυτά που βλέπεις με τα μάτια σου και όχι ότι σου λέμε εμείς οι δημοσιογράφοι, είτε τους θεωρείς φιλικούς ή εχθρικούς προς την ομάδα σου, είτε όλα όσα σου μεταφέρουν σαν γεγονότα τα όποια media. Κλείνω την παρένθεση.
Επιπλέον φαντάζομαι ότι συμφωνείς ότι εσύ και οι υπόλοιποι οπαδοί του ΠΑΟΚ που πήγατε στην Τούμπα να δείτε το ντέρμπι με την ΑΕΚ, ή που το είδατε από την τηλεόραση μέχρι το 89′ δεν παρακολουθήσατε καμία αντίπαλο να προκαλεί και κανέναν διαιτητή ή επόπτη να παίζει ΑΕΚ, ούτε στο ελάχιστο. Είδατε έναν διαιτητή να παίζει 50-50!
Επίσης απέναντί σας, με την έννοια που οι οπαδοί βάζουν απέναντι τις ομάδες, είδατε έναν σύλλογο που έχει πάνω από 20 χρόνια να πάρει τίτλο και άρα δεν μπορεί να βλέπατε την ΑΕΚ, με το περί δικαίου αίσθημα, ως την ευνοημένη ομάδα του κράτους που πήγε στην Τούμπα να πάρει από τον ΠΑΟΚ ακόμη έναν τίτλο…
Και έρχεται η ριμάδα η φάση του 89′, όπου ακυρώνεται το γκολ. Αλλοι λένε ορθώς ακυρώθηκε, άλλοι λένε κακώς ακυρώθηκε, άλλοι λένε δύσκολη φάση. Εγώ την είπα την άποψη μου από χθες. “δύσκολη φάση αλλά θα το μετρούσα το γκολ”. Ας πούμε ότι εσύ δεν βλέπεις καν δύσκολη φάση και βλέπεις φυσικά κανονικό γκολ. Φαντάζομαι όμως ότι αποδέχεσαι ότι δεν πρόκειται και για εφεύρεση, δεν πρόκειται και για την φάση “κι’ εγώ κάλυπτα τον Κατσουράνη…”. Και με αφορμή αυτή τη φάση ακολουθεί ότι ακολουθεί…
Και ζητώ τώρα με το χέρι στην καρδιά φίλε “Truth 4” να κλείσεις τα μάτια σου και να σκεφτείς όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο. Ακριβώς τα ίδια πράγματα, αλλά από την ανάποδη… Τώρα δες και με κλειστά μάτια την εικόνα του Μελισσανίδη να μπαίνει στο ΟΑΚΑ με το όπλο στην τσέπη και τους μπράβους και να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, ακριβώς τον ίδιο που συμπεριφέρθηκε ο Ιβαν Σαββίδης;
Οταν ανοίξεις τα μάτια σου και με βάση την πρώτη σκέψη που θα έχεις κάνει για αυτή την εικόνα, πάρε όποια απόφαση θες και για το πως θα πορευτείς από εδώ και μπρος σε σχέση με την ιδιότητά σου ως φίλαθλος ή οπαδός και για το τι θα κάνεις με το μίσος που νιώθεις μέσα σου. Εγώ όποια απόφαση κι’ αν πάρεις προφανώς δεν θα την στηρίξω, αλλά σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να κοιταχτούμε στα μάτια και να πούμε δύο κουβέντες…
Πηγή: Gazzetta
